Dag van:
Een behoorlijk drama...
Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen: "Wat heb jij een rustige dag gehad zonder die gehoorapparaten"...... maar het tegendeel is waar....
De héle dag loop ik mijn best te doen om mensen te verstaan...
En als ze dan nog eens je kant op zouden kijken... nee... afgewend praten ze ook tegen je...
Natuurlijk doen ze dat...
Ze staan immers ook kinderen in de gaten te houden... net als ik....
En dan nog iets.....
Doof zijn in coronatijd is een dubbele ramp....
Mensen dragen mondkapjes...
En achter die mondkapjes klinkt gemurmel.....
Mijn dag bestaat uit geroezemoes en gemurmel..... gegons en gebrabbel...
Ik kan geen woord verstaan en geen lip zitten bewegen....
Nou ja... en enkel woord dan...
Een woord in een verre verte....
Een klankenbrij....
En dat maak ik dan wat van...
Wat op zich dan weer gevaarlijk is, want je moet er wel het goede van maken....
Wel goed om je zo beperkt als je leerling te voelen zo....
De frustratie giert door mijn aderen...
Audicien bellen.... zo druk daar, dat ze je gewoon ophangen....
Eindelijk om 12 uur gehoor...
Ik leg de situatie uit...
De mevrouw van Hans Anders luistert en antwoord stoïcijns....
Geen zweempje medelijden...
Dat was zojuist bij de Ohra wel anders...
En een al medeleven... me proberen op te beuren met grapjes... of de hond niet genoeg aan zijn bot had gehad die avond....
Waarop ik antwoord.. nee hij luistert slecht dus dacht bij het eten van mijn apparaten dat dat beter zou gaan...
Waarop zij weer vraagt..."En heeft het geholpen?"....
Kijk.... daar word ik vrolijk van... en dat maakt de mededeling dat ik inderdaad niet verzekerd ben tegen dit soort rampen, en stuk dragelijker...
Maar die Miep van Anders... nou laat maar....
En dan zegt ze eindelijk toe een plekje te hebben morgen, om 5 minuten later te bellen dat ze zich toch vergist heeft...
Ze dacht dat het om een reparatie ging... maar als een hond het in de bek heeft gehad.... dan....
Ja mens.. dan is het behoorlijk aan gort ja... en dan moet ik nieuwe hebben...!!!
"Nee mevrouw... dan hebben we geen tijd... ook niet bij deze nood dat u voor een klas staat....."
(STIK!!!!!!)
"Ik zal de audicien terug laten bellen..."
Nou ik denk ik niet dat deze man in ploegendienst werkt, want ik heb nog niks terug gehoord..... hij moet nóg bellen nu.....
En ook niet even vertellen dat mijn bril al een week klaar ligt hè...
En dat ik dan tenminste díé kan ophalen...
Nee, geen woord... niks... nada....
Julie kunnen me de boom in daar op het winkelcentrum... ik ga Hans in Elst bellen.....
En wat denk je.... donderdag 1 april om 9 uur....
Hoppa.....!!
Nou ben ik er nog niet gerust op hoor...
1 April en dan nog zeker 2 weken voor zo'n toestel er is....
Voorlopig ben ik de pineut....
De paasdagen zitten er immers ook nog tussen...!
Ik troost me bij de gedachte dat er twee heerlijke boeken over Parijs zijn binnengekomen...
Ik mis onze stad...
Ik mis de weekendjes erheen...
Maar als ik de eerste bladzijde van 'achter de façade van Parijs' lees... waar in de proloog de schrijver als een duif over het 14e arrondissement vliegt, is het alweer of ik er ook ben... en mee vlieg...
Ja oké, ik was nog in dat boek van Connie Palmen bezig....IM....
Dit omdat ik de serie zo ontroerend vond...
Maar tijdens het lezen van het boek voel ik me een voyeur die tussen dezelfde lakens in tussen hen twee, in hun bed lig....
Ze beschrijft háár liefde die niet de mijne is...
En de manier waarop ze dat doet maakt mij niet blijer....
Het is alsof ik zelf die man onder z'n voeten kietel, zijn nek kus... aan zijn vingers sabbel brrrrrrrrr
Goed beschreven dus.. maar hoe verliefd Connie ook geweest mag zijn op haar Ischa..... het is niet mijn Ischa....ik vind hem volslagen onaantrekkelijk....
Aandoenlijk maar onaantrekkelijk....
Deze heerlijke Parijse boeken zijn dus meer dan welkom...
En zo verdwaal ik van de hotelkamer in Amerika, met een in haar broek poepende Connie naar een grande dâme ...une colonne (vrouw van een gepensioneerde kolonel) in de chambre de bonne (eenpersoonskamer in een appartementen gebouw in Parijs).... waar ze in een fauteuil van rode pluche haar Napoleon verzameling bewondert.....
Beterrrrrrrr!!!!
Hier heb je tenmiste geen gehoorapparaat voor nodig...
Nou ja.. die goede bril dan weer wel....
Grrrrrr ik voel de frustratie alweer opborrelen...
Ik duik naar gauw weer naar rue de Varenne aan de linker oever van de Seine......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten