Als ik eenmaal op gang ben gaat het goed... maar die tijd van op gang komen... da's een lastige....
En toch is om 7 uur al het brood gesmeerd, ben ik aangekleed en opgetut en staan er twee kopjes koffie te dampen op tafel. ...
Alles gewoon binnen de daarvoor gestelde tijd....
Kwart over 7 in de auto.... cadeautjes mee....alles komt goed...
Behalve dan. .. alweer een autolamp stuk. . nu rechtsvoor....
Dat is de derde in twee weken tijd die het loodje legt....
Ja ja knipperende mensen... ik weet het... mijn lamp doet het niet....
Maar ik moet naar mijn werk en welke garage heeft er nou nachtdienst....
Die van jullie toch ook niet...?
En nou mag de quick fit wel de naam hebben maar vroeg wakker zijn ze niet....
En of jullie allemaal nou zo handig zijn om een lamp zelf te vervangen....in jullie geavanceerde auto's waar alles tegenwoordig verstopt en weggewerkt zit...
Schei toch uit....
Maar bedankt voor de waarschuwingen hoor....!
Vanmiddag heb ik ook geen tijd dus vanavond en morgenochtend knipperen jullie maar fijn weer...
Van..... ja ik weet het... niet netjes van mij... en ook niet geheel ongevaarlijk... maar dat brengt het het leven van een werkende vrouw nu eenmaal met zich mee....
En werken doe ik vandaag....
Tjonge al vanaf de eerste minuut dat ik de school inloop zelfs.
Afscheidscadeau's inpakken.... sterren uitknippen.... belangrijke mail beantwoorden.... telefoonnummers opzoeken.... glitter lijm opsnorren... bling bling spullen ophalen. . briefing... kinderen opvangen... naar gym....
Van.... de laatste gymles voor de vakantie dus luchtkussen...
Dan heb je aan kinderen géén kind....
Van.... ach... een heel oud oud collega komt binnen....
Niet dat dit nu uitkomt, maar voor zulke dingen maak je toch tijd... tenminste... ik wel....
En natuurlijk komen we veel te veel tijd tekort...
Conclusie van ons korte samenzijn... we worden maar ouder en ouder ... en iedereen om ons heen wordt jonger... maar niet dat ouder worden is erg... het accepteren daarvan wel...
Van... nu gauw ochtend pauze...
"Juf... ik wil graag met de benzinepomp spelen...."
Nou dan ga je toch...
"Maar ik kan niet bij de slang want die ligt op de grond" (jongen in een hoge rolstoel)...
Oh wacht maar. . die fluit ik wel omhoog....ik kan slangen bezweren...(bluf)
Ik ga schuin naast hem staan, zet mijn tenen onder de slang, de vingers aan mijn lippen... er begin te fluiten...
Voorzichtig wip ik met mijn voet de slang omhoog (au mijn oude knieën)... pak bijna onzichtbaar de slang met mijn andere... niet fluitende.... hand over.... kronkel de slang en laat hem tot bij zijn handen komen zodat hij hem kan pakken...
Hè wat geniet ik van die schaterlach.....
"Ik hoef jou niet te tanken... jij zit al vol gek zijn"....
Hij heeft gelijk...!
"Prikt jouw kerstboom...?"
Ik heb geen kerstboom...
(Ongeloof)
Maar ik heb al kaarsjes hoor... en een krans op tafel... en een glazen pot met ijsberen... en een pinguïn....
"Woon jij in de dierentuin dan...?"
(Hi hi hi hi hi)
Ja bijna wel hè... maar het zijn geen echte hoor....
(Teleurgestelde blik)
Maar ik heb wel honden en een poes....
Die zijn wel echt....(en hoe!)
(Nog steeds een teleurgestelde blik)
"Ja maar die zijn niet van kerst"....
Tja. . ik kan het niet helpen.... dat is alles wat ik heb....
"Stom"
(Tja... je moest eens weten hoe vaak ik dat denk als er weer eens iets sneuvelt...)
Van.... naar binnen en sterren maken...
Nog grappiger is dat ze druk bezig zijn maar als ze dan hun eigen resultaat zien zijn ze zo verbaasd alsof ze niet zelf deel hebben genomen aan hun eigen proces en zich niet kunnen voorstellen het zelf gemaakt te hebben...
"WAUW!.... klinkt het ademloos bewonderend"
En steeds staan ze weer te springen bij het raam waar ik ze opplakte..."die is van mij... die is van mij"....
Van.. . snel brood eten en dan afscheid van de assistente nemen die een baan op een andere school heeft gekregen...
Allemaal een hand geven of een knuffel... het cadeau overhandigen...en zomaar een cadeautje terug krijgen....grappige klei....
"Oh die wou ik zo graag maar sinterklaas had die niet meer. ."
Van.... naar huis...
En wij...?
Een kort afscheid met het team samen...
De gymzaal in kerstversiering hullen...
Overdracht schrijven...
Weekbrief maken....
Tal van andere dingen en naar huis....
Van... slapen in de stoel terwijl de spruiten pruttelen ....
Jakkes... doorgekookte zachte spruiten....
Van... Willem heeft "de verwondering" opgenomen...
We kijken twee afleveringen...
Eén met Frans Weisz de regisseur.... prachtig die joodse verhalen en wijsheden met oorlogstintje...
En één met Hans Bouma......
En wat een gedicht draagt hij voor. ..
Notabene geschreven in 1960 maar eeuwig toepasbaar...
Een boom vroeg me
een eindje mee te lopen
Hij wilde me iets zeggen
Dat kan niet, zei ik:
bomen kunnen niet lopen.
Dan ook niet spreken,
zei de boom.
Toen was alles weer stil.
Een gedicht om te onthouden...
Van.... sportgala.... altijd mooi om te zien hoe mensen die zijn inspanning leverden, bekroond worden ....
Hoe ze elkaar bewonderen en waarderen... hoe alleen zij van elkaar weten wat ze ervoor moeten laten en moeten doen...
Van... en nog steeds zit puber dochter hier op de bank me te kijken... ondanks dat er vandaag een bed, een kast en een tafel op haar kamer afgeleverd zijn....
Van. . en ondertussen brei ik de fluffy trui voor Britt... want natuurlijk had oma het bij het rechte eind dat ze liever een fluffy trui dan een roze Noorse trui wilde....
En oma's doen altijd wat hun kleinkinderen willen... nou ja... bijna altijd.... in ieder geval waar het om breien gaat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten