Hoe laat zeg je...????
Half elf....!
Willem roept me wakker en ik schrik me lam van de tijd....
Ja, ja.... zal het inderdaad wel nodig gehad hebben na de gebroken nachten van afgelopen week.... maar toch....
Als een haas aankleden want om twee uur komt een vriend van Willem...
Maar ja, zeg een slak eens dat zij een haas moet worden..... dat werkt dus niet....(ook in fabels niet)
Eerst maar eens rustig aan doen voor al het kruit weer verschoten is....
Beneden hoor ik de stofzuiger aangaan....
Ik kroel de poes nog een keer, poets de tanden en begin aan de rest van het late ochtend ritueel....
Van... als ik beneden kom heeft Willem zelfs de dweil al in handen....
Ik slik de medicijnen en nog vóór de koffie pak ik de poetsdoek .......
Samen schoonmaken is altijd gezelliger...
Mijn darmen willen nog niet zo goed wat ik wil....
We zijn nog niet halverwege of de deurbel gaat....
Daar staat Hans....
Met een..."ga rustig verder waar jullie gebleven zijn" begroet hij ons en loopt door naar buiten om van het uitzicht, het weer, en de natuur te genieten....
Van... tempo nu.... ook maar direct koffie zetten...
Oh water.... is ook goed... en gaat sneller... beter nu voor mij ook...
Willem spuit het terras nog even fris schoon en dan gaat eindelijk mijn eerste kopie koffie naar binnen....
Van. . altijd goede gesprekken als Hans er is....
Kampioen relativeren die man. .
Eén simpel woord is voldoende om de verdieping in te gaan....
Van.... het gesprek gaat over de Lindeman familie perikelen van gisteren...
En opeens overvalt me een soort van helikopterview..... alsof ik er even letterlijk boven hang...
En in zijn algemeenheid bedenk ik me opeens dat je soms situaties kunt hebben waarop iedere partij, ongeacht hoeveel dat er zijn, denkt gelijk te hebben....
Gevolg.... je komt geen stap verder....
Niet verder dan je mening of gelijk ventileren zonder ook maar een millimeter tot elkaar te komen ......en het daarbij dan maar te laten....
En het vervelende is dan ook nog dat ieder vanuit zijn of haar standpunt gelijk heeft ook nog....
Waar is dat punt van "naar elkaar toe komen?"...
Als je, er zo boven hangend, kijkt naar afzonderlijke partijen, kan je het met iedereen eens zijn zonder dat het maar tot iets leidt.....
Wat is dan toch dat abracadabra woord dat mensen ineens anders kunnen gaan denken...
Een soort verbindingswoord.....
Van. ... en in zijn algemeenheid bedenk ik me ineens dat het voor mij dan wel makkelijk is misschien over mezelf, mijn gelijk of belangen heen te stappen..... maar dat dat eigenlijk voor anderen soms helemaal niet geldt....
Van... dan land ik weer... en besluit elke mening... elk gelijk te laten staan....
Het gesprek op de vlonder is inmiddels allang weer verder gegaan...
Het volgende onderwerp is aan de orde....
Wat is de zin van iets.... als die zin ineens wegvalt...
Je leven draait om iets of iemand... in dit geval iemand... en die ernstig zieke iemand is ineens niet meer...
Hoe geef je de weggevallen zin, andere zin....waar draait jouw leven dan nog om. ..
Hoe makkelijk vind je weer "zin"....
Zeker als "die zin" al meer dan je halve leven deel van je uitmaakt....
Makkelijk gezegd "dat had je je van te voren moeten bedenken" .... "had gezorgd dat je ook een eigen leven had daarnaast" ....maar zo werkt dat niet...
Van.... en zo praten we de middag door...
Óver keuzes maken ook..... maar wat betekent nou een keuze. .?
Een keuze maak je op grond van de op dat moment aanwezige kennis en ervaring.... daargelaten, dat mijn mening is, dat je een keuze altijd uit 'wat voor liefde dan ook' zou moeten maken....
Makkelijk gezegd dat je dan maar een andere keuze had moeten maken toen, als je nog niet wist wat je nu weet....
Van.... de honden zijn er rustig van... ze liggen lui op de vlonder bij al dat moeilijke geklets van hun bazen....
Af en toe reageren ze eens op een voorbij huppelende hond...
Zeer nieuwsgierig zijn ze bij het zien van de (notabene al 3e) piepjonge bruine labrador buurt pup ,die nog van geen toeten of blazen weet van wat lopen aan een riem betekent, en de coolste capriolen uithaalt om los te komen...
Maar verder zijn ze alleen maar lui....
Van. . ik kijk eens op de klok.....
Oei... ik moet naar de studie...
Dat moet gaan lukken vandaag....al draaide die kop koffie om in mijn maag....
Ook Willem moet gaan... etentje met één van zijn dochters. ..
Abrupt einde visite....
Tot gauw... tot snel... tot ziens....
Van... laatste studie avond.... taalstimulatie en spraakondersteuning.....
Over selectief en reactief mutisme.....
Waarom stopt een kind ineens met praten ..... waarom praat een kind hier wel maar daar niet...
Maar belangrijker... hoe help je een kind daar overheen....
Over kinderen met ASS (autisme).... die heel anders taal beleven dan wij....
Prachtige documentaires krijgen we te zien...
Alleen de titels al..."dansend hart"...."stille wereld"....
En over geduld...e n g e l e n geduld.....
Wat kun je dan toch bewondering voor collega's hebben....
Aan de spierspanning onder de oksel voelen welke letter een kind probeert te zeggen.....
Het kind dat alleen met behulp van die ondersteuning onder de oksel en hand, op een letterbord, de letters kan aanwijzen omdat verder elke spierspanning ontbreekt....
En zo dat kind (inmiddels volwassen) een boek laten schrijven....
Hoeveel jaar moet dat niet gekost hebben...
Maar die blik.... die blik toen het boek klaar was....
Dan vallen alle jaren en moeite weg. ...
Van... zo graag zouden we allemaal. .1 minuutje maar.... eens in het brein van een autistische leerling willen kijken....
Van.... zo graag zouden we allemaal het tovermiddel voor die TOS leerling willen ontdekken.....
Van... zo graag zouden we allemaal... dát engelengeduld hebben....
Van..... zo graag zouden wij die ene persoon zijn waarvan het kind met mutisme zijn eerste woordje hardop zou zeggen...
Van... en daarom volgden we zo graag deze module....
Maar het zit erop....4 bijeenkomsten... zoveel wijzer maar ook niets wijzer...
Van... naar huis....
Van......Willem ......bedolven onder de appjes....
Een vroeger collega op tv die eindelijk met de waarheid over zijn verslaving (doet er even niet toe welke) naar buiten kwam....
Willem die (naast zijn bestuur) daarvan wist en de belofte heeft volgehouden te zwijgen...
Nu eindelijk mag spreken.... en alle vragen van andere collega's over zich heen krijgt....
Ongeloof.... onbegrip.... bijgeloof.... ver- en bewondering.....boosheid.... verwarring.....
Van.....Willem..... en weer nieuwe familie intriges.....
Aanhoren.... vermoedens bevestigen.... zorgen delen.... geruststellen....
Wanneer Willem..????..... wanneer komen wij aan ons toe....
"Bij jullie verveel je je nooit...".... hoor ik regelmatig...
Dat klopt.... wij leven het leven.... maar toch...
Wij komen zelden/nooit aan een ons toe... tenzij je zou zeggen dat dit "het ons" is... en grotendeels is dat natuurlijk ook zo....
Maar alleen als wij (ver weg) op vakantie gaan, is er een "ons tweetjes" ,een "onze relatie"....(als we de telefoon uit zouden zetten hi hi)
Verder zijn er zijn moeder, zijn zussen, zijn kinderen, zijn exen, mijn kinderen, zijn vrienden, mijn vrienden, een handjevol onze vrienden, zijn werk, mijn werk, de honden, zorgen, beren op de weg, zijn hobby, mijn hobby.....etc......
Van... Willem kijkt me verbaasd aan...."jeetje dat is de eerste keer dat JIJ daarover begint"....
Ach ja.... het is een constatering. .... niet meer dan dat.... we zouden het niet anders willen...
Willen misschien dan nog wel, maar niet kunnen...
En dit houdt onze relatie al bijna 12 en een half jaar in stand...
Het is goed dat we het uitspreken...en stilletjes verlangen naar een ietsje onsje meer....
Voorlopig maar even niet naar onvindbare oplossingen zoeken....
Zou alleen maar nog meer onrust geven (gniffel... knipoog)....
Dag 11 oktober... je zit er weer op.... volgend jaar kom ik je weer tegen... benieuwd hoever we dan weer zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten