donderdag 20 september 2018

20 september 2018

Dag van:
Toch maar die vrije dag.... omdat het soms nodig is...
Al zit je je dan bij je kopje koffie schuldig te voelen dat je toch niet bent gaan invallen...
Maar dat schuldig voelen doet mijn hoofd.... mijn lijf straalt dankbaarheid uit...
Van. ... wel een wasdag van mijn vrije dag maken want het deksel chaam de wasmand kan niet meer dicht....de bult was loopt over ....
Van...... wat een kabaal..... lawaai.... geronk....... oude oorlogsvliegtuigen vliegen over....
Gisteren al boven school gespot en nu vlak boven huis.....
Allemaal oefenen voor zaterdag als de airborne herdenking plaatsvindt en de parachutisten naar beneden zullen springen...
Vandaag komen er ook schoolkinderen op de Ginkelse Hei....
Ze kunnen vragen stellen aan de veteranen die er ook zullen zijn....
Dat zijn nog eens visueel gemaakte lessen....
Behalve dan voor de vluchteling kinderen, vertelt Willem... want bij hem op school vlogen de vliegtuigen gisteren ook laag over en juist die jongeren schrokken zich te pletter...
Van..... wat een vreselijk.... afschuwelijk nieuws uit Oss....
Een elektrische bakfiets .... een stint.....vol kinderen van de voorschoolse opvang onder een trein gekomen.....4 kinderen overleden...1 kind en de begeleidster zwaar gewond....
Zo'n bericht hakt erin...... bezorgt je even koude rillingen.....
En ik kan alleen maar denken aan die ouders die zojuist het vreselijke bericht kregen en nu totaal verbijsterd vol verdriet en wanhoop thuis zitten....
In één klap je leven totaal overhoop....
Gelukkig zie ik geen beelden, maar de woorden die keer op keer het nieuws vertellen komen even hard aan....
Van. ... dan toch weer verder..... met steeds je gedachten die op de loop gaan....
Naar de kringloopwinkel gaan we.....op zoek naar een stofzuiger....
Nou Willem stofzuigers hebben ze denk ik echt niet.....
En ik krijg gelijk....
Maar een nieuwe aktetas en een theelichtje, een Annie MG Schmidt kookboek en een maffe bril hebben ze wel....
Toch geslaagd dus...!
 Van..... voor we een kleinigheidje halen voor onze vrienden in Enkhuizen waar we dit weekend zullen vertoeven,  en de printer inkt die we moeten halen,  eerst even lunch bij Bonheur.....
Willem een salade met brie en ik een broodje zalm.....
Een heel uitgebreid broodje... dat dan weer wel...
En en gezellige bekende tegenkomen die even aanschuift om bij te praten...
Van.... thuis toch weer dat nieuws over de kinderen in Oss en het drama dat er zich afspeelde....
Steeds meer speculaties....
Een dorp dat vreselijk meeleeft....
Van.....Willem doet technisch..... hij repareert een plank....
En verhip... hij doet het goed.....
Ik kán alles weer netjes kwijt op de planken in de kast....
Zie je wel Willem.... toch een rechter en oké.... ook linkerhand....
Van... ik moet naar studie.... avondstudie....
Naast het Oss nieuws ook de mededeling dat het rond Arnhem weer vaststaat....
Ik denk slim te zijn en niet de snelweg te nemen waar een grote file staat....
Sufferd die ik ben....
Natuurlijk staat het in het centrum dan ook vast....
Ja hoor... de brug staat vol. .
Allerlei technici die ook nog eens lichtinstallaties neerzetten voor de herdenkingen komend weekend..... en ook de file omzeilende automobilisten....
Ik doe een half uur over de Rijnbrug....
Stress stress... als ik maar op tijd kom....
En dat kom ik.....
Vijf minuten voor aanvang ren ik binnen....
Communicatie ondersteuning en taal stimulatie module....
Maar eerst natuurlijk stilstaan bij Oss.....
Nee... de beelden heb ik nog niet gezien..... de woorden zeggen me nog even genoeg....
Van... goede module.... handige tips....
Vooral ook hoe belangrijk het eigenlijk is om stiltes in gesprekken in te lassen om mensen ruimte te geven voor nog meer verhaal....
Van.... via een omweg.... eerst een collega even afzetten in de stad.... naar huis. ....
Babeth languit op de bank....
Willem languit in zijn stoel. .
Beide Netflixend.....
Van... nu eerst wat eten, want alleen een broodje zalm op de hele dag dat trekt dit mens niet....
Ik zie de eerste beelden van de treinramp....
En ik vraag me af... wil ik dit wel zien.....
Ik kon de verslagenheid immers al voelen....
Wat voegen witte lakens of schermen en tientallen flitslichten dan toe....?
Het verdriet van de mede bewoners... de verhalen van getuigen....
Jongens toe. ..
En dan ook nog gewoon reclame tussendoor....
Daar kan ik nou niet bij....
Een land gehuld in totaal medeleven maar de reclame die gewoon doorgaat alsof er niks aan de hand is....
Wat een dag weer.....






Geen opmerkingen:

Een reactie posten