Dat midden in de week... en die... laatste schooldag van dit schooljaar...
Zo rij ik door Arnhem en denk bij elke straat, stoplicht, rotonde.... laatste keer van dit schooljaar...
Maar het besef dringt nauwelijks door....
Van... nog 1x het pad naar school.... hek langs.... parkeerplaats vinden.... deur door.... koffie halen.... computer aanzetten.... en dan straks zes weken lang niets....
Van.... nog 1x gym en afscheid van de gym juf die na de vakantie niet meer terugkomt....
De laatste kleuter verjaardag van dit schooljaar vieren....
Afscheidscadeautjes van ouders....
De laatste knuffels voor de kinderen.... vandaag een beetje extra...
De laatste zwaai en natte zoen .....
Nog één overdracht.... nog één verslag.... de foto's van de iPad wissen..... de lades opruimen.... collega's dag zeggen...... een laatste afscheidswoordje naar ouders mailen.... met een foto van hun kind op de eerste schooldag en vandaag een jaar later..... de computer afsluiten.... digibord uitzetten.... ramen dicht....
Een laatste blik op het lokaal.... dag klas tot over 6 weken.....
Een laatste wandel door de lange gangen....
De deur die automatisch opengaat als ik er aankom....
Stap over de drempel....
Je laatste schoolgedachte:......
Droom je dromen verder
Dan morgen of vandaag
Stop niet bij je grenzen
Wat wil je nou écht graag
Wat zou je hopen
Dat jou zou overkomen
Onthoud:
'Zeg nooit nooit
Tegen je allermooiste dromen'......
Hier dacht ik aan toen ik deze week terugdacht aan het afgelopen jaar.
Een bijzonder jaar met bijzondere kanjers.
Als juf bedenk je aan het begin van een jaar altijd wat je de kinderen weer zal leren.
Aan het eind van het jaar kom je er altijd weer achter hoeveel je eigenlijk weer juist van hén geleerd hebt!
En waarschijnlijk is dat het wat ons vak zo waardevol maakt!
Grenzen zijn er verlegd vooral. Want wat zijn onze leerlingen doorzetters en doorbijters!
Wij kunnen als 'grote mensen' nog wel eens voorbij lopen aan wat er werkelijk toe doet. Deze kinderen houden vast aan hun kern, aan hun droom en aan dat waar het om draait in het leven. Mede dankzij hun vaak zo even bijzondere ouders.
Het was weer een voorrecht dit jaar met deze kinderen te mogen werken.
Maar dan nu.....VAKANTIE!!!!!!
(Maar of daar nu écht tot me doordringt....????)
Van..... op naar huis.... en en beetje tempo want we moeten naar de diploma uitreiking van Babeth vanavond....
Ik haal snel wat broodjes zalm voor mezelf want Willem heeft nog Chinees van gisteren over....
Snel de honden uitlaten....
Snel nog een kop koffie....
Snel nog even wat opgekalefateren....
Tot de ontdekking komen dat de klok aan de muur helemaal niet loopt (batterij leeg) en we dus enorm moeten opschieten willen we nog op tijd komen....
Nou staat Willem algemeen bekend om zijn slome rijgedrag.... maar geloof me... deze man kan óók ernstig hard rijden als hij op tijd bij zijn kind wel zijn....160 kilometer per uur over de
En ja hoor.... we zijn op tijd.... nét op tijd....
Van... daar komen ze aan aan marcheren... Babeth en vriend Jay naast elkaar....
Naast het diploma het mooiste wat Babeth kon overhouden aan haar middelbare schoolperiode....
Van.... opgeroepen worden... over de rode loper terwijl de leraar en quote over je verteld...
Jay die wordt uitgedaagd een salto achterover vanaf de grond te maken.... en hij doet het....HIJ DOET HET!!!!!
Babeth die Babbelbeth wordt genoemd....
Het knuffel moment....
De handtekening....
En een trotse... over trotse papa Willem....
Van.... nu nog een drankje.... en hapje.... euh correctie... veel hapjes want als je Rhedens Lyceum roept is waarschijnlijk Willems complete maaginhoud leeg....
Nog zus Hanna naar huis brengen en dan misschien toch een beetje voorzichtig dat vakantiegevoel....
Alhoewel.... morgenochtend vroeg moet ik Blitz alweer naar Willems school brengen voor een vossenjacht....
Vrijdagochtend vroeg... naar de tandarts....
Ik vrees dat dat ultieme vakantiegevoel nog even op zich laat wachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten