Nu is haar mama even aan rust toe...
Zelf duik ik er achter de computer en het erge bij mij is dan altijd dat van het één het ander komt....
Als ik lessen maak kan ik over enthousiast raken en denken 'oh ja en dan dit... en dat... en jaaa dit ook nog....
En zo verzamel ik ter verdieping van een onderwerp; liedjes... verhaaltjes... werkbladen... spelletjes maar vooral ook maak ik veel zelf...
Heerlijk om te doen dat zelf lesmateriaal maken... je weet precies wat bij de belevingswereld en het niveau van de kinderen past... materiaal op maat dus...
Én aangezien de grote les materialen leveranciers nog steeds geen winst zien in speciaal onderwijs vind ik allerlei wielen uit..en gelukkig met mensen uit het speciaal onderwijs veld met mij..
Alhoewel... ik moet wel zeggen dat nu met passend onderwijs, er wel meer over wordt nagedacht bij de bedrijven omdat nu ook speciale kinderen in het 'gewone' onderwijs opgenomen worden...
Het is echter nog mondjesmaat dat ik 'speciaal materiaal' ontwikkelt zie worden...
Én gelukkig kunnen we ook wel wát met het materiaal dat er op de markt is... we moeten alleen een paar stapjes terug denken... en dat is soms voor de leerlingen knap frustrerend...
Want je zal maar tegen je puberteit aanlopen en nog druk bezig zijn met leren lezen of tellen... dan wil je echt geen kaboutertjes meer tellen maar liever popidolen of profvoetballers...
En dan wil je geen verhaaltjes leren lezen over Bas in de boom... Bas is boos .. poes is weg... dag poes.. waar zit jij... ik heb vis... kom maar poes..
Dan wil je lezen... Bas is boos... boos op de juf... hij wil naar huis... maar juf zegt nee... juf is dom... Bas wil een kus... een kus van zijn lief... een kus is fijn... en taal is dat niet...
Of..... Bas is ziek... ziek in zijn buik en zijn keel... zijn lief is boos... is het nu uit.. Bas wil naar huis.. Bas wil naar haar....
Dat dus...dat leeft in een bijna puber...
En dat is er dus niet....
Én...(alweer) dus... dus pas ik het aan... ook bij de kleuters.... die qua beleving kleuter zijn maar qua andere ontwikkelingen op peuter niveau kunnen zitten...
Oké... ze moeten de kleuren leren maar dan alsjeblieft niet met een rammelaar of fopspeen kleur.. maar iets met papa's kleur auto en mama's mooi paarse jurk...
Én daarom gaat het steeds van... meer... meer... en dit... en dat...in mijn hoofd...
Vandaag zit ik alweer veel te lang achter de computer en heb dat pas in de gaten als Willem even thuis komt om de honden te halen die naar het pension gaan....
Willem slaapt, na eerst ouder gesprekken op school, vanavond in het ziekenhuis.... morgen van daaruit naar zijn werk.. ik kan de honden niet zo ver maar het pension brengen dus vandaar dat ze daar de nacht zijn...
Willem haalt ze morgen op... slaapt morgen misschien weer in het ziekenhuis maar is dan op zijn vrije dag vroeg thuis want ik moet wel werken...
T is bijna niet te volgen al dat geregel...
Van.... maar zelf ben ik ook een ander soort ouder... ben je 17, bijna 18, dan kan je best een nachtje of uurtje overdag alleen zijn denk ik... maar ja... dat ben ik.. en iedereen is anders.. en dat is ook goed...
Dus Willem vertrekt weer en ik ga de kou in om boodschappen te doen voor mezelf...
Brrrrrr... wordt het morgen echt nóg kouder...?
Ik ben hier al niet blij mee....
Kom op met die lente....
Vorige week zag ik de eenden en zwanen nog flirten met elkaar op het water... nu ligt er ijs op en zijn de eenden verdwijnen....
Ook de zwanen zijn in geen velden of wegen meer te bekennen...
Nare kou...
Van... over de brug in het noordelijke gedeelte van de stad sneeuwt het dikke vlokken... aan onze kant van de brug zie ik nog niks...
Laat het ook maar weg blijven... ik zie morgenochtend dan wel hoe ik bij school kom...
Er zal dan wellicht sneeuw geschoven en gestrooid zijn...
Van.... nee maar... ik ontdek iets nostalgisch...
Áls Willem er niet is heb ik nooit eigenlijk de tv aan... dan luistert ik radio, cd's of muziek op YouTube...
Vanmiddag dus even op YouTube... oude nummers jazz en Stef Bos... ik zie iets uit de "kaboutertijd" van toen voorbij komen... een afsplitsing van de toenmalige Provo beweging met anarchistische ideeën...
Én let nou niet op mijn associatie want ik, die me die tijd maar amper kan herinneren en al helemaal niet dezelfde ideeën aanhing, moest meteen denken aan de kaboutertjes die mjin ouders levend probeerde te houden op het landgoed waar we toen woonden, door briefjes voor ons achter te laten en kleine vilten puntmutsen rond te laten slingeren...
Van... nu geloofde ik al heilig in Sinterklaas... maar voor die kaboutertjes had ik ook ontzag...
Ze bestonden echt ... dat wist ik... en waren er.....maar nooit als ik mijn kamer op moest ruimen...
Nú vond ik dat al een oneerlijke klus want mijn ouders hadden personeel om hun zooi op te ruimen... schoon te maken.. de tuin te doen... de deur open te doen etc...... maar ik moest het dus zo veel mogelijk zelf doen en dan zeiden mijn vader of moeder...'of denk je soms dat de kaboutertjes dat komen doen "....
Van..... nou.. als dat had gekund... maar ze kwamen nooit....
Wij waren eigenlijk ook meer hun personeel... wij veegden de blaadjes voor de holletjes in de boom weg zodat ze niet zouden struikelen... wij (mijn zus en ik) verzamelden takjes van de eikenboom met het eikeldopje er nog aan zodat ze verse pijpjes hadden om te roken.... wij legden kleine stukjes stof neer in de winter zodat ze een extra dekentje voor de kou hadden etc...
Maar ons kwamen ze niet helpen....Okkie Pepernoot niet... kabouter Langbaard niet... geen een kabouter...
Van... ik kan me niet meer herinneren wanneer mijn ouders ons vertelden dat kabouters (en Sinterklaas) niet bestonden... ik denk dat ik vreselijk kwaad op ze ben geweest (voor zover je kwaad op je ouders durfde te worden)
Van Sinterklaas kan ik me voorstellen dat ik een soort van opgelucht was... tjonge wat was ik bang voor die man met zijn donkere vrienden.....
Liever geen cadeautje dan bij hem op schoot of pepernoten uit de handen van Piet...
Maar kabouters... ach wat hield ik van die wezentjes en wat deed ik graag de wonderlijkste klusjes...
Van.... later bij padvinderij was ik ook kabouter...nog later toen ik volwassen was, ben ik kabouters gaan sparen... en nog steeds heb ik een voorliefde voor het sprookjesbos van de Efteling en verzamel ik sprookjesboeken...
Van... en ik weet wel waarom... omdat de boodschap goed is.... en het verhaal blijvend prachtig klinkt.... zoals zoveel losse stukjes in een mensenleven mooi kunnen klinken... en dat ook echt waren....
Maar in wezen hadden wij een heel zware jeugd.... geld en luxe verzachtte voor mij toen al niet veel omdat het de werkelijke essentie van het leven niet raakt... helaas wel hoe vaak de wereld in elkaar zit...
Én de kabouters.. de sprookjes... die hielden mij op de been.... omdat ze altijd goed afliepen .... hoe lang dat ook kon duren...
Ik bedoel..
Nergens staat hoe lang Hans en Grietje wel niet bij die pokke heks hebben vast gezeten...
Kijk... roodkapje en oma kunnen nooit lang in die wolven buik gezeten hebben, anders waren ze verteerd door maagzuur en andere zoutzuur houdende inwendige ingrediënten... maar Hans en Grietje.... tja...
Én hóe lang heeft klein Duimpje wel niet gelopen met die korte beentjes of die gelaarsde kat ondanks zijn zevenmijls laarzen....
Hij liep dan wel sneller maar je wist mooi niet waar hij vandaan moest komen...
Én Doornroosje....Doornroosje sliep notabene 100 jaar... al heeft ze daar zelf weinig van gemerkt...
Assepoester wel...
Die heeft alles gemerkt... een vreselijk leven waar ze pas rond de huwelijksgerechtigde leeftijd vanaf was....
Toen waren er geen kinderrechten... kinder beschermingen of stichtingen voor het vergeten kind...
Ze had alleen vogeltjes en muisjes....
Van... en ik wil ook niet eens weten hoe lang de kikker een kikker was voor hij gekust werd...
Gelukkig lang geleden want dat paddo's likken is nu niet meer toegestaan.....
Maar het kwam goed!!!!!..
Het kwam altijd allemaal goed... het liep altijd goed af....
Van... maar goed... ik had het over kabouters.... geloven in sprookjes en vasthouden aan goede losse korte momentjes...
Én inmiddels heb ik alles op een rijtje kunnen krijgen en ben ik trots op hoe ik overleefd heb en eruit gekomen ben.... bloed zweet en tranen... maar zo blij met alle inzichten...
Én dáárom kan ik ook die losse lief bedoelde momentjes wel koesteren... het is tenslotte alles wat je aan essentie hebt om op terug te vallen... hoe overschaduwd ook...
Maar een van die momentjes was dus luisteren naar de radio naar " het klokje van 7 uur en dus"... en dan kwam er een té lieflijk piano melodietje vervolgd door de stem van Henk de Wolf...die vertelde over kabouter koning Kaskoeskielewan en Krokeledocus... die heel wat avonturen samen beleefden...
Wat kon die man vertellen... zelfs die stemmetjes heb ik nog in mijn hoofd zitten...
Én vanmiddag vind ik de fragmenten op YouTube terug... van iets voor mijn tijd maar hij heeft het 35 jaar volgehouden lees ik later... hoor ik het deuntje ....beluister ik weer zijn stem... en waan ik me in het rijk van Kaskoeskielewan.....
https://youtu.be/rhMR9L9ii2M
Van... ach... misschien moet je wel eerst oud worden om dat geweldig te vinden en er van in vervoering te kunnen raken... maar dan word ik graag oud...
Ik app het mijn zus díe ook direct terug duikt in oude tijden....
Én we herleven en genieten... delen geeft toch meer opbrengst dan optellen en vermenigvuldigen zeg ik dan maar weer eens..
Van... had ik er het weekend er nog over hoe het is je kind van ouders te voelen op mijn leeftijd... nou je hoeft er weinig meer voor te doen dan een oud fragment te beluisteren merk ik al...
Al dekt dat niet de lading natuurlijk want ik voel me dat kind van toen en niet van hoe dat nu zou zijn...
Toch blijft dat gevoel wel even leuk ... alle bijkomstige voltooide en volbrachte narigheid daargelaten...
Van zo... de computer nu uit anders blijf ik aan de gang...
Breien gaat niet meer lukken... eten maken en dan lekker ontspannen in bad......
En dan maar gewoon bijtijds naar bed want morgen begint de werkweek weer....
Dát ik dan uit mijn eigen lesmateriaal kan putten maakt het wel heel luxe voor míj... en voor de kinderen leuker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten