Ik kom nog uit de generatie schooltandartsen...
De vreselijke bus voor de school... geen papa en mama in de buurt alleen de vreselijke bovenmeester...
Een, voor mijn gevoel, vreselijke oude tandarts en nog veel ergere assistente...
De geur van verbrandde tanden (dacht ik vroeger) en verschrikkelijke geluiden...
Doodsangsten stond ik uit...
En dat is nooit meer overgegaan...
Soms stel ik tandarts bezoeken dus lang uit maar aangezien ik een nou niet al te sterk gebit heb verplicht ik mezelf, voordat het mis gaat... dat dan weer wel..., maar de tandarts te gaan...
Vorige keer had ik er een gesprek over met mijn tandarts Jeroen... op de momenten dat ik mijn mond niet open had natuurlijk...
Hijzelf vind het heel erg dat mensen bang zijn voor hem....
Maar... ik ben niet bang voor hem... echt niet... super aardige fijne leuke en niet onaantrekkelijke man...
Maar het is zijn beroep dat me tegenstaat..
Was bakker geworden... of dierenverzorger.. en we waren vriendjes geweest..
Hij legt me uit dat mensen door angst overmand, hem al argwanend aankijken bij binnenkomst... snel weg zijn als ze klaar zijn... niet echt gezellig of vriendelijk zijn...
En ik snap hem wel hoor... heus.... maar tjonge als ik zijn beroep (KIJK nu zeg ik het al anders) zou kunnen mijden, dan deed ik dat...
Stuur ik hem wel een leuke uitnodiging voor een Paas brunch zonder zoetigheid die slecht is voor je tanden...
Van.... vandaag.. vanmiddag moet ik dus naar de tandarts... en alleen het idee bezorgd me al de kriebels...
Vroege sliep ik zelfs nachten van te voren niet..
Dat viel vannacht gelukkig mee... een paar nare dromen en dat was het...
Maar het gevoel behelst wel het verloop van de dag...
Bah!!
Van... maar gauw wat schoolwerk doen... dat leidt af en lijdt minder...
Een paar leuke werkbladen maken... en yurl bijvullen.... en Prowise digibord les maken over kip, ei en kuiken...
En dan is het al bijna zover om te gaan...
Ik rek het vertrek tot 6 over half 2 maar dan moet ik echt weg om er om 2 uur stipt te zijn ...
Dat er dan nog tanden en kiezen over zijn, als ik al tandenknarsend er naartoe gereden ben, mag een wonder heten...
Van... de praktijkruimte is leeg... de wachtkamer is leeg... en toch moet ik nog wachten...
Tien keer lees ik de poster over tanden poetsen...20 keer het bericht dat je bij de gemeente een afspraak moet maken als je iets wilt regelen... maar dat is al heel oud nieuws... en lees ik iets over verzekeringen wat ik al niet eens meer opsla...
Dan zie ik het gezicht boven witte jas om de hoek van de deur kijken...
Opstaan... niet zeuren... het zijn maar een paar gaatjes en een stukje afgebroken kies...
Handen op de buik gevouwen... nee niet alvast voor het geval het mis gaat en ik al in de juiste houding lig... maar voor de buik ademhaling...
Mond open... foto checken... mond open.... nog eens foto checken...
Ze zitten wel op nare plaatsen die gaatjes...
Hee dat had je de vorige keer er niet bij gezegd hè..
Verdoving dus...
Ik hoef geen verdoving.. kan heus wel wat pijn hebben... dat weet je...
Ja maar deze... onder het tandvlees... in de kies zelf en niet op het oppervlak... en deze... lastig achterin...
Én voor ik het weet zit de naald er al in....
Naja dan moet dat maar...
Van.... ik ga hier niet uitgebreid verslag doen van de behandeling.... maar.....
9 verdovingen....1 zenuwbehandeling en een wortel meting (zo heet dat) en wortelkanaal behandeling en uiteindelijk kies trekken...en inderdaad verrekte lastige gaatjes vullen waarbij hij er nog een ontdekte die verborgen zat....EN een bloeding die niet wil stoppen omdat ik bloedverdunners slik...en hechtingen...zit ik even later dizzy en compleet versuft op de stoel ipv dat ik er op lig...
Ja jaaaa ik ga al iemand bellen... maar ik rij straks zelf naar huis...
Van... ik bel Willem ... die... lang leve het continu rooster.. al vrij is...
En.... als Wampie belt om hulp dan is er echt iets aan de hand... dus hij springt direct in de auto...
Ik denk ook dat dit de eerste keer was dat ik hem ooit vroeg te komen om me bij te staan...
Van... nou zal ik niet snel in paniek raken... maar op het moment dat ik merk dat mijn tong zo verdooft is dat ik niet kan slikken, breekt het zweet me uit...
Nu rustig blijven...
Mijn mondhoek hangt... mijn neus voel ik niet en ik kan niet eens mijn neus ophalen..
Mijn voorhoofd wordt helemaal koud...
Bah....Bah..BAH!!!!
Hier had ik even geen rekening mee gehouden...
Van.... dan kan ik gaan....
Letterlijk en figuurlijk verdoofd rij ik naar huis met een gezicht dat zeer doet van de verdovingen...
Niet van de behandeling want die pijn is nog verdoofd.. maar echt letterlijk verdovingspijn...
Van... thuis heeft Bikkel weer alles laten lopen... ook dat nog... en als ik voorover buk om het op te ruimen ... lijkt alles mee voorover te buigen in mjin hersenpan...
Dan maar gewoon boenen... tjonge wat voel ik me lamlendig...
Gelukkig komt Willem al heel snel... met bloemen... de schat...
Ik leg mijn hoofd achterover en rust wat... maar alles bonkt in mijn hoofd en in mijn gezicht...
Van.... en om 6 uur komen de kleinkinderen uit Didam nog wel afscheid nemen van Bikkel... en ik zou koken...
Van... natuurlijk Willem... dat kan de Chinees ook voor ons doen...
Oei oei wat heb ik een pijn... die pijngrens van mij is wel bereikt zeg maar...
11 spuiten rotzooi in je mond is ook wel veel.... wat mij betreft teveel... ik kan niet tegen dat spul..en zeker niet als hij ook nog eens een wang zenuw raakt waardoor mijn lip op exploderen stond...
Van... het is net of mijn hoofd langzaam leeg loopt nu...
Is de verdoving aan het uitwerken?
Nee de rest is allemaal nog gevoelloos en het is nu bijna 4 uur na de eerste spuit...
Daar heb je de kleinkinderen en kinderen...
Jocelijne met kersvers rijbewijs achter het stuur..
Ze schrikken zich een hoedje van het verzakte gezicht dat ze zien...
Nee... geen zorgen... geen TIA... tandarts bezoekje...
Je ziet hun schouders weer zakken en gezichten ontspannen... om daarna weer strak te trekken met de vraag...WATTAN?
Euhhhh... de bedoeling was gaatjes vullen... maar dat is geloof ik even anders gelopen....
Van Willem komt met Chinees aan....
Kon ik vandaag al niet eten van de zenuwen.. dan nu nog niet van de verdoving...
Gelukkig smullen de anderen er heerlijk van...
Britt vooral van de kroekoek...hi hi
En met mond vol vertelt ze van de topo toets die ze zo goed geleerd had en volgens mama binnenste buiten kende maar toch maar een 7 haalde en niet de lolly kreeg waar ze het weekend zo hard voor geleerd had om die te verdienen... maar die vieze Kitkat kreeg...en dan vervolgt...'oma heb jij dan die lekkere Turkse feta nog voor mij"....?
Van... isa leert haar Duits proefwerk op de bank tussen haar happen nasi door...
Van... rond 7 uur voel ik weer een klein stukje gevoel terugkomen.... met weer andere pijn...
Heel..heeeeeel voorzichtig slik ik de meegekregen pijnstillers die ik aanvankelijk weigerde..
Kom nou zeg... ik heb altijd amper pijn na een tandarts bezoek... zelfs toen mijn verstandskiezen eruit moesten in het ziekenhuis piepte ik niet van pijn erna... maar nu....
Van... rond negen uur ....als de kinderen allang weg zijn... is nog de verdoving niet helemaal uitgewerkt...
Wat een dag.... wat een dag... gek hè mijn angst voor de tandarts...
Van.... we maken laatste foto's van Bikkel al denk ik dat er morgen nog wel wat gemaakt zullen worden...
Willem wil Bikkel mee naar school nemen.... elke minuut bij hem zijn...
Maar óf Bikkel dat nou fijn gaat vinden tussen de kinderen en al dat sentiment...
Al gebied de eerlijkheid mij wel te zeggen dat ik het ook een naar idee vind om Bikkel de hele dag alleen te laten... dan te komen eten... en hem dan mee te nemen...
Van... en ik weet het hoor... ik moet dat mensen gevoel loslaten want het is en blijft een dier die per minuut leeft... tot dat "nooit meer"...maar toch....
Van Willem juicht om ons elftal.... ik juich maar even niet mee... krijg mijn kaken niet ver open...
Bikkel kijkt niet op of om... hij kent inmiddels de voetbal extase van zijn baas..
.tijdens alle WK en EK wedstrijden of toen zijn Feyenoord kampioen werd...
Voor Babs ern Blitz ligt dat nog even anders... die schrikken zich een honden hoedje...
Ach ja... alles went... behalve een tandarts.... en zo'n dag als morgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten