En aangezien ik ook deze titel in bezit heb hoor ik eerst met lede oren de sneeuw aankondiging aan voor eind deze week (op persoonlijke titel) om daarna te vernemen dat voor vandaag de regen verkondigd wordt....(op juffen titel)....
Van.... elk jaar weer bij de aankondiging van de witte vloerbedekking twijfel ik of ik nou toch maar die winterbanden zal aanschaffen...
Elk jaar weer, vervloek ik mezelf dat ik het niet gedaan heb, als ik stapvoets over Gelders wegen glibber....
Ben ik eenmaal in dat noordelijkste deel beland dan geniet ik heus wel van sneeuwbal gevechten (graag op anderen gericht dan op mij) en van het bouwen van sneeuwpoppen.... met geïmproviseerde neuzen, ogen, hoedjes van aanwezig schoolmateriaal. .(want welke school heeft er winterpeen of knopen op voorraad liggen?).......
Van... maar regen.... regen is echt het meest afschuwelijke wat een leerkracht kan horen op je autoradio aan het begin van de ochtend...
Dan krijg je van dat soort, achter het stuur nagelbijtende juffen die naargeestig bedenken welk alternatief ze de kinderen kunnen bieden voor het fenomeen "frisse neus halen"....
Niet voor niets telt het lesrooster twee buitenspel momenten; een kortere in de ochtend en een langere tussen de middag (loze uitdrukking eigenlijk want het is wel degelijk middag als die pauze plaats vindt.... maar "tussen de ochtend en de namiddag pauze" past waarschijnlijk niet in het rooster qua tekst ruimte)...
Van... en geloof me... je merkt het als de kinderen die frisse neus niet halen kunnen...
(Ik heb over het belang van buitenspelen al vaker geschreven)
Een béétje juf heeft daarom tegenwoordig standaard de app buien alarm op haar mobiel gedownload....
En aangezien ik ook dat béétje juf ben, heb ook ik Google play store dankbaar geraadpleegd en deze app op mijn mobiel gezet...
Is de lucht maar een ietsje grauw of grijs dan klikt mijn vinger 's morgens in alle vroegte al op het blauw icoontje met witte wolk en uitroepteken verkeersbord....
Om vervolgens met een diepe zucht van opluchting bij het ontbreken van de blauwe pieken, de mobiel weer terzijde te leggen en in alle rust de koffie te nuttigen.... óf met een diepe zucht van ontreddering, mobiel in de hand met collega's in overleg te treden of we misschien samen gebruik van een speel- of snoezelruimte kunnen maken.... terwijl we op voorhand onze eigen pauzes al opgegeven hebben....
Van... hierbij steeds de mobiel in de hand houdend om te kijken of er misschien nog wat veranderd op het alarm scherm....
Zien we dan... al is het maar voor tien minuten.... even een rechte lijn... dan ontstaat die onmiddellijke opwinding van "ja... ja... we kunnen... tien minuten!!"... en rennen we elkaars lokalen weer af met deze blije doch kortstondige mededeling van nog kortstondigere droogte. ..
Droogte die natuurlijk geen droogte betekent....
De lucht mag dan geen druppels meer produceren omdat de wolken wellicht even een frisse neus aan het halen zijn.... het plein daarentegen is één grote natte bende....
Van... ik moet het eerste schoolplein nog tegenkomen dat waterpas ligt (alweer dat woord water...)....
Nu zijn wij niet van gisteren natuurlijk en dus hangt aan menig kleuter kapstok; een regenbroek.... regenjas.... in de meeste gevallen zelfs een compleet regenpak annex ski pak.... en onder de kapstok kaplaarzen....
Niet iedere ouder geeft gehoor aan onze jaarlijkse informatie bijeenkomst oproep cq noodkreet, deze pakken mee te geven, maar.... er hangen er aardig wat....
Van.... komt de volgende klus.... ál die pakken aantrekken....ál die schoenen verwisselen....
En moge dan je buiten alarm app er eens naast zitten .... en heb je net aaaaaaal die pakken aan en schoenen voor laarzen verwisseld... open je de buitendeur en ziet de bui al letterlijk weer boven je hangen... kan je aaaaaal die pakken weer uittrekken en de laarzen weer voor schoenen verwisselen.....is die speel of snoezel ruimte inmiddels natuurlijk allang in gebruik gekomen door juffen die hun Nederlandje met zijn wisselvallig weer ondertussen wel kennen en de gok niet gewaagd hebben... dus nu, weliswaar zonder frisse neus, toch hun klasje heerlijk laten dollen....
Van... je snapt nu die nagelbijtende taferelen achter het stuur ....?
Naast administratieve rompslomp en een overload aan overleggen, is de grootste juffen stress...."het weer"....
Van. .. en bovenstaande is een enorme intro voor een heerlijk buiten momentje vanmiddag dat ik beleefde...
Kleuters ontdekken... kleuters experimenteren....Kleuters proberen... en ze verleggen grenzen....
Ze mogen dan wel eens klagen dat ze het koud hebben maar meestal ontdekken ze door weer en wind en beleven door dezelfde weer en wind hun avonturen...
Zij slaan geen acht op natte schommels... zij voelen geen natte billen...
Zij schoppen zich een weg door hopen natte bladeren... zij voelen geen natte voeten....
Zij springen in de kleinste restjes water als ware het de grootste waterplas.... zij zien geen modderbroeken en vieze schoenen....
Het zijn de ouders en juffen die hen hierop wijzen en het spel en de ontdekkingsreis inperken...
Logisch ook want na twee modderbroeken verschoond te hebben, raakt de bodem van de bak reserve kleding die klassen rijk zijn, aardig in zicht....
En reserve schoenen bestaan al helemaal niet in deze tijd van peperdure kleuter sneakers.... of nog duurder aangepast schoeisel.....
De kou en nattigheid trotserende juffen (waaronder ik... want ik hecht waarde aan ook een eigen frisse neus), waarschuwen wat af....
En de juf die nog enigzins in staat is de boodschap af te maken vervolgt dan "anders krijg je natte voeten. ... anders heb je straks een mopper mama als ze je vieze schoenen ziet.... anders heb je straks koude benen/ voeten/ billen...."
Van.... maar dan heb je daar dat ene jongetje.....
(Ik heb nu weer een glimlach van oor tot oor als ik eraan terug denk)
Dat ene jongetje dat het gezeur van die juffen op het plein wel zat is....
Mag ik niet glijden... schommelen...springen... stampen... omdat ik nat of vies word .... dan pak ik wel een fietsje.....
Als je met een fiets door plassen gaat, heb je natte wielen...
Natte wielen trekken sporen over de pleintjes....
Met een bepaalde snelheid spat het water lekker omhoog.....
Opspattend water maakt de andere kinderen lekker nat....
Spetters op andere kinderen maakt dat ze gaan gillen of huilen...
Gillende, huilende kinderen houdt juffen aan het werk....
(Ik zei toch.... kleuters ontdekken en beleven avonturen...)....
Van.... dit geweldige alternatief voor springen en stampen wordt dan dus ook beloond met een volgende waarschuwing...."óók niet door de plassen fietsen...."
Pffft....grrrrrr..... zeurende juffen... hij is er klaar mee..... en het grensverleggend gedrag neemt een aanvang.....
"Juf... kijk... ik rij niet door de plas"......
(Het wiel van zijn fiets gaat rakelings LANGS de plas.... knap staaltje manoeuvreerwerk...)
"Pas maar op, zegt een juf, anders zet ik je op je kop in de zandbak..."
(Ja, Ja wij juffen hebben de boeken van Guus Kuijer gelezen.... al stond die kop in de prullenbak en wordt hier waarschijnlijk de versie voor buitenspelen gehanteerd.... de zandbak dus...)
Wat denkt de leerling?... dat wil ik beleven....!
Hij draait het fietsje....manoeuvreert zijn stuur en wiel zo dat nét de helft van het wieltje door de plas gaat.....
"Juf... kijk... ik rij bijna niet door de plas...."
De juf houdt wijselijk haar mond....
Wijselijk... want deze leerling kennende gaat hij nu door als je door gaat met grapjes maken...
Hmm.... verkeerde inschatting... hij gaat sowieso door.....
Draait zijn fietsje weer.... en rijdt het voorwiel in de plas...
"Juf.... kijk..... alleen mijn één wiel rijdt in de plas....."
Weer zegt de juf niets en begint.... heel verstandig.... een praatje met een andere leerling...
Maar dit jongetje houdt niet van verstandige juffen.... een woord, een woord...een daad, een daad.....
Zijn kop zal in die zandbak.... en wel vandaag nog.....
Wéér draait hij zijn fietsje om.... en met volle kracht rijdt hij in volle vaart de regenplas in....
"Juf.... Juf... op mijn kop in de zandbak.... op mijn kop in de zandbak....."
De juf zegt nog steeds niks en loopt een eindje verder....
Hè jammer, zeg ik om verdere escalatie te voorkomen....
Ik had je graag op je kop in de zandbak gezien....
"Ja maar dat kan helemaal niet", zegt de jongeman...en hij wijst lachend naar de grote plas water voor de zandbak....
"Een juf mag ook niet in de plas staan dus ze kon er lekker niet bij....."
Van..... nou.... je kan mij wegdragen.... ik proest... ik grinnik... ik hik... en ik draai me snel om....
(Ik bedoel maar... een beetje juffen collega's houden elkaar de handen boven het hoofd....maar ik moet veel moeite doen om maar iets in de plooi te houden)...
Ach... volgende keer als ik mijn buien alarm raadpleeg.... en voordat ik in de frisse neus geheelonthouding stress vlieg.... denk ik terug aan dit voorval en deze blog...en denk dat ik zelfs zonder paraplu en kinderen in regenpak nog wel naar buiten kan.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten