26 september 2020

Dag van:

Oké... na weer een nacht onrust van hoestbuien, dus zere ribben ervan, en een verstopte neus om de twee uur, waar geen lucht doorheen komt, dan nu toch besloten mijn school maar te bellen....

Wat moet ik doen....?

Nou.... testen dus, is direct het antwoord....

Ik snap het... regels zijn regels...

En als iemand zich aan corona regels wil houden, ben ik het wel, maar ik snap werkelijk van het RIVM niet waarom snotverkouden kinderen wel naar school

mogen om hun juf aan te steken, maar de juffen dan vervolgens niet naar hun werk mogen......

Waar ligt nou het hekele punt dat klassen onbemand raken...?

Ligt dat eraan dat wij ons moeten laten testen en die uitslagen zo lang op zich laten wachten óf zou het ook kunnen zijn dat als de snotneusjes 4-12 jaar thuisblijven, de juffen gewoon hun werk kunnen blijven doen met schone neusjes....

Enfin... ik hang....arggggggg.....25 minuten aan de lijn van het Covid test nummer...

Vijfentwintig minuten....!!!!!

Stel dat er nu 20 mensen werken bij dat callcentre...

Elk gesprek duurt zo'n 3 minuten....

Dat is om en nabij de 8 mensen per medewerker...

En dat maal 20....

Dan bellen er dus gemiddeld 160 mensen per half uur die lijn....

Dat is 320 per uur....

Dat is 2560 mensen per dag.... uitgaande van een 8 urige werkdag....

Nou ja... en daar ben ik er dus één van vandaag....

En waarschijnlijk bellen er vandaag maar 2558 mensen vandaag want ik heb niet de snuggerste medewerker aan de lijn....

Ik schijn niet te bestaan...

Althans niet gekoppeld aan mijn sofinummer want daar hoort iemand anders bij....

Ja knul maar ik zei 790 en niet 970....

We gaan verder....

Gelukkig herhaalt hij mijn telefoonnummer...

Nee lieve knul... mijn nummer eindigt niet op 799 maar op 977....

Zou hij last hebben van dyscalculie vraagt mijn onderwijshart zich dan direct bezorgd af....

Maar goed.... alles staat tenslotte op papier.... overigens de postcode ging meteen goed... maar ik noemde het voor de zekerheid maar cijfertje voor cijfertje en lettertje voor lettertje op....

Ik kan getest worden...

Morgen om 10.00 uur in Velp....

Ah... dat is fijn dichtbij...

Even voor de zekerheid aan hem vragen of ik het goed heb wat de locatie betreft......

Ik vraag nog beleefd of hij bekend is in Arnhem en omstreken....

Ja dat is hij....

Mooi...!

Is het in of bij het Velps ziekenhuis....?

Het is achter het tankstation mevrouw....

Ja dat snap ik... daar staat het ziekenhuis inderdaad...

Maar is het in of bij dat ziekenhuis....

Achter het tankstation mevrouw....

Fijn knul... ik vind het wel... Pffft .....

Van... kom laat ik weer eens een appeltaart bakken...

En voor het appels schillen dat vernuftige nieuwe apparaatje gebruiken dat ik van mijn zus kreeg....

Ideaal ding.... nou ja... voor hen die van kunst houden....

Ik krijg de meest vreemde of eigenijk kunstige appels....

Maar even later ruikt dan toch het huis weer heerlijk....

Van .... steeds in de stoel in slaap vallen...

De honden spelen buiten...

Dan beginnen Babs en Blitz om het hardst te blaffen...

Naar binnen dus met die beesten...

Maar waar zijn Borre en Benji....?

Als ik naar buiten loop zie ik het....

En het is dat ik het met eigen ogen zie... ik had het anders niet geloofd.... maar die twee liggen in het water....

Spartelend..... worstelend.... moe.... vies... ontredderd....

Geen Willem thuis... geen buren thuis....

Hoe krijg ik ze eruit....

Als ik het water in ga, krijg ik mezelf er niet uit leerde de ervaring....

En wat er dan gebeurd snap je niet.....

Maar je beesten zijn in nood... je graait in dat water... pakt ze bij kop en kont en hebt ineens een kracht waarvan je niet wist dat je het in je had (Ik kon ook vervolgens daarna niet meer breien van de pijn hoor... maar dat terzijde).....

Ik trek, sjor, til ze hop op de kant....

Ruim veertig kilo schoon aan de haak... hopla omhoog....

Hoe deed ik dat....?

Maar goed... ze staan er... druipend... schuldbewust.... en vreselijk stinkend......

Gelukkig appt Willem me dat hij onderweg is....

En als hij er is boent hij het torzwarte stel tot ze glimmen....

Er is overigens nu écht niks meer over van de schone opgeruimde kamer van vorig weekend....

En allemachtig wat stinkt het nog maar dat vieze sloot modderwater....

Van.... Willem heeft de nieuwe wasmachine mee....

Nog zo'n staaltje krachtpatserij....

Samen 121 jaar maar... we krijgen de oude machine beneden en de nieuwe boven...

Oh zo...!!!!

Alleen zegt Willem achteraf dat het totaal onverantwoordelijk was en hij het nooit meer doet...

Maar tja... da's achteraf hè...

Het ding staat... en doet het.... en hoe!!!!!

Echt.... de wasmachine maakt minder geluid dan mijn bronchiën....

Je hoort hem niet....

Mij daarentegen wel....

Ik ga mijn gebroken nacht maar weer eens opzoeken....

Als ik tenminste bij mijn eigen piep geluid kan inslapen....

Ps.

Van...... leuke anekdote...

Ik doe zojuist een inslaap poging.... al piepend.... mijn bronchiën maken overuren....

Komt Bets op bed gesprongen... duikt op mijn gezicht af.... en heeft net op tijd in de gaten dat ik het ben en niet de muis die zij verwachtte....

Heeft nog wel even een tijdje mij uitgebreid besnuffeld... om gedesillusioneerd en diep teleurgesteld af te druipen .....