Meiden onder elkaar... zo begint de vrijdagochtend..
Willem een Hanna zijn nog boven als wij de deur achter ons dichtslaan...
The working class.... tegenover de luie donders....
The working class ook tegenover de ADV'ers....de BAPO'ers.... want de bussen zijn leger dan doordeweeks en het verkeer een stuk minder druk...
Vandaag op werk is de situatie gelijk aan die van gisteren...
Ik ga daar niet weer over uitwijden...
Wat wel opvallend is om te vermelden heeft te maken met een quote die ik ooit tegenkwam... een nu meer dan ooit van toepassing is...
-" het gaat soms niet om funny work, maar om making work funny "-
Van.... en dat is waar het vandaag om draait...
Soms zijn je dagen minder leuk; zwaar... lastig.... moeilijk.... verdrietig... hopeloos en moedeloos... maar... je probeert er het beste van te maken..
En hoe kan zoiets beter dan met humor...
En wat ik zo grappig vind is dat er op humor door wetenschappers geen vinger gelegd kan worden...
Er zijn wel theorieën over... maar die gaan meestal over een onderdeeltje van de humor...
Van humor in zijn totaliteit heeft men geen beeld...
Heel vroeger zeiden Plato en Aristoteles dat humor voortkwam uit een superioriteitsgevoel.
Volgens hen bestond humor uit het beledigen van mensen of dingen...
Pas in de 18e eeuw wordt die theorie onderuit gehaald...
Er ontstond ook verdeeldheid over wat humor nou eigenlijk was...
Freud zei: 'humor is een gevoel van opluchting"
Eerst bouwt een grap spanning op die daarna weer instort... en de ontlading/ het lachen is de opluchting..
Nee zeiden filosofen Kant en Schopenhauer... Humor is niet congruent.. het gaat om absurde dingen die niet bij elkaar horen maar wel in de grap samen worden gebruikt/ verteld..
Je verwacht iets wat heel anders uitpakt en die verstoorde verwachting is humor...
Van.... en geloof het of niet... toen werd er naar die theorie... véél later.. onderzoek gedaan..
Een wetenschappelijk onderzoek naar humor...(de mens wil immers alles weten en betheoretiseren)
Een aantal Duitsers en Canadezen gaven mensen 2 lijsten woorden...
De ene lijst bevatte worden die veel op andere woorden leken en de andere lijst bevatte woorden die nergens op leken...
De woorden die leken op bestaande woorden werden het leukst bevonden...
Én zo bevestigden ze bovenstaande theorie..er moet een verwachtingselement in het woord zitten... iets herkenbaars...
Ze hadden wel een punt maar vooral op het gebied van leuke namen bedenken voor bedrijven of producten...reclame doeleinden dus...
Één aspect dus maar weer van humor...
Weer anderen tonen aan wat Plato al zei... humor draait om domheid die ten koste gaat van een ander..
Van.... naja we komen er niet uit met z'n allen...
Zelf kan ik bijvoorbeeld nooit lachen als ik in funniest homevideos iemand hard zie vallen... ook niet als dat in real life gebeurd... ik schrik me altijd te pletter en denk aan de pijn die iemand dan moet hebben...
Ik kan ook helemaal niet lachen om voorspelbare humor....
Waarschijnlijk ben ik toch het type dat lacht om het onverwachte...Engelse humor is wel mijn ding...van die gort droge humor...of humor die nergens over gaat...
Hele leuke humor vind ik wel zelfspot....
Én wat ik het mooiste vind is dat humor verbindt...en het vermindert stress...
Van... en die laatste twee daar draait het om vandaag...
De adrenaline in het bloed zit vandaag aardig hoog...
De stress factor code oranje...
Af en toe zitten we met de handen in het haar en zien geen uitweg...we weten het gewoon even niet meer....
Maar dan komt dat moment... je kijkt elkaar aan en schiet in een onbedaarlijke lach... noem het een wanhoopsactie... het mag wat mij betreft...
Maar het is juist dat moment dat je je adrenaline voelt zakken en weet.. ik sta er niet alleen voor...
Geweldig toch...!!!
Ineens kan je er weer tegen... de lucht klaart op... jijzelf klaart op...
We lachen om de dingen die door de stress misgaan... we lachen om wat we door de hectiek vergeten ... we lachen om onze eigen gezichtsuitdrukkingen waarop we elkaar betrappen... we lachen...
Én zo komen we, naast serieus aan het werk zijn en op een top alert blijven.... onze dag door....
Lachen maakt je sterk op je werk.... ik hou 'm erin!!
Van... en die toonzetting zit er nog steeds in als we als collega's naar de spelotheek gaan van een instelling voor zwaar verstandelijk beperkte mensen...
We rijden het terrein op dat vlakbij ons eigen gebouw ligt en lopen de vrolijk geschilderde spelotheek in....
Eerlijk is eerlijk... ik voel me er nooit helemaal op mijn gemak..
Het zijn lieve bewoners die ik zie maar ook heel onvoorspelbaar.. en ik kan ze vaak niet begrijpen en peilen ..
Om me heen hoor ik onverstaanbare en harde kreten...
Dan ineens voel ik een beuk tegen mijn schouder... en voor ik kan reageren nog één.. en nog één...
Een bepaalde mate van angst bevriest ook mijn wil om te reageren...
Dan begint hij hard te kreunen en naar boven te wijzen.. en nog een keer... en nog een keer...
Ik snap hem niet... en dat maakt hem boos of onbegrepen waardoor ik, voor ik er erg in heb, weer een beuk krijg....
Wild wijst hij nu, nog harder kreunend... bijna schreeuwend... maar boven..
De dame van de spelotheek ziet en hoort het nu...." hij wil u vertellen dat zijn moeder sinds vorige week in de hemel is"....
Ooooooooooooh..... tjonge... natuurlijk... hij wijst naar boven...
Ach, dat is verdrietig hè zeg ik zonder ook maar het idee te hebben dat hij begrijpt wat ik zeg...
Vanavond als het donker wordt en je de sterren ziet zwaait ze vast naar je...(Ja help... wat moet ik dan zeggen...)
Blijkbaar is het voor hem voldoende begrip en hup hij begint het ritueel bij mijn collega... beuk tegen de schouder.... kreun... schreeuw.. beuk...
'Ja ik hoorde het, zegt ze,... daarboven hè je moeder....
Eindelijk is hij tevreden en al wijzend naar boven verdwijnt hij zoals hij gekomen is....
We kijken elkaar weer aan.... en knijpen de lippen op elkaar omdat onze ogen boekdelen spreken maar hardop lachen zou nu ongepast zijn....zeker voor daarboven....
En ik merk dat de ingehouden lach ook niet om de beukende bewoner is die net zijn moeder verloren heeft maar meer om de angst en uitweg te gunnen...
Raar niet wetenschappelijk te onderbouwen fenomeen die humor...
Van... met en auto vol materiaal rijden we terug naar school waar vandaan ik even later doodmoe naar huis rijd...
Weekend!!!!
Van... het huis ruikt naar knoflook...
Jeetje Willem kookt...( een van de drie recepten die hij kan maken)
Babeth gaat zakcentjes bijverdienen met haar bijbaantje...Hanna zit met vriendje boven...
Van... Willem ziet het al.... Wampie even met rust laten nu...
Goed gezien Willem...
En half uur later ben ik dan ook weer aanspreekbaar...
De gebeurtenissen van vandaag flitsen nog wel door mijn hoofd maar ik kan ze beter aaneen rijgen...
Niet alleen, naast de humor, de gebeurtenissen... maar (ik kán het niet vaak genoeg zeggen merk ik) .. die saamhorigheid....
Ik voel me niet die eenling die doet... die praat.. die vraagt... die bewijst.. die handelt... maar ik voel me zo ontzettend één met het geheel....
De kracht van je kwetsbaarheid... de kwetsbaarheid van je kracht... het mag er zijn want zo is een ieder...
Lachen met elkaar... oplossingen vinden met elkaar... aanvoelen... samen dragen...
Ook al 's morgens in de kantine .... en ook als we na afloop van de werkdag in de gang... notabene neergeploft op de vloer.... met elkaar napraten en de een na de ander erbij komt zitten .... niemand weet het beter maar je weet het met elkaar...niemand ís beter maar je bént met elkaar...
Dat klinkt misschien zoetsappig of gezapig... maar het is eigenlijk zo bijzonder....
Zéker in een wereld vol bewijsdrang... de beste.. de mooiste.. de rijkste... de knapste... de slimste..
Zeker in een wereld waar je specialistisch moet zijn... uit moet blinken...
We vergeten wel eens hoe belangrijk eenheid kan zijn.... dat het je juist niet minder maakt maar sterker omdat je samen draagt...
Van... draag maar eens iets zwaars alleen... dat houd je minder lang vol dan wanneer je dat samen doet... dan hou je langer vol en heeft het je dus sterker gemaakt...
Het gaat immers niet om de sterkste.. het gaat om de gedeelde kracht die samen sterker maakt..
Van.... nu eerst eten...
Zo'n vreemd idee dat er straks nog maar twee zullen zijn....
Lieve oude trouwe Bikkel....
Wat een hond...!
Snel nog maar foto's maken als herinnering.... drie honden...Bikkel in het midden... fier de kop omhoog... wakend over de andere twee die in dé wijsheid dat hun leider waakt, lekker kunnen knagen op het bot en kunnen spelen...Bikkel houdt immers de wacht... nog eventjes...
Wie zal er straks de baas zijn?...
Ik wíl er nog niet over nadenken.....
Van... we hebben besloten Bikkel toch te laten cremeren...
Meegeven aan de gemeente kunnen we niet over ons hart verkrijgen..
Ja.. en dan ok maar een urn... met zijn as..
Nooit gedacht dat we dat zouden doen...
We zijn ook niet van die mensen die zullen zeggen dat een hond een kind van je is...
En gezinslid.. ja dat is hij zeker wel... maar ben kind...
Alleen... een gezinslid geef je niet aan de gemeente voor destructie mee...
We maken wel een mooi hoekje... met zijn halsband... de as... en een foto... toch maar..
Van... nu alles in gereedheid brengen voor Willems verjaardag morgen...
Het wordt dan wel niet gevierd ivm Hanna's herstel maar een beetje feestelijkheid mag toch wel...
Het is iers niks voor Willem om zijn verjaardag niet te kunnen vieren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten