Zo'n 5 centimeter sneeuwwit tapijt isoleert enorm en dempt de geluiden die toch nog proberen door te dringen...
En voorbij rijdende of glijdende auto klinkt als een zoemend insectje dat langs mijn ramen vliegt...
Alles is bedekt, maar koud genoeg om het water in ijs te doen veranderen is het gelukkig nog niet...
Van.... even Annet appen... zij vertrekt nu voor 3 weken naar tropische stranden... ook geen verkeerd vooruitzicht....
En oh ja.... kleindochter zwemt straks af....
Lang geleden dát ik bij afzwemmen was... mijn kinderen immers alweer zo'n 27 jaar geleden...
De geschiedenis herhaalt zich... zoals in zoveel gevallen....
De wereld wordt steeds geavanceerder maar de mens blijft in de kern hetzelfde...
Machtsstrijd... hebzucht leidt tot oorlogen... of je nou in een arm of rijk land woont... of je nou in en wereld van knuppels of robot raketten leeft...
Maar gelukkig blijft afzwemmen dus ook nog bestaan in ons waterrijk landje....
En straks zal ik weer in de glunderende en oh zo trotse oogjes kijken van een klein draakje die een diploma A omhoog houdt voor de foto...
Van...3 honden in een laag sneeuw... dat vraagt om leuke foto's en een hoop plezier...
Bengel is nog steeds niet gecharmeerd van die vieze koude natte rommel...
Babs is goed loops... die mogen ze op de puppy (euh dames honden) opvang wel goed in de gaten houden...
En wíj gaan snel een afspraak maken om de dieren bende hier te laten steriliseren...
Gisteren zaten Marianne en Babeth ons ook al gek te maken dat Bengel zwanger is omdat ze zo groeit...
Nou dames.. niks ervan... ze krijgt gewoon goed te eten (misschien een beetje té goed)
Van.... tijd om naar het zwembad te gaan... de Nederlandse wereld en dus haar wegen ook zijn wit en Nederland kennende betekent dat chaos op de weg...
Ja hoor... stapvoets rijden... maar er zijn dan ook flinke ijs klonten op de weg die aangekoekt zitten...
Net... nét op tijd zijn we...
Je hoort haar boven alles uit met haar vrolijke kwekkie...
Eerst op de buik... kwebbel kwebbel....dan op de rug.. kwebbel kwebbel....dan watertrappelen een wiebelend koppie met omhoog geheven kinnetje... ook met kleren aan moeten ze dus watertrappelen tegenwoordig... en dan....jaaaaaaa je familie even knuffelen....
Je kunt wel zien wie de dikste knuffel kreeg want Willem is ontzettend nat de arme ziel...
Van... kleren aan de kant en onder de mat en hoepel door... vlinderslag... prachtige slagen langs haar bol en en bijna olympisch tempo.... en borstcrawel.... nou ja.... tot 10 meter van de kant onder water ging ze een toen nog een paar slagen crawel.....bommetje en duik en watertrappelen maar weer(op de gangnam style met twee zwem juffen in kerstpakket die langs de kant huppelden ) en....GESLAAGD!!!!
Diploma en medaille (op een ere podium) en een oh zo trotse Britt, zus, papa en mama, opa en stiefoma en oma en stiefopa.....
De draken trui wordt van onder naar boven, van links maar rechts gekeurd en meer dan goed bevonden!
Wat een heerlijk begin van de middag...
Nú saampjes met Willem Kronenburg winkelcentrum voor een lunch en goed gesprek, nieuwe schoenen voor Willem (jawel zwarte Nikes) en cadeautjes voor zijn zus en neefjes...(als er morgen tenminste nog naar Hengelo gaan want de weersvoorspellingen zijn nou niet bijster vrolijk)
Van... Willem gaat met Babeth uit eten nog voor haar verjaardag, Hanna krijgt de pak van gisteren (arm kind) ern ik zit nog vol van de late lunch...
Willem en zijn meiden kijken film en ik neem een duik in bad (daar krijg je na zo'n middag zwembad vanzelf zin in)
En in bad kan ik altijd heerlijk ontspannen en gedachten op een rijtje zetten...
Maandag ga ik voorzichtig immers voorzichtig aan min leven weer oppakken...
Zo laat ik daarom de afgelopen maanden (voor de zoveelste keer) de revue maar weer eens passeren..
Er komt steeds meer lijn in het verhaal...
Van de shock.... het onbegrijpelijke.. de roes..... je eigen gevecht... het loslaten.... het vasthouden... het erboven kunnen gaan staan... oorzaken....
Enfin van flarden naar verhaal, van chaos maar structuur, van alles terug maar de kern en van toen- nu- toekomst
Zo sprak ik van de week iemand (een heel deskundig iemand op dat gebied) die men allereerst van alles vroeg en naar aanleiding daarvan samen met mij de conclusies trok voor het 'hoe nu verder'
Dat er daarnaast mensen zijn die zonder enig verder nadenken klakkeloos verhalen en handelingen aannemen (ook al lijken de feiten aannemelijk) zonder na te denken over de persoon in kwestie maar puur uit eigen angst en eigen belang veroordelen... dat is onzorgvuldig en zielig...
IK merk dat ik meer moeite bijna nog heb met die tweede categorie dan met die trieste eerste....
Maar dat die tweede categorie als gevolg van eigen onzorgvuldigheid en op angst gebaseerde conclusies daarom een mens uit zijn kracht wil halen dat is ronduit onprofessioneel en slecht voor de gang van zaken...(niet mijn woorden)
IK vind het mooi gezegd... niet alleen omdat het inderdaad alles samenvat maar vooral omdat het de juiste weergave van mijn gevoel is waardoor ik me weer gekend voel...
IK ben immers wie ik ben... en waar ik voor sta is alleen maar mooi.... het mooie in mensen willen blijven zien en dat mooie tot zijn recht laten komen....
De deskundige vraag 'Wat ga je daarmee in de toekomst doen' vroeg niet zoveel tijd voor mij om te antwoorden.... zorgen dat ik in die kracht blijf....
Van.... en dan zo dat ik de ander kan laten zien dat je met die kracht misschien toch verder komt dan het blijven leven in angst en daarom het liefst alles vóór willen zijn .....
Angst is een slechte raadgever
Als er een keer iets voorvalt is dat immers niet erg... juist op basis van verworven vertrouwen kom je er dan eerder samen uit en gaat de storm vaak al liggen voor hij het doel (verwoesting) bereikt heeft....
Wát ik los moet laten is de angst weer afgerekend te worden op die kracht...ik heb wel een klap gehad...
En aangezien angst dus die slechte raadgever is ga ik, hoe moeilijk dat nu ook voelt, wederom voor de kwetsbaarheid....
Áls ik door mijn ogen kijk hoe het werkelijk is dan is die kracht weer een toegevoegde waarde in plaats van die kracht te ontnemen en een angst cultuur te creëren...
Van... nou dat alles weer gedacht hebbende lig ik alweer lang genoeg in het bad...
Maandag ga ik in alle kwetsbaarheid die mij vertrouwd is de draad oppakken... hoe leeg het nu ook af en toe voelt...
En keert men zich alsnog tegen dan geef ik mijn leven een draai van 180 graden en ga op zoek naar een andere draad...
Van...Annet zit al in Dubai denk ik voor de tussenstop...6 uur gevlogen en straks nog eens 6 uur te gaan naar Srilanka..
Mooi dat,..... hoe verder ze gaat, ....hoe dichter en vaker ze in mijn gedachten komt....
Dé eerste dag van ruim 3 weken zit er lekker al op... nog 25 dagen te gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten