Hoe ik het ook wendde of keerde... het kwam er steeds weer op....
Zou alles wat geschiedenis schreef ook zoveel impact gehad hebben...
Vast wel... anders waren er geen boeken over vol geschreven.... onderzoeken naar gedaan... documentaires over gemaakt...
Ik ben best benieuwd naar hoe dit over 5 jaar in de boeken zal staan...
En of er een monument komt of gedenkteken....
Van... maar allereerst even mijn saucijzenbroodje....
Jawel... een saucijzenbroodje...
Had mijn lieve Willem mij twee dagen geleden compleet vergeten ook te verwennen met croissants en lekkers... vandaag werd dat dubbel en dwars goed gemaakt met het lekkerst gekruide saucijzenbroodje van de omgeving...
Zoals je ze vroeger in de oude stationshal uit de automaat kon trekken...
Van... en hoezo dan corona zul je denken...
Ach... dat zou al bij die saucijzenbroodjes kunnen beginnen als ik wil...
Tegenwoordig ligt alles voorverpakt in de schappen...
En ook zou ik kunnen beginnen met het gesprekje tussen een honduitlatende voorbijganger die steeds een stapje achteruit ging... want oh jee... de afstand....
Ja sorry... mijn pup huppelt door het leven... zonder koers of uitgestippelde richting nog...
Maar dat bedoel ik dus allemaal niet....
Van... ik bedoel meer de uitwerking van de persconferentie van gisteren....
Bij ons voor bij het speeltuintje lijken ineens alle afstand regels te zijn opgeheven...
Bij, nu nog gebrek aan het schoolplein, staan hordes moeders bij het bankje driftig en heftig te oreren... discussiëren... beppen hoe dat straks moet als hun kind(eren) weer naar school moeten...
En hoe school dat denkt op te lossen...
En of ze wel elke dag kunnen...
Maar voor hen belangrijker nog misschien... of het wel veilig is....
En ik vraag me af of ineens het thuis onderwijs is afgelopen nou ze daar op dit tijdstip van de dag staan...terwijl de kinderen schommelen, klimmen, glijden, ravotten...
Van... ook bij ons roept het vragen op natuurlijk...
Een proefkonijn zoals sommige media ons plegen te noemen, voel ik me niet...
Gek genoeg heb ik op de één of andere manier wel vertrouwen in de woorden van regering en RIVM....
Al zet ook ik mijn vraagtekens erbij ....
Hoeven kinderen misschien niet ziek worden... maar what about us...?
Dan denk ik maar weer dat de rest van de maatregelen gehandhaafd blijven; ouders werken thuis, handen wassen, elleboog niezen, 1 persoon die functioneel winkelt, 1.5 meter afstand bewaren....
Dus het zijn enkel de kinderen die zich verplaatsen gaan...
Of ben ik nou naïef....?
Van... toch komen er van alle kanten bezorgde vragen...
Hoe gaan we dat straks doen dan...?
Kinderen houden geen afstand... zoveel is bekend...
Als een neus kriebelt wordt maar al te vaak die elleboog vergeten...
Jongens we hebben het over kinderen...
En getroost willen worden...
Die ruzie maken, elkaar in de haren vliegen...
En uit elkaar gehaald moeten worden....
Die les moeten krijgen van een juf die de som of de zin in het boek aanwijst omdat ze de draad allang kwijt zijn...
Die naast een knipoog ook een schouderklopje fijn vindt of een aai over de bol...
Die langs je naar buiten rent als de bel gaat....
Wiens appel gesneden moet worden...
Of die je moet helpen met het openmaken van een vastzittende beker melk of broodtrommel...
En in ons speciaal onderwijs geval, een luier om moet, lichamelijke zorg nodig heeft van bijvoorbeeld die speciale zalf of sondevoeding....
Nee.... die anderhalve meter kunnen we wel op onze buik schrijven...
En een ieder die zegt dat we het met tape en zeep wel redden, moet zich eens ernstig op z'n hoofd en achter zijn oren krabben....
Kinderen die al weken thuis binnen op elkaars lip gezeten hebben en nu losgelaten worden...
Maar goed... dan nog heb ik vertrouwen.....
Ben ik te goed van vertrouwen wellicht...
