Dag van:
Oma komt er wel uit als ze jou ziet, hoor ik Willem in de verte....
Nou dat was deze oma eigenlijk niet van plan....
Oma vindt jullie groot genoeg om jezelf eventjes te vermaken tegenwoordig...
Ik blijf er nog lekker een uurtje in....
Van....j(drie kwartier later) .....jeetje oma wat kan jij uitslapen... dat is niet kleinkindvriendelijk hoor..... vroeger deed jij dat niet maar ja... toen was je nog een piep jong omaatje....
Kleine draak....
Zelfs haar zus Isa is nog onder zeil....
"Maar ja oma.... dat is ook zoooooo'n saaie über puber...."
Benijdenswaardige (om met Isa te spreken... geniale) logica... oma's en über pubers slapen uit... geen speld tussen te krijgen .
Van.... "oma... bij jou mogen we ontbijten met chips hè....want ik heb geen croissants gezien"....
Chips op brood dan Britt.... dan lijkt het gezond.... en dan mag je het brood laten liggen.....
Ze kijkt me aan met een gezicht alsof nu alle steekjes bij oma los zitten...
"Je maakt een grapje zeker...?"...
Dat heb je goed ja....!
Van.. ondertussen komt zus Isa ook naar beneden....
De honden lopen haar op de trap tegemoet...
Geniaal irritant zegt ze slaperig.....
Stopwoordjes dringen dus ook door in waak slaap stand....
Terwijl ze gaat zitten spreekt ze de honden streng toe.....en besluit met de woorden....
"Honden... zucht... probeer je heel serieus te doen... kijken ze je weer aan met zo'n schattig koppie....
Hebben jullie daar geen last van..."
Ja Isa daar hebben wij ook last van... toch moet je streng blijven....
"Werkt dat ook zo bij kinderen....?"
Zou goed kunnen antwoord ik... de waarheid in het midden latend...
Maar conclusie is al getrokken...."daarom lopen er zeker zoveel verpeste kinderen rond"...
Van.... enfin... de twee zijn beneden... in pyama... en zijn geenszins van plan die pyama uit te trekken.....
Britt aan de paprika chips.... Isa aan de popcorn....
Dit gaat mama niet leuk vinden hoor ik al voor de tweede keer in deze twee dagen....
Ach.... zeg ik.... mag best voor een keer.... en wanneer logeren jullie nou bij oma....
"Ja daar moeten we het ook eens over hebben.... wij willen best vaker , maar jij bent altijd druk. ...
Ja jongens... dat is het lot van moderne oma's.... die werken.... en willen vaak weekenden uitrusten....
Of ik dan niet minder kan gaan werken.....?
Ja jongens.... dan zou oma minder centjes hebben en kleiner moeten gaan wonen...
Wacht nou maar gewoon op mijn pensioen....
"Ja maar in deze tijd moet je ook langer doorwerken... tot je misschien wel 70 bent..."
"En dan ben je te oud om nog wat te doen...."
Oeps. . daar slaan die twee toch zeker de spijker op de zere kop....want daar ligt precies mijn pijnpunt.....
Tegenwoordig bekijk ik elke 70 jarige van top tot teen en kijk niet alleen naar hoe ze er nog uitzien maar vooral naar wat ze nog kunnen....
Soms heb ik goede hoop... soms zakt die hoop in de schoenen als ik weer eens met te zware boodschappen tassen heb lopen zeulen.... de rits of veter van een kleuter niet dicht krijg....de honden niet kan uitlaten...
Het ergste word ik ermee geconfronteerd door mijn eigen kinderen...."Jullie moeten oma goed helpen hoor want ze wordt ouder "... of...."niet op oma springen, ze is al zo oud"...
Zij hebben natuurlijk die jonge mama voor ogen die alles deed en alles kon en maar door bleef gaan.... nooit nee zei.... de gekste en zwaarste klussen altijd in haar eentje klaarde....
Nu zien ze een mama die regelmatig pijn heeft... in de stoel in slaap kan vallen...
Zelf vind ik het nog lang niet zo erg.... maar ik snap ze wel....
Liever had ik natuurlijk gehoord dat bij die ouderdom van mama de wijsheid zo lekker was... en dat ze zich minder met haar kinderen bemoeide omdat ze zo goed was gaan loslaten...
Maar ik weet het wel hoor... wat eronder zit.... ze willen mama nog lang niet kwijt... juist om al die dingen....mama moet nog heel lang bij ze blijven....
En dat is dan weer een mooie gedachte....
Van... toch hebben ze gelijk... mijn eigen moeder werkte niet... zij konden wel 3 Of 4 dagen blijven logeren...
Deze mama vindt één of twee dagen wel genoeg....(behalve dan in de vakantie... maar dan is ze bijna altijd weg...)...
Ach... komt tijd, komt raad.....het komt vast allemaal goed met die tand des tijds....
"Gelukkig ben je wel jong in je hoofd hè oma......
JAAAAAAAA.... deze maakt alles weer goed....I love mijn kleinkinderen....
Yesssss... en voorlopig mogen jullie lekker ontbijten met chips en popcorn....
Van..... de honden even in de tuin.... lekker rennen en springen....
Maar oh jee..... één van de gegraven gaten is vol water gelopen en is dus één grote modderpoel geworden....
Te laat..... modder monster Blitz ligt er al in....
Blitz is namelijk in het verkeerde lichaam geboren...
Blitz had een varkentje moeten worden maar stond achterin de rij en toen waren de krul staarten en de roze verf op....
(Er was wel meer op om hem op een gedegen Duitse Herder te laten lijken maar dat terzijde)...
Het begint tot overmaat van ramp ook nog eens te regenen... en net niet hard genoeg om hem schoon te spoelen maar wel genoeg om de schade nog erger te maken...
"Geniaal!" roept Isa....
Vroeger in mijn beleving was Albert Einstein geniaal.... ik weet niet meer welke betekenis ik er nu aan moet verlenen anno 2018...
Ik weet alleen dat ik dit drama met open ogen tegemoet ga.... en open de tuindeur....
Van... jullie willen het niet weten....
Mijn parketvloer is één triest modder tapijt waarover drie torzwarte honden dansen waar de klei klonten vanaf vliegen en twee gillende wegspringende kleinkinderen...."ga weg"..."doe niet"...."hou op"...."omaaaaaaaa!!!!!!"
En wat ik ook doe.... en roep...."ga in jullie mand.... ga af"....niks werkt.....
Er zit kolder in die modder....
Modderkolder....
Domste fout ever is natuurlijk als ik tegen Isa en Britt zeg dat ze maar op de trap moeten gaan staan....
Uitbreiding speelterrein denken de drie modder monsters....
Nu ook de trap onder....
Van.... ik kondig de kleinkinderen aan dat ik nu heel boos ga worden...
Ze kijken me met grote ongelovige ogen aan....
EN NU OP JE PLAATS!!!!!!!!!!!!!!!! bulder ik zodat waarschijnlijk de halve wijk heeft mee kunnen genieten...
De kleinkinderen staan van schrik boven aan de trap (valt mee hoor) ... maar de honden luisteren....
We bekijken de ravage....EUHHHHHH BLIJFFFFF.... roep ik tussendoor...
De ravage is aanzienlijk....
Modder...modder .... modder... overal afdrukken van poten en klodders klei....
Dat wordt soppen .... uitgebreid soppen....
"Moeten we helpen oma"...
Ja.... door te blijven zitten waar je zit....
En waag het niet om nu de honden bij je te roepen.... schattig koppie of niet....
Van....ik ben gelukkig net klaar beetje klaar of......dochter en schoonzoon komen binnen. ..
Hup drie honden van de plek....
Een gillende dochter..."ga weg"...."hou op"....."doe niet"...
Nog maar een keer dan....OP JE PLAAAAAAAAATS!!!!!
Jocelijne kijkt om zich heen....
Het was zojuist nog erger zeg ik.... en dat stelt gerust....
Jullie nog in pyama.....?.... en oma al aangekleed....?
En kijk...... die opmerking voelt ook lekker....(gniffel gniffel)...
Ik vermeld ook nog maar even dat Willem vanmorgen al om half 7 naar zijn optreden reed.... voelt ook zo lekker....
En nee... natuurlijk vertel ik er dan niet bij dat hij vanmiddag weer een uur of meer in zijn stoel ligt te slapen. ..
Van..... de rust is wedergekeerd....
Net als Willem thuiskomt staat de familie op punt van vertrek... er kan dus nog uitgebreid geknuffeld worden...
Zoals ik al zei, valt Willem in slaap, laat daarna de honden uit en sla ik een gigantische (Dat is iets anders dan geniale) schoonmaakslag....
Schoonmaakmoedeloosheid.... ach... ik heb de moedeloosheid maar opgegeven....
Ik stof alles... ruim de minimale maar doch sterk aanwezige kerst troep op en wacht bewust met dweilen...
Gekke Henkie natuurlijk als ik dat nu ga doen....
Ik wacht wel tot het viertal terug is....
Fijn als je partner de beesten door de sloot laat banjeren.....
"Ze vinden het zo leuk Wampie"....
Was zo leuk geweest als hij nou eens tegen de honden gezegd had "laten we maar niét in de slot gaan. .. dan komen jullie droog thuis.... vindt het vrouwtje zo leuk hondjes"....
Maar niks daarvan...
Enfin... ze zijn niet echt vies... ze zijn slechts nat....
Laat ik maar dweilen nu....
Van... het huis ziet er weer piekfijn uit...
Willem ligt alweer te slapen...
Zal hem zo maar wakker maken want ik moet de oudjaarsboodschappen doen en hij moet Babeth halen, die eigenlijk pas overmorgen zou komen voor een week...("mag ik eerder komen papa?").....
En ex en hij hebben weer een puber dochter overleg.....
Van.... daar gaan we weer....
Voor de bieten salade .....potten mayonaise, potten bieten, zak appels, drie zakken aardappels, zak uien, zilveruitjes, augurken, olijven, kappertjes, vlees....
Voor de oliebollen.... pakken mix, bruin bier, rozijnen, appelflappen mix.... olie.... véél olie....
Chips, limonade, koffie, koffiemelk...
Honden en kattenvoer....
Voor vanavond soep en flammkuchen....
Schoonmaakmiddel..... véél schoonmaakmiddel...
En dus.... loodzware tassen....
Écht.... de komende dagen ga ik van lucht leven... kan geen boodschap meer zien...
Van.... en ja hoor... daar komen de appjes van de kinderen .....
_Mag ik het bieten salade familie recept....?
_Wat doe ik om de salade op smaak te krijgen... hij smaakt niet zoals bij jou....
_Kijk. .. de aardappels koken al....
Iedereen is in de weer....
En dus zet ik ook de aardappels maar op een braadt het vlees aan dat er straks door moet....
Zet de soep op en gooi de flammkuchen in de oven....
Maar vanavond doe ik verder niks....
Ja in bad liggen....
Heerlijk....!
Niet de moed om het jaar nog te overdenken. .
Morgen oliebollen bakken.... en och... ik ben voor de verandering de goudreinetten vergeten...
Die kan Willem mooi halen....mij krijg je er niet uit morgen...
Oliebollen bakken en de laatste Top 2000 dag met natuurlijk de mooiste nummers...
Alledaagse gebeurtenissen en gedachten, die op een alledaagse dag langskomen en beschreven worden vanaf de smartphone.
zondag 30 december 2018
zaterdag 29 december 2018
29 december 2018
Dag van:
Nee Willem. . nee...!!!
Maak me niet wakker...
Ik zit midden in een ontvoering van iemand....
We moeten haar zoeken...
Je zussen zijn al op de slee en brommer met spikes onder de wielen... in de sneeuw...weg....
Lara heet ze... een buitenlandse...
We moeten haar vinden...beschermen....
Van. ..... maar het is al te laat.....
Ik ben wakker.... en ik zal nooit weten of ze gevonden is....
Wat een krankzinnige droom is dat waar ik uit ontwaak....
Toch eens opzoeken wat het betekent als je droomt over een ontvoering....
Van...aha..... dat je geen baas bent over een situatie....
Ik ben zo vaak situaties niet de baas.....
Soms is dat heerlijk en laat ik het maar gebeuren....
Soms is dat lastig.... maar laat ik het ook maar gebeuren....
Onduidelijke uitleg....
Van... ik heb wel veel te weinig slaap gehad..
Sliep pas rond kwart voor 5 in. ..
Ik ga er vanuit dat ik vandaag sowieso geen grip op de dag heb....
En de kleinkinderen komen nog wel logeren....
Van..... kijk... daar heb je het al. . ze appen dat ze er aan komen ivm de aangekondigde Top 2000 café files, want dat is waar mijn dochter en schoonzoon heen gaan....
Mijn hoofd duizelt nog van de spanning uit mijn droom...
Gauw aankleden maar....
Als ik maar één kop koffie kan drinken.... om even bij te komen...
Van... de laatste slok op... daar heb je ze....
Laptops uit de koffers.... daar hebben we geen kind meer aan....
Behalve dan dat Britt natuurlijk ook uitgebreid tussendoor met de beesten moet knuffelen...
En ja.... mee gaat de honden uitlaten.... Willem vindt het goed
Hij loopt liefst alleen... dat weet ik... maar voor Britt maakt hij een uitzondering....
Ze zat een tijdje niet goed in haar vel....maar dat lijkt weer helemaal goedgekomen te zijn...
We scharen het maar onder de noemer "fases"....
En een mens/ mensenkind kent wat fases in zijn leven..
Van.... Willem vertrekt naar het Brabantse land....
Naar zijn dochter en schoonzoon.... hij gaat ermee uit eten...
Maar niet nadat hij natuurlijk zijn eigen kleinkinderen geknuffeld heeft...
Verweven maar gebroken relatie verbanden....
Went het ooit....?
Eigenlijk wel ja....
Op het moment dat je het allemaal loslaat... de dromen.... de wensen... de utopieën.... en het laat zijn wat het is... dan voelt het goed....
Van.... Britt houdt zich bezig met de honden nu Willem weg is...
Ze vergist zich om de haverklap in alle namen van de honden en verbetert zich dan weer quasi geïrriteerd snel....
"Jij bent de zachtste met de dikste oortjes".... zegt ze tegen Babs...
De dikste oortjes....?????
Daar hebben wij nou nog nooit acht op geslagen....
Maar inderdaad... nu ze het zegt....
Waar kinderen al niet op letten....
Van... dan pakt ze haar speelgoed....
Oma heeft de wereld aan speelgoed in huis, maar laptop (erg belangrijk) er eigen speelgoed met natuurlijk knuffel, moeten ook mee....
Vandaag zo'n spiraal die je van de trap af kan laten lopen...
Van die plastic spiralen met felle kleurtjes...
Maar deze niet... deze is van metaal...
"Kijk oma... dit is een professionele hoor....."
Van... Isa luistert muziek.... en laptopt... YouTube....
Ze is helemaal fan van een soort geniale Koreaanse muziek...
Euh oooh sorry....Zuid Koreaanse geniale muziek.....(iets mee Kee)....
Ze kent alle namen van de bandleden (ook de vroegere) en spelt de namen in zuiver Koreaans uit...geniaal hè oma....
Ze heeft voor de zekerheid ook nog maar wat andere Koreaanse woorden geleerd....
Het blijft een bijzondere deze kleindochter....
Die spreekt al heel wat talen....
En dan te bedenken dat ze een vakken pakket kiest met schei- en natuurkunde. .
"Ik hou van deze muziek oma"....
Tja Isa... ik ken het niet.. en ik weet ook niet of ik het leuk vind...
"Oooooh geniaal.....ja dat geloof ik oma..."
Wat ja dat geloof ik...?
Ze glimlacht smalend...."nou dit is niet jouw soort muziek van nu zeg maar....
"Jij houdt van een ander soort muziek...."
Waag het om te zeggen "van toen"....
"Ooooh geniaal....nou ja. . ook een beetje nu hè oma.... want het is op de top 2000"....
Grrrrrrr...... kleinkinderen....
Van... ondertussen hoor ik op het journaal dat laadpaalklever het woud van het jaar is er Britt vraagt welke kever dat is....
Isa kan haar stopwoordje weer gebruiken hoor..."ha ha ha geniaal"...
Van... geen zin om te koken dus hebben Isa en Britt mazzel... oma haalt patat....
"Geniale oplossing oma"....
Britt heeft nog een lolly in haar mond in de auto...
Lolly zit wel in mijn top 3 snoepgoed oma...
Euh.....doe maar top 4...
Nou....5 dan....
En lolly is best gek snoep. . als je er op bijt gebeurd er niks maar hij verlost wel....
Verlost...????.....ff nadenken. .. wat bedoelt ze...?
Ja... hij verlost vanzelf....
Ooooooooo oplossen....
Ja hij lost vanzelf op Britt...
Een lolly... de grote verlosser hi hi....!!
In de cafetaria is een klein jongetje... nog geen twee jaar denk ik....
En moeder roept alleen maar Pim pas op....Pim kijk uit...Pim doe niet...
"Oma.... vraagt Britt.... wat zou er nou in dat hoofd van dat jongetje omgaan hè..."
Ik praat wat tegen Britt maar ze is met allerlei andere zaken bezig merk ik...
Britt?????......vraag ik.....
"Ja sorry oma....dat jongetje trekt teveel van mijn aandacht nu.."
Van....thuis eten we volgens Britt niet, maar bunkeren we van lekkerheid....
Na het eten trekt ze gezellig haar nieuwe pyama aan...
"Goh oma.... we hebben dezelfde jassen.... we aten allebei shoarma... en de stof van jouw jurk is dezelfde als van mijn pyama..... we zijn wel echt familie hè....?
Ja schat... dat zijn we...
Van... de trui van Britt is af.... de zachtste van de hele wereld....
Zo mooi oma....!
En ik begin aan die van Isa.....
Op verzoek een paarse....
"Ooooooh geniaal dat ik nu hier ben... anders brei je altijd te groot of te klein voor mij maar nu kan je me meten... geniaal....!!!!
Nee...LINEAAL.... brom ik....
En ik haal maar weer het boord uit want daar staan vast te weinig steken op denk ik nu ik mijn levend geniale model voor me zie zitten....
Van. . de sloffen van Britt trekken hondenaandacht....
Sloffen met konijntjes erop....
Het jacht instinct ontwaakt....
"Tjonge jonge jongen.... hou je met botten bezig"... verzucht Britt....
Van... net als we naar bed Willem vertrekken komt Willem thuis...
Eerst maar alle verhalen vertellen... van de honden... en de frietjes... en de muziek...
Een Willems verhalen aanhoren.....
Nee Willem...neee.... niet over calorieën beginnen...
Niet tussen kerst en oud en nieuw en allerlei extra etentjes...
NEE.....!!!!!
Nu eerst Britt naar bed.... en dan Isa en ik...
Morgen vast weer een kinderlogica rijke dag...
Nee Willem. . nee...!!!
Maak me niet wakker...
Ik zit midden in een ontvoering van iemand....
We moeten haar zoeken...
Je zussen zijn al op de slee en brommer met spikes onder de wielen... in de sneeuw...weg....
Lara heet ze... een buitenlandse...
We moeten haar vinden...beschermen....
Van. ..... maar het is al te laat.....
Ik ben wakker.... en ik zal nooit weten of ze gevonden is....
Wat een krankzinnige droom is dat waar ik uit ontwaak....
Toch eens opzoeken wat het betekent als je droomt over een ontvoering....
Van...aha..... dat je geen baas bent over een situatie....
Ik ben zo vaak situaties niet de baas.....
Soms is dat heerlijk en laat ik het maar gebeuren....
Soms is dat lastig.... maar laat ik het ook maar gebeuren....
Onduidelijke uitleg....
Van... ik heb wel veel te weinig slaap gehad..
Sliep pas rond kwart voor 5 in. ..
Ik ga er vanuit dat ik vandaag sowieso geen grip op de dag heb....
En de kleinkinderen komen nog wel logeren....
Van..... kijk... daar heb je het al. . ze appen dat ze er aan komen ivm de aangekondigde Top 2000 café files, want dat is waar mijn dochter en schoonzoon heen gaan....
Mijn hoofd duizelt nog van de spanning uit mijn droom...
Gauw aankleden maar....
Als ik maar één kop koffie kan drinken.... om even bij te komen...
Van... de laatste slok op... daar heb je ze....
Laptops uit de koffers.... daar hebben we geen kind meer aan....
Behalve dan dat Britt natuurlijk ook uitgebreid tussendoor met de beesten moet knuffelen...
En ja.... mee gaat de honden uitlaten.... Willem vindt het goed
Hij loopt liefst alleen... dat weet ik... maar voor Britt maakt hij een uitzondering....
Ze zat een tijdje niet goed in haar vel....maar dat lijkt weer helemaal goedgekomen te zijn...
We scharen het maar onder de noemer "fases"....
En een mens/ mensenkind kent wat fases in zijn leven..
Van.... Willem vertrekt naar het Brabantse land....
Naar zijn dochter en schoonzoon.... hij gaat ermee uit eten...
Maar niet nadat hij natuurlijk zijn eigen kleinkinderen geknuffeld heeft...
Verweven maar gebroken relatie verbanden....
Went het ooit....?
Eigenlijk wel ja....
Op het moment dat je het allemaal loslaat... de dromen.... de wensen... de utopieën.... en het laat zijn wat het is... dan voelt het goed....
Van.... Britt houdt zich bezig met de honden nu Willem weg is...
Ze vergist zich om de haverklap in alle namen van de honden en verbetert zich dan weer quasi geïrriteerd snel....
"Jij bent de zachtste met de dikste oortjes".... zegt ze tegen Babs...
De dikste oortjes....?????
Daar hebben wij nou nog nooit acht op geslagen....
Maar inderdaad... nu ze het zegt....
Waar kinderen al niet op letten....
Van... dan pakt ze haar speelgoed....
Oma heeft de wereld aan speelgoed in huis, maar laptop (erg belangrijk) er eigen speelgoed met natuurlijk knuffel, moeten ook mee....
Vandaag zo'n spiraal die je van de trap af kan laten lopen...
Van die plastic spiralen met felle kleurtjes...
Maar deze niet... deze is van metaal...
"Kijk oma... dit is een professionele hoor....."
Van... Isa luistert muziek.... en laptopt... YouTube....
Ze is helemaal fan van een soort geniale Koreaanse muziek...
Euh oooh sorry....Zuid Koreaanse geniale muziek.....(iets mee Kee)....
Ze kent alle namen van de bandleden (ook de vroegere) en spelt de namen in zuiver Koreaans uit...geniaal hè oma....
Ze heeft voor de zekerheid ook nog maar wat andere Koreaanse woorden geleerd....
Het blijft een bijzondere deze kleindochter....
Die spreekt al heel wat talen....
En dan te bedenken dat ze een vakken pakket kiest met schei- en natuurkunde. .
"Ik hou van deze muziek oma"....
Tja Isa... ik ken het niet.. en ik weet ook niet of ik het leuk vind...
"Oooooh geniaal.....ja dat geloof ik oma..."
Wat ja dat geloof ik...?
Ze glimlacht smalend...."nou dit is niet jouw soort muziek van nu zeg maar....
"Jij houdt van een ander soort muziek...."
Waag het om te zeggen "van toen"....
"Ooooh geniaal....nou ja. . ook een beetje nu hè oma.... want het is op de top 2000"....
Grrrrrrr...... kleinkinderen....
Van... ondertussen hoor ik op het journaal dat laadpaalklever het woud van het jaar is er Britt vraagt welke kever dat is....
Isa kan haar stopwoordje weer gebruiken hoor..."ha ha ha geniaal"...
Van... geen zin om te koken dus hebben Isa en Britt mazzel... oma haalt patat....
"Geniale oplossing oma"....
Britt heeft nog een lolly in haar mond in de auto...
Lolly zit wel in mijn top 3 snoepgoed oma...
Euh.....doe maar top 4...
Nou....5 dan....
En lolly is best gek snoep. . als je er op bijt gebeurd er niks maar hij verlost wel....
Verlost...????.....ff nadenken. .. wat bedoelt ze...?
Ja... hij verlost vanzelf....
Ooooooooo oplossen....
Ja hij lost vanzelf op Britt...
Een lolly... de grote verlosser hi hi....!!
In de cafetaria is een klein jongetje... nog geen twee jaar denk ik....
En moeder roept alleen maar Pim pas op....Pim kijk uit...Pim doe niet...
"Oma.... vraagt Britt.... wat zou er nou in dat hoofd van dat jongetje omgaan hè..."
Ik praat wat tegen Britt maar ze is met allerlei andere zaken bezig merk ik...
Britt?????......vraag ik.....
"Ja sorry oma....dat jongetje trekt teveel van mijn aandacht nu.."
Van....thuis eten we volgens Britt niet, maar bunkeren we van lekkerheid....
Na het eten trekt ze gezellig haar nieuwe pyama aan...
"Goh oma.... we hebben dezelfde jassen.... we aten allebei shoarma... en de stof van jouw jurk is dezelfde als van mijn pyama..... we zijn wel echt familie hè....?
Ja schat... dat zijn we...
Van... de trui van Britt is af.... de zachtste van de hele wereld....
Zo mooi oma....!
En ik begin aan die van Isa.....
Op verzoek een paarse....
"Ooooooh geniaal dat ik nu hier ben... anders brei je altijd te groot of te klein voor mij maar nu kan je me meten... geniaal....!!!!
Nee...LINEAAL.... brom ik....
En ik haal maar weer het boord uit want daar staan vast te weinig steken op denk ik nu ik mijn levend geniale model voor me zie zitten....
Van. . de sloffen van Britt trekken hondenaandacht....
Sloffen met konijntjes erop....
Het jacht instinct ontwaakt....
"Tjonge jonge jongen.... hou je met botten bezig"... verzucht Britt....
Van... net als we naar bed Willem vertrekken komt Willem thuis...
Eerst maar alle verhalen vertellen... van de honden... en de frietjes... en de muziek...
Een Willems verhalen aanhoren.....
Nee Willem...neee.... niet over calorieën beginnen...
Niet tussen kerst en oud en nieuw en allerlei extra etentjes...
NEE.....!!!!!
Nu eerst Britt naar bed.... en dan Isa en ik...
Morgen vast weer een kinderlogica rijke dag...
vrijdag 28 december 2018
28 december 2018 Vriendinnendag 2
Dag van:
Jeetje... heb je leuke schoenen aan... die wil ik ook....zegt Annet als ik binnen kom....
Van... onze dag is al gepland geloof ik...
Eerst mijn haren knippen en dan naar Deichman schoenen in Duitsland....en hebben we dan nog tijd over, dan naar Oriëntalis in de Heilige Land stichting...
Benieuwd wat er nou weer van die plannen uitkomt...
Van... maar haren knippen is een must....
Laatste keer was in de zomervakantie...
(Nou ja en wat ik er zelf afknipte tussendoor)...
Aangezien niemand anders dan alleen Annet mijn haar mag doen (kapper jeugdtrauma)... en wij allebei werken en druk zijn... en dus niet vaak tijd hebben. . komt van regelmatig knippen niet veel...
Zelfs in de zomervakantie was het slechts wat bijpunten....
Maar nu komt er dan eindelijk weer model in...
Annet gaat aan de slag...
Ik noem haar geen kapper maar haarkunstenares.....
Die maakt van een vogelnestje nog een frivool kapsel...
Die laat een vogelverschrikker nog als fotomodel shinen.....
Het komt dus wel goed met mij.... euh mijn haar....
Van...knipperdeknip.... en kapperdekap..... klinkt makkelijker dan het is... maar drie kwartier later is de klus geklaard...
Alle happen... alle sprieten weggeknipt... alle lokken in model...
Nu föhnen...
Van. .. de deurbel....
Buurmeisje. ..
Met een verhaal...
Mama heeft voor de derde keer teruggekomen borstkanker... nu uitgezaaid in spier en borstbeen.... rijden net weg bij het ziekenhuis na de chemo... krijgt mama (52) in de auto een beroerte....
Annet is direct van haar padje en schrikt zich een ongeluk...
Ik zeg nog tegen het meisje dat ik blij voor haar ben dat ze nog bij het ziekenhuis waren... weliswaar in de auto... maar toch...
Zegt die lieverd "Ja maar we moesten toch 112 bellen en mochten mama niet naar binnen brengen"...
Volgen jullie me nog...????
Snappen jullie iets van dit bericht...???
Je krijgt dus voor de deur van je ziekenhuis een beroerte en je mag niet door de deur naar binnen maar moet eerst 112 bellen en wachten tot de ambulance komt.... die dan niet even twee broeders met wat apparatuur, van de achteruitgang naar voren sturen, maar je 5 minuten laten wachten tot er daadwerkelijk een ambulance naast je parkeert...
Ik overdrijf dit niet.... dit is waar gebeurd....
Onbegrijpelijk waar....
Och arm kind....
Annet zit verslagen op de stoel...
Gisteren zwaaide ik nog naar haar... zegt ze...ze was zo vrolijk...
"Ja mama was een binnenvetter.... die vertelde niet veel en liet niks merken "... vertelt het meisje die haar dochter is....
En het kind vertelt van oma...
Och... dat ook nog... een moeder die mogelijk haar kind gaat overleven....
En dat oma, mama en zij elkaar de drie musketiers noemen en samen sterk staan...
En ze vertelt van de afdeling en hoe ze mama mist. ..
Van.... door merg en been gaat het verhaal...
Oh oh, zegt Annet... wat ben ik blij dat ik klaar ben met jou knippen. . ik had niet verder gekund...
Van... nou Annet al had ik je ik weet niet wat maarten doen....maar afmaken had je het gedaan....
Mij met een half geknipt hoofd door het leven laten gaan zeker... pffft....
Zo'n échte Annet opmerking weer....
Van... ik troost buurmeisje zo goed en zo kwaad als dat gaat in deze situatie.... zorg dat Annet de kop erbij houdt.... en föhn mijn eigen haar zelf even...
"Ik zeg het je... zegt Annet... ik zie de buurvrouw hier niet meer terug"....
En ik maar positief blijven de hele tijd... en het meisje haar musketiers gedachte laten behouden....
Tja... soms is het moeilijk.... is Annet nu realistisch en ik te optimistisch.... en wat nou als zoiets fout afloopt en die kans is groot... of wat nou als het toch goed afloopt...
Wat kan je het beste zeggen in zo'n geval...
Annet en ik bakkeleien er even over....
Tot ze zegt "kom we gaan die schoenen halen"...
En misschien is dat maar het beste wat je kan doen...
Van..... niet via de Duitse grens bij Arnhem erover.... verkeers informatiedienst zegt 'laaaaaaange file'....
Ja tuurlijk... vuurwerk verkoop is losgebarsten...
We rijden wel via Nijmegen....
Van... tot Nijmegen alles oké... maar dan...
Niet op de heenweg naar Duitsland file.... maar juist op de terugweg. .
Oooooh nee roept Annet... niet weer in de file... we gaan weg... weg... weg...
(Wat hebben we toch met Duitsland en files deze twee dagen?)
Van... ik duik direct een zijstraat in...Ubbergen....Beek....
En direct vergeet Annet alle stress en narigheid. .
We rijden langs prachtige oude huizen... tuinen... oprijlanen. ..
Je waant je in een andere wereld daar...
Alles is aaaah.. en oooh... en mooi... schitterend... prachtig... en dan ineens....
"Zouden die mensen nou gelukkiger zijn?"....
Ha ha ha ha.... kijk... en dat is nou waarom we zulke dikke hartsvriendinnen zijn.... heerlijke lieve....Annet met haar onverwachte opmerkingen en vragen.... en haar van de hak op de tak gevoelens....
Van... ondertussen is het wel een goeie vraag....
En na eventjes nadenken antwoord ik...."Ik denk -misschien een beetje anders gelukkig-"....
Maar ook daar zal ziekte en zorg voorkomen....
Zoiets blijft immers niemand bespaart....
En dan hoor ik al mensen denken "Ja maar met geld kan je wel betere dokters.... de juiste medicijnen.... etc"....
Misschien wel... maar zou dat de werkelijke zorg wegnemen?.....
En hebben immers niet soms alle mensen oogkleppen op bij tijd en wijle....
En komen er niet in alle geledingen optimisten en pessimisten voor....?
Van..... navigatie aan.... en naar Oriëntalis....
Door prachtige bossen... langs een fantastisch golfterrein.....mooie boerderijen... kolossale villa's.... nog meer bossen en landerijen....
Wat kunnen we daar toch van genieten samen...
Cadeautjes voor de ziel noemen we dat...
Verrassingen die alleen wij tegen kunnen komen (lyrische flauwekul natuurlijk maar wel lekker)...
Dat komt.... zegt Annet... omdat wij het leven op ons af laten komen....
Van... nou Netje ... dat komt meer omdat we files ontwijken....
Dat ook... zegt Annet...
Van.... Oriëntalis.... en het is druk...
Dat ben ik niet gewend van dit park....
Een bijbels museum park is niet zo gewild...
Maar... zo blijkt al snel....de grootste kerststal van Europa is er momenteel gevestigd. ..
Wat gaan we doen.... eerst het park door en dan maar kijken of we de stal ook nog bezoeken of toch in de rij mensen (och jee... mensenfile) gaan staan....
We kiezen de laatste optie en sluiten achterin de rij aan...
En rij die achter ons sneller groeit dan hij voor ons was....
En de rij gaat stapvoets vooruit...
En dan niet grote stappen maar voetje voor voetje met ook nog eens 2 a 3 minuten
tussenpozen....
Maar eindelijk staan we binnen....
Van... en dan snap je die rij...
Het is echt van een adembenemende schoonheid. .....
Wat ongelofelijk mooi...!!!!!!
Van de verliefdheid tussen Jozef en Maria... de engel met de boodschap... de zwangerschap... het leven in de steden en op het land van Israël.... de aankondiging van de volkstelling... tot en met de reis... de geboorte... het gevolg van de reis... de inschrijving. . de tocht van de drie koningen... de woestijn... de farao's... alles en alles is in beeld gebracht tot in het kleinste detail....
Een poepende herder op de heide.... parende en barende schapen.... de marktjes. . de huizen... de tenten... de Romeinen.... de stal met de drie engelen (blauw de geboorte engel, zwart de doodsengel... rood de lijdenswegengel)... en nog meer symbolen... de gecastreerde ezel (ongelovigheid)... de pauw (ijdelheid) ... slakjes in het zand (stilstand in het leven).... de kraaiende haan (de nieuwe dag)...en nog zoveel meer.... zo en zoveel meer... ontzettend veel meer... we lopen en lopen en bewonderen en verwonderen...
Iedereen heeft contact met elkaar en wijst elkaar op weer nieuwe details....
Zooooo mooi.... als was het een schilderij.... al waren het honderden schilderijtjes... maar dan in 3D.....
Eigenlijk zou iedereen dit moeten zien... en het is nog maar tot 6 januari...
En dan moet het weg.... erger nog. . dan moet het voor altijd weg want de kunstenaars achter dit, al jaren durende, project stoppen ermee....
Oriëntalis vraagt daarom om een donatie... om het te kunnen kopen...
Nou die donatie krijgen ze van me... een vette....
Het kind en de volwassene. . de gelovige en ongelovige.... de cynische en bewonderende in mij... alles kwam naar boven en los daar....
Ik zou zo weer achteraan in de rij aanschuiven om nog een keer...
Nee, zegt Annet ferm (die zelf alleen maar 'och kijk toch eens... en daar... en hier... och kijk toch...' liep te roepen) ..... nu het park in...
Van... het is een grauwe en koude dag...
Langs de wegen staan vuurkorven en vuur schalen en de langs de hele weg hangen snoeren lampjes om je pad te verlichten. ... het park is dan ook tot 20.00 uur deze dagen open....
Van... zo lopen we naar Judah.... een dorpje vol ambachten....
Worsten rokerij.... smid.... een vrouw die bezig is met borduren van Palestijnse patronen... een manden vlechter... een wol spinnende man met zijn stilzwijgende breiende vrouw ernaast... een tuin vol keramiek bloemen die je zelf ook kan maken... en bloem voor een zieke of naaste of vriend... of zomaar....
We lopen naar het Arabische straatje... en naar de ezels...
Van... en daar staat een man...
Hij fotografeert de waterbakken en de wei van de ezels...
"Waarom doe je dat"... vraagt Annet...
En hij vertelt....
Dat hij leraar is... van een ZMOK school voor leerlingen van 12 tot 20.... en dat hier in Oriëntalis al 16 jaar een project is die de jongeren die helemaal buiten de boot vallen, aan het werk houdt.... dat die leerlingen ervoor betaalt krijgen... schoonmaken... schoonhouden... dieren verzorgen... bos onderhouden...vuurkorven aansteken en aanhouden...
De trots straalt van hem af...
En de olijke oogjes vertellen dat hij middels de foto's de jongeren even gaat confronteren met hun goede werkhouding waarvoor ze betaalt worden....
Het werk dat ze dus niet goed uitgevoerd hebben... terwijl ze nu hun geld zitten op te vreten (zijn woorden)... in de herberg van het Romeinse stadje. ..
Maar hij vertelt er ook bij waar het wel goed gedaan is....
En hij vertelt ons de namen van de ezels... en waarom de kamelen weg zijn....
"Eerst een hok om te schuilen... dat eis ik"....zegt hij... dan komen ze pas terug...
Tja.. en ze beten in schouders van bezoekers... en dat kon eigenlijk ook niet...(het is wel duidelijk dat dat maar bijzaak voor hem was)
Van... wat een heerlijke gepassioneerde leraar....en vakman.... die, zo proef je uit al zijn woorden, ontzettend van zijn leerlingen houdt....
Van... we lopen verder door het bos... langs het meer... over het bruggetje... de Romeinse stad in... de stadspoort door... de beschilderde muren langs... de herberg in die overvol is....
Ook voor ons geen plek hier... ja in het stalletje is plek... maar veel te koud en donker daar...en geen warme chocomelk te krijgen....
We gaan het paleis van de farao in waar je kunt knutselen... we vergapen ons aan de mooie spullen in het winkeltje... vooral de mesousa's (staafjes met een bijbeltekst erin die in Israël bij de voordeur hangen...
We warmen ons bij de vuurkorf.... we lopen onder de zuilen gangen door... maar... we worden koud en moe....
Het is al vijf uur.... en ik zou samen met Willem eten....
Van... huiswaarts dus.... met een wereld aan herinneringen in ons.... en de mooiste beelden op het netvlies....
Zo lopen we langs het bospad waar de bomen foto's van helden vertonen; Mandela, ML King, moeder Theresa... bomen vol bomen van mensen.... die iets betekende voor de vrede in de wereld...
Profeten in het klein... of juist groot?....
Van... de auto in... verwarming hoog.... mijn botten zijn verkleumd.... en doen zeer....
Napraten... gewoon even stil zijn en weten dat het goed is...dat het mooi was....
Twee vriendinnen dagen... ze zitten er weer op...
Wat hebben we weer genoten....
Van.... nog even stokbrood halen voor de kaas fondue....
Willem die darten kijkt...
De honden die me enthousiast begroeten....
Het breiwerk dat weer lonkt....
Van... gezellig de aardewerk fondue pan tussen ons in.... en dippen....
Ik laat Willem de foto's zien...
Hij is toch ook wel onder de indruk ervan...
Meestal heeft hij niet zoveel met dit soort parken, maar dit keer lijkt het anders....
Van... Willem lost weer eens een dochter probleempje op (weer een andere dochter) .... soms word ik er wel moe van merk ik...
En ik brei de laatste mouw af...
Morgen de trui in elkaar zetten...
Dat komt mooi uit want morgen komen de kleinkinderen logeren...
Kan Britt mooi de trui meteen aan....
Jeetje... heb je leuke schoenen aan... die wil ik ook....zegt Annet als ik binnen kom....
Van... onze dag is al gepland geloof ik...
Eerst mijn haren knippen en dan naar Deichman schoenen in Duitsland....en hebben we dan nog tijd over, dan naar Oriëntalis in de Heilige Land stichting...
Benieuwd wat er nou weer van die plannen uitkomt...
Van... maar haren knippen is een must....
Laatste keer was in de zomervakantie...
(Nou ja en wat ik er zelf afknipte tussendoor)...
Aangezien niemand anders dan alleen Annet mijn haar mag doen (kapper jeugdtrauma)... en wij allebei werken en druk zijn... en dus niet vaak tijd hebben. . komt van regelmatig knippen niet veel...
Zelfs in de zomervakantie was het slechts wat bijpunten....
Maar nu komt er dan eindelijk weer model in...
Annet gaat aan de slag...
Ik noem haar geen kapper maar haarkunstenares.....
Die maakt van een vogelnestje nog een frivool kapsel...
Die laat een vogelverschrikker nog als fotomodel shinen.....
Het komt dus wel goed met mij.... euh mijn haar....
Van...knipperdeknip.... en kapperdekap..... klinkt makkelijker dan het is... maar drie kwartier later is de klus geklaard...
Alle happen... alle sprieten weggeknipt... alle lokken in model...
Nu föhnen...
Van. .. de deurbel....
Buurmeisje. ..
Met een verhaal...
Mama heeft voor de derde keer teruggekomen borstkanker... nu uitgezaaid in spier en borstbeen.... rijden net weg bij het ziekenhuis na de chemo... krijgt mama (52) in de auto een beroerte....
Annet is direct van haar padje en schrikt zich een ongeluk...
Ik zeg nog tegen het meisje dat ik blij voor haar ben dat ze nog bij het ziekenhuis waren... weliswaar in de auto... maar toch...
Zegt die lieverd "Ja maar we moesten toch 112 bellen en mochten mama niet naar binnen brengen"...
Volgen jullie me nog...????
Snappen jullie iets van dit bericht...???
Je krijgt dus voor de deur van je ziekenhuis een beroerte en je mag niet door de deur naar binnen maar moet eerst 112 bellen en wachten tot de ambulance komt.... die dan niet even twee broeders met wat apparatuur, van de achteruitgang naar voren sturen, maar je 5 minuten laten wachten tot er daadwerkelijk een ambulance naast je parkeert...
Ik overdrijf dit niet.... dit is waar gebeurd....
Onbegrijpelijk waar....
Och arm kind....
Annet zit verslagen op de stoel...
Gisteren zwaaide ik nog naar haar... zegt ze...ze was zo vrolijk...
"Ja mama was een binnenvetter.... die vertelde niet veel en liet niks merken "... vertelt het meisje die haar dochter is....
En het kind vertelt van oma...
Och... dat ook nog... een moeder die mogelijk haar kind gaat overleven....
En dat oma, mama en zij elkaar de drie musketiers noemen en samen sterk staan...
En ze vertelt van de afdeling en hoe ze mama mist. ..
Van.... door merg en been gaat het verhaal...
Oh oh, zegt Annet... wat ben ik blij dat ik klaar ben met jou knippen. . ik had niet verder gekund...
Van... nou Annet al had ik je ik weet niet wat maarten doen....maar afmaken had je het gedaan....
Mij met een half geknipt hoofd door het leven laten gaan zeker... pffft....
Zo'n échte Annet opmerking weer....
Van... ik troost buurmeisje zo goed en zo kwaad als dat gaat in deze situatie.... zorg dat Annet de kop erbij houdt.... en föhn mijn eigen haar zelf even...
"Ik zeg het je... zegt Annet... ik zie de buurvrouw hier niet meer terug"....
En ik maar positief blijven de hele tijd... en het meisje haar musketiers gedachte laten behouden....
Tja... soms is het moeilijk.... is Annet nu realistisch en ik te optimistisch.... en wat nou als zoiets fout afloopt en die kans is groot... of wat nou als het toch goed afloopt...
Wat kan je het beste zeggen in zo'n geval...
Annet en ik bakkeleien er even over....
Tot ze zegt "kom we gaan die schoenen halen"...
En misschien is dat maar het beste wat je kan doen...
Van..... niet via de Duitse grens bij Arnhem erover.... verkeers informatiedienst zegt 'laaaaaaange file'....
Ja tuurlijk... vuurwerk verkoop is losgebarsten...
We rijden wel via Nijmegen....
Van... tot Nijmegen alles oké... maar dan...
Niet op de heenweg naar Duitsland file.... maar juist op de terugweg. .
Oooooh nee roept Annet... niet weer in de file... we gaan weg... weg... weg...
(Wat hebben we toch met Duitsland en files deze twee dagen?)
Van... ik duik direct een zijstraat in...Ubbergen....Beek....
En direct vergeet Annet alle stress en narigheid. .
We rijden langs prachtige oude huizen... tuinen... oprijlanen. ..
Je waant je in een andere wereld daar...
Alles is aaaah.. en oooh... en mooi... schitterend... prachtig... en dan ineens....
"Zouden die mensen nou gelukkiger zijn?"....
Ha ha ha ha.... kijk... en dat is nou waarom we zulke dikke hartsvriendinnen zijn.... heerlijke lieve....Annet met haar onverwachte opmerkingen en vragen.... en haar van de hak op de tak gevoelens....
Van... ondertussen is het wel een goeie vraag....
En na eventjes nadenken antwoord ik...."Ik denk -misschien een beetje anders gelukkig-"....
Maar ook daar zal ziekte en zorg voorkomen....
Zoiets blijft immers niemand bespaart....
En dan hoor ik al mensen denken "Ja maar met geld kan je wel betere dokters.... de juiste medicijnen.... etc"....
Misschien wel... maar zou dat de werkelijke zorg wegnemen?.....
En hebben immers niet soms alle mensen oogkleppen op bij tijd en wijle....
En komen er niet in alle geledingen optimisten en pessimisten voor....?
Van..... navigatie aan.... en naar Oriëntalis....
Door prachtige bossen... langs een fantastisch golfterrein.....mooie boerderijen... kolossale villa's.... nog meer bossen en landerijen....
Wat kunnen we daar toch van genieten samen...
Cadeautjes voor de ziel noemen we dat...
Verrassingen die alleen wij tegen kunnen komen (lyrische flauwekul natuurlijk maar wel lekker)...
Dat komt.... zegt Annet... omdat wij het leven op ons af laten komen....
Van... nou Netje ... dat komt meer omdat we files ontwijken....
Dat ook... zegt Annet...
Van.... Oriëntalis.... en het is druk...
Dat ben ik niet gewend van dit park....
Een bijbels museum park is niet zo gewild...
Maar... zo blijkt al snel....de grootste kerststal van Europa is er momenteel gevestigd. ..
Wat gaan we doen.... eerst het park door en dan maar kijken of we de stal ook nog bezoeken of toch in de rij mensen (och jee... mensenfile) gaan staan....
We kiezen de laatste optie en sluiten achterin de rij aan...
En rij die achter ons sneller groeit dan hij voor ons was....
En de rij gaat stapvoets vooruit...
En dan niet grote stappen maar voetje voor voetje met ook nog eens 2 a 3 minuten
tussenpozen....
Maar eindelijk staan we binnen....
Van... en dan snap je die rij...
Het is echt van een adembenemende schoonheid. .....
Wat ongelofelijk mooi...!!!!!!
Van de verliefdheid tussen Jozef en Maria... de engel met de boodschap... de zwangerschap... het leven in de steden en op het land van Israël.... de aankondiging van de volkstelling... tot en met de reis... de geboorte... het gevolg van de reis... de inschrijving. . de tocht van de drie koningen... de woestijn... de farao's... alles en alles is in beeld gebracht tot in het kleinste detail....
Een poepende herder op de heide.... parende en barende schapen.... de marktjes. . de huizen... de tenten... de Romeinen.... de stal met de drie engelen (blauw de geboorte engel, zwart de doodsengel... rood de lijdenswegengel)... en nog meer symbolen... de gecastreerde ezel (ongelovigheid)... de pauw (ijdelheid) ... slakjes in het zand (stilstand in het leven).... de kraaiende haan (de nieuwe dag)...en nog zoveel meer.... zo en zoveel meer... ontzettend veel meer... we lopen en lopen en bewonderen en verwonderen...
Iedereen heeft contact met elkaar en wijst elkaar op weer nieuwe details....
Zooooo mooi.... als was het een schilderij.... al waren het honderden schilderijtjes... maar dan in 3D.....
Eigenlijk zou iedereen dit moeten zien... en het is nog maar tot 6 januari...
En dan moet het weg.... erger nog. . dan moet het voor altijd weg want de kunstenaars achter dit, al jaren durende, project stoppen ermee....
Oriëntalis vraagt daarom om een donatie... om het te kunnen kopen...
Nou die donatie krijgen ze van me... een vette....
Het kind en de volwassene. . de gelovige en ongelovige.... de cynische en bewonderende in mij... alles kwam naar boven en los daar....
Ik zou zo weer achteraan in de rij aanschuiven om nog een keer...
Nee, zegt Annet ferm (die zelf alleen maar 'och kijk toch eens... en daar... en hier... och kijk toch...' liep te roepen) ..... nu het park in...
Van... het is een grauwe en koude dag...
Langs de wegen staan vuurkorven en vuur schalen en de langs de hele weg hangen snoeren lampjes om je pad te verlichten. ... het park is dan ook tot 20.00 uur deze dagen open....
Van... zo lopen we naar Judah.... een dorpje vol ambachten....
Worsten rokerij.... smid.... een vrouw die bezig is met borduren van Palestijnse patronen... een manden vlechter... een wol spinnende man met zijn stilzwijgende breiende vrouw ernaast... een tuin vol keramiek bloemen die je zelf ook kan maken... en bloem voor een zieke of naaste of vriend... of zomaar....
We lopen naar het Arabische straatje... en naar de ezels...
Van... en daar staat een man...
Hij fotografeert de waterbakken en de wei van de ezels...
"Waarom doe je dat"... vraagt Annet...
En hij vertelt....
Dat hij leraar is... van een ZMOK school voor leerlingen van 12 tot 20.... en dat hier in Oriëntalis al 16 jaar een project is die de jongeren die helemaal buiten de boot vallen, aan het werk houdt.... dat die leerlingen ervoor betaalt krijgen... schoonmaken... schoonhouden... dieren verzorgen... bos onderhouden...vuurkorven aansteken en aanhouden...
De trots straalt van hem af...
En de olijke oogjes vertellen dat hij middels de foto's de jongeren even gaat confronteren met hun goede werkhouding waarvoor ze betaalt worden....
Het werk dat ze dus niet goed uitgevoerd hebben... terwijl ze nu hun geld zitten op te vreten (zijn woorden)... in de herberg van het Romeinse stadje. ..
Maar hij vertelt er ook bij waar het wel goed gedaan is....
En hij vertelt ons de namen van de ezels... en waarom de kamelen weg zijn....
"Eerst een hok om te schuilen... dat eis ik"....zegt hij... dan komen ze pas terug...
Tja.. en ze beten in schouders van bezoekers... en dat kon eigenlijk ook niet...(het is wel duidelijk dat dat maar bijzaak voor hem was)
Van... wat een heerlijke gepassioneerde leraar....en vakman.... die, zo proef je uit al zijn woorden, ontzettend van zijn leerlingen houdt....
Van... we lopen verder door het bos... langs het meer... over het bruggetje... de Romeinse stad in... de stadspoort door... de beschilderde muren langs... de herberg in die overvol is....
Ook voor ons geen plek hier... ja in het stalletje is plek... maar veel te koud en donker daar...en geen warme chocomelk te krijgen....
We gaan het paleis van de farao in waar je kunt knutselen... we vergapen ons aan de mooie spullen in het winkeltje... vooral de mesousa's (staafjes met een bijbeltekst erin die in Israël bij de voordeur hangen...
We warmen ons bij de vuurkorf.... we lopen onder de zuilen gangen door... maar... we worden koud en moe....
Het is al vijf uur.... en ik zou samen met Willem eten....
Van... huiswaarts dus.... met een wereld aan herinneringen in ons.... en de mooiste beelden op het netvlies....
Zo lopen we langs het bospad waar de bomen foto's van helden vertonen; Mandela, ML King, moeder Theresa... bomen vol bomen van mensen.... die iets betekende voor de vrede in de wereld...
Profeten in het klein... of juist groot?....
Van... de auto in... verwarming hoog.... mijn botten zijn verkleumd.... en doen zeer....
Napraten... gewoon even stil zijn en weten dat het goed is...dat het mooi was....
Twee vriendinnen dagen... ze zitten er weer op...
Wat hebben we weer genoten....
Van.... nog even stokbrood halen voor de kaas fondue....
Willem die darten kijkt...
De honden die me enthousiast begroeten....
Het breiwerk dat weer lonkt....
Van... gezellig de aardewerk fondue pan tussen ons in.... en dippen....
Ik laat Willem de foto's zien...
Hij is toch ook wel onder de indruk ervan...
Meestal heeft hij niet zoveel met dit soort parken, maar dit keer lijkt het anders....
Van... Willem lost weer eens een dochter probleempje op (weer een andere dochter) .... soms word ik er wel moe van merk ik...
En ik brei de laatste mouw af...
Morgen de trui in elkaar zetten...
Dat komt mooi uit want morgen komen de kleinkinderen logeren...
Kan Britt mooi de trui meteen aan....