31 augustus 2020

 Dag van:

Allemensen.... dag laatste dag van augustus...

Dag laatste dag van de achtste maand....

Hoe snel kon het toch gaan....

Van... om mij heen klinken alweer verhalen over corona testen...

Het komt dichter en dichterbij....

En met die wetenschap maak ik me steeds onzichtbaarder.....

Van... vanmorgen geen angstige of overdonderde gezichtjes maar een stel ondeugende en blije oogjes...

Dat hebben we dan weer gewonnen in een week.....

Zelfs de kapstok vinden sommigen al zelf... en dan bedoel ik meer de bedoeling daarvan.  .. juist de jas ophangen dus....

Ook weer een winst puntje....

Van... nog steeds zitten we in organisatorisch geregel.....

Vooral het vervoer laat weer te wensen over...

Dat zal ook nog wel enkele weken duren....

Bureaucratisch Nederland doet graag aan formulieren en nog meer formulieren...

Die je dan ook maar meteen moet begrijpen... terwijl ze amper te begrijpen zijn....

En die je dan stipt op tijd ingeleverd moet hebben, anders duurt de procedure acht weken langer....

In het ergste geval kan je helemaal opnieuw beginnen met je aanvraag....

Van... vandaag komt Willem ook zo'n mooi staaltje bureaucratie tegen....

De één van het tehuis waar je vrijwilligerswerk gaat doen zegt dat je de VOG (verklaring omtrent gedrag) bij de gemeente moet aanvragen... en ik zeg je, ik heb Willem in het begin geholpen, er zijn vier soorten loketten waar je dat kan aanvragen.... plus een ministerie met nog meer loketten....

En de ander zegt... nee dat moeten we uniform aanvragen...

Met andere woorden... Willem had vandaag kunnen beginnen met vrijwilligerswerk ware het niet dat hij opnieuw kan beginnen met aanvragen ...

Wat heeft Nederland toch met administratie....????

Ik kijk vanavond naar één vandaag....

Zelfde ellende bij instanties voor jeugdzorg....

Sowieso zijn er al ontelbaar veel instanties zodat je door de bomen het bos niet ziet....

Ze weten van elkaar niet wat ze aan het doen zijn...

Elke instantie het ook weer diverse loketten...

En de mensen die er werken kunnen zich niet met hun werk bezighouden omdat ze elke handeling administratief verantwoorden moeten....

Zelfde geldt natuurlijk ook voor onderwijs....

Wat je allemaal niet moet bijhouden.... naast de normale dingen als bijvoorbeeld absentie....

Ook hier hebben we de wereld aan formulieren waarop ouders ik weet niet voor hoeveel dingen toestemming moeten geven om je als school in te dekken....

En dan heb ik het nog niet eens over de zorg of ziekenhuizen ....

Voordat je die spuit uiteindelijk in je kont hebt zijn er al minstens tien formulieren ingevuld...

Een idioot administratie landje zijn we ..

We zijn geen burgers maar kantoorpersoneel....

Om maar te verantwoorden .... om maar in te dekken..... terwijl overal de juist meest belangrijke dingen zo leuk zijn als een mandje.....

Kijk ik vanavond naar Radar.... zijn die reis vouchers merendeels nog niet geregeld..... is er een mevrouw die al 15 jaar bezig is om letselschade vergoeding te krijgen  .....

Krijgt ze te horen dat ze ALS heeft.... terwijl ze een whiplash ten gevolge van een ongeluk heeft....

Ja maar .... een ziekte hoef je niet uit te betalen ....

Het is dus hoe het zoveelste loket het zoveelste fornuis invult dus hè....

Hoezo administratie....?????

Van..... verder is het een relaxed dagje hoor....

Hard gewerkt..... thuis ontspannen....

Achterpand en één voorpand baby vestje klaar....

Poes gezellig op de bank.... honden aan de voeten....

Ik kan me toch niks huiselijkers bedenken dan een huis met huisdieren....

Nou oké... een huis met een openhaard dan....

Maar dan toch ook huisdieren hoor....

Je hebt er misschien ook zorgen van... en zooi....

Ze kosten je kapitalen... tenminste als je er meerdere hebt.....

Maar dat gevoel van knus.....van thuiskomen.... dat maakt alles toch goed....

Bestaat er dan huiselijker dan huiselijk omdat wij er zoveel hebben...?

Nee tuurlijk niet...

Één kat en één hond was ook genoeg geweest.... maar ach.... één is ook maar zo alleen...

Willem en ik hebben tenslotte ook elkaar....

Ja toch....

Niet dan....?

30 augustus 2020

 

Dag van:

Ik teer vandaag op de overgebleven vlagen gevoel van liefde van gisteren...

Ik hoef niet lang te wachten of ze worden weer aangewakkerd....

Blijkbaar hadden ook mijn Haarlemse kleinkinderen het gevoel dat mooie dingen gewoon niet voorbij mogen gaan.... en dus videobellen ze.....

Oma in de telefoon wordt neergezet op het bureau en maakt weer deel uit van hun dag....

Soms fluistert Luna me dingen toe die haar broer niet mag horen....

Dan weer komt Michael in beeld om oma even te zien in plaats van alleen te horen....

Ze spelen een spel op de computer....'Roblox'.....

Bewaar me.... ik heb er nog Britt logeer trauma's van....

Speelde deze Luna gisteren tijdens het kaart spelletje nog zo vals als wat... vandaag is het anders...

Oma... fluistert ze.... dat poppetje dat is Michael... die wil ik pakken want die is wel 15 coins waard.... maar tja... ik heb afgesproken dat we dat niet zouden doen....

Vind ik wel jammer hoor oma....

Zal ik hem dan toch pakken gnagnagna.....

Met ze doet het niet...

Afspraak is afspraak blijkbaar.... en afspraken zijn belangrijker dan spelregels bij een kaart spelletje....

Oma breit.... ik kijk naar het spelletje en laat steek voor steek insteken, overhalen en weer af gaan....

Af en toe roep ik op de gok "oei pas op"... en negen van de tien keer zeg ik dat goed....

Die ene keer wordt me dan weer vergeven met een "Nee hoor oma... dat is een goeie..."....

Daarmee bedoelt ze die goeie van tegenover de slechteriken.....

Na anderhalf uur virtuele visite vind ik het wel weer best....

Oma gaat koffie zetten kinders...

Oké oma... wij wachten hier wel...

Hmmmzzzz... dat was niet de bedoeling....

Volgende poging....

Jongens... oma's batterij van de mobiel is bijna leeg....

Oké oma... haal maar even je lader.... wij wachten wel...

Hier kom ik dus nooit meer onderuit hè.... behalve door eerlijk te zijn....

Zeg lieve schatten... oma is het zat..... oma wil lekker muziek van luisteren en mijn eigen gang weer gaan...

Oké oma... doei oma... love you.... tot de volgende keer....

Goh.... dat eerlijkheid zoveel makkelijker zou gaan dan je kinderen die waarheid besparen om tere kinderzieltjes tegen afwijzing te beschermen, wist ik niet....

Goede leer voor de volgende keer...

Van... Willem is preken in Sneek.... zijn geboortestad...

In zekere zin zag haar daar een beetje tegenop...

Een meer conventionele gemeente dan zijn eigen gemeente...

Baptisten gemeente de Bron Sneek

Maar wat klinkt hij opgelucht en blij als ik hem na de dienst spreek....

De mensen waren enthousiast en hij is uitgenodigd voor weer een volgende preekbeurt.....

Thuis krijgt hij de gemeente aan de telefoon waar hij vaak muziek maakt...

De begrafenis gaat niet door...

De nabestaanden hebben toch maar niet gekozen voor een dominee uit de gemeente van de overledene maar uit die van hun eigen gemeente...

Maar of Willem gastlid wil worden.... en ouderling... belast met muzikale omlijsting en rouwdiensten en stand in voor als de voorganger dat zelf niet kan.....

Of hij ook even in de gloria is....

Van.... zulke dagen als die van gisteren en vandaag zijn de geluksmomentjes dagen.....

Oh wat koester ik die....

Ik verzamel ze... om de meer barre dagen door te komen....

En vandaag bedenk ik me ineens dat er dan misschien meer barre dan gelukt momentjes zijn....

Maar het geluk heeft toch echt meer impact dan het barre....

De narigheid gooi je zo snel mogelijk overboord... vergeet je.... raakt op de achtergrond.....

Maar dat geluk.... dat koester je.... verzamel je.... zodat ooit je er steeds weer moed en energie uit kunt putten.. steeds weer....

Van.... en het kan niet op....

Willem komt juichend boven...

Zijn tweede dochter heeft weer een vriend...

Een hele leuke....

De tweede pril verliefde dochter.....

Ze komt hem gauw een keer voorstellen....

Huize Lindeman le Comte.... altijd in beweging....

En zo vertrekt Babeth naar haar Bas voor ze weer naar mama gaat...

Zet Willem na een dag rust de tv weer aan....

Valt De Verwondering met als gast juf Kiet vies tegen.... regent het pijpenstelen en ligt Bengel daarom de hele dag gezellig binnen... vordert mijn breiwerk...

Tjonge zo'n babytruitje... het mag geen naam hebben....

Gaat Benji als gewoonlijk de strijd om de macht met Borre aan....

Halen we loempia's bij gebrek aan kook lust....

Een loempia die ik niet helemaal op krijg...

En Willem de rest wel wil...

Willem doe dat nou niet... ik heb er heel veel sambal op gesmeerd....

En zoals wel vaker voorkomt, een niet naar me willen luisterende Willem.... die natúúrlijk nog geen minuut later in de fik staat.....

Van... tja.... het weekend zit er weer op....

Morgen aan de bak....

Tien kleine kleutertjes die wachten op hun juf....

Of...

Vol verwachting klopt hun hart....

Trouwens... bij jullie zeker ook al schappen vol pepernoten....?

Augustus hè....

De appels mag je nog niet eens van de boom plukken.... maar de pepernoten liggen in de winkels....

En dat wordt in deze coronatijd..... zonder groots gevierde Sinterklaas evenementen en zonder feestje met meer dan 6 personen thuis, of vermijden van drukte,  dus flink dooreten in je eentje.....

Ik voorzie een pepernoten overschot.... en failliete pepernoten pieten.....

Maar goed.... bij die pech put je dus weer uit die eerdere geluksmomentjes hè.....

Hhhmmmzzzzz.... mijn positiviteit snijdt niet altijd hout merk ik al....

Blijven relativeren Wampie....!!!!!

29 augustus 2020

 

Dag van:

Ik vertelde je er al zoveel

Ik vond er

Elk jaar nog meer

Die woorden

Die omschrijven

Hoeveel ik van je hou

Hoezeer ik je losliet

En vasthield

Meteen vanaf

Die eerste dag

37 jaar geleden

Ik vertelde je er al zoveel

Ik vind ze nog steeds

Elk jaar weer

Grenzeloos

Eindeloos

Heb ik je lief

Vandaag al 37 jaar

Vandaag is mijn oudste jarig...

De eerstgeborene... een zoon....

Geboren in 1983...

De dienstplicht bestond toen nog....

Vredesmissies kwamen in opmars...

En ik weet dat het eerste dat ik, toen hij op mijn buik lag, hem in zijn ogen keek en de liefde begon te stromen, zei "ze krijgen jou nooit in dat leger"....

Nou zeggen kraamvrouwen wel vaker rare dingen na zo'n klus geklaard te hebben....

Maar ik meende het echt....

Als mijn kind ... dit kind... ooit iets zou overkomen dan.... dan....

Och en voor hoeveel heb ik mijn kinderen niet niet kunnen behoeden....

En hoeveel verkeerde beslissingen heb ik wel niet genomen....

En hoeveel dingen gezegd die ik beter gewoon voor me had kunnen houden...

Misschien had hij zelfs wel beter dat leger in kunnen gaan als ik daaraan denk....

Gekke kraamvrouwen praat...

Van... op naar Haarlem in ieder geval...

Het hele eind heen en het hele eind weer terug...

Maar wat een gezelligheid...

In verband met de corona wordt het in delen gevierd....

Vandaag Robberts mama (Ik dus) met aanhang en zijn zus, ook met gezin.....

Hoe heerlijk om mijn hele gezin compleet te hebben....

Met al het huiselijke gedoetje van dien...

Oma kom je een spelletje spelen ....

En oh wat kan die Luna steggelen....

Een verbolgen Michael die heerlijk zeurt of hij mag gamen en steeds nul op rekest krijg, dus dan maar bij het konijn troost zoekt...

Een super trotse Britt die gespaard heeft voor een xbox en een oom die dat voor haar regelde...

En haar oude trucje uitprobeert om oma en Willem zover te krijgen te investeren in haar spelletje...

Maar helaas... Papa en mama zijn er nu bij dus het gebeurt niet....

En een peinzende Isa.... oma ik heb op de nieuwe opleiding de eerste 4 uur online les en dan pauze.... en daarna tot half zes op school les....

Rara hoe kom ik in twintig minuten met de trein van Didam naar Arnhem.....

Niet dus....!

Van eindeloze filosofische futuristische gesprekken tussen Willem, Robbert en Olaf.....

Over dat wat de mens allemaal al niet kan.... en in de toekomst nog meer kan....

We kunnen het ja...

Maar kunnen we het ook aan....

Over mysteries in het leven....

En of we werkelijk in staat zijn in de toekomst alles te maken... zelfs kunstmatige zonnen .....

Van twee aan de eettafel keuvelende dochters.... nou ja... één dochter en een schoondochter... die later samen de keuken induiken om het eten te bereiden....

Ik geniet..... ik absorbeer....

Allen die me zo lief zijn om me heen....

Met vragen over vroeger....

Mam wie was jouw eerste liefde...

Hoe leerde je onze vader kennen....

Zelfs een herinnering van overgrootvader (mijn opa) kwam naar boven....

En het fantastische meer dan verrassende onverwachte nieuws dat Robberts allerbeste vriend van de middelbare school toch nog vader gaat worden...

(Iets dat uitgesloten leek)...

Misschien was dat nieuws wel Robberts mooiste cadeau van de dag...

Glunderend en stralend van oor tot oor komt hij de woonkamer binnen om het nieuws te vertellen...

Alsof hijzelf weer vader wordt....

(Ik hunker nu naar mijn breipennen)....

Van... Willem die bericht krijgt dat hij bijna zeker

donderdag en uitvaart moet leiden...

En de brok in zijn keel die pas 's avonds wegtrekt...

Wat doet hij het goed die Willem van mij...

Gisteren een bruiloft... morgen en preek in zijn geboortestad Sneek... en dan donderdag een uitvaart....

Lieve Willem die aan zijn zoveelste nieuwe levensinvulling begint...

Misschien wel met de belangrijkste invulling van dat leven ooit...

Zo vaak over gedroomd... aan gedacht... naar verlangd...

Maar nu is de tijd rijp....

Van.... en de toegift vanavond thuis met Babeth en haar vriend op de bank...

Vriendje twee.... en we genieten zo mee....

Ook deze is weer puur....

Zo natuurlijk hoe ze met elkaar omgaan....

Dit keer is het Willem die vergenoegd snorrend en knorrend in zijn stoel zit te genieten...

Zijn aloude en ons zo bekende grapjes uit de kast haalt....

Zaterdag gezinsdag....

Feestdag....

Geniet dag....

Knusse dag.....

Waar je tot het laatst toe alles uithaalt wat erin zit....

Het mag dan een late liefde zijn..... het is wel een heel bewuste en innige liefde....

Van..... "Wampie.... zet je de wekker op 6.15 uur... ik ben bang dat ik anders morgen niet op tijd eruit ben...."

Van... nou ja... ach.... elke liefde, vroege of late, kent natuurlijk ook zijn nadelen....(slik...6.15 uur... op zondag)....

28 augustus 2020

Dag van:

 Ik bedoel.... vakantie voelt vrij hoor.....

Alleen na vier weken voelt vrij alweer een beetje anders...

Maar nu... na zo'n week werken... en weten dat je dan maandag weer kan/mag/ moet beginnen.... dan voelt op zo'n dag als vandaag pas vrij.....!

Van... dat voelt zó vrij dat je niet wilt luieren maar toch langer op bed wil liggen... 

Dat je van alles wilt ondernemen waar je anders niet aan toe komt.... maar toch niet teveel wil doen...

Van... nou ja... Willem gaat vandaag iemand trouwen...

Althans... de huwelijksrede houden....

Zijn dochter Babeth hangt lekker op de bank op haar mobiel een Netflix film te bekijken. en gaat straks met vriendje lief Bas naar de bios....

Hun plannen zijn rond

Nu ik nog....

Een deel is al ingevuld....

Willem heeft weer een waslijst aan boodschappen en andere benodigdheden.....

Eerst maar eens een rondje winkelcentrum dus....

En geen gezeur... salaris is binnen dus eerst maar eens vier flinke kluiven voor de honden halen....

Ontzettend niet over nagedacht, want nu loop ik dus al met een loodzware tas....

Die koeien wegen in totaal wat.... maar die knoken van ze dus ook...

Van... wijs geworden loop ik nu eerst naar even naar de apotheek...

Een klein doosje pillen ophalen...

Wat zal het wegen.... een paar gram...?

Nu de Primera...... brei tijdschriften en dat bookazine waar Marleen me over tipte....

Na enig zoeken heb ik dat ook allemaal bij elkaar....

Even knaagt het als ik aan het rek zie hoe zeer de tijdschriften branche moet inleveren door het internet....

Ook ik zoek natuurlijk regelmatig patronen op Pinterest of andere sites...

Maar zo'n tijdschrift bij de hand vind ik nog steeds altijd fijner...

Ze zijn er alleen niet zoveel meer...

Vooral de brei tijdschriften met kinderpatronen zo'n niet verkrijgbaar....

Ik zal zo thuis toch mijn oude doos maar weer tevoorschijn moeten halen...

Op naar het Kruidvat.... glucosamine voor de hond... oh ja en een oplader voor Willem...

Had hij twee weken geleden een nieuwe gekocht.... die is alweer kapot...

Mijn lieve multi maxi giga gebruiker verbruikt...euh.....verslindt ze bij het leven....

Nu snel de Jumbo in.... pizza voor Babeth... speculoos voor de grote baas... voer voor hond en kat....

En gelukkig.... tien minuten vóór Willem vertrekt rij ik mijn auto de oprit op....

Van.... dag Willem in je mooie kleren en je tekstmap onder de arm... veel plezier...

Doe alle lieve feestgangers de groeten en denk aan je anderhalve meter...

Willem gaat.... ik zit.....

Van.... ik pak het bookazine ter hand...

"Om wie je bent"... geschreven door Aaltje van Zweden...

Zoals ze zelf ook zegt....'de vrouw van....

Ze schrijft over de weg die ze afgelegd heeft met hun autistische zoon.....

Maar daar schrijft ze niet alléén maar over blijkt al snel...

Tussen de hoofdstukken over Benjamin door, zitten haar eigen hoofdstukken....

Nou verslind ik de verhalen die ze schrijft over het leven

met een autist en de oplossingen die ze vond of zelf creëerde.... prachtig die slotwoorden dat ze achteraf gezien van haar zoon een schatkamer vol mooie ervaringen kreeg aangeboden.... maar ze had dus ook een eigen verhaal...

Och dat eigen verhaal....

De adem stokt telkens bij zulke hoofdstukken in mijn keel....

Mijn hart bonkt...

Hoe kan het dat ze daar mijn verhaal opschrijft... mijn gevoel en angst omschrijft...

Hoe kan het zijn dat er iemand op deze aardkloot bestaat die beleefde, ervaarde wat ik heb meegemaakt in mijn jeugd... met dezelfde gevolgen....

Ik die altijd zo hard roep 'voor mij geen psycholoog... zal ik me daar zeker mijn verhaal moeten vertellen aan zo'n beschermd opgevoed iemand die eigenijk niet kan en zal begrijpen omdat het een te krankzinnig om waar te zijn verhaal was'...

En lees hier.... hier staat mijn verhaal....

Het bookazine lees ik in één adem uit...

Wat bewonder ik deze vrouw...

Wat herken ik haar verhalen.....

De angst... het wantrouwen... het schild dat je optrekt... de kwetsbaarheid... het je onzichtbaar maken.... nooit goed genoeg zijn.... dat ook allemaal wegdrukken.... en dat al zó lang dat je niet meer bij dát gevoel van goed genoeg zijn...of welk gevoel maar ook,  kan komen...

Het is gewoon eng zoals zij voelt wat ik ook voel....

Van... als Willem thuiskomt en hij de verhalen van de bruiloft tot in detail dit keer heeft verteld, vertel ik van het bookazine...

Hij zit nu op het puntje van zijn stoel....

Vooral de opmerking...."Wat wil je nou.....echtscheiding????... zorg eerst maar eens dat je écht getrouwd bent".... raken hem...

Maar ook de omschrijvingen die hij altijd bij mij voelde maar de woorden niet kon vinden....

Woorden die daar nu wel staan....

We praten er lang over....

En we denken terug aan de mooie gesprekken in de vakantie in de tuin en in Cochem....

We komen steeds dichterbij...

Dichterbij de kern en dichter bij elkaar...

Een Berlijnse muur.... en Wampie muur... die toch steeds wat verder afbrokkelt......

De schil die langzaam verdwijnt... als een wolk die voor de zon oplost.....

Van breien kwam niks.... maar ik wilde ook niet alles doen..

Het was tenslotte een vrije dag...

En vrije dag die eigenijk een beetje eindigde in een bevrijde dag.....

Daar moet je dan zestig voor worden om dit soort dingen tegen te komen in je leven...

En Willem hakt er even in..."worden?..... je bent al zestig schat"....

Oké Willem... ik geloof dat het tijd wordt om me na deze vrije dag maar weer op te sluiten.... 

(In mijn slaap dan hoor....)

27 augustus 2020

 

Dag van:

Vanmorgen zo goed als alle stoplichten op groen...

Dat kan twee dingen betekenen...

Of vandaag zit ALLES mee....

Of vandaag zit ALLES tegen....

En dat dit natuurlijk onzin is had je zelf al wel begrepen want of het nou het één of het ander is.... het is er altijd één dus ik heb altijd gelijk....

Behalve dan dat er nog een tussenweg of grijs gebied tussen had kunnen zitten maar pffft....

Van..... en dan nog hè... wat betekent dan mee zitten of tegen zitten....

Enfin... vandaag werd dus zo'n dag van alleen maar regelen....

Spoed verslag van dit.... formulieren uitzoeken voor dat....

Lijsten die bijgewerkt móésten worden... en liefst snel....

Kennismaken met de nieuwe ene en de nieuwe andere....

Systemen die nog niet geregeld en geupdate waren....

Kun je me even helpen.....?

Heb jij voor mij.....?

Nou ja.... dat dus....

Het mee zitten, zit m in het feit dat het dan ook maar gedaan is....

Het tegen zitten zit m in het feit dat dit er allemaal even bijkomt

En tussendoor wil je toch ook nog wat met je leerlingen doen....

Wat gelukkig ook nog gelukt is....

Van... denk je na schooltijd nog tijd over te hebben....

Welnee..... zoektocht naar het bordsessie bord....

Gesprek over een leerling....

Een belangrijk document bijwerken...

En dan tussen neus en lippen door de overdracht...

Maar.... een goede terugblik op die eerste week...

Van.... wat je dacht dat mee kon vallen, viel tegen.... wat je dacht dat tegen zou vallen, viel mee....

En die gedachte was dan eigenijk wel zo'n beetje het enige normale van de afgelopen week....

Van.... nu nog niet naar huis want...

Cadeautje voor zoonlief halen die zaterdag jarig is...

Cadeaupapier halen voor Willem die een cadeau voor de bruiloft morgen moet inpakken...

Een gek klein cadeautje halen waar de ceremoniemeester om vroeg....

En de boodschappen....

Van... thuiskomen...

Gegriefde Willem.....

Waarom ik zo laat ben....

Veel te laat het eten op tafel....

Ik weet toch dat...

Ik kan toch wel rekening houden met....

Van... wat ben ik toch  blij dat de batterijen van mijn gehoorapparaat meestal op het juiste moment ermee stoppen en vervangen moeten worden....

Naar nu effe niet....

Wat ben ik toch blij ook dat ik me kan afsluiten voor dingen die ik er even niet bij kan hebben...

Toedeledokie dus.... ik sta achter de pannen....

Van .... na het eten het besef dat mijn weekend is begonnen...

Zit ik net weer lekker in het werk ritme... voel de energie weer bruisen .... staat het weekend voor de deur..... en ben ik er zo overheen gewalst toen ik binnen kwam....

Van.... een berichtje in mijn messenger...

Ik ken de mevrouw niet...

En waar ze vandaan komt ligt niet hier om de hoek....

Ze heeft van mij gehoord en dingen gezien en wil graag raad en advies betreffende haar zoon met down middels mijn down syndroom expertise....

Dat zijn nog eens aangename berichtjes....

Op haar account zie ik een overgelukkige en vrolijke zoon die down  syndroom heeft....

Hij danst op een tiktok filmpje met zijn zusje.....

En als ik zulke dingen zie dan denk ik vaak vooral:...

lieve moeders... dat er zorgen zijn begrijp ik zó goed... maar vergeet ondanks dat toch vooral niet te genieten van dit speciale kind die net zo normaal gevonden wil worden als alle andere kinderen!!....

Dan schrijf ik een lang bericht terug.....

Over heerlijk eigenwijze, eigenzinnige bijzondere kinderen en hopelijk een net iets eigenwijzere, eigenzinnigere maar minstens zo bijzondere moeder...!....

Nee Willem... dit valt niet onder werk....!

26 augustus 2020

 

Dag van:

Storm storm.... zomerstorm.....

Blaadjes, takken, nog groene eikels, er lag van alles op de weg....

Van de wind had ik iets meer verwacht ....

Geen ruk aan het stuur.... geen duw in de zijkant.... en gelukkig maar ook....

Van de kinderen in de klas had ik ook iets meer verwacht....

Maar ze waren eerder moe dan druk....

Van... toch zit de hitte best nog wel in je lijf...

En in de school dus....

De ramen hebben we toch nog maar lekker open gezet.....

Van... drie dagen zijn we verder....

Nu al zie je de kinderen de eerste structuur oppakken, de eerste regeltjes navolgen.....

Niet allemaal natuurlijk maar wij juffen moeten ook wat te doen houden....

We doen de groep in tweeën... de ene helft gaat met mijn assistente dingen doen en ik neem een groepje mee om te puzzelen....

We hebben een scheerschuim moment en verder wordt er gespeeld en gespeeld....

Van... erg fijn dat er weer eentje tussen zit die alle speelbakken omgooit...

Niet om het spelen maar ook het gooien...

Ik heb dit jaar echter mazzel.... hij ruimt het ook weer op....

Gelukstreffer...

Van... maar een halve dag en dat is naar goed ook...

Ik denk dat het gros de tweede helft van de dag slapend op de bank bij papa en mama thuis doorbrengt....

Van... zouden wij ook wel willen maar de opstart van een schooljaar vergt nogal wat organisatie....

Door buffelen dus maar....

Maar op een toch nog redelijk tijdstip naar huis hoor....

En wat kan je dan qua timing soms het toeval tegenkomen....

Ik ben net de hoek om van het kruispunt bij het winkelcentrum en rij mijn auto het parkeervak in of....

Loeiende sirenes....

Om de hoek die ik net om ben scheurt en zilvergrijze auto het fietspad op.... voor de bushalte schiet hij of zij de weg weer op... met de politie op zijn of haar hielen.....

Het gaat zo snel dat je als doorhebt wat er gebeurd... het alweer voorbij is....

En hoe het afloopt zal ik nooit weten....

Stel nou dat ik een halve minuut later was vertrokken.....

Dat toeval dus....

Van... nog meer schrik.... mijn schoonzoon in het ziekenhuis... hartboezem fibrilatie.....

De boezem van het hart trilt in plaats dat het een goed signaal afgeeft...

Onder narcose en stroomstoot...cardioversie... en even later weer naar huis...

Zo snel gaat dat dus tegenwoordig....

De schrik duurt langer dan de behandeling...

Maar het gaat weer goed nu gelukkig....

Van.... met Borre gaat het best goed... de wond lekt niet meer... en is droog....

Hij loopt weer voorzichtig mee met de baas en zijn vrienden....

Van.... en morgen kan ik alle terugkijken op een eerste werkweek....

Het blijft altijd weer vreemd.... beginnen na een vakantie... en dan na een paar dagen al niet meer beter weten en er weer helemaal inzitten......

25 augustus 2020

 Dag van:

Elk jaar moet ik er weer aan denken...25 augustus was de uitgerekende datum van mijn eerste bevalling ....

Wat heb ik die dag gewacht op die eerste tekenen... maar er kwam niets...

Vier dagen zou ik nog moeten wachten....

Van.... de tweede werkdag nieuwe schooljaar...

Nog geen man met de hamer.... die komt later in de week wel....

In de vroege ochtend lesvoorbereiding en met de assistente en zorgondersteuners de dag doornemen...

Naast de twee ondersteuners die ik vast heb, vandaag nog één extra....

Dat betekent 5 volwassenen op tien kinderen....

Misschien geeft dit wel aan hoeveel zorg deze groep van dit schooljaar nodig heeft....

En nee... die ondersteuners zijn er niet voor de juf maar voor de kinderen....

Zonder hen zou deze groep niet kunnen draaien.... zou een juf niet kunnen bieden wat deze kinderen nodig hebben....

Hulde aan hen dus.....

Het ontneemt mij wel degelijk zorgen....

Maar je moet als juf die ondersteuningsbehoefte natuurlijk wel in kaart brengen en dagelijks met je ondersteuners doornemen....

Van.... we kunnen vandaag wat extra's doen met al die hulp....

Plakken en met wasco tekenen....

Heel voorzichtig aan het niveau in kaart zien te brengen....

Ook extra rust momenten kunnen ingelast worden....

Samen wat langer spelen....

En met gym nóg meer uit durven te proberen in de veiligheid dat er een juf in je nabijheid is....

Van... het is echter de tweede dag...

Je merkt dat de kinderen moe zijn van al die nieuwe indrukken in twee dagen....

Van... ondertussen zit Willem met Borre bij de dierenarts...

Vandaag wordt een ontsteking in zijn poot, die een bult is geworden, operatief verwijderd...

Willem mag er de hele tijd bij blijven....

En dat doet hij natuurlijk... ook al vindt onze Willem de narcose altijd een moeilijk moment....

Ook nu is het weer slikken als Borre onder zeil gaat...

Gelukkig duurt de ingreep niet lang....

Willem is dus bijtijds terug en heeft een lofwaardig streven...

Hij gaat (zo appt hij)  ... het huis schoon maken... ik ben er blij mee....(nog wel)....

Van.... in de auto op weg naar huis gaat de telefoon...

Nu heb ik al talloze appjes gehad; vergeet de boter niet..... oh ja het brood is op..... wil je vaatwastabletten meenemen..... dus ik vraag me af wat er nu weer is...

Ik zet de auto aan de kant (ja dat doe ik echt).... en bel terug....

"Met Borre gaat het goed hoor... er zit alleen wel een bloed zakje maar de dokter zei dat dat hoorde en vanzelf over gaat.....

Oh ja... en ik heb goed nieuws en slecht nieuws...."

(Oh boy)....

Nou vertel maar dan....

"Het goede nieuws is dat ik het huis heb schoongemaakt.... ook de deuren en kozijnen hoor"...

Fijn Willem....!!!!

Doe dat nu het slechte nieuws maar....

"Nou.... de operatie is iets duurder uitgevallen (help bewaar me).... ja 50  euro duurder maar hoor"....(Pffft dat valt inderdaad mee)....

Dan hapert zijn stem....

Ik krijg het vermoeden dat er meer slecht nieuws te verkroppen valt....

Ja dus...

"Ja en nou ja... er is zo'n sierkastje van de muur gevallen toen ik stofte".....

We hebben aan de muur van die leuke foto's hangen.... en rekjes met mooie beelden erin....

Laat het alsjeblieft niet........

Het is dus wel dat rekje....

Het rekje met mijn dure katten..... de Goebel Rosina Wachtmeister katten.... en de kat van de kunstenaar Ton Schulten uit Ootmarsum.....

Van... ik slik even..... twee collectors items van Wachtmeister à gemiddeld €100.00 per stuk en een uniek Schulten kattenbeeld van over de €100.00.....

"Die ene daar kunnen we misschien de poten wel van lijmen hoor"....

Ik slik nog een keer...

Nou euh Willem.... die katten zijn totaal waardeloos geworden nu....

Weet je wel bij 'tussen kunst en kitsch' dat als er een stukje af is... de waarde meer dan de helft keldert...

Dat dus.....

"Ik was er al bang voor dat het mis was... ik wist niet dat ze zo duur waren...."

Je kunt er niks aan doen, zeg ik dapper....

Je doet dat niet expres..... zeg ik nog stoerder... maar ik kan wel janken....

Zulke mooie beelden......

Ik was er zo trots op....

En alleen dat ene houten kattenbeeld van xenos van een paar euro staat nog..... zie ik als ik thuis kom en de scherven aantref....

Van.... ben er toch de rest van de avond wel wat stil van....

Ik hecht niet veel waarde aan materieel spul... maar aan deze beeldjes kleefde ook een verhaal....

En dan kan je honderd keer denken dat je dat verhaal niet kwijt bent omdat het in je hart zit....

Maar telkens als ik naar die bijzondere beeldjes keek... dacht ik aan dat verhaal terug en kon ik genieten van de tastbaarheid ervan.....

Van... de avond verloopt wat stilletjes....

Ik probeer me maar voornamelijk op Borre te concentreren....

En op de op handen zijnde storm.... wauw wat gaat het al te keer....

Ik hou mijn hart vast wat er nog meer breken zal vannacht....

In ieder geval ervoor zorgen dat onze levende katten binnen zijn....

Het zal je toch gebeuren.....

Van... trouwens.... nog wat geleerd vandaag...

Als mannen zeggen dat ze het huis schoongemaakt hebben.... dan bedoelen ze de woonkamer dus....

'T is maar dat je het weet....