Het is zo'n dingetje...
Je komt het regelmatiger tegen in ons vak dan je zou denken...
En ga de machtsstrijd nou niet aan.... want je verliest...
Je verliest te allen tijde....
Gewoon omdat het niet om macht draait... maar juist om onmacht....
Geen kind wil akelig, naar, vervelend, stout gevonden worden....
Kinderen willen juist lief gevonden worden... geknuffeld worden, complimentjes krijgen, aardig zijn en lief doen...
Maar in hun hulpeloosheid... hun hopeloosheid... komt die onmacht...
Het zou zo simpel zijn zo'n leerling aan te pakken....
Je bent immers altijd sterker, verbaal en fysiek....
Het zou zo simpel zijn zo'n leerling klein te krijgen...
Jij bent immers veel groter...
Maar geloof me....
Als je een beetje mens bent, voelt dat niet goed....
En toch... toch valt ontzettend pedagogisch zijn ook niet altijd mee als zo'n 'ettertje' je het bloed onder de nagels vandaan haalt....
Ik heb alleen gelukkig altijd...ALTIJD... die ene mantra in mijn hoofd...."Waar komt dit gedrag vandaan... wat is er gebeurd dat deze leerling zo boos... zo wanhopig, maakt...?
En dat antwoord ligt vaak heel dichtbij....
En het enige dat zo'n leerling dan vaak wil, is bevestigd worden in zijn gevoel.... gekend worden... zich begrepen weten....
Van daaruit is het een klein stapje maar de rest....
De uitleg... het gemeend sorry zeggen.... het goede gedrag... de rust...
Van... en soms komt het dan weer terug..... omdat het gevoel wel gekend is maar de oorzaak niet weggenomen...
Soms kunnen juffen dat ook niet... omdat de oorzaak dieper ligt en de oplossing verder, dan je zou willen....
Eén ding weet ik dan altijd zeker....
Het is voor die leerling moeilijker dan voor mij.....
Ik kan verder.... die leerling gaat terug...
Van..... en zo'n dag is het zo'n beetje....
Agressie... paniek aanvallen.... domino effect....
Elke juf of meester herkent dat...
Zeker in deze december tijd....
Van... en in je auto ritje naar huis probeer je dan los te laten...
Te bedenken wat goed ging... wat anders kan... hoe je het morgen zal doen...
Maar je hart blijft uitgaan naar die leerlingen....
Het hele auto ritje....
Boodschappen doen....
En.....
Al weken..... langer zelfs... ben ik op zoek naar een winterjas...
Vandaag nog hoor ik iemand zeggen "Jij moet wel een kledingkast of 4 á 5 hebben...je hebt hebt echt elke dag wat anders aan...."
Dat is niet zo natuurlijk....
Ik heb een basis of wat... en een heleboel om te combineren...
Ander vestje, andere schoenen, verschillende kleuren panty's, sjaaltjes, oorbellen enz....
En steeds lijkt het dan of ik weer wat nieuws aan heb....
Maar een leuk compliment vind ik het zeker....!
Alleen een jas.... pffft.... dat blijft een crime....
Eén winterjas heb ik.... en die heb ik toch heus al twee jaar.....
Al draag ik er dan misschien steeds een ander sjaaltje over....het blijft dezelfde jas....
En ik heb nog iets....
Aan mezelf geef ik nooit veel geld uit....
Alles gaat naar Willem, kinderen en kleinkinderen, leerlingen zelfs of naar de beesten....
Van... ik heb dus al maanden jassen gekeken maar ik vind ze allemaal te duur....
Ik wacht wel op die aanbieding, uitverkoop....
Maar black friday kwam... en cyber monday....
Maar die jas kwam niet voorbij....
Tot ik vandaag de winkel INliep.... en tegen die ene jas AANliep....
Die jas van.... pffft...€79.00 ......
Veel te duur....
Maar zó gaaf....!
Ja, of je moet er honderden euro's tegenaan gooien... maar dat doe ik écht dus niet....
En nou heb ik al die weken tegen mezelf gezegd "Ik koop geen dure jas en wacht op dat koopie"....en dan kom ik deze tegen en dan doet dat bedrag ineens veel minder zeer....
Terwijl er echt jassen omheen hangen die voor 50% afgeprijsd zijn....een koopie dus...
Maar nee... het moet deze jas worden....
Ik hang hem één keer terug maar vlak voor de uitgang trekt die magneet me terug...
Als je het niet doet, ben je gek....
Doe het nou maar... die ene keer....
En yes.... ik heb een winterjas....
Eindelijk....!
Van... nu gauw maar boodschappen doen voor ik me bedenk en hem weer terugbreng....
En eten koken... en sinterklaas journaal kijken...
Ben blij dat wij het al gevierd hebben want de cadeautjes zijn met de stoomtrein naar de zuiderzon weer vertrokken...
Foutje van de hoofd piet....
Hadden we anders mooi zonder cadeautjes gezeten....
Een tranen met tuiten feest zou dat geweest zijn dan....
Als dat vóór donderdag maar goed afloopt voor de klas...
Anders kun je er gif op innemen dat de ene na de andere leerling flipt... en dan helpen woorden als "ik snap dat je verdrietig bent", niet meer .....
Van... en zo mijmer je toch de avond weer over die voorvallen van vandaag....
En neem je ze mee je blog in....
Omdat er niets moeilijker is dan loslaten....als je hart verbonden is met dat wat je het liefst doet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten