Willem en mijn kleinkinderen in mooie discussies over uiterlijk en innerlijk... en over wat er dan na de dood is ....
De jongste... Britt.. met rode wangetjes van de ochtend wind na het uitlaten van de honden samen met Willem...
Ze heeft genoten.... en is wel 10 centimeter gegroeid van alle complimentjes die ze van hem kreeg..
Hoe ver ze de stok kon gooien en hoe goed de honden naar haar luisteren....
Van... dan belt mijn vriendinnetje Annet..
We zien elkaar veel te weinig nog tegenwoordig...
Zij onregelmatige diensten en ik alleen de weekenden vrij....
Maar na volgende week heb ik vakantie....
Dan kunnen weer mooi afspreken...
Annet: "ik bel je wel even"..
Oh oh MUTS we bellen nu toch al...
Het is even stil en dan gieren we het uit...
Annet wil data weten van mijn vrije dagen zodat we kunnen afspreken.......
Ik: "dan moet ik even kijken in mijn agenda.. maar ik kan mijn telefoon niet vinden"
Nu is het haar beurt...
Oh oh MUTS je belt er nu mee....
Het is niet waar hè... dat ik dezelfde fout binnen een minuut maak terwijl ik haar zojuist uitlacht...
Jawel dus...
We hikken... we gieren... de ramen rollen over de wangen...
Oooooh hijgt Annet... en de dag is pas net begonnen...
Van.... vandaag hoor ik voor het eerst van het woord feminicide ....
En eigenlijk vind ik dat best ernstig van mezelf...
Ik hoor ervan op het journaal...
Foto's van haar verminkte mishandelde lichaam vulden voorpagina van kranten en beelden op de televisie aldaar...
Nou schroomt de NOS niet snel om gruwelijke beelden uit te zenden... liefst zelfs nog als de kinderen wakker zijn...
Deze beelden echter laten ze niet zien...
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe afschuwelijk erg het daarom geweest niet zijn...
Wel zie ik honderden Mexicaanse vrouwen op de been.. die het parlementsgebouw bekladden meer de tekst "Mexico feminicide staat"...
Ze dragen... als tegenoffensief... foto's van een onbeschadigde mooie Ingrid...
Hoe naïef ben ik dat ik hier nog nooit van gehoord had...
En toch heb ik dat wel bedenk ik mij als ik me inlees over feminicide...
Vrouwen die gedood worden omdat ze vrouw zijn... huiselijk geweld...
Ik herinner me die moeder van een leerling ooit lang geleden.... vluchtelingen gezin....
Een moeder... zó bang.... met haar hoofd tegen de muur geslagen omdat ze tegen haar man inging....
Zij leeft nog... maar hoe....?
Het is, als ik verder graaf, veel erger nog dan ik wil geloven..
In Parijs was zelfs al eerder zo'n demonstratie... op Place de la Republique ....
Puur om het feit dat elke drie dagen...ELKE DRIE DAGEN!!!!....in Frankrijk een vrouw vermoord wordt door haar partner of ex partner...omdat ze vrouw is...
In Nederland wordt het weggeschreven onder het kopje 'familiedrama'...'huiselijk geweld'..'crime passionel'..... of iets van 'in de relationele sfeer'...
Alsof het ok maar iets met familie... liefde of passie te maken heeft...
Vrouwen die vermoord worden omdat ze vrouw zijn... iemands bezit zijn... en eigendom waar je mee kunt doen wat je wilt...
En nee... het zijn niet alleen 'die buitenlanders'....
In 2018 schoot een Nederlandse blanke agent zijn vrouw nog dood...
https://www.amnesty-international.be/nieuws/feminicide/17128
Een zeer uitgebreid artikel vind ik erover op de Belgische Amnesty website...
Ik kon het niet eens in één keer doorlezen... zoveel gruwel en afschuw riep het op...
Van......Vriendschap.....
Er gebeurde veel vandaag...
Vriendschap is een begrip dat zich, net als liefde, zo moeilijk laat omschrijven...
Zoek je het op op Wikipedia dat krijg je een soort statische uitleg...
"Vriendschap is een relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt.....
Als je tien mensen naar een omschrijving zou vragen... krijg je tien verschillende omschrijvingen denk ik...
Vriendschap is namelijk een gevoel dat een ieder anders ervaart...
De ene vriendschap is ook de andere niet... er zijn zóveel verschillende soorten...
Zou je mij naar vanmorgen vragen.... het gesprek met Annet... dan zou ik je heel wat anders vertellen dan als je mij naar vanmiddag zou vragen....
Vandaag is een vriendin van 'de kliek' jarig....
'De kliek' is ooit ontstaan uit een aantal wijkbewoners die om het park woonden en waarvan er een aantal ook nog eens de kinderen op dezelfde school hadden... en veel met elkaar optrokken...
Walk in dinners... Bourgondische eet feesten... verjaardagen...visten.. uitgingen...
We bestonden uit 12 mensen....
We deelden lief en leed... voor en tegenspoed...stonden altijd voor elkaar klaar.... zijn ONGELOFELIJK divers.... maar namen en nemen elkaar zoals we zijn...ook al waren we het lang niet altijd met elkaar eens wat betreft gewoontes, opvoeding, relaties enz....
Een unieke kliek dus...
Later gingen we ook allemaal naar dezelfde camping in Drenthe...
Een ware happening.... samenkomst van mensen en honden...
Een van ons verloor op tragische wijze haar man....
Ontmoette een nieuwe en ging ver weg wonen....
Toch kwam het nieuwe stel zo vaak mogelijk...
Ook ik raakte in scheiding.... en ging in een andere wijk wonen....
Weliswaar bleef ik in Arnhem... maar toch....
We waren allemaal binnen een half uur bij haar.... we hebben zoveel verdriet gedeeld toen...
Uiteindelijk ging ze terug naar Australië... haar vaderland... maar we hebben nog steeds contract.....
Wederom werd een lid van de kliek ziek...
Zijn laatste wens.... met ons allen naar de Drenthse camping...
We regelden een ziekenhuis bed en andere benodigdheden en hadden een prachtige week samen...
Dood en volop leven gingen hand in hand...
De dood maakte deel uit van dat leven...
Drie weken later overleed hij...
Alweer een weduwe.....
En zij kreeg kanker....
Vooral haar twee directe achterburen en medekliekers hebben toen zoveel betekent...
En wij anderen steunden daarnaast zoveel als mogelijk....
Ze is er nog.... vrolijk... opgewekt... optimistisch..... jeugdig... met de angst op de achtergrond...
In maart vieren we in een zaaltje haar 70ste verjaardag...
En geloof me... niemand ziet die leeftijd aan haar af...
Vandaag vierden we weer een verjaardag...
Maar de man des huizes is ziek...
Ernstig ziek... kanker met uitzaaiingen en geen chemokuur die kan helpen...
Pijnbestrijding en heel misschien en bestraling die wat kan verlichten...
De visite zit in de kamer...
We vieren het niet 's avonds hoor... kom maar gezellig 'S middags...vertelt de jarige..
En dus zit de kamer vol...
Achterin de kamer staat een bedstoel.... een hele luie...
Daarin ligt de zieke ... hij slaapt...
We zitten even bij hem Willem en ik... maar alles vermoeid hem snel...
Willem en hij drinken samen een borrel...
"Ja dat vind ik fijn" mompelt hij tegen Willem...
Tot het laatste toe zullen we het leven vieren en genieten....
Dan dommelt hij weer in....
Het feest viert door.......
Is anders altijd een feest bij ons er eentje van 'jongens wat een lol... niet moeilijk doen... zingen.... drinken... eten...plezier'
Vandaag komen er diepzinnige gesprekken op gang....
Er wordt georeerd... geluisterd....gelachen...
Er worden meningen, ervaringen frustraties en gevoelens gedeeld...
Het leven wordt tot op de bodem uitgespit lijkt het...
En de heer des huizes dommelt op de achtergrond...
Maakt deel uit van het feest... op zijn manier...en hoort bij ons...
Zoals het altijd bij ons kon als we samen zijn immers...
Ieder is wie hij is... de stoere West Friezin... de uitbundige goedlachse Arnhemse... de overgevoelige Twentenaar.... de volgzame van de Gooise matras....en dus de slaperige Achterhoeker .... (de Ernemmer en Limburgse zijn er vandaag niet bij)...
Hand in hand gaat het weer...
Hoe we ook zijn.. we vormen een kliek... een eenheid....
Een kudde individuutjes....uniekelingen....ukliekelingen .....
Wat voelt het weer als samen....
Voor elkaar... met elkaar...
Dan is het tijd om te gaan...
We knuffelen de zieke oervriend nog even...
"Heb je het allemaal nog een beetje kunnen volgen".... vraag ik...
Dat is goed om te weten..."
Mag ik je een kus geven vraagt Willem....
"Ja.... dat vind ik fijn" antwoord hij... en doezelt weer in..
Dan die ene traan... de stoere opmerking... het hoofd op die schouder... de knuffels... de belofte binnenkort even eruit te gaan... en we vertrekken....
Een oervriendschapsgevoel meenemend ....
Vriendschap reikt tot over grenzen van de dood....
Van.... en dan de dag besluiten met de uitspraak van een kunstenaar op tv...
"Het gaat niet om wat je wilt bereiken met iets in je leven maar om wat het losmaakt bij anderen en jezelf......
Willem en ik zijn er even stil van....
Want dat was inderdaad wat het was vandaag....
Al het bereikte viel weg... en was overbodig....
Het ging vandaag om wat het teweeg brengt en losmaakt in mensen....
En dat maakte het allemaal me het dagje wel.....!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten