Dag van:
Het is het voor-gerommel van de onweersbui vanavond ik de klas...
Niet alleen de kinderen maar ook wij voelen de broeierige voorbode...
Het is het voor- gerommel voor de studiedag van morgen...
Hier en daar nog wat laatste wissel pogingen... hang naar te vervullen vacatures... en dan morgen de definitieve invulling van de voor ons totaal nieuw manier van werken in units...
Maar je voelt ook de nieuwsgierigheid en de nieuwe uitdaging....
De nieuwe soort vrijheid van met elkaar mogen invullen....
En bij ons voel ik daarover nauwelijks een greintje angst .....meer louter betrokken vertrouwen dat het goed komt...
Dat is dan toch de winst van 'min of meer' loslaten... niet inkaderen.... niet voor willen zijn... maar professionaliteit hoogtij laten vieren....
Een prachtige mengelmoes van er open in gaan en nog niet helemaal weten hoe maar er zin in hebben die klus te klaren...!
Een frisse nieuwe welkome wind...wat mij betreft....
Laat het maar vast morgen zijn...
Van..... heel wat meer schoolse aangelegenheden en pas om kwart voor zes naar huis rijden...
Dat wordt Chinees vanavond....
En ach... de Telegraaf op het tafeltje bij de Chinees (die je dan ook alleen dáár leest) en zien dat er weer twee iconen zijn heengegaan; Martine Bijl en Barry Hughes.....
Thuiskomen met je plastic zakje waarin het plastic bakje Chinees en de buurman een buurvrouw huilend buiten bij de auto zitten staan....
Haar broer... palliatieve sedatie... afscheid nemen nu...
Grrrrr... die dood... ik ben er niet bang voor maar wennen kan ik er ook niet aan....
Soms kan ik dan echt even zijn bui hebben van....'wat een ongein en onzin dat leventje hier... je werkt je uit de naad.... je hebt een bak ellende en wat vreugde.... om er uiteindelijk gewoon mee op te houden...'.
Ben je geen schrijver, acteur of kunstenaar dan heb je nog niet eens wat om achter te laten dan een generatie... nou twee dan... die nog eens wat anekdotes over je vertellen... maar daarna houdt het dan ook echt op....
Dan word je gewoon een naam aan een stamboom.... meer niet....
Er was eens...
Wie???..... Ja dat weet ik ook nie.... da's zo lang geleden.....
En mocht er dan ook nog een foto bijgevoegd zijn dan kun je hooguit zeggen 'oh kijk die pukkel dat heb ik van haar geërfd'....
Maar niet te lang bij stil staan....
Martine laat in ieder geval haar liedjes en vertalingen van toneelstukken en musicals na... en oude tv programma's waar over 75 jaar laatdunkend over wordt gezegd "jeetje, dat de mensen dat leuk vonden zeg"....
Net zoals je ze nu over Swiebertje of de Fabeltjeskrant hoort praten...
En komt zo'n programma als de Fabeltjeskrant dan terug (op Netflix) dan zijn het compleet gemoderniseerde animatie poppen in een hectisch verhaal van deze tijd.....
Pffft dat zit ik dan ......in de klas met mijn antieke poppenkast figuren....
Van... en toch...en toch...
Laatst trok ik mijn hand terug in mijn mouw...
Ik pakte die mouw aan de binnenkant beet... zodat het leek of het een mond was....
En....de kinderen keken heus niet meer naar mij maar naar die mouw die praatte....
Ze hadden mij niet eens in de gaten....
En naar die mouw luisterden ze wél notabene....
En zo kwam ook vandaag een leerling van therapie terug met twee getekende gezichtjes op zijn vingers ....
Er ontstond een complete fantasie dialoog tussen die vingers...
Het bestaat dus nog heus wel.... de eenvoud der dingen...
Zo ook dat prachtige filmpje dat laatst op Facebook voorbijkwam...
Hilarisch..... zo eenvoudig..... zo minimalistisch...... maar zó ongelofelijk prachtig....
https://youtu.be/SNS7nGOIOwY
Van.... ach... ik was straks eens... toch leuk om mijn steentje bijdragen te hebben... ja toch...
Laat ik het maar zo bekijken...
Word ik toch vrolijker van dan van die andere gedachte....
Van..... ik wil douchen en naar boven.... maar na het nagelbijten tijdens Federer (MAAR HIJ WINT!!!!!) Wavrinka, nu de partij Voudrousova tegen Martic en die is evenzo afschuwelijk spannend...
Van er doorheen zitten naar weer overeind krabbelen.... van fysiek moe en psychisch afgemat....
Wat is tennis toch mooi om naar te kijken....
Kijk.... en dat had ik in dit leventje toch mooi niet willen missen...
Zal ik later boven vast nog vaak aan terugdenken....
Ikke wel....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten