zaterdag 15 december 2018

15 december 2018

Dag van:
Kwart voor 8.... temperatuur nog onder nul... ik blijf in bed....
Slaap.....
Half 10.... temperatuur nog steeds onder nul.... zal ik.....
Ik blijf in bed.... poes in de holte van mijn knieën...
5 Over 11.... nog geen sikkepit gestegen die temperatuur...
De klok daarentegen wel.....
Mijn lust om op te staan..... niet....
Ik ruim wat kleren op....
Van... wat een zegen even zo'n dagje zondee honden...
Willem heeft ze alledrie meegenomen naar zijn vriend in Middelburg...
Ik zei vanmorgen nog dat hij Blitz wel hier kon laten...
Maar nee, ze zijn allemaal mee....
Hanna is eerst haar spullen bij haar moeder aan het inpakken en daarna werken. ..
Rijk alleen...
Zal ik nog even..... wel ja.....
Half 1.... temperatuur onder nul... wil om op te staan op hetzelfde temperatuurslevel... verstand iets hoger....
Opstaan dus....
Gewoon zaterdagse kleding aan...
Nog geen lik make-up op de toet....
Sloffen aan de voeten...
Dat dus....
En dan gewoon lui op de stoel....
Voeten in sloffen op tafel....
Koffie aan de lippen...
Kijk... zo heb je dus weinig te melden in je blog....
Eigenlijk niks. ..
En aangezien je met niks doen heel druk kan zijn.... blijft de blog redelijk inhoudsloos....
Zulke dagen heb je wel eens...
Zelfs mijn gedachten zijn de moeite van het opschrijven niet waard...
Ach.... ik heb ze wel hoor....
Zorgen om de puberdochter die morgen uitvliegt en geen weet heeft van wat haar te wachten staat...
Onvoorbereid... impulsief.... ouders uitspelend.... en volgens mij, als je haar heel diep in haar hart kijkt, allang spijt van haar beslissing....
Maar té puber.... en té trots dit toe te geven....
Gedachten over school ... en hoe nu verder met al die bezuinigingsmaatregelen....
Met z'n allen de schouders eronder maar ook zo onze bedenkingen en twijfels en meningen....
Gedachten over de op handen zijnde sneeuw... zo geen zin in gladheid en kou....
Gedachten over kerst..... en alle drukte die dat met zich meebrengt....
En daarover nadenkend ook gedachten over deze rare wereld die soms zo haatdragend kan zijn en dan betekenisloos twee dagen de wapens neerlegt om weer verder te vechten.... tegen wat?....... voor wat?.....
En dát is nou precies wat ik tegen kerst heb.... die betekenisloosheid..... dat hypocriete schijnheilige.....
Twee dagen net doen alsof er niks aan de hand is....
Ooooh, heerlijk hoor twee van die dagen om adem te halen... tot zover snap ik het wel..... maar het is geen adem halen maar een hap lucht inhaleren om dan weer verder te gaan....
Gedachten over oud en nieuw...
Geen kinderen dit jaar maar vrienden....
Een nieuw jaar dat ik notabene twee maal per jaar vier...
En oud en nieuw kalenderjaar en een oud en nieuw schooljaar....
En beide hebben ze altijd dezelfde impact op me.....
Eigenlijk zou je ook nog een oud en nieuw levensjaar erbij kunnen tellen...
Ook al zoiets...
Een zo komen je gedachten dan weer op dat mooie lied van Paul van Vliet...."Ik ben zo vaak opnieuw begonnen "....

Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
En niet zo'n beetje nieuw, maar radicaal
Ik heb zo vaak iets nieuws verzonnen
Waarvan ik dacht: dit is het helemaal

Zoals die keer dat ik ons rozenperk heb wegespit
En heb vervangen door een prachtig groen gazon
Maar toen het gras bij onze buren altijd groener was
Op diezelfde plek een groentetuin begon

Ik heb geloofd in eigen sla en bonestaken
Ik heb genoten van het onbespoten werk
Maar ineens wist ik wat ik daar moest gaan maken
Een schitterend nieuw idee: een rozenperk

Ik heb zo vaak de wereld rondegezworven
Als ik hier niet verder kwaom of verder kon
Als Holland mijn humeur weer 's had bedorven
Dan zocht ik naar een nieuwe horizon

In andere steden, andere mensen, andere landen
Je weet wel: nieuwe bezems vegen schoon
Met de ongekende luxe in mijn hjanden
Van: Alles anders, alls nieuw en ongewoon

En als ik dan weer terug was van mijn reizen
Mijn eigen stad, mijn eigen bed, mijn eigen huis
Dan kreeg je weer het nieuwste
Dan kon ik zeggen: Jongens, ik ben weer thuis

Er loopt een optocht door de tijd:
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt
En dat is gek
Steeds weer langs dezelfde plek
En wij lopen mee met het misverstand
Alleen en soms in groepsverband
Op zoek naar het beloofde land
In de optocht door de tijd

Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
Dan dacht ik: Nu ben ik los van toen
Nu heb ik het verleden overwonnen
Van vandaag af ga ik alles anders doen

Maar in vandaag ligt een deel van het verleden
En dat samen neem je weer naar morgen mee
En uit de dingen dij wij gisteren deden
Ontstaat uiteindelijk ieder nieuw idee

Het is niet nieuw, het is niet 'anders' of bijzonder
En het is in het verleden meer gedaan
Maar voor een kind is het het grootste wereldwonder
Als het zit en voor de eerste keer gaat staan

Er loopt een optocht door de tijd:
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt
En dat is gek
Steeds weer langs dezelfde plek
En op het domme tikken van de klok
Gaat de optocht door van sjokke sjok
Eerst achter, dan voor moeders rok
In de optocht door de tijd
En op minder dan een sukkeldraf
Van heuvel op en heuvel af
Van de wieg tot aan het graf
In de optocht door de tijd


Lange tekst maar zeg nou zelf. . prachtig toch..!!
Gedachten over..... tjonge die Paul is ook al oud... en zo weer verder denkend  over de overledenen van het afgelopen jaar.... en.... als Paul nog maar niet gaat het komende jaar... wie zouden er wel gaan....?
Het lijkt wel een soort jaaroverzicht in mijn warhoofd....
Van.... hé Hanna al thuis.... meer dan een uur eerder dan verwacht...
Hanna en ik liggen elkaar minder... soms heb je dat.... zit je in elkaars allergie....
We zitten elkaar niet in de weg... althans.... ik laat het niet toe dat ze mij in de weg zit.... maar dat geeft haar dan weer duidelijkheid over wat mijn grenzen zijn en daar heeft ze dan weer wel behoefte aan....aan grenzen... die haar wereld verduidelijken....
Maar... met een papa in Middelburg... en mama ook niet in de buurt... terwijl je toch je laatste avond in een soort van gezinsverband nog leeft voor je morgen je definitieve vrijheid en onafhankelijkheid tegemoet gaat.... lijkt mij een gedenkwaardige avond waar ik dan voor haar maar invulling aan moet geven... vind ik....
Van... ik begin dus een gesprek....
Gesprekken verlopen meestal moeizaam tussen ons... zij voelt zich aangevallen of aangesproken.... ik haal dan mijn schouders maar weer op een staak de zinloze conversatie...
Maar vanavond zet ik door...
Zo kom ik erachter dat ze geen weet heeft van het feit dat ze bij de DUO meer studie financiering kan aanvragen als uitwonende.... ze niet weet waar borg betalen voor is.....
Confronteer ik haar met de actie een koelkast en oven te Willem kopen terwijl die zich ook in de gemeenschappelijke keuken beneden bevinden en "dan moet ik steeds de trap af" een irrelevante smoes is omdat mensen in een splitlevel woning dat tenslotte ook altijd moeten....
Daarbij... je klaagt over een té kleine kamer dus waar laat je die koelkast en oven dan.....
We hebben het erover dat het misschien helemaal niet zo vanzelfsprekend is om snel een baantje in Arnhem te vinden....
Als ze in je oude woonplaats al jongere mensen aannemen omdat die goedkoper zijn dan jij (pas) 18 jarige, waarom zou dat hier dan anders zijn...
En over een tv aansluiting.... weet je wel wat dat kost... bovenop je internet...
Uitzending gemist op je laptop misschien een ideetje...?
We hebben het over kosten voor boodschappen, verzekering, reizen, kleding, kortom... het luxeleven 'war einmal'....
Maar een puber.....
Een puber denkt rooskleurig....
Ach... en misschien is dat ook wel het mooie van een puber en moet je dat ook nog maar even laten zo...
Het keiharde leven komt vanzelf nog wel... sneller dan je denkt vrees ik....
 Van.... nu mijn kerststukje in stolp ophalen en Marleen maar haar Vitesse brengen...
Hup in de auto...
De vrienden van de kliek die pas hun zoon verloren, zijn er ook....
Alvast voor Bens verjaardag....
Dat de mama het vertrouwen  in het leven kwijt is na alle ellende die haar al zo vaak overkomen is, snap ik wel....
Ze is een bommetje dat op exploderen staat...
Het leven is soms zo keihard....
En dan maak je je druk om een trap af te lopen naar de koelkast denk ik meteen...
Relativeren Wampie...!!!!
Van... Marleen naar Gelredome.....
Gelukkig zijn we vroeg en de drukte vooruit....
Nu snel door naar de Jumbo want ik heb nog niks gegeten...
Broodjes zalm maken maar....
Hé vriendinnetje Annet ook in de winkel.... net uit haar werk...
Keuvelen terwijl je boodschappen doet... heerlijk....
Wij zijn immers nooit uitgekeuveld....
Ja...Middachten was mooi... duur maar mooi....
Ja.... en wij gaan samen in de vakantie ook nog wat leuks doen....
En ... och.... je dochter maagklachten... gastritus... ai... au... ja dat ken ik.... zelf ook last van (gehad)...
Heeft ze spanningen...?
Och tuurlijk hert op handen zijnde huwelijk....
Nou.. kus... doei... love you... tot snel....
Van.... nog een plantje voor Hanna's nieuwe kamer en op naar huis....
Kijk nou... strooiwagen in de straat....
Jakkes... kan glad worden dus....
Als Willem maar vroeg weer gaat daar... even appen...
Gelukkig... hij is al onderweg...
Van... Willem thuis...
Nu moet hij nog oefenen voor zijn optreden morgen...
Nee geen fluit.......
Hij schreef immers dat moderne Jozef verhaal.... Maria zwanger maar niet van hem... hoe voelt zoiets voor een man...
En dan die danser die er een choreografie op schreef die morgen uitgevoerd wordt..... met Willem die voorleest en hij die danst...
Het is meer voordragen... declameren... waar Willem doet...
Zeer overtuigend..... ik zit helemaal in de Jozef worsteling.... en ben blij als hij" het licht" en de liefde weer ziet...
Van... tja en dan maar weer voetbal en darten op...
Zap hier.... Zap daar... Zap weer terug... en zap weer heen...
Net op tijd om te zien hoe van Gerwen een glas bier over zich heen krijgt en de commotie daaromtrent groot is ...
Ik heb genoeg gezien...
De temperatuur daalt en daalt...
Doe mij de dekens maar...
Poes kom... we gaan....




Geen opmerkingen:

Een reactie posten