Dag van:
Yeahhhh wekker...dat is weer lange tijd geleden dat ik dat irritante geluid zo vroeg hoorde...
Beter klonk toch Willems nog half slaperige stem 'Wampie ben je al wakker"?
Bed uit.... en het was zo'n lekker warm bed nog wel...
Brood maken... koffie zetten.. honden eten maken... aankleden... tanden poetsen... ruiten krabben..
Ik héb er al een dagtaak opzitten zeg...
Van..... maar wat een leuk binnenkomer vanmorgen op school...
Het schoolbrede thema liefde begint vandaag....
Dé school barst al uit haar voegen van liefde...
Overal hartjes en hartjes mensen en liefdes kijkdozen... een liefdesboom... en op mjin bureau een kaartje met een hart en de tekst "fijn dat je er bent"...
Wat wil een mens als ik nog meer... werken tussen de liefde...
Door de school intercom klinkt het lied "alles is liefde" en vertelt een leerling over lief en over liefde...
Dit zal 3 weken doorgaan.. op dinsdag en donderdag...
Ik zeg: gezellig... altijd zo laten...
Kijk... dat komen alle lieve snoetjes weer aan...
Én nog wel twee nieuwe lieve snoetjes deden na de voorjaarsvakantie hun intrede...
Van.... en dat merk je... het is volle bak...aanpoten dus...
Ín de afgelopen zes weken heeft de "oude" garde (Hoe relatief kan het begrip oud zijn) al veel geleerd...
Zij zitten al snel gezellig te doelen aan hun tafel...
Dé nieuwelingen zullen vanzelf volgen...
Dé eerste liefdesopdracht komt binnen... hartjes kleuren voor in de boom....
Van en ook de volgende opdrachten stromen binnen..
Hartjes post it blaadjes die je met lieve woordjes en tekeningen die de hele school mag pakken of bij je vriendjes op tafel of bij de therapeuten op de deur...waar je maar wilt...
Gedurende de dag vullen de gangen zich met hartjes.... tekeningen... mooie kunstwerken...
Dat belooft nog wat voor de komende weken...
Van... en we werken... we vegen weer snotneusjes... maken muziek.... kijken filmpjes... juf leest voor... spelen buiten.... en genieten weer....
Hier en daar gaat een beker om.... wordt geprobeerd grenzen te verleggen.... worden bakken speelgoed omgegooid.... vliegen de potloden door de klas... maar we genieten weer...
Het vak "juffen" bestaat vooral nog uit pedagogisch handelen..
Veiligheid... relatie...
Dingen ook als stil blijven zitten.. luisteren... aangeven of je iets wil of niet wil... spelen... opruimen ook daarna... corrigeren.. ge en verbieden... net doem of je veel bent... net doen of je het niet ziet.... of juist op het goede moment wel dingen zien...
Én héél héél vaak je even omdraaien zodat ze niet zien dat je lacht... om daarna toch zo geloofwaardig als mogelijk te zeggen "Dat vind ik niet leuk" of "Dat doen we hier niet" ... terwijl je eigenlijk denkt - ja nog een keer, nog en keer-....
Van... maar het mooiste van liefde kwam vandaag van een leerling die heel erg in zijn eigen wereld leeft.... nog helemaal niet bezig is met leren zitten.... of leren luisteren...
Veel te druk is met het regelen van al die prikkels die binnen komen....
Van... zo'n voorbeeld van als juf balans vinden tussen wel sommige dingen eisen maar ook dingen door de vingers zien dus...
Én maar hopen en duimen dat je de juiste balans raakt...
En het maar op één manier zeker weten.... als je van juist zo'n leerling ineens een heel nat zoentje op je haren voelt....
Och wat smelt ik... och wat is het moeilijk voor mij om nu goed te reageren door juist niet te reageren.... het liefst zou je even terug knuffelen maar ik weet...ik voel aan.. dat dit bij zo'n leerling niet kan en ik tien stappen terug zou doen als ik het wel doe....
Eén aai over zijn wang dan.... snel en zachtjes.... dan die glimlach .... en weg is hij weer...
Maar dát kusje voel ik nog steeds...
Zelfs nu ik het vertel...
Van..... thuiskomen en een Willem zien zwoegen met schrobber en dweil... mopperend 'het kan niet meer... Dit kan echt niet meer.... de hele kamer lag onder de plas en poep van Bikkel"..."ik weet het nu zeker Wampie... het kan niet meer"...
Van school weer thuis... en opnieuw balans zoeken in pedagogisch of liefdevol handelen...
Over 10 minuten denkt hij immers weer anders... ik ken hem...
Even niks zeggen dus maar..... hoogstens een "och jeetje... en ik snap het"
En vooral beginnen met eten koken...
Kookluchtjes dien wonderen bij Willem...
Van... de heerlijke goulash geuren verdringen de poeplucht...
Het is ook mega hinderlijk en vervelend... hoe baal ik er zelf niet steeds van als ik het voor de zoveelste keer opruim...
Maar moet dat de reden zijn dat we hem laten inslapen?....
Van... en ja hoor...10 minuten later...."het is eigenlijk geen reden hè Wampie"...
Ik wist het... (heerlijk om dat nu te kunnen denken)...
Nee Willem... eigenlijk niet... kijk hier is je bord....
En Willem smult... en vegeet de ellende van zojuist weer....
(En nee ik doe geen vreemde hallucinatie opwekkende kruiden door het eten)
Van.... we zijn allebei moe....
De avond vult zich met rust...
Koffie en rust...
FACETIME....OMAAAAAAA ik mag afzwemmen voor A....
Kleinzoon is in de wolken ....
Oma vind het heeeeeeeel knap...
Dank je wel oma...
Nee niet dank je wel oma, zeg ik, je moet jezelf bedanken...
Zijn handje reikt naar zijn schouder waar hij vervolgens twee keer op slaat...
Wat doe je nou, vraag ik...
Nouhouuuuu.... ik geef mezelf dan maar een schouderklopje...
♡♡♡♡♡lieve kanjer....
Van teruggekeerde rust...
Nog een kop koffie en rust....
Het enige lawaai komt van de vallende botten van de honden op het parket... boem... bats...
Tot ook dat verstomd als de ogen van de honden dichtvallen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten