Op het digibord brandt een knapperig haardvuurtje..... en er klinkt uit de boxen zachte rustige kerstmuziek...samengesteld door meesters en juffen die snappen dat je nou geen dance house kerstliedjes moet draaien.... die nummers waar er zoveel van zijn...
Deze meesters en juffen snappen het.....
Gedurende de hele dag zijn wij klassenleiding alert op hoe wij het beste kunnen ondersteunen, lesgeven, begeleiden, aan kunnen sturen want we weten hoe speciaal onze leerlingen zijn....
Wie goed kijkt, observeert, aanvoelt, weet wat er nodig is....
We werken hard... vol bezieling....het kind staat centraal en voelt zich gekend en begrepen...
We geven les met materialen die veelal zelf gemaakt zijn en gedeeld worden....
Zowel creatief driedimensionaal concreet materiaal, gemaakt van bijvoorbeeld de postcodeloterij koektrommel die we niet zelf thuis vullen met koekjes van Verkade, maar meenemen naar school om er eentaaksdozen van te maken... als van spullen die we bij Actions of Euroshoppers vinden en waar we altijd wel een manier van lesgeven mee vinden...
Zowel van werkbladen die we zelf maken als van digitale lessen die in de cloud gedeeld worden en waar we bijvoorbeeld vandaag weer zoveel plezier van hadden...
Samen schouders eronder en mogelijkheden en nieuwe kansen biedend voor die leerling...
We hebben managers, teamleiders en directeuren, ondersteunend personeel die zoveel meer overstijgend denken dan waar we bij stil staan...
Hoe houden we ons personeel.... zodat de leerlingen gedegen leerkrachten en onderwijs assistenten hebben....
Hoe redden we het financieel..
Hoe kunnen we samen onze leerlingen zo optimaal mogelijk laten groeien met een maar al te vaak minimaal budget aan mogelijkheden...
Hoe geven we zo optimaal en effectief mogelijk onderwijs...
Hoe houden we de gemoederen blijvend positief, deskundig, creatief, vooruitstrevend, innovatief, sprankelend, blijmoedig....
We hebben de leerlingen...die speciaal zijn... met of zonder stempel, etiketje of label....
Een beperking die zeker hun aanwezige talenten niet in de weg staan... want zij en wij gaan ervoor....
Zo zie ik vandaag een bericht voorbij komen van een jongen die autistisch is en een boek schreef....."ik was al autist, voor ik het wist ....
We hebben de ouders....
Wat een wegen hebben die te bewandelen...!!
De medische wereld... de weg van acceptatie... de plek in het gezin... het eeuwige gevecht dat ze voor dit kind blijven leveren... de vele vele onderzoeken, gesprekken, overleggen.... de speciale scholen met hun diverse loketten.... de wetten....
DE WETTEN.....!!!!!
Die regels die er zijn om dingen duidelijker, helderder en behapbaar te maken....omdat het naast mooi.. dankbaar... maar al te vaak oh zo zwaar is...
Want dan hebben we daar de instanties...
De instanties...!!!!!
Zij die alles hierboven aansturen... deuren openen en mogelijkheden aanreiken....
Wat zeg ik nou...????
Zo zou het moeten zijn ja...
En laat ik eerlijk blijven (want je snapt al dat er iets woedends komt als ik op deze manier schrijf).....
Laat ik eerlijk blijven....
Er zijn veel hulpverleners die graag willen maar ook met hun rug tegen de muur staan...
Door de bomen van instantie wirwar, de wetgeving wirwar en veranderingen, de regeltjes wirwar...waar zij zelf deel van uitmaken....het bos niet meer zien...
Die hun ontzettende best doen... begaan en betrokken zijn... en net als wij hun weg zoeken... hun grens zoeken tussen medemenselijkheid en professional blijven....
Maar....
Een dag na weken in gesprek met instanties...
Allemaal ons best doend voor het welbevinden van kinderen en de gezinnen... de basis dus... waarin zij leven....
Allemaal zoekend naar mogelijkheden... kansen...
En dan lees je vandaag een brief van een uitkeringsinstantie die het zou moeten weten... die deuren zou kunnen openen.... mogelijkheden en kansen kan aanreiken.... ouders kan ontlasten....
En dan concluderen ze....echt waar....!!!!.....:
Uitkering afgewezen.. autisme valt niet onder een handicap of langdurig ziektebeeld.... het gedrag van een autist is impulsief..... en het heeft een ontwikkelingsachterstand
En nog meer woorden van gelijke strekking....
Een autist is impulsief....en heeft een ontwikkelingsachterstand
Autisme is geen handicap...
Het valt niet onder langdurig....
Echt het staat er...
Geschreven door een specialist, die het kind heeft gezien... de ouders en familie gesproken heeft...
En mocht ik het nou toch verkeerd gelezen hebben.. ..(dat zou mooi zijn) ...dan neem ik alle woorden terug....
Maar nee... autisme is als een griepje... een galsteentje..... maagpijntje.... blinde darm ontstekinkje..... dat overgaat ......
"Ik was al autist voor ik het wist".....
Mag ik even deze titel aanvullen beste schrijver....
"Ik was al autist voor ik het wist....nu mijn hulpverleners nog"....
Mijn klomp is gebroken.... mijn vertrouwen in de(ze) wettelijke instanties ligt even aan gruzelementen ......en ik vraag me stellig af wie hier in hun eigen wereldje leven....einde bericht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten