zaterdag 31 augustus 2024

31 augustus 2024


Dag van: 
De laatste dag van de maand augustus...
Nog even en we duiken de maand van de herfst weer in.....
Maandag is dan echt voor heel Nederland de zomervakantie voorbij....
Zelf ga ik al de derde werkweek in....
En dat er een einde is gekomen aan al die vrije tijd, en dat we de drukke tijden weer tegemoet gaan, zullen we weten ook.....
De pepernoten liggen al een week in de schappen van de supermarkten....
Elk jaar vrees ik weer dat ze plaats moeten maken voor de kerstkransjes omdat Sinterklaas misschien ooit een keer in de vergetelheid raakt....
Maar dan dit jaar toch gelukkig nog niet...
Toch lopen we nog steeds in zomerjurkjes of shorts.....
De zon heeft nog niet echt zin in vakantie of donkere tijden....
Niet dat de zon dat zo graag wil natuurlijk...welnee, daar hebben wij mensen zelf wel voor gezorgd....
Opwarming van der aarde, gaten in de ozonlaag.....
En toch gaat de cyclus van een jaar gewoon door ...
Zomervakanties worden nog niet opgeschort naar een maand verder als de zon de regen heeft verjaagd en pas echt gaat schijnen....
Wij mensen lopen, zoals wel vaker, weer achter de feiten aan....
En eigenlijk gaat de cyclus van de zon ook door...

Ze gaat gewoon eerder onder, net als anders en ze komt ook steeds wat later op....
Het is eigenlijk alleen de temperatuur die ons ervan weerhoudt om aan de herfst te denken....
Soms ben ik er wel eens nieuwsgierig naar hoe dat over twintig jaar zal zijn....
Misplaatste nieuwsgierigheid vind ik het ook tegelijkertijd want eigenlijk is het toch te erg om nieuwsgierig te zijn naar iets dat om zulke foute redenen veranderen zal....
Zelfs helemaal niet had hoeven veranderen.......als we maar zuinig waren geweest op onze aarde en er meer zorg voor hadden gedragen....

Zou ik over twintig jaar nog blogs schrijven....?
Zou het dan over heel andere dingen gaan....?
Als ik mijn dagboeken van 50 jaar geleden doorblader, zal dat vast wel....
Er verscheen vandaag dan ook even een glimlach om mijn lippen toen ik over de geschiedenis van blogs las....

Eerst even dit.....(Bron: antagonist.nl)....
Een blog is eigenlijk niks anders dan een dagboek in het openbaar dat je wilt delen met anderen.....
In mijn geval kwam dat omdat ik ooit las dat je berichten van een actualiteit de ruimte in kon schieten in de hoop dat iemand of iets dat na heel veel jaren eens zou lezen en een tijdsbeeld kon krijgen.....
Dat tijdsbeeld wilde ik ook wel schetsen en delen.....voor later en nog veel later....
En met een openbaar blog heb je daar meer kans op dan wanneer mijn oude papieren dagboeken ooit eens gevonden worden....
Er zijn maar weinig dagboeken die bekend zijn geworden en een beeld uit die tijd gaven....

Anne Frank is een van de weinige dagboeken die ik ken....
Verder zijn het vooral fictieve dagboeken....logboek van de Onedin line ooit of het dagboek van een herdershond....

Het idee van bloggen is overigens ontstaan dankzij een groep mensen die in 1994 hun dagboeken online bij hielden......
De grondlegger, Jorn Barger, bedacht na verloop van tijd het woord ‘weblog’, nu beter bekend als de verkorte versie ‘blog’...... 
Bloggen raakte in een stroomversnelling door het bedrijf Blogger, dat in 1999 werd opgericht...... 
Tja, het mag duidelijk zijn waarom de naam weblog al snel in blog veranderde dus ....

Maar waarom die glimlach nou verscheen is om het volgende:....
In het artikeltje las ik tips over wat je moet doen om een succesvol blog te schrijven of een succesvol blog schrijver te worden....
Alleen van de naam succesvol kreeg ik al de kriebels, maar goed....
Er stond dus:....
--"Door met enige regelmaat verschillende onderwerpen te kiezen, zorg je ervoor dat je een breed publiek bereikt.......
Blijf echter wel binnen je straatje, het is logischerwijs niet interessant voor je bezoekers om te schrijven over onderwerpen die te ver uiteenlopen..... Schrijf je vandaag over voetbalwedstrijden en de volgende dag over ballet hebt, dan kan het zijn dat de doelgroep z’n interesse verliest"......--

Nou jaaaaaaaa.....
Leven jullie levens die elke dag hetzelfde zijn...?
Blijven jullie dagelijks binnen jullie straatjes...?
Liggen jullie gedachten, bezigheden, ontmoetingen, uitjes of andersoortige dag bestedingen, dicht bijeen....?
De mijne zeker niet....!
En om nou elke dag over school te schrijven, over huishouden of over handwerken om er maar een paar te noemen, lijkt mij juist uitermate saai  worden....
In mijn oude papieren dagboeken was de ik de ene dag smoorverliefd en de volgende dag stierf onze hond....
Dagboeken horen juist van de hak op de tak te springen om een idee van vroegere, huidige of toekomstige tijd te krijgen....
Hoe breder, hoe beter zou ik persoonlijk zeggen....
En altijd zal er wel ergens een rode draad doorheen blijven lopen om een mensenleven bij elkaar te houden....

Ik lees verder:...
---"Kies een onderwerp dat je ligt, waar je veel kennis over hebt en waar je vrijuit over kunt praten......
Wees er wel altijd bewust van wat je schrijft.....
Je bouwt een bezoekerskring welke met vertrouwen jouw mening en interpretatie van bepaalde onderwerpen lezen......
Bij een verkeerde interpretatie of het verschaffen van verkeerde informatie verlies je al gauw geloofwaardigheid......"----
Och lieve help....mijn leven bestaat wel uit eerlijke daden en gedachten maar niet uit allesomvattende waarheden of goede interpretaties....

Ik heb meer twijfels dan zekerheden....
Een leven is altijd in ontwikkeling en wat ik vandaag ervaren heb kan morgen wel weer heel anders zijn....
Maakt mij dat ongeloofwaardig....??
Het leven is een zoektocht, een ontdekkingsreis....
En ach, naarmate je ouder wordt denk je inderdaad wat meer antwoorden te hebben op levensvragen....want de ervaring leerde je immers....blablablabla....

--"Door in te haken op problemen en vraagstukken blijft je interessant en bind je bezoekers aan je weblog, zodat ze het langzaam als waardevolle informatiebron gaan beschouwen"----
En als ik nou een ding niet wil is dat ik een informatiebron zou willen zijn....
Daar heb je wel encyclopedieën voor....
Ik heb gedachten, ideeën, persoonlijke ervaringen, eigen oplossingen bedacht, overlevingsstrategieën misschien zelfs wel.....maar ze zijn allemaal persoonlijk....
Natuurlijk hoor je wel eens dat mensen weer eens veel aan een verhaal hebben gehad omdat ze een gevoel, een worsteling of een ervaring herkennen....en dat is fijn natuurlijk....
Gelukkig hoor ik ook vaak dat het gewoon vermakelijk was....en soms ook saai of stom...

En tja...dat is het leven denk ik ook wel...
Saai en stom..... ongelukkig of dolblij....liefdevol of juist in de steek gelaten....vol goede en minder goede beslissingen....vrij en begrensd.....vol wijsheid maar zeker ook twijfels....dan weer optimistisch, dan weer pessimistisch.....
Maar geen dag is hetzelfde....
Pffffft levensonderwerpen lopen zelfs heel erg uiteen....
En het is wat je er zelf van maakt....


vrijdag 30 augustus 2024

30 augustus 2024


Dag van:
Of ik Paralympics kijk.....?
Jazeker kijk ik daar naar....
Misschien is het wel omdat ik op een speciale school werk waar ik ook heel wat rolstoelen of andere handicaps zie rondlopen, maar Paralympics vind ik net zo gaaf als de gewone Olympische Spelen....
Jammer dus dat het niet de hele dag wordt uitgezonden zoals vier werken geleden bij de Olympische Spelen....

Vanavond heb ik de basketbal wedstrijd gezien...
Jemig wat ging dat snel en behendig....
Ik moest alleen meteen denken aan een artikel dat ik vandaag las op ons interne school netwerk....
(NOS): --Een rolstoelbasketballer die omvalt, een blinde triatleet die zijn fiets niet kan vinden; het TikTok-account van de Paralympische Spelen valt op met gewaagde video's. Een zwemmer die met zijn hoofd tegen de badrand knalt, of een boogschutter zonder armen die tijdens een medailleceremonie toch een hand krijgt aangereikt. De video's leiden tot discussie. Sommige mensen die op de filmpjes reageren, noemen ze respectloos en pesterig, anderen vinden ze juist hilarisch en zeggen dat ze nooit geïnteresseerder in de Paralympische Spelen zijn geweest. De filmpjes zijn populair, maar niet iedereen kan ze waarderen.--

Nou denk ik in eerste instantie 'wat

smakeloos' maar eigenlijk nog geen seconde later denk ik 'waarom eigenlijk smakeloos?'......
Ik heb immers twee weken lang Olympische Spelen gekeken.....heb fietsers over elkaar heen zien rollen, vurige overtredingen gezien, tennissers zien struikelen, hardlopers op hun gezicht zien gaan, een ruiter van z'n plaats zien knallen enz enz.....
Nou ben ik al helemaal niet iemand die om zulke dingen kan lachen want ik schrik me in eerste instantie altijd een bult....
Ik kan de lijn bijna meevoelen....
Brrrrrrrrr.....
En dat er dus rolstoelen botsen en omrollen, tja.....
Dat valt voor mij onder dezelfde categorie....
En zoals ik een lange dweil van een sporter zie lopen en zeg "met die  zevenmijlslaarzen kom je nog eens ergens " zo zeg ik ook bij de binnenkomst van de sporters tijdens de Paralympics bij het zien van iemand met een wandelstok of kruk "kijk die heeft zijn polsstok alvast bij zich".....
Of zoals ik die magere dames zie bij de marathon en zeg dat die niks mee te sjouwen hebben, zo zeg ik bij de sporter met de in overdreven O vorm vergroeide benen, "die zal wel paardrijden".....
Wat is daar eigenlijk mis mee....?
Is het nou zo dat alleen omdat deze sporters een beperking hebben, grapjes ineens een zieligheidsgraad hebben....?

Raar eigenlijk....ze trainen net zo hard als welke sporters dan ook....
Ze zweten hetzelfde sportzweet.....
Ze worden net als alle anderen eerste, tweede of derde....
Ze beoefenen net als de anderen zo goed als alle sporten.....maar ze worden dus zielig bevonden....nog steeds....anno 2024....
En vanuit welk perspectief dan ..? 


--Het is een bewuste keuze van de organisatie geweest om scherpe video's te maken, zegt woordvoervoer Craig Spence van het IPC tegen persbureau AP. Hij vindt de inhoud niet te ver gaan. "Paralympiërs hebben een geweldig gevoel voor humor. Ze lachen graag om zichzelf. Daarom hebben we geprobeerd heel edgy te zijn op ons TikTok-account."--

Maar stel nou dat je het voorstukje 'para' eraf laat ...
Dus, "olympiërs hebben een geweldig gevoel voor humor. Ze lachen graag om zichzelf".....
En nou zet je het woordje para er weer voor...
Paralympiërs hebben een geweldig gevoel voor humor. Ze lachen graag om zichzelf.....bespeur je dan enig verschil?....
Ik eigenlijk niet....
Kijk naar dat soort programma's als funniest home videos....daar wordt door de mensen zelf én door anderen toch ook hard gelachen.....het zogenaamde geweldige gevoel voor humor....?!

Ik krijg dus eigenlijk van dit soort

berichten alleen maar het gevoel dat we nog geen stap verder zijn en de Paralympiērs toch weer in een zielig hokje plaatsen....
Terwijl ze notabene een miljoen keer sportiever en behendig zijn dan ik....

En blooper heeft toch niks met wel of niet gehandicapt zijn te maken....?
Of bekijk ik het nou weer te simpel....?

donderdag 29 augustus 2024

29 augustus 2024


Dag van:
41 jaren moeder
41 jaren zoon
T klinkt als
Zulke simp'le woorden
Maar t is niet zo gewoon 
492 maanden
Van eerste schreeuw
Tot goed gesprek
1049 weken 
Van serieus
Tot 'doe eens gek'
14.965 dagen
Zorgen van groot
Naar weer heel klein
359.160 uren
Van op mijn schoot
Naar zelfstandig zijn 
21.549.600 minuten
Van zo jezelf
En oh zo puur 
1292976000 seconden
Ik hou van jou
Iedere dag, elk uur! 

Gefeliciteerd lieve Robbert

Een jarige zoon, die na een aantal weken vol grote zorgen, toch heel voorzichtig van de vakantie kon gaan genieten....

En zo ligt hij daar in Rhodos op zijn laatste vakantiedag, op een ligbedje of anders voorzichtig snorkelend in de zee.....
Van het Griekse eten dat op prachtige buffet tafels staat te pronken kan hij maar mondjesmaat genieten....
Gelukkig houdt hij niet van alcohol maar ook lekkere frisdrank laat hij voorbijgaan....het blijft bij water....
Maar op al die restricties heeft het hotel Resort personeel wat gevonden voor deze zo vriendelijke Nederlandse hotelgast en zijn gezin....
De hele tafel is versierd, en er wordt gezongen.....
Zo kun je nog eens jarig zijn ondanks gezondheidsnarigheid......

Ik geniet hoor, van alle foto's die ik uit Griekenland toegezonden krijg....
Maar loeisjacherijnig ben ik ook....

Volgens het CBS:.....
Op 1 januari 2024 waren er bijna 9,1 miljoen personenauto's, 1,7 procent meer dan een jaar eerder. Vergeleken met vijf jaar geleden zijn er 7,4 procent meer personenauto's. 87,6 procent van alle personenauto's staat op naam van een particulier, de rest is eigendom van een bedrijf.....
En tussen die,weet ik hoeveel procent daarvan, sta ik zoals bijna elke dag de laatste tijd, in de file....
Niet eens op een snelweg.... neeeee.... gewoon middenin de stad....op weg naar huis.....
Er gaat geen dag voorbij of het is raak hier in Arnhem nu ze ik weet niet hoeveel wegen hebben afgesloten om wat voor onzinnige reden dan ook....en ook alle sluiproutes bekend lijken te raken....


Nog meer CBS gegevens: 
Op 1 januari 2024 stonden ruim 7,9 miljoen personenauto’s op naam van een particulier. Hiervan was ruim 4,6 miljoen eigendom van een 50-plusser. Iets meer dan 25 procent van deze auto’s was eigendom van een 65-plusser. Het aantal personenauto’s van 65-plussers nam tussen 2019 en 2024 toe van bijna 1,8 miljoen naar bijna 2,1 miljoen. 30-minners hadden op 1 januari 2024 zo’n 10 procent van alle personenauto’s in bezit.

En nou weet ik heus wel dat de pensioenleeftijd verhoogd is....
Heb ik zelf immers ook last van....
Ook ik moet door tot mijn 67 ste....
Maar ook weet ik dat er toch heel veel 65 plussers zijn die met pre pensioen zijn gegaan....
En dan buiten dat zijn er nóg heel veel 65 plussers ouder dan die 67.....
Deze groep hoeft toch zéker niet meer om vier of vijf uur van hun werk naar huis.....
We kunnen natuurlijk niks

verplichten...maar och wat zou het toch een zegen zijn als die 2.1 miljoen ouderen nou eens overdag hun boodschappen doen, hun uitjes, theekransjes, norwick wandelingetjes plannen etc. en dan in de spits, als de 65 minners naar huis gaan van hun werk, thuis blijven.....
Dat moet toch heel wat auto's schelen nietwaar...
En dan ben ik ook eens op een wat normale tijd thuis, kan op een daarvoor bestemd tijdstip koken en mijn eten nuttigen....
En zou ik ook nog iets aan mijn avond hebben......

Ja, ja....ik weet heus wel dat dit voor mij ook geldt over drie jaar.....

woensdag 28 augustus 2024

28 augustus 2024


Dag van:
Nou kom ik net van beneden.....ik schrijf mijn blog namelijk bijna altijd boven.....maar daar beneden schetst ook alles waar je je maar over kan verbazen, je verbazing zeg.....
We zitten natuurlijk klaar voor de opening van de Paralympics in Parijs....
Grappig begin met al die dansers en piano's....
Rolstoelen op de piano....ook leuk....
Natuurlijk de patrouille de France met de driekleur aan rook uit de motoren van zes heel dicht bij elkaar vliegende vliegtuigen....
Altijd weer indrukwekkend....
Dan een DJ in beeld achter een mengtafel....met een soort sluier aan van twintig meter in de Franse driekleur....
Ook leuk bedacht....
Maar dan......

Kwamen de de Olympische sporters zonder handicap vier weken geleden aan op bootjes door de Seine......hoe luxe en gemakkelijk wil je het hebben.....

Nou, deze sporters laten ze met handicap en al de complete Champs d'Elyseés aflopen en rollen......
Van de Arc de Triomph tot en met de place de la Concorde.....
En ik weet het....ze zijn niet zielig.....en het zijn sportieve getrainde sporters maar tjonge zeg....was er nou niet één bootje te vinden met rolstoelvriendelijke opgang.....
En ja....allemaal hebben ze een trotse blik op het gezicht, maar och och och......

Wat me trouwens opvalt is dat er grote landen bij zijn die maar een kleine delegatie sporters hebben....
Zegt dit iets over het land en de plek van mensen met een beperking daarin....?
Canada heeft voor zo'n groot land echt een schandalig klein aantal sporters mee....
Dat was vier weken geleden wel anders.....wow toen stond daar een complete overvolle boot met sporters die over relingen hingen, te zwaaien naar de menigte.....
En als je kijkt naar de Olympische Winterspelen waar het één grote rode zee van deelnemende sporters is....dan klopt er hier toch iets niet....

Helaas kan ik de opening niet af kijken....
Morgen staat er weer een werkdag op het programma.....
Een werkdag ja.....
Ik moest maandag erg lachen toen ik op de Facebook pagina van 'kleuterwereld' het volgende verhaal, van juf Linda de Jong, uit het midden des lands las, die na een lange zomervakantie weer de eerste werkdag achter de rug had:....
Dag 1:

Vlak voor de lunch spuugt iemand de halve klas onder. Gelukkig zijn het dezelfde kinderen als vorig jaar, dus ik kon zeggen: 'Pak je spullen en ga eten', terwijl ik de boel opruimde, het kind hielp en ouders belde.

Nog geen uur later valt er 1 van zijn fiets, 4 tanden door zijn lip, waarvan er bij 3 ook wondjes aan de buitenkant zaten. Die is ook opgehaald.

En het enige nieuwe meisje is met een compleet andere klas dan de onze, door een andere deur (wel naar hetzelfde plein) naar buiten gegaan om 14.30 en ik had niets door omdat ik in de rij een ander redelijk nieuw kind aanzag voor die nieuwe (normaal gesproken neem ik nieuwe kinderen aan de hand, maar dit is een verhuizer en het ging eigenlijk de hele dag supergoed en ik dacht dat ik haar zag. Grove inschattingsfout dit)

Als een goed begin het halve werk is, dan wordt het hard werken dit jaar. 

Maar verder hebben de kinderen heerlijk gespeeld en had ik een gouden moment toen drie jongens elkaar verhaaltjes voor het slapen gaan gingen 'voorlezen' in de huishoek. Weliswaar uit het kookboek, maar het gaat om het idee......

Ik vind het een GOUDEN verhaal en het geeft ongeveer weer wat voor dag ik

vandaag zelf had, inclusief spugen, tanden door de lip, bult op hoofd, omgegooide bekers drinken, door de klas vliegende stukken appel, twee doorgelekte broeken, en een wegloper die wij alleen gelukkig nog wel net in de kraag konden grijpen.....
Maar verder was het een leuke dag......en......rond de herfstvakantie  zullen  er weer hele andere verhalen klonken en zeggen we "wat hebben ze toch al veel geleerd".....

 

dinsdag 27 augustus 2024

27 augustus 2024


Dag van:
Een korte blog deze keer....
Zoveel heb ik nou ook niet elke dag te melden....
Vandaag was een relax dagje....het was ook veel te warm om veel te doen....
Ik ben weer eens naar mijn gezellige wolwinkel in Elst gegaan want ik zit weer vol ideeën....
Heb ook eens goed gekeken wat er nou eigenlijk aan kleur mist wat betreft vestjes aan mijn kledingvestjes-jasjes stang....
Een heel zacht rose vest heb in nog niet....en als ik aan zacht rose denk dan denk ik aan een Bernadette vest....
Ja, zo heet dat ding nou eenmaal....
Maar het kan ook heel goed nog wat anders worden want niets is zo veranderlijk als de breigeest in mij....

Maar eerst moet dat randje onderaan de vitrage er komen dus zilvergrijze dunne katoen staat ook op het lijstje.....
En nou kan ik mezelf verliezen in een wolwinkel natuurlijk...

Ooooh zo heerlijk om al die wolletjes en katoentjes even te voelen....
De een nog zachter dan de ander....
Al die kleuren in je op te nemen.....
De een nog fleuriger dan de ander ....
Maar ik kan me ook heel goed aan lijstjes houden.....
En dat doe ik dus vandaag....
Heel zacht rose en zilvergrijs....punt.....
Maar dan nog hoor zijn er tientallen kleuren zacht rose en zilvergrijs....
En terwijl ik ondertussen mijn lijstje aanhoud borrelt het natuurlijk volop ideeën bij het zien van al die andere wol....
Iets voor de baby op komst bij een zwangere collega....iets voor een volgend zomer project met mijn kampeervriendin.....of dat leuke voelboekje voor in de kleuterklas waarmee ze leren knopen vastmaken, ritsen dichtmaken, kleuren en vormen herkennen....en natuurlijk moet er ook nog iets voor in de kerstboom komen dit jaar in de klas.....

Ideeën borrelen....en kleuren vleien....
Niks is heerlijker dan ronddolen in een handwerk-wolwinkel, kringloop of een boekhandel....
Ik kan er uren verblijven....
En als ik zo'n winkel rond ben, dan loop ik zo nog een rondje....en wellicht nog wel eentje....

Zo kwam ik dus een groot gedeelte van mijn dag door....

En eenmaal thuis was het patroon voor de vitrage rand snel gevonden en kon ik gelijk beginnen.....
De zacht rose wol moet nog heel even wachten....maar af en toe voel ik wel even....want niet alleen de kleur is pastel zacht, de wol ook.....
Wordt vervolgd......




maandag 26 augustus 2024

26 augustus 2024


Dag van:
Ik geloof dat ik vanmorgen voor gek verklaard werd door mijn mede autoweg gebruikers....
Ik werd in ieder geval vreemd aangekeken en niemand reageerde....
Kan natuurlijk zijn dat ik de enige was die de auto radio aan had staan en ervan wist....
Oh jullie hadden het ook nog niet gehoord misschien??....

Op 26 augustus 2024 roept men alle Nederlanders op om naar elkaar te zwaaien......
En waarom......
Nou gewoon omdat je door te zwaaien laat zien dat je omziet naar elkaar......oog hebt voor elkaar.....
Een klein gebaar met een groot gevolg, namelijk het maken van contact......en dan weer eens anders dan via sociale media......
Een klein geluksmomentje verpakt in een begroeting noemen de organisatoren het.....
Maar ja....die grote gevolgen bleven dus uit....
Wel oog voor elkaar, maar dan wel ogen die blijk gaven van onbegrip en je het gevoel gaven alsof je van een andere planeet kwam.....

Mijn ervaring is dus dat zinloos zwaaien van generlei betekenis is...
Zwaaien moet een doel hebben....
Uitzwaaien bijvoorbeeld, als je visite vertrekt....
Zwaaien als je met een mijter op je hoofd, wit gehandschoeid vanaf je schimmel langs de rijen kinderen met ouders galoppeert....
De zwaai (wuif mag ook) waar je je hele

jeugd op hebt geoefend, zwaaiend vanuit je gouden koets op weg naar daar waar je troon staat waar vanaf je het zoveelste politiek sprookje gaat vertellen....

Of niet eens zwaaiend maar je hand opstekend naar die bekende aan de overkant van de weg, waarvan je waarschijnlijk blij bent dat hij of zij, aan de overkant loopt.....

En ach.....bij bejaardencentra de Reestoord in Meppel en Nijenstede in Steenwijk vind ik dan één bepaald initiatief nog wel leuk.....
Er ligt daar namelijk een zwaaisteen......een soort tegel in de stoep......
 

Hiermee willen ze voorbijgangers stimuleren om te zwaaien naar hun bewoners.......
Dit zorgt voor een momentje van spontaan contact en voor minder eenzaamheid.....
In Harlingen is zelfs een zwaaisteen route....
Oké, ik zeg: leuk initiatief.....

Maar nu dat zwaaien....
Je zal maar langs de route van die gouden koets staan....je de armen uit de kom zwaaiend met zo'n pokkevlaggetje in je hand....maar mooi niet dat je opvalt bij de koning of koningin.....
Meer kans loop je bij de intocht van de Sint....
Als Sint zijn algemene zwaai de lucht in

wuift zonder jou persoonlijk te zien, is er altijd wel een Piet in de buurt die zorgt dat je zwaai handje vol pepernoten gestopt wordt....
En met een beetje mazzel stopt die Piet ook de tekening voor Sinterklaas, waar je zo op hebt zitten zwoegen, in de zak.....
Heb je toch niet voor niks staan zwengelen met je arm....

Nee dat zwaaien dat werd m niet vandaag....
Alleen onze vakleerkracht gym herkende mijn gebaar...."heb het vanmorgen gehoord op de radio ja" was het vrolijke antwoord, zijn niet zwaai hand in de kraag van een ondeugende leerling grijpend.....
Oké, het niet terug zwaaien heb ik daarom vergeven.....

Ook nog zoiets....heeft toch ook een beetje met zwaaien te maken....
Als ik bij ons de straat in kom rijden staan er op het eerste stukje als je bocht neemt om de straat in te draaien, aan één kant auto's....

Onmogelijk kun je op dat stuk met twee auto's op de weg langs elkaar rijden....
Meestal wacht ik dus netjes als ik iemand zie aankomen....de obstakels staan immers op mijn weghelft....
Andersom gebeurt dat zelden, maar de term 'zelden' houdt in dat het soms toch ook wel gebeurd....
En ook al weet ik dat het verkeersregels zijn die je hoort te kennen om te stoppen, toch steek ik dan altijd even mijn hand op....dankjewel dat je de regels kent en in acht neemt....
Andersom gebeurt het soms ook....en zeker niet altijd....
Toch is dát nou een moment dat ik me gezien weet, en van mijn kant uit, ik een teken geef dat ik de ander zie.....!
Vreemd voorbeeld misschien, maar in deze tijd dat iedereen in zijn of haar haast voorbij raast, toch een betekenisvol voorbeeld.....

Nee....dan een glimlach.....
Ik moest er vandaag aan denken toen een kleuter in de klas tegen me zei ,"jij lacht altijd zo lief"....

Kun je je voorstellen dat ze zou zeggen " jij zwaait altijd zo lief".....
Iets minder persoonlijk ook toch....?

Een glimlach ja.....
Ik loop immers niet op straat of in de winkel, naar iedereen die ik niet ken, te zwaaien.....
Ik denk dat ze de crisisdienst zouden bellen om me op te laten halen....
Of in het gunstigste geval zou ik als Gilles de la Tourette tics hebbende, de boeken in gaan en als zodanig getolereerd worden....

Maar een glimlach accepteert iedereen....
Een enkele man met andere ideeën daarover daargelaten, maar daar hebben ze tegenwoordig dan ook wetten voor bedacht....
Stop ik vandaag glimlachend voor dat lastige stuk splitsing bij het winkelcentrum, waar niemand nou werkelijk weet wat de regels zijn, om een vrouw over te laten steken, en ik krijg een prachtige glimlach terug....
Sta ik vrijdag weer in de file en glimlach ik tegen de persoon in de auto naast me, die dan weer mij voorbij rijdt en dan weer ik haar....en ik krijg een glimlach terug....
Komen vandaag nieuwe ouders hun kind naar de klas brengen met hun bijna 1 jarige tweeling waar ik tegen lach.....krijg ik een paar spierwitte voortandjes te zien door de lach die ik terug krijg....
Glimlach ik tegen de vakkenvulster van het Kruidvat, krijg ik een glimlach terug....
Stel nou dat ik naar haar gezwaaid had.....
Ze was waarschijnlijk meteen naar de medicijnen afdeling gelopen om te kijken of er wellicht een middeltje was tegen ongewenste stuiptrekkingen....


Bij deze dus:....
Ik ben heus niet tegen een zwaai steen voor een bejaardentehuis of verzorgingstehuis.... 
Ik snap dat ouderen met minder zicht vanuit hun raam, eerder een hand omhoog zien gaan dan een mondhoek.....
Maar.......mag er op elke hoek van het trottoir dan ook een "glimlach eens wat vaker" tegel tussen de stoeptegels komen....
Misschien ook een glimlachverkeersbord onder elk verkeerslicht......of om de honderd meter op zo'n kilometer paaltje langs de snelweg.....
Wat zou de wereld er dan binnen no time gezelliger uitzien.....


zondag 25 augustus 2024

25 augustus 2024


Dag van:
Het is geen super nadeel, maar ik merk dat ik dit jaar toch maar twee dagen weekend heb, in tegenstelling tot vorig jaar drie....
Het werk moet nu toch echt in dat weekend gedaan worden....
Maar groot voordeel....je hebt de hele dinsdag voor jezelf, en daarna hoef je nog maar drie dagen....

Vandaag dus maar weer aan de werk voorbereiding terwijl Willem in het verre Coevorden preekt.....
Ik vínd weer leuke lessen en ik máák weer leuke lessen.....
Daarbij bedenk ik me goed dat deze klas met net vierjarigen en dus school beginnende stuiterballen nog niet de concentratie hebben van een ' bijna afgestudeerde kleuter'....
Werkjes die niet te lang duren dus..... afwisseling tussen inspanning en ontspanning.....
Maar wel een gevuld programma want 'vrije tijd is vaak kliertijd' zoals een zeer gewaardeerde collega van mij altijd zegt....

Ik ben er weer een paar uurtjes zoet mee....
Toch wel lekker dat ik die vitrage gekocht heb vorige week...
De zon schittert een stuk minder op mijn beeldscherm en daarbij scheelt het wat zweetdruppels als de zon niet pal op me schijnt....

Klaar....!!
Eigenlijk moet ik nu wel naar mijn vriendinnetje.....
Door al mijn werk schiet dat helpen en afleiding brengen, er flink bij in....
Ik app haar of we een terrasje zullen pakken, maar ze heeft visite....
Onder de pannen dus.....

Mijn oude KLOS (kleuterleidster opleiding school) vriendinnetje is vandaag jarig....
Onafscheidelijk waren we....
Ik stuur haar een appje en de babbel ontstaat als vanouds....
Allebei dezelfde leeftijd, allebei speciaal onderwijs en allebei het er toch wel over eens dat het systeem de kinderen inhaalt.....
Mijn KLOS vriendinnetje appt dat ze erover nadenkt dit haar laatste werkjaar te laten zijn.....
Steeds meer collega's van onze leeftijd haken af.....
Af, omdat het systeem belangrijker lijkt te worden dan het kind....
Ik was nooit echt tegen systemen...
Ze waren er immers om het kind te volgen....
Maar nu lijkt het tij zich te keren.......het kind volgt het systeem....
De leerkracht, die ooit vertrouwd werd goed onderwijs te geven wordt gecontroleerd op vorderingen en resultaten van die leerlingen....
De behoefte wordt door het systeem bepaalt.....waar blijft de behoefte van het kind.....?
'Als je doet wat het systeem eist dan vaart het kind daar wel bij'.....
Hoe komt het dan toch dat ik kinderen iets anders zie doen....?

Pers het kind in het systeem.....
Mooie discussie.....en lang niet zo zwart wit als ik het schrijf hoop ik toch......
Psycholoog Bronfenbrenner zegt zo mooi "het gaat om een leeromgeving, niet om een leersysteem"....
Bronfenbrenner helpt ons ook om alert te zijn wanneer het systeem belangrijker wordt dan het kind......
Interacties kunnen van meer waarde zijn dan systeeminterventies denk ik zelf regelmatig.....

Wat zou ik nu eens kunnen gaan doen....
Ik heb mijn vakantie haakproject nog liggen....
Nog twee toeren, dan in elkaar zetten en klaar is ie.....
Ik installeer me op een tuinstoel.... katoen

bij de hand, truitje op schoot, haaknaald tussen de vingers en daar gaat ie.....
Alles om je heen even vergeten en zelfs de buren links en rechts met hun visite niet volgen.....
Mijn haakwerk en mijn gedachten....
Voor ik het weet is het af.....
Weer een resultaat om trots op te zijn....

Duiken in mijn gedichtenbundels.....
Ook zo heerlijk.....
Van "twee keer overlezen en dan begrijpen" bij J.C Bloem, naar 'heerlijk luchtig met een glimlach om je lippen' bij het lezen van het gedicht van Ivo de Wijs'....

Wampie l.C.

En zo kwam ik
Mijn zondag door
Gedachten over
Hoe het was
En anders kan 
Of wat ik zou willen
Vlijtige vingers 
Over vasten en lossen
Samengebracht
Tot een kledingstuk
Waarvan ik me afvraag
Is er nog plek
In mijn kledingkast
En het lezen
Over gedachten
Van anderen
En hoe zij
Hun zondag doorbrachten.....

J.C. Bloem

De stilte, nu de klokken dooven,
Wordt hoorbaar over Zondagsch land
En dorpsche woningen, waarboven
Een schelpenkleur'ge hemel spant.

De jeugd keert weer voor de' in gedachten
Verzonkene, die zich hervindt
Een warm van onbestemd verwachten
In Zondagstilte eenzelvig kind.

En tusschen toen en nu: 't verwarde
Bestaan, dat steeds zijn heil verdreef;
De scherpe dagen, waar de flarde
Van 't wonde hart aan hangen bleef.

Niet te verzoenen is het leven.
Ten einde is dit wellicht nog 't meest:
Te kunnen zeggen: het is even
Tusschen twee stilten luid geweest.


Ivo de Wijs
Gewoonlijk leid ik een kantoorbestaan

Ik zit aan een bureaustoel vastgevroren

Ik schrijf, dat is hoofdzakelijk mijn baan

Maar 's zondags klim ik bij het ochtendgloren

Maar al te graag uit mijn ivoren toren

Mijn vroege vogels dulden geen protest

Daar ga ik, wel wat vaag en ongeschoren

Voor de vogels kom ik fluitend uit mijn nest



zaterdag 24 augustus 2024

24 augustus 2024


Dag van:
Genieten aan het water.....
Als ik érgens tot rust kom is het hier wel.....nou ja, en de poesta ook ontdekte ik deze zomer....
De poesta kende rust en stilte, hier aan de waterkant is rust en gezellig kindergeroezemoes.....
Het bestaat écht nog hoor, kinderen met hengels en schepnetjes of kinderen die hutten bouwen....
Ook kinderen die zelfs hier in het water zwemmen, suppen of gierend van de lach omdat ze als kanten op gaan behalve de goeie, proberen te roeien in een opblaasbootje......
Maar lang kan ik er niet van genieten.... Willem wil naar Duitsland.... boodschappen doen en tanken....
Het loont de moeite nog steeds....

Richting Duitsland is het boven verwachting goed te doen qua rijden.....
Maar oh als je de andere weghelft ziet.....het noorden heeft de vakantie erop zitten en zij die richting oosten op vakantie waren, zeg maar Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Duitsland, die keren nu terug....

Da's even fijn, je laatste vakantie uurtjes in de file staan.....
Dag zorgeloos ontspannen vakantiegevoel.....
Welkom in stress van alledag land.....
Want ook al rij je dan stapvoets, het blijft opletten geblazen.....optrekken....afremmen....en weer optrekken....
Het is 29 graden en de kinderen jengelen dat het zo warm is in de auto, ze willen drinken of liever nog een ijsje.....ze moeten plassen, jijzelf trouwens ook, maar dat betekent dan weer achteraan in de file aansluiten....
De batterij van hun tablet is leeg dus spelletjes spelen of filmpje kijken gaat ook niet meer op....en samen alle rode en blauwe auto's tellen heeft ook geen zin want je staat continu achter en naast dezelfde auto die ook geen meter verder komt....
Nog maar niet te denken aan de vragen "zijn we er al?" of "hoe ver is het nog?".....nu en dan misschien afgewisseld met de nog hopelozere vraag "duurt het nog lang?"......

En wij sjezen er met een vaartje dat je in Duitsland nog zelf voor het kiezen hebt, voorbij....
Emmerich eraf....Kleve in....afslag Kaufland, waar het wel lijkt of alles er vandaag gratis is....
Mensenkinderen wat een drukte.....
Dan heeft Willem het toch maar weer goed bekeken door zijn visjes te halen bij de, volgens hem, beste viszaak van Europa en daarna op Blitz te passen die mee is, terwijl ik tussen de mensen in de immense supermarkt sjok.....
Geen straf hoor....ik kijk er altijd mijn ogen uit....
Je kunt het zo gek niet bedenken of Kaufland heeft het wel....
Korter dan een uur in die winkel ben ik nooit....ik loop elk gangpad op mijn gemakje door en neem mee wat ik nodig heb....
Hier denk ik ook altijd in voorraden omdat je natuurlijk niet elke week naar Duitsland gaat....
En aangezien hier veel dingen toch heus goedkoper zijn, ben je een dief van je portemonnee als je er niet wat meer, voor nu en straks dus, in je winkelwagentje gooit....


Na zo'n anderhalf uur kom ik bij de kassa en zie Willem er al heen en weer ijsberen....
Op het eerste gezicht denk ik "hij is het alweer zat' maar het is een ander soort ongeduld....
En ja hoor ...als alle boodschappen weer in de kar zitten na afgerekend te hebben, en we richting uitgang lopen, begint hij zijn stappen in te houden....
"Euh....ik was net visjes eten maar ben ook even de schoenwinkel ingelopen"....
Ik voel 'm al aankomen.....
Meneer heeft schoenen gezien.....
"Ik zag mooie schoenen, maar ze zijn wel een beetje duur"....
Tja Willem, ik koop ze niet voor je dit keer....moet je nu toch echt even bij jezelf te rade gaan....
Hij loopt de schoenwinkel in waar ik met de boodschappenkar niet verder dan een meter voorbij de ingang kom, en houdt een paar schoenen omhoog....
Witte sneakers met een beetje lichtgrijs en een felblauwe Nike schicht aan de zijkant...
Tja.....
"Ze zijn tachtig euro".....
Ik val bijna achterover....dat heb ik nog nooit aan schoenen voor mezelf uitgegeven....en de snelheid waarmee Willem schoenen slijt geeft me te denken....
"Ja maar goede dure schoenen slijten minder snel ...
En ik vraag me af of dat eigenlijk waar is.... Zweetvoeten zijn en blijven zweetvoeten, of je nou schoenen van veertig of tachtig euro draagt......leer blijft leer en Willem zweet blijft Willem zweet.....
Daarbij is, welk paar witte schoenen hij ook kocht, wit nog nooit wit gebleven.....
Hij heeft zichzelf echter overtuigd en....
"Oh Wampie ze zitten heerlijk".....
Zo zijn binnen vijf minuten de schoenen van eigenaar verwisseld....
De schoenwinkel is een paar schoenen armer maar tachtig euro rijker en bij de nieuwe eigenaar, zijnde Willem, is dat precies andersom....

Maar waar we vandaag het meest naar

uitkeken, dat was natuurlijk het Prinsengracht concert....
Staat echt nog op mijn to do lijstje om nog een keer mee te maken ...
Een podium voor klassieke muziek, op een bijzondere plek in de open lucht, en het allerbelangrijkste: voor iedereen toegankelijk......
In 1981 was dat het idee van ondernemers Hans Duijf en Theo Inniger, destijds directeur van Hotel Pulitzer......
Het Prinsengrachtconcert was geboren en groeide uit tot een jaarlijks terugkerend spektakel......
Maar liefst 10.000 bezoekers genieten elk jaar vanuit hun bootjes, raamkozijnen of op de kade van de prachtige klanken op de gracht.......
Het evenement is inmiddels het best bekeken klassieke muziekprogramma op de televisie......en ook wij kijken ieder jaar weer.....
Gitarist MILOŠ en zijn muzikale vrienden accordeonist Ksenija Sidorova en saxofonist Jess Gillam vullen samen met ensemble Fuse de avond.....
Nou zijn we niet echt ondersteboven van de gitarist, maar van zijn vrienden des te meer.....
Op het programma staat muziek van onder andere van Piazzolla, John Dowland, Boccherini en Telemann, maar ook The Beatles en Fazil Say...... Traditiegetrouw wordt het concert afgesloten met ‘Aan de Amsterdamse grachten'.......

Kennen jullie trouwens de mythe van de geheime tunnel die onder de Prinsengracht door (die daar 3 meter diep is) zou leiden naar de schuilkerk die zich vanaf 1687 in het achterhuis van Prinsengracht 7 bevond.....?


Wisten jullie ook dat het water in de Amsterdamse grachten is nog nooit zo schoon geweest als nu en het alleen maar schoner wordt......
Dit komt onder andere doordat de grachtenpanden in de jaren 80 zijn aangesloten op het riool en sinds kort ook alle woonboten......

De Prinsengracht is overigens in 1614 gegraven......
Maar goed daar ging het vandaag, 410 jaar later, niet om.....
We hebben gewoon voor de buis genoten van heerlijke muziek.....terwijl tienduizend mensen in de stromende regen en melding code geel live aanwezig waren daar....
Ook zij hebben ondanks de regen genoten, dat kon je heus wel zien....
Maar als ik ooit bij punt 'Prinsengracht concert bijwonen', op mijn to do lijstje beland, dan kijk ik toch eerst even naar de weersvoorspellingen....

vrijdag 23 augustus 2024

23 augustus 2024


Dag van:
 Wakker worden en het eerste dat je dan doet, door het raam kijken of je auto er werkelijk staat....
En dat stond hij dus.....

Zo'n eerste schoolweek is weer voorbij gevlogen....
Het is niet qua werkzaamheden, want daaraan merk je heus wel dat het de eerste week is waar veel moet gebeuren om zo'n nieuwe schooljaar weer op poten te krijgen, maar het zijn de sfeer, de omgeving, het ritme, de kinderen, je collega's, de routine, de drukte en dat soort dingen, die je het gevoel geven dat je alweer maanden op school bent....
En nee, daar voeg ik dan niet aan toe 'en weer aan vakantie toe bent'....ik zou niet durven.....

En weet je wat me nou zo opvalt.....?
Ik schrijf dat er weer zoveel moet gebeuren om zo'n nieuwe schooljaar op poten te krijgen.....gezicht te geven....
Terwijl je toch zou denken dat ieder schooljaar weer hetzelfde in petto heeft....
Maar nee dus....
Misschien is dat in het regulier onderwijs wel min of meer zo, want die maken een nieuwe lijst met kinderen......het zijn echter dezelfde groep kinderen die vorig jaar ook bij elkaar zaten....
Ze hebben misschien andere gymtijden....maar verder kunnen ze zo het rooster van het jaar daarvoor weer overschrijven en de boekjes die bij de methodes horen weer oppakken.....
Bij ons is dat dus niet zo....
Elk jaar weer een nieuwe groepssamenstelling.....
Elk jaar weer nieuwe problematiek qua zorg/medisch/ maatschappelijk, leren, gedrag en dus nieuwe ondersteuningsbehoeften....nieuwe lessen die uitdagen, nieuwe roosters, nieuwe taxi busjes haltes, groepsdynamiek, verse afspraken.....

Dit jaar heb ik een 'bonte' klas.....

De problematiek strekt zich over alle gebieden uit....
Ik geniet van die uitdaging.....maar het blijft heftig....
Veel nadenken, observeren, overleggen, regelen.....
Bij ons op school begin je eigenlijk altijd weer opnieuw....
Niks geen draad oppakken maar van voren af aan beginnen....
En dat was dus aanpoten deze week....
En ik denk volgende week ook nog wel....
Wellicht het hele jaar wel...maar die eerste weken in het bijzonder extra ...

De eerste week zit er echter op.....
Glansrijk doorstaan en best over veel dingen al tevreden....
Mijn hoofd draait weer op volle toeren en elk medisch overleg, maatschappelijk overleg, collegiaal overleg, ouder overleg, vak overstijgend overleg staat genoteerd in een verslag en geef ik weer een plekje in een van de kamertjes in mijn hoofd op verdieping 'schoolzaken'....
Ik krijg er zelfs al een nieuwe leerling bij komende week.....


Wat me meer nekte zijn die files elke keer....
Soms best lekker hoor om even alles los te laten terwijl je eindelijk weer eens zes meter opschuift in de rij, maar soms ook heel irritant als je op tijd thuis wil zijn om te koken, eten en ook nog wat aan je avond te hebben....
Ik heb dan wel een sluipweggetje ontdekt dat de helft aan file scheelt maar .....
evenzogoed kom ik toch pas om zes uur thuis....
Willem heeft vanavond de oplossing.....
"Kom ik heb zin om uit eten te gaan"....
Ik twijfel nog....hij wil immers maar de 'vreetschuur'.....
Kom ik net uit het lawaai op school, moet ik het lawaai van zo'n wokrestaurant in ....
Maar vooruit, ik zie aan Willems ogen dat hij echt graag wil en dat hij mij denkt er een plezier mee te doen....

Wat een heerlijke verrassing dat het

restaurant nog niet voor de helft gevuld is terwijl je er anders op vrijdagavond over de hoofden kunt lopen.....
Ach natuurlijk..... vakantie voorbij....het geld is op.....
En zowaar kunnen we een gewoon gesprek aan tafel voeren zonder gekakel om ons heen die eigen stemmen onhoorbaar maakt....
Het wordt tegen alle verwachting in dus nog een heel gezellig ontspannen avond....
En pas dan merk je dat je dat ook even nodig had.....




donderdag 22 augustus 2024

22 augustus 2024


Dag van:
Gister schreef ik over verlangen....
Vandaag werd dat verlangen vervuld.....
Ik rij weer Nissan....hoor het vertrouwde geluid....zoef.... zoef....in plaats van rammel.... rammel....tjiep....tjiep ....
Geen houterige hokkerige bewegingen meer, maar soepel en als vanzelf over het asfalt....
En ja, ik ben er in jaren en in kilometers op achteruitgegaan....ook aan luxe ontbreekt het hier en daar...... maar ik geniet van de eenvoud zonder computerachtige ellende waar ik kriebelig van wordt, ik wil namelijk zelf voelen wanneer ik naar een volgende versnelling ga of terug naar de vorige....daar hoeft een irritant computerpijltje me niet op te wijzen.....
Ik kan mijn hand wel uitsteken als ik het geluid van de radio harder wil zetten, er hoeft dus geen knopje op mijn stuur te zitten om dat ook nog eens te kunnen regelen....
Ik hoef geen vier ramen te bedienen met vier knoppen.... als ik maar gewoon mijn eigen raam open kan doen....
Ik hoef mijn autosleutel niet in te laten klappen....zoiets blijft op den duur toch alleen maar haperen....en dan loop ik weer te pielen om de sleutel eruit te krijgen....
Oooooh en eindelijk gewoon de tijd weer met een handmatig knopje instellen...hoe heerlijk is dat ....

Dat luxe knuppeltje om de buitenspiegel te draaien heb ik ook niet nodig als ik toch ook gewoon een duw tegen de spiegel kan geven ....
Gewoon een wijzertje....een heerlijk simpel wijzertje...en geen irritante computerblokjes die onlogisch en onduidelijk aangeven dat de tank bijna leeg is.....
Het ontbreken van dat soort luxe dingen weegt allemaal niet af aan de luxe van een geluksgevoel.....
En dat grijs is gewoon mijn nieuwe paars....
Maar het lekkerste is toch weer dat optrekken bij een stoplicht....
Hatsekidee, koppeling los, gaspedaal in en.....wroemmmmmm wegwezen.....
Geen autootje die denkt 'zal ik wel, zal ik niet' en pas in z'n twee of drie tot het besluit komt 'ja, laat ik eens gaan'.....
En dan ging ik ook heus wel....en lekker hard ook wel....maar met een blikkerig geluid ook nog.....terwijl ik nu wroemmmm weg ben.....en zoeffff verder snor.....

Willem is niet thuis....
Ik heb de ruimte om de kleine Nissan lekker breed neer te zetten....
Lekker alle tijd om alles nu rustig te bekijken en uit te proberen....

Van de radio snap ik nog niks....ik heb geluid maar een zender vast zetten lukt me nog niet....
Dat komt nog wel ....
Alles wat uit de Peugeot kwam, hevel ik weer over in de Nissan....
Nee ....niet in een dashboard kastje met klep maar gewoon in een dashboard bak.....lekker overzichtelijk....en voor het grijpen.....
Het 61 jarige uiltje dat van ellende uit elkaar valt stop ik weer in het vakje van mijn portier....
Mijn moeder kreeg het van de Haagse notaris van mijn vader bij het behalen van haar rijbewijs toen ik drie was ....
Het geeft geluk zei mijn moeder altijd en het heeft in alle Snoek citroens en daarna haar Nissan Micra's gelegen.....
Met haar laatste Nissan Micra, die ik kreeg omdat ze door de kanker niet meer kon/mocht rijden, kreeg ik ook het uiltje mee....
En ook ik hevelde het weer van auto naar auto....
Het ligt weer vertrouwd in een Nissan....waar het hoop ik weer lang verstopt mag liggen in het vakje van mijn portier...

Ik ben heus wel van nieuwe dingen maar

soms......soms moet je, net zoals mijn kleuters die vandaag heerlijk genietend met gewone houten blokjes bouwden, gewoon vast blijven houden aan het oude vertrouwde....
Want ook daar kun je nog mega mooie  hoge torens mee bouwen.....
Niet elke verandering betekent immers vooruitgang.....