31 december 2019

Dag van:

Natte voeten schijnt mijn oudejaars motto te zijn...
Gisteren al aan zee... vandaag in eigen keuken...
Voorbereidingen, voorbereidingen... salades maken en oliebollen bakken...
De keuken opruimen.. de emmer oliebollen deeg onder de kraan...
Laat maar vollopen...
Van... maar dan moet je niet gaan zitten Wampie...
Om een gedicht voor je lief te vervolmaken....
Jij stopt uiteindelijk wel maar een kraan niet....
Van.... Willem ... die nieuwe laarzen halen was,  brengt redding....
Zijn nieuwe laarzen kunnen direct in gebruik genomen worden...
Mijn aloude sloffen sterven een doordrenkt einde.....

Van.. in elke le Comte huiskamer staat op dit moment de bieten salade....
En aloude oma le Comte traditie die voortleeft bij Robbert... bij Jocelijne... en bij mij...
De oliebollen liggen bedekt met een laag zoete poeder sneeuw op de schaal...
Het huis is schoon...
2020 kan zo naar binnen zonder voeten vegen....
Geen moeilijk terugkijk gedoe....
Om ons heen is het buiten al mistig genoeg...
Voor 2020 binnentreedt, komen eerst de buurtjes...
Altijd leuk om zo'n nieuw jaartal gezamenlijk in te luiden...
En gezien de multimedia van tegenwoordig en de talloze berichtjes en appjes en fotootjes heb je eigenlijk je huiskamer volzitten...
Zelfs uit verre landen komen ze binnen...
Sommige eerder dan het Hollands twaalf uurtje... sommige pas straks... wat later dus...
Tijdsverschil is wel een dingetje als je vrienden over de grens hebt zitten...
Ik heb mijn wekker er maar op gezet...
Australië, nieuw Zeeland, Canada, Griekenland, Spanje, Engeland....
Van... en over tijd gesproken...
Stel nou dat we met onze vernuftige afstandsbediening de top 2000 terug laten spelen.... alles kan immers tegenwoordig... dan kunnen we de tijd overdoen...

Dan kunnen ook wíj het jaar veranderen wanneer we willen....
Van.... het wordt een dolle avond...
En we zien 77 miljoen aan vuurwerk in mist verdwijnen...
Boven de lage wolken is het feest...
We zien de hoofdprijs van de staatsloterij maar weer eens aan ons voorbij gaan....
En we kijken 'dinner for one'... en plassen haast in de broek van ouderwets lachen om ouderwetse humor....
We concluderen dat humor dus tijdloos is...
En we galmen mee met Nederlandse hits en Duitse slagers....
We drinken... we eten .... we proosten....
En dan sta ik weer met 2 benen op de grond....

Ik lees namelijk het berichtje van kleine Emma die haar papa verloor toen ze 2 was...
Elk nieuwjaar gaat er een vuurpijl naar boven naar papa in de hemel...
Een vuurpijl met 4 lieve berichtjes...
Van mama... van de twee zoons... en van Emma...
"Ik hoop dat je nog een fijn leven hebt daar"... staat er op Emma's briefje...
Op zo'n moment krijgt tijd alle betekenis...
En eigenlijk ook ... een andere betekenis...
Hoe kan het anders dan dat papa voort leeft in zo'n lief kinder hart....
In vier van die lieve harten....
Rare dag.. met je nieuwe jaartal....

30 december 2019

Dag van:

Wie neemt me mee
Wie durft te beginnen
Wie laat mij zien hoe mooi een mens kan zijn van binnen
Wie leidt de weg
Wie durft te voelen
Ik draag het licht en jij hebt 't zicht
Kom met me mee en open de zee
(Trijntje Oosterhuis)
Vandaag is het zeedag ...
Het is niet de vraag welke zee ... we hebben er maar eentje...
Het is wel de vraag waar ontmoeten we de zee....
De afstand Veluwe versus zee is nog steeds een respectabele en niet te onderschatten afstand...
Je moet namelijk van compleet oost naar totaal west...
Maar dan heb je ook wat....
En of all places kiezen we vandaag voor Wassenaar....
Niet Noordwijk of Scheveningen.... ook geen IJmuiden of Hoek van Holland... nee Wassenaar....
Vraag niet waarom... dat komt dan zo in je op....
Van... Willem gaat in zijn oude aftandse jogging kloffie... ik heb toch zoiets van...Wassenaeeeeer...... van op stand naar op strand dus toch maar even een nagenoeg aangepaste Wassenaarse strand outfit.... casual, sportief doch stand-achtig.... met op zijn minst een sjaaltje....

Van.... mijn roze enkel regenlaarsjes achter in de auto maar.... ik denk niet dat ik ze aantrek....(daar ga ik nog spijt van krijgen maar daarover later meer)....
Op naar Wassenaar.....
O te luistren naar de zee,
Tot de ziel ga fluistren mee:
Tot heur zwijgen
�t Wonderwoord
Uit zijn diepten stijgen
Hoort!

Alle malen, hartezwaar,
Keere ons zoekend dwalen naar
�t Bruisend breken
Van den vloed
Waar de ziele spreken
Moet.

�t Lichte zingen van de zee
Draagt de ziel op zwingen mee
Waar zij dichter
Bij de poort
Zachter spreekt en lichter
Hoort.
(PC Boutens)

Het gedicht gaat nog verder maar wij zijn bij Wassenaar en stoppen....
Wassenaar... de stad van 'als je haar maar goed zit'....
Want het is werkelijk waar... op twee kruispunten die wij oversteken bevinden zich op elke hoek kappers, hairstylers of anderszins Wassenaarse namen voor barbieren......
Nu kan ik me in een stad als Wassenaar.... gelegen aan een winderig strand als dat van de Noordzee, voorstellen dat je haar niet altijd in de juiste plooi verkeert en dit niet comme il faut de Wassenaarse regels is...
Maar jemig zeg... sorry...par blue.... op elke hoek... dat was in een omtrek van 100 meter 8 kapsalons....HEUS!!!!!
En geloof nou niet dat je in één van die coiffurezaken Máxima tegen het vege lijf loopt want die heeft een privé kapster.... die komt aan huis... euh.. ten paleize..... en zit aan aan de kaptafel......
Van.... we duiken de eerste de beste parkeerplaats op die maar enigzins lijkt ons naar de zee te duiden....

Hectisch mijn leven nu, omringd door duingebieden,

Verzande zee, mul verstikkend schuim, asgrauw doorngebroed.

De gewrichten van de branding liggen verstijfd in lompen en

Helmgras geselt vlijmscherp de zandgeschuurde verzenen,

Het gebeente wordt tot snelfiltermaling verwerkt.

De geluidsoverlast van Beethoven grijpt me aan,

gekartelde horizon als zeeziek zwalken, , non-stop.

Onder mijn voetzool verkruimeld het verraderlijke drijfzand.

(Jan Wolkers)

Ook dit gedicht gaat verder.... wij niet...
We lopen het duin in en op en zien de zee aan de horizon...
Een horizon die verder is dan wij binnen de tijd dat het zonsondergang zal zijn, kunnen bereiken....
Laat staan dat we er aan moeten denken de weg door onheilspellend donker duingebied  terug te moeten vinden...
Aldus lopen wij terug naar de auto en rijden en stukje verder... duinopwaarts....

Verder naar het westen...
Tot het westen niet verder reikt dan alleen door te gaan zwemmen...
En dat is juist de plek die we zoeken...
Van... dit maal is het wel betaald parkeren...
De zee wil ook wat....

De zee heeft me verteld dat ie zo moe is
Hij zei dat ie er zeer beroerd aan toe is

Hij zei "wat is daar toch bij jullie allemaal aan de hand
Wat doen jullie toch tegenwoordig allemaal op dat land"
Hij zei "er komen tegenwoordig steeds meer van die dagen
Dan kan ik alle vuile rotzooi haast niet meer verdragen"
Dat zei de zee die me vertelde dat hij moe is
Die zei dat hij er zeer beroerd aan toe is

(Paul van Vliet)

Ook dit gedicht/lied gaat verder...

Zoek het op... zoals wij de zee zochten...
Zoals we boven aan het duin staan... en als het kind in ons naar beneden rennen tot het mul zand de voeten niet meer dragen wil...
Maar wij voort sjokken...
Sjokken naar het harde zand onder de voeten... aan de rand van het schuimend kolkend golvend zoute water....
Eindeloze zee.... zover het oog reiken wil...
Van... de honden houden het niet meer uit aan de riem...
Gauw loslaten maar...
Dit seizoen is het strand weer vrij van aangelijnd zijn...en verklaard tot losloopgebied.....

Zeeklacht

Het water van de zee is altijd zout,
Hoe men de suikerpot ook mag hanteren,
Geagiteerd over het strand marcheren,
Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt;
Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout,
Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren,
Tarbot fileren of Neptuin vereren:
Het water van de zee is altijd zout.

Daar helpt geen moederlief, geen vaderstout,
Geen bokken, dokken, knokken of gekscheren,
Geen brein van boterkoek, geen hart van goud:
Of men voor dames voelt of meer voor heren,
Het water van de zee blijft altijd zout.
(C. Buddingh)

Rennen honden... rennen... 
De golven in... de golven uit...
De golven weg happend als een onbegonnen klus die geklaard dient te worden...
Grommende golven om terug tegen te grommen....
Ze genieten onze Babs, Blitz en Borre...
En door hen heen  genieten wij .... en mee....
Van... we komen in de middag aan daar in Wassenaar...
Een middag in december...
De voorlaatste december dag van een welhaast oud jaar...
En al lengen de dagen weer na die eenentwintigste van deze zelfde maand... toch valt de avond eerder dan gewenst....

Zoo gaat de zon nog in u onder

Zoo gaat de zon nog in u onder
Op dezen dag, die donker
Is voor mij.
En ver zie ik de schepen wijken,
Die pas de zeilen strijken
Uw kust nabij
(Simon Vestdijk)
Maar hij valt prachtig... die voorlaatste december avond....

Avondrood.....
Van roze naar rood en geel...
Een bijna alarmerende lucht zou je het noemen...
Maar zó mooi....!
Baai bij avond 

De schemering valt. 
een grote, rode maan 
stijgt langzaam uit de golven 
aan den oosterrand 
der nauwlijks ademende avondzee. 
de dromen komen met de golven mee 
en mijmerend gewordt mij, ongezocht, 
waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht, 
denkende dat het geluk omstr�den moest zijn 
en dat het leven zonder smeken niet schenkt. 
o, heerlijk is nu het talmen 
geworden aan deze rede! 
bij het dwalen onder de nacht'lijke palmen 
ben ik van vrede doordrenkt. 
(Marsman)

Je zou willen dat je er zelf over kon dichten...
Een nauwelijks ademende avond zee...
Bij deze aanblik is het inderdaad vooral de ingehouden adem die overgaat in gedeelde geruisloosheid van hen die ademloos staan te kijken tot de zon haar laatste gloed laat smelten met het water....
Van.... we moesten ons nog haasten.... ten spijt... te laat...
Omringd werden we door de opkomende vloed... en terug door het water ging de weg terug....
Natte voeten... kou... maar nauwelijks voelbaar...
Wie denkt er nu ook aan kou en tijd als je hier één bent met....
Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
Iedere minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten telt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? 
(Vasalis)
Het gedicht van Willem en mij...
Dichteres uit duizenden....
Van.... we hadden dit nodig Willem en ik....
Het had Spanje kunnen worden of Parijs...
Maar het werd Wassenaar...
Twee uurtjes... het waren er twee genoeg...om elkaar in de greep en de hectiek van alles dat ons bezighoudt, weertevinden.....

Het strand was vast-gevoegd en glad
En smalle golven sloegen om,
Uit duizend smalle, witte monden
Zacht prevelend en dan weer stom.
De zee keek op, alsof zij bad.
Toen heb ik u teruggevonden.


O grote, oude, grijze zee
In rusteloosheid zoveel rust,
Een stem uit duizend kleine kelen
Sprekende tot de smalle kust;
Eenheid uit zoveel tegendelen.
Mijn oude liefde, mijn oud vertrouwen
Zo groot, haast niet om uit te houen.
Ouder dan voor mijn grote lief...
Ik zag voor 't eerst weer naar de hemel:
Hoe die zich rustende verhief. 
(Ten tweede male Vasalis)
Van.....en zo keren we huiswaarts... koude voeten in natte schoenen omringd door restanten strand ... zout op de lippen... zilt op de huid...golven in de ziel.....doch aangespoeld....

29 december 2019

Dag van:

Effe zo'n dag dat je wel klaar bent met thuiszitten en breien en top 2000 kijken...
Maar de moed niet vatten om bij die top 2000 weg te gaan...
Te bang om goede nummers te missen...
Dus bak je maar weer eens een tulband...
Pakt toch dat breiwerk weer op.... waarbij je je flink vergist hebt in de benodigde wol die je nodig hebt... want die steek en dat patroon vergen nogal wat gesponnen schapenvacht.....
Ergens deze week... als ik de dagen weer op een rijtje heb, maar wol bijhalen....
Van... op de brei pagina's van Facebook draai ik overuren met het doorsturen van patronen, steken en inbrei motieven....
Men inspireert elkaar danig op zulke pagina's...
Maar het is ook wel heel gezellig....zo'n verzameling brei fanaten onder elkaar...
Wat vooral erg prettig is, is dat er geen concurrentie strijd heerst van goed, beter, best maar waardering voor ieders werk....
Van.... Willem gaat naar het top 2000 café in Duiven.....
De kerk toont filmpjes van favoriete nummers van kerkgangers en het verhaal erbij...
Mijn Didamse kinderen tuigen naar het échte top 2000 café en met een wachttijd van 7 uur bezoeken ze tussendoor Amsterdam nog even...
Dit alles wordt intensief gevolgd op de familie app natuurlijk...

In beeld gebracht met mee gestuurde fotootjes...die zoon, schoondochter en ik..... de zogeheten thuisblijvers.... belangstellend bekijken....
Van... je zou je dus niet hoeven vervelen maar ik blijf wel klaar met thuis...
Dan oppert Willem die ook weer thuis is dat we morgen wel eens naar de zee konden gaan met de honden...
Dat zouden we kunnen doen ja...
De kou staat me tegen maar ik stem in....
Morgen dus iets te doen....!
Wel goed tegen de hoestbuien ook....
Ik hoest me haast een breuk namelijk...
Van.... aan het eind van de avond volg ik nog het komend oma en opaschap van lieve vrienden...
En ja hoor.... een pracht kleinzoon wordt geboren....
Van.... en verder doe ik niks... denk ik niks... en kijk en luister ik alleen top 2000...
Af en toe meefluitend, meezingend, mee dansend of mee deinend....
Geen ruimte dus voor malle denk kronkels of moeilijke zinnenroerselen....
Gewoon niks... en los van alles...
Noem het vakantie ......
https://youtu.be/OKgpbNp6VBs

28 december 2019

Dag van:

De kou grijpt weer eens om zich heen....
Verwacht had ik hem niet... die kou.... maar hij was er...
In de vorm van rijp op het gras en takken en een dun laagje ijs op het waterbakje voor de vogels....
Ik loop weer naar boven om een warme trui aan te trekken...
Mijn nieuwe breiproject roept om vervolg... zeker nu het binnen aangenaam warm is met een extra warme trui en de verwarming net een graadje hoger dan anders...
Toch kijk ik even op de weerapp om te checken of het zo koud blijft....
Anders moeten we toch maar buiten om de buitenkraan in te pakken....
Het belooft echter boven nul te worden... en vanavond zien we wel verder...
Van... de top 2000 is al over de helft... de nummers worden beter en beter...
Maar de wc gaan is geen optie want je mocht eens een nummer missen....
 Mijne....mijn breiproject oogt boven verwachting super gaaf....
De kleuren lachen me toe...
Weet ik toch zowaar zomaar  twee dingen op te noemen waar ik best tevreden over ben waar het mijzelf aangaat...
Tuin inrichten en brei patronen bedenken....
Ben ik verder niet zo zelftevreden dan...?
Ach.... ik neem de dingen waar ik niet in uitblink voor lief...
Een mens hoeft ook niet alles goed te kunnen...
Van.... het is niet alleen de kou die mensen in de greep heeft...
De vuurwerk verkoop lijkt van start te zijn gegaan...

Lange files naar België en Duitsland en als ze dan eindelijk uit de file zijn, direct knallen...
De honden en tante Bets blijven er stoïcijns onder maar Bengel roetsjt bij iedere knal door de kamer op zoek naar beschutting...
Lieve Bengel... bijna verstoten van haar troon door een eigengereide, eigenwijze, eigenzinnige brutale ondeugende tante Bets...
Voor de duvel niet bang en zeer grensverleggend bezig...
Voor ons vermakelijk, voor honden en Bengel iets minder vrees ik....
Van  .... en de kerst is nog niet voorbij of hup de eerste aanslag is weer een feit...
Ik zei het toch.... vrede duurt bijna nooit langer dan 2x24 uur....
Bah....
Somalië telt 78 doden en ruim 125 gewonden... waaronder veel studenten...
Jonge mensen die nog een toekomst voor zich hadden... plannen... idealen....
En ineens stopte het....
Van.... en de kerst is nog niet voorbij of Poetin introduceert de meest geavanceerde supersonische raket die tegen alle raketschilden bestand is en elke plek op de wereld kan bereiken....

Bijschrift toevoegen

En waarom....?
Angst...?
Machtswellust...?
Frustratie...?
Van..... laten we ons niet gek maken...
Ons gewoon bezig houden met de dingen van alle dag...
De buurman die een buurman en buurman kalender komt overhandigen bijvoorbeeld...
En ons een bankstel van zijn moeder aanbiedt omdat zij naar een verzorgingsafdeling binnen het bejaardenhuis gaat....
Blauw velours...
Blauw oké....
Velours....ik moet erover nadenken....
Van.... laten we ons niet gek maken... en tijdens boodschappen doen onze oude dierenarts tegenkomen....
We hebben nog nooit zolang over boodschappen doen gedaan...
Wel een uur staan we bij te kletsen over de kern van de mens en het leven....
En dat allemaal tussen de tomatenketchup en tonijn in blik....

Van... laten we ons niet gek laten maken... en gewoon om 22.30 uur naar buiten lopen om de opgeschoten knaapjes te sommeren op te houden met vuurwerk knallen omdat onze Bengel in de stress schiet... zonder dat we direct bang hoeven zijn door diezelfde knaapjes in elkaar gebeukt te worden...
En derhalve een "sorry meneer, beetje dom van ons, we gaan direct weg" te horen krijgen....
En dan heus wel weten dat dit in Somalië niet gewerkt had als we dat de autobom legger  vriendelijk hadden verzocht... en ook niet als we Poetin een nette brief hadden gestuurd om het kern raket proces te stoppen...maar hier op ons eigen grasveldje wel....
In de wetenschap dat het, om te beginnen,  wel kan op kleine schaal...in kleine kring...
En een mens moet immers de moed niet opgeven... ook niet na kerst....
Je moet toch ergens beginnen....al is het tussen de ketchup en tonijn in blik of op je grasveldje....

27 december 2019

Dag van:

Oooooh ja... dit is die vakantie waarvan je nooit weet welke dag het is....
Het begint vanmorgen dus al met "het is donderdag... nietes het is vrijdag.... het is toch derde kerstdag... nietes het is de dag na tweede kerstdag... de derde dus... nee... het is gewoon vrijdag.... echt niet het is donderdag..."
Dat dus....
Het blijkt dus inderdaad wel vrijdag te zijn....wat een gedoe...
Van ... Willem vertrekt naar vriend Hans te Zwolle....
Babeth en vriend vertrekken naar de bios....
Ik blijf heul alleen achter....
Nou ja... met de top 2000 dan...
Oh ja... en drie honden plus twee katten....
En mijn spelletje solitair.. om de allenigheid nog even heftiger te maken...
Wat die niet is natuurlijk... want ik geniet van alleen zijn...
Uiteraard in de wetenschap dat het spulletje straks weer thuiskomt...
Anders was allenigheid misschien toch meer op eenzamigheid gaan lijken....
Stom woord eigenlijk...'eenzaam'.....
Het woord één zit erin maar ook het woord zaam/saam...
Iets van.... in je eentje met jezelf of zo....
Enfin.. ze zullen dat zaam wel niet voor niks met een z geschreven hebben...
Al is het wel weer tezamen....
Schiet mij maar lek...
Van.... ik speel dus solitair...
Om het te specificeren... the age of solitair...
Je speelt steeds een nieuwe eeuw of nieuw tijdperk....
Elk tijdperk kent 10 levels...

De eerste levels bereik je snel maar langzamerhand moet je steeds meer punten halen voor een level voltooid is...
Heb je dat level voltooid dan vult het landschap zich met iets nieuws....
Vanmorgen zat ik in level 10 van de christmas age....
Nou ben ik aardig goed in solitair.... maar ik doe dus zo ongeveer wel drie a vier weken over een tijdperk...
En ik ben die christmas nu wel zat....
Even goed doorspelen dus... dat kan kan nu ik in de allenigheid zit....
Yes.... ik ben nu in the space age....
Van..... ondertussen bedenkt mijn hoofd patronen voor mijn nieuwe brei project...
Pinterest biedt uitkomst....
Na het behalen van mijn tijdperk daar dus maar eens op neuzen...
Motieven van bloemen om in te breien en liefst ingewikkelde steken....
Gevonden...!
Van... irritatie....
Ik wil verschillende kleuren wol....onze schuur puilt ervan uit.... maar alles ligt door elkaar....
Al maanden een doorn in mijn oog....
Ik ga NU opbergbakken halen....
Action.... ik kom er weer eens aan....na twee kerstdagen....
Hoppa....9 opbergbakken....
En hoe ik het presteer, presteer ik het... ik haal ook 3 bollen wol.... terwijl ik dus wol wil opruimen hè....

Laat maar.... mijn brein is een hol vat.....
Van.... opruimwoede.....
Eén probleem echter....
In een schuur die uitpuilt van bakken wol en nog véél meer andere zooi is geen ruimte voor fatsoenlijke opruiming met negen bakken....
Er zit niets anders op of ik verplaats al die troep vol wol; zakken, bakken, tassen.. naar de kamer....
Kan ik dat maken...?
Ja nu wel omdat ik allenig ben.... maar over een half uur is de meute weer thuis.... en ik weet van één meute gedeelte zeker dat hij dit niet gaat waarderen zonder erop voorbereid te zijn....
Laat ik dus maar gaan koken....
Van.... de voorbereiding start tactisch...
Wat een troep toch hè schat... in die schuur...
Hij hapt....
Hij hapt gretig...
"Nou vreselijk... we moeten nodig maar de stort "....
Nou lieverd... ik heb heel veel bakken gekocht voor de wol... dan is dat in ieder geval bakken gesorteerd en opgeruimd en de kleine restjes doe ik weg .....
"Wauw wat goed van je".......
De juiste reactie....
Tja.. ik heb alleen één lastig dingetje... in de schuur wordt dat opruimen niks... het zou makkelijker zijn als ik dat hier kon doen....
"Natuurlijk lieverd... dat begrijp ik..."
Nu tactisch mijn mond houden...

Niet zeggen dat ik dat meteen wil doen...
Gewoon even wachten tot hij Babeth maar huis brengt...
Van... het is zover... de deur valt in het slot....
Nog even geduld tot ik de achterlichten van de auto zie...
Bingo....
Schuur in en alle bakken, zakken, tassen naar de kamer zeulen...
En denk nou niet dat wol niks weegt.... elke bol is toch zo'n 100 gram en 10 bollen dus een kilo....
En ik heb wel zo'n 200 en meer bollen en restjes....oeps...
Van.... de kamer lijkt wel een wolwinkel.....
Hoe krijg ik hier orde in....?
En snik.... hoe kan ik dit nou weggooien...?
Ik vind elke kleur groen mooi... en elke nuance blauw ook....
Oh nee... en die fluffy wol kan echt niet weg....
Van... ik pak mezelf aan....
Niet zeuren eerst alle bollen met wikkel er nog om sorteren...
Dan de kleine restjes eruit...in een vuilniszak...
Ik moet ze vooral niet zien....

Want in elk mini restje zie ik wel een maasdraadje... (om iets te borduren/ opmazen op breiwerk dus)...
Van.... Willem komt binnen....
En dan die reactie.... die hij stoer inslikt....maar ik heus wel herken...
Dit had hij even niet verwacht....
Maar hij is manmoedig....
Mijn held....!
Hij wil vast nóg een vest...
Van...... pas na de laatste battle van the Voice, heb ik de laatste opbergbak gevuld...
Klaar....!
En de restjes hebben een goede bestemming...
Die gaan naar de weggeef winkel voor oudjes....
Nu de boel terug naar de schuur sjouwen... het scheelt zeker 10 kilo....
En het staat netjes....
Nu kan ik meteen de juiste kleur pakken de volgende keer...
Bak groen, bak blauw, bak wit/ geel, bak paars/ bruin, bak grijs/ zwart, bak roze, bak gemêleerd, bak rood/ oranje.....
En voor de oplettende meerekenende lezer... de negende bak vul ik met brei tijdschriften...
Onze Blitz kan namelijk laden openmaken....
En onze Blitz is dol op brei tijdschriften....
En onze tv lade bevat brei tijdschriften...

Een lade die ik nu dicht tape met ducttape... maar dat is geen gezicht...
Mijn breiboeken had ik al keurig in bakken dus nu mijn breitijdschriften ook...
Echt... het huis wordt ooit nog wel eens een toonbeeld van wooncomfort...en dus leefgenot....
Van.... top 2000 aan... man die mee fluit... paar toeren breien...
Verhip in de breikist zit ook nog wol....
Oh en in die handige xenos mandtafels ook...
Euh.....
Morgen Action....?
Bak voor 'wat er verder nog boven tafel kwam aan wol'....

26 december 2019

Dag van:

Dat waren ze weer... de kerstdagen....
Dit jaar geen gedoe.... en geprobeerd er gewoon gezellige dagen van te maken...
Dagen zoals we ze zo vaak hebben....
Omdat je daar eigenlijk geen kerst voor nodig zou moeten hebben...
Prachtige gedachte hoor, dat kindje in de stal... ik doe er graag aan mee... maar al dat gedoe er omheen hoeft niet zo...
En de postcodeloterij wijzen kwamen niet uit en niet naar het oosten...
We blijven dus maar rijke armoedzaaiers....
Want rijk zijn we heus wel... ook zonder miljoen...
Van... en nog meer wonderen dan die geniete ijn de stal zijn de wereld nog niet uit... Willem kijkt Andre Rieu....
Het geluid staat keihard aan....
Weer even wat anders dan de top 2000....
En Willem geniet...
Hij snapt zelf niet hoe dat mogelijk is..
En ik zit heerlijk in pyjama mee te genieten want ik loop al langer warm voor de muzikale  Rieu uitspattingen....
Van... er kwam visite vandaag....gezellige visite....nadat we eerst met de buurtjes hebben staan dollen...
Krijg je dan wel eens ongezellige visite...?
Nee... eigenlijk niet... overbodig bijvoeglijk naamwoord dus...
We gingen uit eten.... in de vreetschuur....
Dat klinkt wel heel oneerbiedig....maar ik zou geen ander woord voor wereldkeuken wok paleis kunnen bedenken...
Waarom we er dan heengaan...?
Tja... mijn eerste keuze is het niet... maar Willem kickt erop...
Dat waar de haring is, is Willem te vinden... en dat is daar dus...
En... oké.... ze hebben er suikerspin....
Normaliter durf ik daar nooit om te vragen maar komop... het is tweede kerstdag.... en ook al wil je die zo gewoon mogelijk laten verlopen... je doet eens gek..
"Wel een kleintje hoor " zeg ik nog om niet al te veel op te vallen als volwassene tussen al die kleintjes....

Van.... dan gebeurd er iets waarvan ik zeker weet dat ik er vanavond niet van kan slapen...
We zitten aan ons tafeltje....
Achter ons zitten een aantal jongere mensen en een kind....
Op het eerste oog niet onze types maar ze zijn aardig....
En omdat de tafeltjes en dus ook stoelen dicht op elkaar staan in een vreetschuur, hou je ze te vriend...
Het zijn wel opvallende verschijningen...en eentje heeft een stijve nek waar een strak gaasje op zit....
Vechtpartijtje gehad (gok ik)... zulke mensen dus... maar... aardig... echt waar...!
We zijn halverwege de avond... zo'n vreetsessie duurt gemiddeld twee uur dus zeg maar een uurtje...
Het stel gaat roken.... buiten.....
En het stel komt weer terug...
Huh....????
Waar is de man met het gaasje op zijn nek gebleven...?
En wie zit daar nu voor in de plaats....?
Sterker nog... wie haalt daar borden eten en bier voor zichzelf...?
 Als ze weer gezamenlijk eten halen vertel ik Willem dat ze van personen gewisseld zijn...
En je zou welhaast zeggen dat ze dit zonder blikken of blozen doen maar dat is niet helemaal waar...
Meneer zonder pleister... de nieuwe eter dus... houdt alles en iedereen schichtig in de gaten...
En dan komt je dilemma hè.....
Ga ik dit zeggen tegen het personeel of hou ik mijn mond....?

Ik ben nogal snel in het doorgeven van criminele zaken en voor de duvel niet bang voor gevolgen....
Zie ik iemand zakkenrollen dan zeg ik daar wat van...
Zie ik iemand in de winkel iets in zijn zak stoppen ook....
En toch doe ik het nú niet....
Vraag me niet waarom niet... maar ik zeg er niks van...
Ik kijk alleen maar....
Hadden ze me nou uitdagend aangekeken dan had ik er geheid werk van gemaakt.. maar ze blijven zo aardig....
En... er zit een kind bij....
Enfin... we hebben er dus niks van gezegd... maar het zit me dwars...
Zelfs als een klant vraagt wat ze nu met het eten doen dat overblijft en het antwoord luidt dat ze dat weggooien...maakt het dat niet minder dwars....
En nu zit ik hier dus... te piekeren....
Het zit me niet lekker...
Van.... zelfs een nieuw brei project opstarten mag niet baten...
En dan troost je je met de gedachte van stel dat je er wel wat van gezegd had... en er ophef was ontstaan omdat er iemand uitgezet moest worden... die hoogstwaarschijnlijk niet meegaand had gereageerd....
Het kindje in haar mooie kerstjurkje (ik twijfel nu zelfs aan die herkomst)... met krullen in het haar met glitters.... in paniek....(of zou ze het al gewend zijn?)...
Het zijn natuurlijk aannames ... gebaseerd op misschien niet kloppende mentale beelden.... en vooroordelen....
En toch... wat voor voorbeeld zijn deze mensen voor dit kind...?
Maar toch....
Van.... en de volgende troostgedachte is dan.... ach misschien kwamen ze net die laatste €43.95 tekort.... en wilden ze tóch een mooie kerst voor allemaal....omdat ze het niet breed hebben....
Dan zou je het ze bijna gunnen....
Had ik die €43.95 zelf nog wel voor ze willen betalen....
Maar toch....

Wat heet nou in dit geval goeddoen...
Gaat het gewoon duidelijk om recht en onrecht... goed en fout..?
Kom je het restaurant tegemoet....?
Of juist het frauderende gezelschap dat krap zit...?
Waar zit m nou die goede daad...?
Van... nou... zo'n after kerst heb ik dus....
 Je zou bijna zeggen dat ik met een kater blijf zitten...
Van.... als ik dan laat op de avond de speciaal geopende kerst chat voor eenzame breisters en breiers, op de breipagina lees... de tussen de letters door eenzaamheid voel.... is de kater helemaal compleet...
Prachtig initiatief zo'n kerst chat voor eenzamen.... en ook ik reageer natuurlijk door het maken van een praatje met deze en genen , voor mij totaal onbekenden...
Maar toch......
Wij hebben vandaag zo'n 'eenzame' uitgenodigd....
En ze zei zo fantastisch..."ik wil niet uitgenodigd of geholpen worden omdat ik zielig of ziek of eenzaam ben... maar omdat ik IK ben... en het waard ben....
En dát bedoel ik nou ook met zo'n kerst chat....
Geweldig initiatief... maar waarom nou met kerst...?
Wekt kerst medelijden...?
Zijn ze morgen niet meer eenzaam... of minder eenzaam...?
Van... enfin... een tweede kerstdag waar ik met veel vragen blijf zitten dus...
En ondanks dat ik geloof... geloof ik niet dat ik hier snel antwoord op krijg....

25 december 2019

Dag van:

Eerste kerstdag...
7.45 uur
Willem vertrekt vroeg naar Friesland....
Dit optreden vergt beduidend minder van de zenuwen...
Eerder maakt hij zich druk dat de honden vandaag veel alleen zijn...
En nee Willem ik ga niet eventjes van Didam op een neer rijden... bovendien gaan ze dán helemaal protesteren als ik wegga...
Eerste kerstdag...
8.00 uur...
De familie app trilt af en aan....
Top 2000 koorts...
Ze zitten er klaar voor...
Eerste kerstdag....
8.30 uur....
De telefoon...
Willem heeft ok de opening van de top 2000 geluisterd....
Eerste kerstdag....
8.35 uur...
Ik ga mijn bed maar uit...
Dat kerstdommelen wordt niks meer.....
9.00 uur....
Ik sta in de keuken te worstelen met kneedhaken die telkens uit de mixer vallen....
Meel,eieren en boter zien al in de kom... nu die verhipte kneedhaken nog....
Gelukt...mooi glad deeg....

Nu de tulband vorm die ik deze zomer in een rommel winkeltje bij de camping op de kop tikte voor een prikkie...bij 40 graden Celsius....
Toen dacht ik nog " voor ik het weet is het Kerst en heb ik het weer koud"...
En inderdaad... Kerst kwam voor ook er erg in had...
Sucade door het deeg en in de oven maar.....
Wachten....
Zet ik de rits vast in Willems vest....
De klok van de oven en ik gaan gelijk op....
Maar de tulband wint....
En tulband gaart sneller dan ik handmatig een rits inzetten kan...
Ping.... Tulband klaar... rits niet.....
 Van..... Tulband mee... rits en vest mee.... spelletjes mee.... nieuwe wol mee....
Op naar dochterlief, schoonzoon en kleindochters....
Alwaar... genoegelijk.. knus.... top 2000 addict.... zo vreselijk gelachen....

Nog even snel een muts voor Isa gebreid.... jawel in een uurtje...
Vest  is ook klaar....
Op naar nieuw project...?
Nee eerst uit eten....
La Cubanita..... héérlijke tapas....
Van.... terug naar huis waar Willem ook wel zal zijn...
De honden hebben zich keurig gedragen komt hij trots vertellen als ik de auto uitstap...
Ja ammehoela... hoe kan het anders...
Ik heb het halve huis vastgetaped.. en de huisraad verstopt....
Van... ook Willem had het fijn...
Maar nu HET MOMENT...
Het vest gaat aan....en oooioh wat staat het mooi...
Nu mag ik best trots zijn...
Mag ik nu naar bed....?