Mijn kinderen maken zich meer zorgen om mij dan ik over mezelf...
Maar mam je schildklier, je bloeddruk, je gewicht, je bronchitis, je allergie...
Tja....
Maar verkouden ben ik nog niet geweest....
Ik snotter immers altijd wel....
Van..... de zorgen om me heen nemen toe...
Hoe red ik dat als de school van mijn kinderen de kinderen om de dag naar school laten gaan.... en ikzelf voor de klas moet....?
Hoe red ik dat als mijn puber van 15 nog helemaal niet naar school mag...?
Wat moet ik nou.... mijn man is ...?!.. patiënt en dus kwetsbaar.... erg kwetsbaar....
Wat moet ik nou... ik doe de boodschappen voor mijn ouders/ zieke moeder... en maak hun huis schoon nu de hulp niet komt..... ik breng haar naar het ziekenhuis voor chemo, nu er beperkt vervoer is...
Ik ben donor..... ik kan niet ziek worden...
Ja ja..... we zijn er maar zó nog niet.....
Eerst met het RIVM.... dan met de tweede kamer....
De ene na de andere zorg komt voorbij....
Zorgen zonder zekerheid....
Tasten in duister...
Uitzichtsloze escape room....
Van... besturen van scholen vergaderen.... versturen 'strikte' mailtjes waar behoorlijk van geschrokken wordt...
Directies van scholen sturen mildere mailtjes.... die weer meer gerust stellen en zorgen delen....
Maar ook hoor ik van andere collega's uit het land dat er mindere begripvolle of mee levende en delende berichten van bovenaf komen....
Je kunt het ook allemaal niet kwalijk nemen...
Ik voel mij in ieder geval gesteund....
Van... wat ik in ieder geval voel is hoe kwetsbaar onderwijsland zich ineens voelt....
Niet bedrogen... niet onbegrepen.... niet in de steek gelaten... maar vooral kwetsbaar....
Van..... een ministers... en RIVM mensen... en schoolbesturen/ directies... doen op hun eigen manier oh zo hun best om zorgen weg te nemen.....
Soms doeltreffend... soms de plank misslaand ...
Hoe dan ook de kwetsbaarheid blijft...
Alsof je losgelaten wordt in een arena vol leeuwen of wilde stieren ...... voor het gevecht... waar jij de rode lap, of in ieder geval de prooi én de toreador bent.....en waarvan je de afloop niet kent.....
Terwijl de menigte schreeuwt en juicht.... jullie kunnen het....!!!!!
Vertrouwend op eigen kracht....
Alsof jij de eerste bent die het pad verkent... en de baan breekt....in een woest onontgonnen ogenschijnlijk onbegaanbaar oerwoud....
Maar zonder kapmes, vuur, voer of andere overlevingsspullen.....
Gewoon op goed vertrouwen....
Van..... ik hoor het allemaal aan....
Misschien steek ik mijn kop wel in het zand...
En natuurlijk moeten alle kwetsbaren.... of diegene die kwetsbaren thuis hebben of ervoor zorgen, zeker niet die leeuwenkuil ingaan....
Maar toch kan ik me niet voorstellen dat de regering leerkrachten, die toch al zo schaars te vinden zijn, willen uitroeien....
Daar zal toch wel over nagedacht zijn....????
Mag ik hopen....
Mag ik vertrouwen....
En dan ondertussen iedereen maar hopen dat zij maar niet de getroffenen zuilen zijn....
Van.... en zo kijk en luister ik bijna de hele dag naar bobo's.... die over ons lot nadenken.... hun hoofd breken.... hun zorgen uitspreken.... beslissingen nemen....
Ergens moeten ze toch beginnen....
En wij zijn de aangewezenen....
Van.... één voordeel had het vandaag .... terwijl ik de halve dag en hele avond keek....
Het kwam in me op toen ik tussen de spreekbeurten door zat te kijken naar de wisselingen van plek achter de microfoon...
En de mannetjes en vrouwtjes in jacquet notabene, met ontsmettingsmiddel spuitflesjes en poetsdoeken af en aan zag lopen....
Ik heb een nieuw scrabble-wordfeud-galgje woord ontdekt....
Spreekstoelontsmettingspoetser.....
Ik vind het een vitaal beroep.... en een dijk van een woord...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten