Helaas heeft hij niet langer dan 6 jaar en een maand bij ons mogen wonen....
Onze eerste Duitse Herder....
Zoveel indruk maakte ze op ons met haar fantastische karakter dat we daarna nooit meer een ander ras zouden willen....
Van.... ik weet het nog als de dag van gister....
Willem wilde zo graag een Duitse Herder en ik was er zo bang voor....
Maar liefde helpt je vele angsten overwinnen blijkbaar...
En zo ging ik op zoek op internet naar asiels waar herders zaten....
Ik heb wat in ogen van herders gekeken die dagen... want... zo vond ik.... als de ogen goed staan dan durf ik wel....
De eerste die ik zag was Castor uit Zeist.... maar die had een chronische ziekte en moest voor de rest van zijn leven die medicijnen. .
Dat ging me nou nét iets te ver....
En toen zag ik Carlo..... in asiel Arduin in Roosendaal....
Dat was een flink eindje rijden....
Maar vooruit... we hadden voorjaarsvakantie en het was zaterdag....
Een sjofele eigenaar bracht ons naar een weiland waar helemaal in de verte een schuurtje stond....
Wij moesten wachten.... bij het hek van het weiland....
En daar kwam Carlo...
Hoe dichterbij hij kwam aan rennen, hoe dichter ik achter Willems rug kroop....
Dat wordt 'm dus niet dacht ik nog....
Maar Willem juichte....deed Carlo een riem om....
Carlo trok hem bijna het bijbehorende winkeltje uit.....
We gingen met hem wandelen.....
Willem had hem direct onder controle....
Wauw.....
Zo kon ik Carlo, waarvan ik de naam ook vreselijk vond, goed bekijken....
Het duurde geen vijf minuten of ik kon me geen goedaardigere.... dankbaardere... lobbes voorstellen dan dat gevaarte....
Van... de papieren werden in orde gemaakt.... er werd betaald... en ineens waren we eigenaren van een enorme Duitse Herder....
Carlo in de achterbak.... Willem had toen een station uitvoering... ik op de achterbank... en Willem trots voorin, steeds in zijn achteruitkijkspiegel kijkend....
"Wat een Bikkel hè"... zei ik.....
En zo werd Carlo Bikkel....
De hele weg piepte en jankte hij.... en dat is altijd zo gebleven als we gingen auto rijden....
Het enige dát we hem nooit af hebben kunnen leren...
Maar wat een super hond was onze Bikkel....
Wat een voorbeeld.... boegbeeld....
Zeven jaar geleden alweer....
Lieve, trouwe, geweldige Bikkel....wat hadden we je lief....
En dankzij jouw karakter en jouw onvoorwaardelijke liefde lopen er nu nog drie zulke monsters rond....
Ze hadden nog zoveel van je moeten leren.... maar je kon niet meer....
Oef wat missen we hem nog....
Van.... jezelf door elkaar schudden.... alle mooie en nare gedachten aan de kant... en op naar school....
Een ijskoude school want er was iets met de verwarming...
Nu weliswaar aan maar voor zo'n groot gebouw opgewarmd is, duurt wel even....
Ben ik blij dat ik, ondanks de zonnige voorspellingen, toch een vestje extra heb aangetrokken....
Van.... we splitsen na de gezellige ochtendkring vol weekend verhalen, de groep in drieën....
Nu kan het nog.... straks moet ik mijn assistente weer missen ivm zeer veel ziektegevallen in de rest van de school....
Zo helpen we elkaar weer uit de brand...
En laat niemand mij ooit zeggen dat al die nieuwsberichten over leraren tekorten onzin zijn..... want het is echt de bittere waarheid....en de gevolgen zijn verschrikkelijk....
Van... maar de groep in drieën dus...
Twee groepjes rollen knikkers door de verf in een deksel....
Wat een leuk werkje....
Het derde groepje is mij met mij lesjes aan het doen op het digibord.... rubriceren en serieren....
En elke keer rouleren de groepen tot iedereen aan de beurt is geweest....
Van..... dan is het tijd dat ik mijn assistente inlever.....
En aangezien het binnen nog steeds koud is en buiten nu warmer, gaan we heerlijk naar buiten....
Een leerling van een andere groep waar ik ingevallen heb op mijn ambulante dag, rent op me af....
Heb je me gemist? vraag ik enthousiast....
Het is 2 seconden stil... en dan....
"Nou nee, er zijn al wel genoeg juffen in de klas..."
Hoe nuchter wil je een antwoord terug hebben jyf Wampie....
Van... de kinderen zijn echt heerlijk aan het spelen...
Het doet me denken aan het filmpje van gister van de boer die zijn koeien buiten liet na een winter op stal te hebben gestaan....
En nou spelen onze leerlingen dagelijks buiten... het is toch anders als de eerste lentedagen hun intrede doen....
Zandbak weer volop in gebruik... jassen die overal rondslingeren.... in bomen klimmen....
Je staat te genieten, te surveilleren en te observeren tegelijk....
Vandaag ontdek ik... of besef ik.... dat je oh zo gauw geneigd bent twee vechtende kinderen uit elkaar te halen...
Ja ja... dat weet je ook wel natuurlijk ... maar toch....
Voor leerlingen met autisme is spelen niet zo gewoon.... omdat überhaupt contact maken niet zo gewoon is....
Ze duwen en trekken en letten op elkaars reacties.... en toch is het geen moedwil... maar een manier van....
Het is hún spel.....
Ik laat het dus lekker begaan...
Dan eens huilt de één.... dan weer eens de ander....om daarna weer samen verder te gaan....
Eén leerling heeft handlangers... die hem helpen....
Ook dat is al een ontdekking op zich voor die leerling....
En de ander... zich van geen kwaad bewust van zijn geduw... denkt dat alles bij het spel hoort....
Van. ... de dag verstrijkt.....
We hebben het weer gered met een groot leraren tekort vandaag....
Toch ook wel weer een voldaan gevoel....
We regelen wat gesprekken voor de ouderavond....
We regelen wat voor de afsluiting kunst project....
We maken ons het nieuwe communicatie systeem Social Schools eigen en sturen de eerste test berichtjes....
Maar de verwarming is weer uit en het wordt allengs kouder en kouder...
Ze kunnen de pot op hoor ik her en der.... ik blijf niet in de kou zitten...
En zo denk ik er ook over...
Werken kan ik ook thuis....
En dus wordt het al stiller en stiller en kouder en kouder op school....
Van.... buiten is het nóg lekker...
Dit schreeuwt om gehaktballen met sla en gebakken aardappeltjes...
Slaat negens op maar is wel lekker....
En Willem is ook al thuis dus we eten eens wat vroeger dan anders...
Blitz heeft zich uitstekend gedragen en Babs en Borre zaten apart in hokken bij de dag opvang dus ook daar heeft niks kunnen gebeuren en hoef ik geen puppy boom te verwachten....
Van... verwennerij... Stef Bos bij DWDD ......
Altijd garant voor woordkunst en mooie liedjes. ..
Zo ook nu....
En het gesprek over hoe het kind in jezelf te vinden....
Door .....door oude foto's te zoeken....
Maar ach.... vaak ben ik juist zo blij dat ik dat angstige kind niet meer ben....
En hoe ga je er dan mee om meneer Stef Bos....?
Ik ben zo bij met het nu....
Het kind dat ik graag had willen zijn misschien...
Nou ja... ik zeker opzicht dan....
Van.... dag 1 van de week zit erop. ....
Kijken hoeveel zieken de dag van morgen brengt....
En tot hoeveel en welke oplossingen dat leidt....
Morgen ook mensen van prowise in de klas om eens te kijken hoe die lessen in de praktijk werken....
En morgen zwemmen...
Oh ja... en een kunstwerk cake bakken....
In een, hoop ik, wat warmere school dan vandaag....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten