Ons hotel stond immers pal aan de haven waar vandaan ze, naast de boten die aan een groepssingle reis begonnen, vertrokken...
De jongere en oudere agenten wisselden elkaar 2x per dag af....
Ze haalden koffie in ons hotel.... of medicijnen in de apotheek naast ons...
Vandaag lees ik over de aanvaring van vannacht...
Zes man overboord.... een man en peuter vermist.... twee man in het ziekenhuis....
Een ziekenhuis dat nog aangetast door de aardbeving amper bestaansrecht heeft maar dat ze nu toch snel gaan opknappen....
Eerst de boulevard....
Alles voor het toerisme....
Daar leven ze immers van...
Terwijl toch eigenlijk het laatste vliegtuig aanstaande zaterdag vertrekt..... om dan pas in april weer aan te vliegen.......
In de winter is het vliegveld... welke eveneens midden in een verbouwing verkeert... gesloten....
Je kan alleen via Athene en via via via met boten op Kos komen....
Heel andere boten dan die van vannacht...
Grote... enorme... passagiersschepen die met loeiende toeters/scheepshoorns aankondigen dat ze in aantocht zijn...
Om dan aan te meren aan de alternatieve kade...
De originele is immers ook verwoest en in opbouw...
Boten die van heinde en ver via allemaal andere eilanden op Kos aankomen...
Deze bootjes hoeven niet opgeblazen te worden....
En dit bootje kwam notabene uit Turkije...
Je kan Turkije zien liggen als je langs de boulevard loopt...
Dagelijks vertrekken er meerdere toeristenschepen, vol joelende mensen naartoe....
Ze vertrekken zelfs buiten het seizoen nog.... voor de eilandbewoners zelf...
Zij die niet naar het vaste land vertrekken...
Van.....dit bootje vertrok uit Turkije.... middenin de nacht... zonder verlichting....
En wellicht betaalden ze daar meer voor dan de toeristen in het hoogseizoen voor hún overtochtje....
En juist toen kwam de patrouille boot aanvaren .... net gewisseld van bemanning....
Zij zagen het rubberbootje niet....
Vreemd.... ik heb toch schijnwerpers gezien op die boten....
Hmm ja dat heb ik... maar ze waren inderdaad nooit aan....
De kleine vissersboten met stokoude vissertjes varen immers zelf allemaal verlicht....
Ze willen zien waar ze hun netten uitgooien....
Ze willen weten wat ze straks omhoog halen om later die nacht... in de zeer vroege ochtend, hun vangst op de boulevard te laten verkopen door hun even zo stokoude echtgenoten...
Om dan zelf de netten te boeten die die nacht schade opliepen...
Van... het zal geen knal geweest zijn die aanvaring...
Eerder een luid gesis van een leeglopende rubberboot....waar 32 man en kind aan boord waren....
En ergens daar tussen Turkije en Kos.... hoe ver zal het zijn.... een uurtje zwemmen....?....
Daar ergens moeten een vader en kind dobberen...
Bah... wat een rot verhaal om je dag mee in te nemen....
En wat extra dankbaar ben ik daarom als ik een uur later de verjaardag kan vieren van een Syrisch vluchtelingetje die 5 is geworden...
5 Jaar... hij begint net en heeft toch al een heel leven achter zich....
Maar Goddank ook een heel leven nog te gaan....
Zéér moeilijk gedrag werd er gezegd....
Maar eigenlijk een roep "Geef mij grenzen aan, want ik ben ze de afgelopen periode kwijt geraakt door zéér moeilijke omstandigheden"...
"Ik zoek veiligheid.... ik zoek vertrouwen"...
Kijk hem glunderen....
Kijk hem trots zijn als hij de zelfgemaakte taart van mama mag trakteren...
Kijk hem dankbaar zijn met zijn cadeautje van de juf die hij met ziel en zaligheid verdedigt als een andere kleuter het wil afpakken....
Klik hem dansen op de muziek van twee violen en een trommel en een fluit....
Kijk hem weer kind mogen worden... en zijn.....
En kijk zijn mama eens.... de tocht overleefd... weer in staat haar kind zijn leven terug te geven....
Daar waar niets zijn geluk in de weg staat....
Toch....?!?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten