Ja en ook over werkdruk, meer salaris of althans meer gelijkwaardigheid in salaris dus ook in waardering, bezuinigingen, passend onderwijs dat dreigt ten onder te gaan om talloze redenen... maar dat personeelstekort/ lerarentekort is daar allemaal misschien wel het gevolg van zeggen de media...
Van.... en tja... leraren tekort... geen/ te weinig leerkrachten voor de klas... en dat dan nog los van de jaarlijks terugkerende griepgolf of gewoon ziek zijn... want dat heb je ook nog...
En dat merkte ik vanochtend toen alweer de telefoon ging met de vraag of ik in kon vallen...
En had ik het nou iets eerder geweten... dan hadden we nog wat voor de honden kunnen regelen... maar we hadden vanmorgen vroeg al doorgegeven dat de honden niet naar de dagopvang kwamen en Willem had al geregeld dat hij daarom na schooltijd nog even naar de, van blindedarmontsteking, herstellende dochter gaat...
Ik kan dus echt niet... ja een uurtje voor mijn POP gesprek maar ik kan de honden moeilijk een hele dag alleen laten...
En de POP gaat niet door ook ivm ziekte wordt mij gemeld...
Toch voel je je dan mega schuldig om als gezonde juf thuis te zitten omwille van 3 honden terwijl tal van collega's met elkaar de gaten opvullen...
En ze doen het... en het lukt ze... dat weet ik... maar het voelt gewoon niet fijn...
Van.... niet dat ik thuis niet genoeg te doen heb hoor...
Mijn wasmand puilt uit...
De tuin moet geveegd...
De afzuigkap moet nu eens een keer schoon..
De bench kan eindelijk uit de kamer want het lukt met Blitz s nachts uit de bench...
De honden moeten nodig geborsteld worden...
Ik zóu nog een column moeten schrijven..
En..... een beetje niksen omdat ik het weekend al het schoolwerk heb voorbereid, kan ook geen kwaad..
Alleen voelt dat niksen dus even anders... minder goed...
Had je vroeger kinderen waar je van alles voor moest regelen... wat soms ook niet lukte... tegenwoordig hebben we de honden voor wie hetzelfde verhaal geldt...
En Bikkel red het wel een dagje alleen maar die twee andere jonge rakkers niet...
Van.... even doorbijten maar... en dat (ik weet t wel ... maar het voelt anders dus.... misplaatste) schuldgevoel kwijt zien te raken...
Ook voor de jarige die we vandaag in de klas hebben...
Het komt vast allemaal goed..
Hey team vangt het met elkaar op...
Van... koffie... maar mijn gedachten gaan steeds naar school...
Naar de honden kijken... die heetlijk in het zonnetje van hun botten liggen te genieten... maar toch steeds weer aan school denken...
Van... ik zou zeggen dat ik mezelf straf want ik ga de was maar draaien.. de bench opruimen...
Zolang ik maar iets te doen heb gaat het goed...
Niks is niet goed voor de geest nu...
He gatsie...de zin arbeit macht frei.. komt ineens zomaar ijn mijn hoofd op...
Dát is nou wel de laatste gedachte die ik wil hebben...
En nu weet ik toevallig dat Lorenz Dieffenbach, een Duits taalkundige dit voor het eerst bedacht heeft om gokkers en fraudeurs een kans op verbetering van leven te geven (Een dat al in 1873)
Ook de regering van de Weimarrepubliek gebruikt de term daarna om de publieke werken aan te prijzen en zo werkeloosheid tegen te gaan....
Maar ja... toen kwamen die Nazi's die vonden dat Joden gelijk aan fraudeurs waren en hun leven moesten beteren...
Theodoor Eicke en SS officier bedacht die waanzin.... en op ieder concentratiekamp moest die leus aangebracht worden bij of liefst boven de poort...
De éérste kwam op een provisorisch kamp... de tweede in Dachau... en door ging het maar...
Van... en het is niet.... nooit... te vergelijken... maar toch merk ik dat als ik aan het werk ben, ik makkelijker school vandaag vergeet...
Ach was het toch zo geweest dat de Joden hun leed hadden kunnen vergeten (erbij aangetekend dat het natuurlijk nooit had mogen gebeuren) ... maar onder zulke omstandigheden en met die zo verkeerd geïnterpreteerd gedachte...
Bah!!!!
Van... mijn gedachten gaan verder... hoe vaak worden eerder ontstane goed bedoelde gedachten van anderen niet fout geïnterpreteerd of vals gebruikt....
Ik ben bang veel te vaak... zelfs in het dagelijks leven...
Zelfs misschien wel als men dit leest...
Maar daarover een andere keer...
Even mijn gedachten stil zetten... of liever nog... op een ander spoor zetten...
Ik heb nog een column te schrijven...
Van.... en dan dat proces..dát is zoiets raars...
Zondag in de auto hadden Willem en ik het nog over de columns... dat het zo lang geleden was dat ik ze schreef... dat de angst nu in mij huist dat ik het niet meer zou kunnen... de inspiratie weg is... ik geen ruimte in mij voel om columns te schrijven.... en angst en verdriet als een grauw sluier nog te zeer om mij heen hangen..
Van... maar, schreef ik ooit... wilskracht is mijn kern... altijd er doorgaan op zoek naar het positieve en goede...
Niet dé angst en het verdriet ontkennen... juist niet... maar j zorgen dat het grauwe gevoel geen bezit van je neemt...
Van.... ik dwing mezelf dus bij de computer te gaan zitten ...
Mijn columns beginnen meestal door, door stilte omringd, naar buiten te kijken...
Zo ook nu...
De eerste worden staan in het scherm... ik heb wel een plan...
Het feit dat er tegenwoordig zover van de natuur staan intrigeert me... dan zie ik die mensen die zo nodig actie moeten voeren voor de dieren in de Oostvaarders plassen.... of ik lees vanmorgen de voor en tegenstanders van het eendjes voeren...
Jongens in de masseur gaan dieren... planten... bomen... en ja ook wij mensen dood...
Dat is een gegeven... dat kan je teken tot je een ons weegt maar juist dat is onnatuurlijk...
Van... enfin... dat was dus de opzet... het liep echter anders..totaal anders....
Want achter mijn computer zittend en vanachter het glas naar buiten kijkend vraag ik me ineens af of ik nou voor of achter de pc zit en voor of achter het raam...
En dan gaat ineens alles vanzelf... de gedachten... het schrijven... het vinden van woorden... de humor....
En kijk... een nieuwe column is geboren... ik kan het nog....
Ik zet hem op mijn eigen site verzamelde columns...en stuur hem op..
Ik ben blij... opgelucht.... intens dankbaar....
Goh...I did it again....
Geruststelling.... bevestiging... opsteker....stimulans...
Langzaam krijg ik mijn leven terug...
Eén ook dat laatste zweempje zal misschien ooit wel verdwijnen... of niet... en dan heb ik het gewoon nodig blijkbaar....hoort het bij mij met als een litteken dat doet..
Van.... hoe zou het op school gaan?
Dáar ga ik weer...
Boodschappen dan maar...
Willem zeurt me al dagen en dagen om kippenpoten ..
Als ik nou naar het overdekte winkelcentrum ga dan haal ik gewoon een hele kip bij het Kippaleis (alleen die naam al...brrrr)
Salade erbij maakt het voor mij als keukenprinses in mijn eigen" paleis" wel zo gemakkelijk...
En ik neem wel een gezonde quiche met spinazie... veel spinazie....
Nu nog even kijken naar geschikt spelmateriaal voor in de klas... iets wat reactie uitlokt....
Gevonden!!!
En toch weer aan school gedacht..
Van oh jee... na een paar goede dagen, is het weer mis met Bikkel...
Had ik de kamer blinkend schoon toen ik wegging... nu niet meer... kan ik weer overnieuw beginnen...
Kip maar snel in de oven ....
Van... sorry hoor... het gaat nu wel veel over poep...maar doet me even denken aan vanmorgen... toen Willem me vroeg hem te helpen bij het uitvoeren van de landelijk gestarte poep test voor darmkanker onderzoek...
Wampie hoe vang ik dat op?
Wampie waar moet dat in?
Hoe gaat die dop eraf?
Hè gatsie hoe werkt dat nou?...
.....En ik hem dus fijn zelf heb laten aanmodderen....
Ja kom nou zeg...!
Als je later heeeeeeeeel oud bent zal ik je helpen... met je op en af de wc helpen... je billen te vegen... je broek dicht ritsen...(lijkt me trouwens beter dat laatste zelf te doen met mijn dan trillende oude vingers).. en je in je stoel te helpen daarna...
MAAR NU NOG NIET!!!!!!!
(Of was ik nou een kreng vanmorgen?)
Hoe dan ook..
Het is hem gelukt en het zit in de brievenbus op de hoek van een straat verder...(zoiets van stel dat de dop er toch niet goed opzit dan winnen wij safe)
Toch een plus bij een minpunt nu, dat het nieuwe brievenbussenbeleid ervoor zorgde dat de brievenbus uit onze eigen straat verdween en nu een stuk verder staat...
En Willem zal vast niet de enige in de straat zijn die hem heeft gehad... ik immers vorig jaar ook al.....
Van.... zo ik ga de gedachten kraan dichtdraaien... voor zover zoets kan...
Van...
Ik hoor Willem beneden schreeuwen tegen Bikkel....
Het is weer zover...
Even later hoor ik hem mopperend dweilen
Arme Willem... arme Bikkel.... hoe lang nog....
Nú vallen me de ogen toch echt bijna dicht....
Voor wie de column nog wil lezen.. je vindt hem hier...
https://sites.google.com/site/wampiecolumns/home/achter-of-voorzetsels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten