Maar oké... we doen het er maar mee...
Onvoorstelbaar hoe snel je er in zo'n ritme zit van ontbijt maken en koffie zetten... Willem die honden uitlaat en even moppert als ik geen tijd overhoud om ook nog hun eten te maken...
Dát mopperen zit m niet lekker meel ik al snel wanneer ik in de auto zit en de telefoon hoor overgaan...
Maar vette pech Willem.. ik neem geen telefoon meer in dé hand als ik rij... mij een te duur geintje en trouwens toch ook best gevaarlijk weet ik nu je steeds vaker over alle ongelukken hoort...
Op school in de gangen is het nog rustig...maar in mijn lokaal is het een drukte van belang...
Vier mannen die allerlei planken die er nog stonden komen ophalen...
Je kunt er maar druk mee zijn s morgens...
Snel plak ik de thuis uitgeprintte foto's op tafels en kapstokken voór de kinderen komen...
Weer een stapje klassen organisatie verder..
Vandaag niks samen starten.. gewoon eigen klas... dus ook direct structuur...
Naja... dat denk je dan... want er komen natuurlijk altijd weer onverwachte dingen op je pad...
Als ik nou denk aan kwaliteit nummer 1 binnen het onderwijs tegenwoordig dan is dat naast je onbetaalbare affiniteit met kinderen wel flexibiliteit...
Werd er vroeger een strak rooster gedraaid met kinderen die gezeggelijk gehoorzaam muisstil in hun banken zaten met armen over elkaar en ouders die hun hoed voor je afnamen of hun hoofd bogen als je ze op straat tegenkwam.. geen hoog ziekteverzuim onder onderwijzers want je was eigenlijk altijd gezond... geen administratie behalve het bijhouden van cijfers en rapporten..... altijd dezelfde lesstof uit een methodisch boekje dat voor je was uitgedacht...dan is dat tegenwoordig wel even anders...
Én natuurlijk geldt dat al helemaal in het speciaal onderwijs....
De lesstof bedenk ik vanmorgen (en gisteravond al) zelf en het rooster gooi ik na een half uur al overboord...
Om twaalf uur ook nog een ouder met een nieuwe leerling die van alles wil weten...en ik van hen...
De eerste vraag die je tegenwoordig stelt tijdens zo'n gesprek is volgens de regels 'wat zijn uw verwachtingen van ons'...
Ik ben er blij mee hoor... begrijp dat goed.. ik vind dat ouders gehoord moeten worden.. maar oei wat verwachten ze soms een wonderen van je....
Al met al is de ochtend gezellig verlopen....
Én wat leer ik zelf toch weer veel...
Kinderen met Downsyndroom daar ligt mijn expertise.... maar dit keer heb ik ook heel wat autistische kinderen in de groep....
Prachtig... bijzonder... en intrigerend!!!!!
Hoe vaak heb ik niet gezegd dat ik zo graag eens een kijkje in die koppies zou willen nemen...
IK kan er van genieten...
Net zo als ik even later geniet van het feit dat ik uit de boekjes weet dat een autist geen oogcontact maakt maar als ik dat ene liedje op het digibord aanzet, de mooiste glimlach krijg en hij mij met glansogen recht in de ogen kijkt...
Oooh laat mij toch tot mijn pensioen van dit soort heerlijke verbazingen mogen genieten en met als ouders blijven geloven dat er wondertjes bestaan... hoe klein en kort ook...en dat kinderen die veelal zelf verrichten....
Áls je het maar wilt zien.....
Zo geniet ik mijn dag door... ik hoef geen pauze in een overvolle kantine... met mensen die het misschien wel of niet goed met je menen....of althans de moeite die ik moet doen om dat te herkennen...hier is waar ik het voor doe... echtheid... oprechtheid... niets ertussen... duidelijkheid dus....
Zij die de goede en zachte kanten in je raken en naar boven halen... waar ik niet hoef te doen alsof... waar ook ik écht kan zijn....
Én zo kom ik steeds dichter bij de kern.... mijn kern....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten