15 augustus 2020

 Dag van:

Wakker worden... weten dat het de 15e augustus is en dan direct erachteraan... oh ja... herdenking Jappenkampen Indonesië.... Zoals 4 mei er bij mij ingedrild is... zo zit ook die herdenking vast in het geheugen..... Mijn moeder zou trots zijn... zij heeft zich in dat herdenkings opzicht altijd achtergesteld gevoeld

bij mijn vader met zijn 2 wereldoorlogen in Nederland waarvan de 2e uitgebreid herdacht wordt....

Van.... dan even al die gedachten van vroeger langs je voorbij laten gaan.... Ik heb (gelukkig natuurlijk) nog zelf geen oorlog meegemaakt... maar allemensen wel de gevolgen daarvan bij mijn ouders en dus bij ons.... mijn zus en mij.... Tweede generatie oorlogsslachtoffers noemen ze dat... Ik heb er al zo vaak over geschreven hoeveel impact dat op je jeugd en opvoeding had...

Van... maar dat is niet het enige dat ik herdenk vandaag... Vandaag zouden Ben en Marleen 43 haar getrouwd zijn... ook voor Marleen en de kinderen weer een moeilijke dag..... Heb je het al moeilijk met iemand missen.... komen dit soort hoogtijdagen nog eens  voorbij.... En ik blijf erbij... Ben die helemaal nog niet gemist worden... niemand niet maar Ben zeker niet...

Het lijkt overigens wel of mijn kalender steeds meer gevuld raakt met herinneringsdagen in plaats van verjaardagsfeestdagen.... gisteren nog de

sterfdatum van onze Ruud.... en zo staan er steeds meer kruisjes achter namen op de kalender en komen er nieuwe data bij... sterfdatums.... het lot van ouder worden...!

Van... net als trouwdata doorgestreept worden.... Vanmorgen nog belt een  vriendin dat haar dochter ook niet verder kan..... Zoveel al geprobeerd.... zo vaak al teleurgesteld.... Het verdriet van een dochter voel je twee keer... eerst dat van haar... dan dat van jezelf... Misschien zelfs wel drie keer.... want dat van je kleinkinderen voel je misschien nog het hardst...

Willem zei laatst een keer "Ik geloof niet dat monogamie bestaat".... Gezien het aantal doorgekraste data op onze kalender zou je het haast denken... al denk ik dat er je reinste chaos zou ontstaan als er geen grens werd gesteld.... Zelf wil ik gewoon dat het bestaat... trouw kunnen blijven... hoeksteen kunnen zijn...

Niet dat ik dat waargemaakt heb... maar dat heeft dan ook jaren gekost ook te scheiden... en het heeft jaren gekost het gevoel van mislukt zijn kwijt te

raken.... En nog bonkt het soms door mijn hoofd "het is je niet gelukt... je hebt gefaald..." Wat natuurlijk onzin is... maar tja... dat leert je de tijd en inzicht....

Van... zoals zoveel dingen de tijd je leren... Dacht ik nog een paar weken geleden 'Wamp, je vervalt in oude fouten..... Vanavond zit ik op de schommelbank en ineens dat er iets.... Nee ik verval niet in oude fouten,  ik kom terug in mijn kern.... ik ben immers wie ik ben... Zorgend en min of meer dienend.... Wat er mis is zijn de mensen die daar misbruik van maken.. overheen lopen...... En dat er van zulke mensen als ik, snel misbruik te maken is, is nu eenmaal zo..... Daar oplettender in worden zodat je niet constant gekwetst wordt of dat boos op worden is geen ramp.... ik hoef er echter niet op te letten minder zorgzaam, minder dienend te zijn...ammehoela....

Van... zo'n schommelbank  schommelt nog eens fijne gedachten binnen....

Willem legt de laatste puntjes op de i wat betreft zijn preek morgen... Een preek over honden met filmpjes van zijn training met onze honden en voor het eerst een hond in de kerk... Babs mag, na lang wikken en wegen wie het zou worden,  mee... 

Willen maak je eens wat minder nerveus...."Ja maar ik heb dat altijd de dag ervoor en Wampie het is zo raar... geen fluiten mee.... geen geluidsinstallatie mee... en het lastigste... ik doe alles uit m'n hoofd dit keer..."

Lieve Willem.. als jij preekt over honden dan preek je vast niet alles uit je hoofd.... maar uit je hart...

Er verschijnt een glimlach om zijn mond.... ik zie zo'n schouders zakken....er komt weer wat rust terug...Duh... laat mij maar zorgend zijn!! ...