Mensen die ook ineens gaan nadenken over wat er toe doet in hun leven...
En zo prachtig dat je daar dus niet groots over hoeft te denken omdat je het juist in die kleine dingen terugvindt.... die kleine dingen waar je vaak zo gauw over heen kijkt.....
Niet vreemd ook in de vluchtige tijd waar details maar vaak genoeg vergeten of over het hoofd gezien worden....
Alles moet snel... idee geopperd... even over brainstormen... wat op papier krabbelen.... over de schutting bij de ander kijken... en beginnen maar....
Het concept van... we zien wel waar het schip strand....
Op de meeste vreemde slakken wordt zout gelegd.... probeert men alles voor te zijn. .. onder controle te houden.....maar als het om nieuwe ideeën of denk/ zienswijzen gaat....gooi het er dan maar in en kijk maar waar je uitkomt....
En als het dan mis gaat..... dan gaan ze maanden naar elkaar lopen wijzen want "neeeeee het lag niet aan mij... en niet aan mij... ik heb het niet gedaan... ik wist van niks"....
Er ook niet bij stilstaand dat vaak niet de bedenker de gevolgen draagt maar al die anderen wel. ....
Van.... maar goed, de kleine dingen dus...
Vandaag had ik het ook weer....
Eén van de heerlijkste momenten in de relatie tussen Willem en mij vind ik die weekend ochtenden......
Ongeschoren, ongewassen, onoppgemaakt, Willem in joggingbroek en ik in nachtkleding gehuld beneden opgekruld in onze stoelen of buiten in het zonnetje aan de waterkant zodra het kan, koffie leuten en bomen...... alle andere plannen ten spijt....de tijd vergetend uren bomen....
Die gesprekken ontstaan telkens weer zomaar of soms naar aanleiding van iets dat een van ons gehoord, gezien of gelezen heeft die ochtend of de afgelopen week......
Vanmorgen had Willem een stukje gelezen in zijn nieuwe boek van psychiater Dirk de
Wachter ....'liefde (een onmogelijk verlangen?)....
Hoe belangrijk het is de ander de ander te laten....
Gaande ons gesprekje komen we erachter dat beide onzer ouders eigenlijk een vreemd soort van relatie hadden.... zowel naar elkaar als naar ons....
Liefde was het niet te noemen....meer iets van respect voor elkaar of 'zorg dragen voor' op wat voor manier dan ook....
Vader kwam op de eerste plaats... wij bungelenden daarnaast......
Zowel Willem als ik waren constant op zoek naar een onszelf in die familie relatie...
Willem kende vele manieren van zijn aandacht vragen... en ik maakte me onzichtbaar..... bootste mijn ouders na.....in de veronderstelling dat hoe zij het deden goed was....
Ik verloor mezelf in boeken..... de meisjesboeken uit mijn tijd.... over liefde.....
Willem verloor zich in zijn vrienden en de jeugd gemeenschap van zijn kerk....
Zo vulden we samen los van elkaar ons begrip liefde in....
Willem bleef hoog sensitief hunkeren naar aandacht... in al zijn huwelijken en relaties.... hij kende daar vele manieren voor.....
Willem, de naar aandacht hunkerende idealist bleef proberen.... relatie na relatie.... zijn gevoel achterna....steeds weer verliefd..... maar oh zo onbegrepen...
Ik probeerde het na één keer niet meer... wilde aan mezelf werken ...niet nog meer mislukking en teleurstelling...
Van... en dan kom je elkaar tegen... tijdens een studie gedragsspecialist.... en zonder elkaars geschiedenis te kennen ga je de studie in. . die vol zat met kijken naar jezelf....voordat je het gedrag van de ander herkend of begeleiden/ veranderen kunt....
En zo heb je na een jaar een relatie...
En kom je er na twaalf en een half jaar achter hoe de vork in de steel zit....
"Ben jij eigenlijk gehecht" vraagt Willem. ..
Nou heb ik me dat, na mijn afstudeerscriptie over dat onderwerp (hechtingsproblematiek), ook al heel vaak afgevraagd...
Volgens de theorie van 'parenting' zou ik matig gehecht zijn....
Willem beweert amper gehecht te zijn.... zijn ouders lieten hem rustig twee uur huilen....
Toen was er nog geen kennis over hoog sensitieve baby's..... de hype van toen was 'laten huilen'....
En ook ik werd in het hectisch zakenleven dat mijn ouders leidden, soms in een kamer apart gelegd als ik huilde terwijl er een belangrijk zakenrelatie gesprek gevoerd werd....
Van... wat hebben we dan een gruwelijke mazzel dat wij elkaar op late leeftijd (46 en 47), leerden kennen met zoveel kennis en ervaring over onszelf en nu gewoon de ander, de ander kunnen laten zijn....
Jij bent goed zoals je bent.....
En dat dát dan de basis van vertrouwen is...
Dat we ons zo aan elkaar kunnen leren hechten zonder elkaar te verstikken....
Onze liefde....
Van... nou ja... zo'n momentje dus. ..
Om daarna toch de plannen die er waren door te voeren...
Willem wil in Duitsland tanken want de benzineprijs in Nederland is echt belachelijk hoog...
Het scheelt nogal €1.73 of €1.42 per liter....
Dilemma..... waar gaan we tanken.....?
Over de grens bij Babberich om in Kleve te tanken....of die van Nijmegen (waar ze de Waalbrug aan het repareren zijn die je eerst over moet zien te komen).... om in Kranenburg de tank vol te gooien....
We gokken op Nijmegen....
Foute gok. ... een omleiding van kilometers en kilometers......
'Maar nu kunnen we geen visje eten... en daar had ik me zo op verheugd'.... pruilt Willem....
Van. .. dus tanken we in Kranenburg en rijden we door naar Kleve/Emmerich voor een visje en wat andere boodschappen......
Van... hilariteit in Kaufland....
Een gezin en wij bij de kaasafdeling.....beide Nederlands....
"Nou ga je al naar Duitsland om te tanken en nou is notabene de Nederlandse kaas in Duitsland goedkoper dan in Nederland zelf...... hoe werkt dat eigenlijk..."...
"Ach zegt Willem.... de Griekse Metaxa is in Griekenland zelf ook duurder dan hier"....
"Begrijpt u die EU nog... het moet toch niet gekker worden" vraagt de man....
Kunnen we niet gewoon van land ruilen zegt het meisje van het gezin....
Kijk..... en die logica kan alleen een kind verzinnen.... heerlijk....!
Van... toch nog met een kar boodschappen (we staan alweer rood op de gemeenschappelijke rekening ... en moeten weer aanvullen tadaaa).... lopen we de winkel uit....
Maar tja... honden en kattenvoer en kwart goedkoper... wasmiddel.... toiletartikelen... het scheelt de helft.....
En het zalig vooruitzicht dat we straks kartofdelsuppe met Duitse brötchen eten....
Van.... ook dat nog..... sneeuw....
April doet wat hij wil....
En aangezien 'in mei leggen alle vogeltjes en ei ' in deze klimaatverandering tijd allang niet meer klopt.... want alle eieren zijn al gelegd.... hoop ik maar vurig dat de vogelmoedervleugeltjes genoeg warmte kunnen bieden.....(mooi scrabble of wordfeud woord trouwens)....
-3 Graden vannacht....
Vorig jaar om deze tijd was de hitte periode al begonnen... en hield niet meer op.....
Van... vanavond laten we lekker de ander, de ander zijn...
Willem kijkt Duits voetbal en een crimi.. .. en ik duik in bad met een boek over levensvragen....'Wie kan in mijn schoenen staan' van Piet Brongers (tevens vriend van Willem).....
Aandacht voor levensvragen voor ouders en verwanten van mensen met een verstandelijke handicap....
Nou... ik voel me aardig verwant als juf van zulke mensenkinderen....
En aangezien ik levensvragen nog net iets hoger heb staan dan theorie omdat blijkt dat er toch nog veel te vaak groot verschil zit tussen de praktijk en die theorie.... en aangezien ik de menselijkheid ook nog iets prefereer boven de zakelijkheid.... ga ik dit boek te lijf....
Zal vast wel weer een keer op zo'n weekend ochtendje ter sprake komen....
Levensvragen..... heerlijk.... we doen hier in huis niet anders....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten