Speciaal onderwijs... speciale kinderen....
Natuurlijk is nooit één kind hetzelfde maar bij ons zijn de verschillen natuurlijk wel heel groot omdat ieder kind in het speciaal onderwijs speciale zorg nodig heeft....
Door een syndroom.... door een ontwikkelings of leerachterstand... door een stoornis of ziekte....
Mijn vak is nooit saai....
Eerder uitdagend... boeiend... creatief......
Speciaal onderwijs.... speciale kijk en begeleiding....
Natuurlijk heeft elk kind die speciale kijk en begeleiding nodig...
Willen ze zich allemaal gekend en begrepen weten .... maar bij ons is de begeleiding wel heel bijzonder.... geen eenheidsworst instructie.... niet dezelfde methoden.... maar allemaal hun eigen onderwijs ondersteuningsbehoefte....
Mijn vak is nooit saai.....
Eerder liefdevol....zorgzaam.... dankbaar.....
Door elk talent en elke mogelijkheid te leren kennen en daarmee iets te mogen en kunnen doen betekent elk kind te zien groeien... rijpen.... ontwikkelen....
Ieder kind is er één
Mijn vak is nooit saai.....
Nee.... nooit saai... en zoals hierboven staat beschreven lijkt het ook een behoorlijk ideaal vak....een mooi vak ..... bruisend.... blij....
Bestaat dat.... een ideaal vak....?
Alleen maar mooi.... fijn... dankbaar... blij....?
Nee....nee echt niet... mijn vak is af en toe ook hartverscheurend.... want eerder nog dan op een reguliere school heb je te maken met ernstige ziekte.... overlijden..... nooit meer beter worden.... verergeren.....verslechteren....
Kinderen die oneindig hun best doen om te overleven.... of zo kwalitatief goed mogelijk te kunnen leven.....te accepteren.... elke keer weer ziekenhuizen bezoeken.... of er langdurig verblijven....
Mijn vak is dus soms ook hartverscheurend....
Oooh... ik bewonder zo verschrikkelijk die moed in deze kinderen....
Een moed en wilskracht die wij ons nauwelijks voor kunnen stellen....
Het plezier vinden in kleine en nóg veel kleinere dingen....
Nee.... ons vak is niet alleen maar rozengeur en maneschijn....
En door zo'n periode ging ik de laatste weken heen....
Zo'n 'hartverscheurende' periode....
Met een piepjonge kleuter....
Zo klein nog.... en al zo'n strijd leverend....
En natuurlijk komt er van alle kanten zorg en hulp....
En natuurlijk leeft iedereen mee....
Gek genoeg voel ik dat alleen altijd achteraf.....
Als je de adrenaline kwijt bent.... de redding, nadat de nood het hoogst was, nabij is....
Als je weet dat het goed komt....
En wat heet dan goed bij onze leerlingen...?
Van... en eigenlijk mag dat ook best wel eens gezegd worden...
Dat ons vak nooit saai is.... allemachtig mooi is... maar soms ook zo hartverscheurend als je zo'n klein dapper kleutertje ziet knokken......
Gelukkig zijn dit de uitzonderingen hoor....
Van.. nu heb ik weekend... na twee volle full time weken....
Nu ga ik loslaten....
Maar... vraag ik me dan af... hoe doe je zoiets...?
Je doet het hoor.... want je hebt je energie weer nodig voor de komende periode...
We zijn er nog niet....
Maar hoe doe je het....dat loslaten....?
Je wilt immers niets liever dan een goede afloop....
In ieder geval een zo goed mogelijk verloop....
En dat maalt in je hoofd....
Bepaalde aanblikken zitten op je netvlies gegrifd ....
Van... maar toch ontspannen....ik ga het beleven dit weekend... hoe ik dat vorm ga geven....
Bij thuiskomst mislukte het al hopeloos....
Van... later thuis komen dan anders door nog veel geregel op school....
Half zeven pas....
En dan een sjacherijnig hongerige Willem die alleen maar kan uitbrengen dat je zó laat bent.... en zijn... na ook een lange schooldag.... hongerige dochter.....
Geen tijd om even bij te komen... boodschappen op het aanrecht... pannen op het fornuis... en doorgaan....
Een snelle maaltijd bedacht in de wetenschap dat de heer des huizes wel sjaggie van de honger zou zijn....
Rauwe andijvie stamppot van aardappelpuree....
Hatsekidee.....
Binnen een kwartier je man weer tevree .....
Nu dan ontspanning....?
Van... nog even wat filmpjes naar iemand van het zorgteam sturen....
Natuurlijk lukt dat niet....
Want natuurlijk is je data weer vol....
Legen dus maar eerst....
Alles op je externe schijf......
Ja nu kan het wel....
Nu dan ontspanning....?
Van... twee ruziënde katten die een aanval op elkaar beramen op en rond en in de krabpaal....en even later ... na het beramen.....nog uitvoeren ook...
Allebei maar even aandacht geven... en eten... dat leidt af....
Nu dan ontspanning....?
Een telefoontje... van iemand die even haar verhaal kwijt wil....
De luister modus dus maar aan....
Luisteren is vaak al 90% van de oplossing voor het probleem....
Nu dan....?
Ik reik naar mijn breiwerk.... mouw één....
De deurbel....
Oh ja... de buurtjes terug van vakantie....
Over overstromingen... en harde wind... die de vakantievreugde zo ruw verstoorde...
Nu....?
Ach ja.... met twee voetbalwedstrijden op tv....en een geïrriteerde metgezel omdat zijn cluppie er met de pet naar gooit....
Maar wel twee tikkende pennen..... rikketik... rikketik....1 roze, 5 gemêleerd....3 roze....3 gemêleerd....
Zal ik toch nog even gauw dat handelingsplan aanpassen....?
Nee, je blijft zitten....
Zal ik toch dat ene berichtje over die afspraak versturen....
Ja, dat moet wel even....
Rikketik.... rikketik....
Als ik nou maandag.....
Van.... loslaten... hoe doe je dat....?
Ik ben er zo slecht in.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten