maandag 31 mei 2021

31 mei 2021


Dag van:
Ik wilde het jullie besparen... maar tja, uiteindelijk lukt dat dus niet als het je leven beheerst....
En het speelt al een dag of drie vier....
Kun je nagaan hoe ik mijn best gedaan heb het naast me neer te leggen...

 Het begon zo:.....
Willem heeft het ontdekt.... de waterblazer ofwel de hondenföhn....
Elke keer na het uitlaten van de honden.... met dat natte weer, de föhn erover....
En wat is hij trots...
Oei wat glanzen en glimmen die beesten....
Het lijken wel vier showmodellen....
De complimentjes zijn veelvuldig..."Wat een mooie honden meneer".....
En hup... dus nog een keer de föhn erover....
Niks aan het handje zou je zo zeggen....
Klopt.... totdat....

"Wampieeeeeeee kijk eens in mijn oog.... zit er iets?"...
Nee schat, niks te zien...
"Wampieeeeeeee er zit echt iets in mijn oog...!"
Ik zie echt niks schat, wrijf er maar niet teveel in...
"Wampieeeeee het jeukt in mijn oog!"....

Wat vervelend voor je lieverd....
"Wampieeeeeeee het is niet goed hoor"...
Het ziet inderdaad wat rood Willem maar dat komt vast door het wrijven...

(Midden in de nacht... gelukkig weekend)...
"Wampieeeeeeee, ik kan er niet van slapen"....
Dan ga je game of Thrones kijken....
"Het voelt niet goed hoor.... er is iets aan de hand... ik kan hier niet mee omgaan...."

(De volgende dag tot en met vanmorgen)....
"Wampieeeeeeee kijk nog eens goed"...
"Wampieeeeeeee het gaat toch wel goed komen?"...
"Wampieeeeeeee wat moet ik nou doen?"....
Ik heb nog druppels Willem....
"Kan dat geen kwaad?"
Nee schat...
"Helpt dat wel?"...
Baat het niet dan schaadt het niet lieverd....
"Ik voel niks"...
Beter Willem....
"Wampieeeeeeee  het gaat niet over"...
Probeer gekookt water arme ziel....
Wel af laten koelen hoor....
"Doe in de tijd van afkoelen dan nog maar van die druppels"...
Ik druppel maar weer eens....
"Wampieeeeeeee,  hoe moet dat met dat water....?"

Borrelglaasje... water erin.... hoofd naar beneden, oog tegen het glaasje, hoofd achterover.....
Resultaat nat pak.....
"Wampieeeeeeee, ik ben nat"...
Tshirt uit schat en nog een keer..
Je moet het glaasje wel goed tegen je oog drukken..
"Wampieeeeeeee brrrrrrrrr"....
Weer nat dus....
Je moet wel goed drukken lieverd....
En je oog knipperen hoor...
Het lukt...
Het helpt niet...
"Wampieeeeeeee het doet zeer!"....
Het wordt ook rood en dik nu....
"Niet waar.... zeg dat het niet waar is...."
"Ik ga echt nooit meer met die hondenföhn werken... het komt door het stof"...

Enfin zo gaat dat tot vandaag door....
Elke paar minuten word ik op de hoogte gehouden van een oog waar ik notabene tegenaan kijk...
Vanmorgen is hij eerder wakker dan mijn wekker....
"Wampieeeeeeee, kijk eens even?"....
Oeps, dat oog is rood, dik, opgezwollen...
Ik zou maar een dokter bellen lieve Willem...
"Wampie, zeg dat het goed komt"...
Het komt goed Willem...
"Ik kan er nog wel mee zien...."
Tuurlijk Willem, je wordt maar niet zomaar blind...
Hou je me op de hoogte als ik op m'n werk ben....?
Stomme vraag natuurlijk....


Ik ben nog niet op school of...
"Wampieeeeeeee ik moet om tien over half tien bij de dokter zijn..."
Rij voorzichtig dan straks Willem...
(Tien uur)...
"Wampieeeeeeee je raadt nooit wat het is...."
Nee schat dat raad ik niet....
Ontstoken oog...???
"Ik heb een strontje in mijn oog"...
En strontje Willem?....
"Ja, dat zegt de dokter"...
Nou die zal het weten..... dan gaat het vanzelf over...
"Ja dat zei de dokter ook"......
Niet teveel wrijven hè.....
"Neeheeee, ik ga de honden föhnen...."
Goed zo Willem, wat zullen ze weer glanzen....

Nooit meer duurt nooit lang.... dat zie je maar weer....

Oh.... Ho... wacht... we zijn er nog niet....
(Willem is boven en komt beneden... is halverwege de trap)....
"Wampieeeeeeee.... er komt pus uit dat oog...."
Ajakkes Willem, dan is het een beetje ontstoken...
"Maar dat kan toch niet door een strontje... dat zei de dokter zelf"...
Nee, maar wel als je er steeds in wrijft Willem...
"Onzin!".....

(Willem gaat de honden voor de laatste keer uitlaten en komt weer thuis)....
"Wampieeeeeeee...."
Oh help dat gaan we weer.....óf zijn oog....óf een teek wedden...?!
"Wampieeeeeeee kom dan....!"
Ik loop naar de deur....
"Kijk dan!!!!!"...
Ik loop naar zijn oog...
"Nee daaaaahaaaaar.....!!!"

Hij wijst naar buiten naar de straat....
Wat dan Willem????....
"Nou die auto... zie je dat dan niet????"...
Ik kijk goed...
Ja, die staat daar wel lullig geparkeerd....
"Dat kan toch niet Wampie!"....
Nou je ziet het... het kan....
" Nee Wampie, ik kan daar niet tegen... zo zet je je auto niet neer.... stel dat ik weg moet...."
Ja dat wordt even manoeuvreren lieverd.... maar volgens mij kan je er nét uit..... en anders eerst mijn auto en dan de jouwe....
"Ik kan dat niet mee omgaan Wampie... ik ga aanbellen"....
Waar?????
"Ja overal...."
Willem!!!!
"Ja, zeg nou zelf... dit kan toch niet!"...
Nee het is wel asociaal maar je gaat niet overal aanbellen....
Die auto gaat vast wel weer weg....
Hij gaat zitten...
Hij staat 10 keer op om te kijken.....
Willem... zo snel gaat dat niet... gun die man zijn kop koffie...
"Wampie, dit gaat echt niet, ik ga Peter de buurman appen...."
Ja, ga elkaar lekker opfokken....
Willem staat weer 10 keer op....
"Er staat daar een container, misschien dat er geen plaats was"....
Nou kijk... daar heb je de oorzaak....
"Ja maar dit kan echt niet Wampie...... ik ga er wat van zeggen.... ik kan hier niet mee omgaan.... dit doe je niet...."
En weer staat hij op....
Tja Willem als alles tegen zit dan zit ook alles tegen hè 

Hoe dit afloopt......????
Geen idee..... ik ben naar boven.....






zondag 30 mei 2021

30 mei 2021


Dag van:
Zon en warm....
Dat allemaal al bij wakker worden...
Zon en warm en.... zomer geluiden....

Je zou denken dat iedereen nu in stilte gaat liggen genieten van het mooie weer.... gaat liggen bakken onder de zon...... zich nauwelijks bewegend omdat bij iedere lichte verandering van lichaamshouding het zweet al van je lijf loopt....

Je verwacht het geluid van opendraaiende dopjes van zonnebrand flesjes.... het omslaan van een bladzijde van een boek of tijdschrift.... het naslurpen van het rietje in een glas ijskoude limonade of water....

Je wacht op het geluid van opengetrokken sissende blikjes prik of bier......de ploppende kurk van een wijnfles... het geknisper en gekraak van chips en nootjes.... het rooster dat alvast op de bbq wordt gelegd en het gerinkel van de bbq materialen die ernaast gehangen worden....

Je gaat uit van lachende,  spelende kinderen in het speeltuintje, piepende scharnieren van de trampoline waar de kinderen enthousiast en blij op springen.... rolschaatsen en skeelers over het bruggetje.... vaders en moeders die jolig meedoen.... hoef geklepper van de paarden waar de paardenmeisjes hun eerste tochtjes weer op maken na lange natte tijd.... hier en daar een blaffende hond... een snaterende spetterende eend... het geblub van een vis die naar adem hapt tussen de waterlelies.... een vroege brulkikker..... het getingeltangel van een tuingongetje.... het gepiep van net geboren vogels en kuikentjes.....

Kortom... zalige zomergeluiden.... genieten....!

Je zou het denken... je verwacht en wacht... je gaat uit

van...
Maar.......
JENG, JENG....WRRRRRRMMMMM.....BRM BRM BRM.....IIIIEEEEEE....ZZZZZZZ..... BAM BAM BAM.....KEDENG, KEDENG.......KLATS PATS.... BOEM (zonder enig taraa aan het begin of dijee erna)....
ZJOEUWWWWW ZJIEUWWWW.... DREUN... DENDER....GRRRRSSSJJJJ..... TUFTUFTUF.....ZSSSJJJJ.... 
POTVERDOMME.....WEL VERDIKKEME... GLOEIENDE...K*T...SHIT.....AMANDAAAAAAA....LUCAAAAS.....BUURMAAAAAAN..... KRIJG NOU DE ****....

De buurt is wakker.... 
De zon schijnt....
Het is 24 graden...
En de buurt gaat in de tuin aan de gang....
Vlonders moeten ineens worden vervangen.... planken gezaagd...
Muurtjes gemetseld.... cement molens worden gedraaid....
Schutting eruit en planken voor de nieuwe geheid...
Zonneschermen worden bevestigd.... met boormachines....
Onkruid elektrisch worden gewied....
Gras gemaaid en gestrimd...
Partytenten worden opgezet... tentstokken dus rinkeldekinkel op nummer gelegd... wat niet goed gaat... dus gevloek, getier, geschreeuw, geroep...
De tuinsets worden in elkaar gezet die daarna, evenals de tuinstoelen en tafel met een hogedrukreiniger moeten worden schoon gespoten....
"MAAAAAAARK WAAR HEB JIJ DIE KUSSENS VORIG JAAR NEERGELEGD????"
De ramen gezeemd met van die lawaaierige handige, pas in de reclame geïntroduceerde raamrobotjes...." HARRYYYYY HOE WERKT DAT KRENG?"""".....
Terrasjes worden aangelegd... dus tegeltjes stamp stamp waterpas op het zand....
"GA MET JULLIE VOETEN VAN DIE TEGELS AF... KAN IK WEER OVERNIEUW BEGINNEN..... WENDY HAAL DIE KINDEREN WEG!!!!"
Kapotte tuindecoratie  opgeruimd... kedeng kedeng in de kruiwagen...."CISKAAAAAA... KAN DIT FOEILELIJKE DING OOK WEG?'.....
"Dat ding is niet lelijk Kevin, dat heb ik van m'n moeder gekregen ei*el"....


En tot overmaat van ramp is de boer ook bezig...
De tractoren van het loondienstbedrijf knetteren af en aan over het bospad...
De grove en grote machines die ploegen en zaaien lijken naast de deur te staan ronken....
De moeilijk te begane weggetjes worden vooraf door een daarvoor bestemde machinewagen met grof geweld gemaaid....

Ben ik nou de enige die hier al hakend probeert een boek te lezen en een kleurtje probeert te krijgen van de zon....?
Hoopte te genieten van de vogeltjes die fluitend en de eendjes die snaterend vertellen dat de zomer eindelijk is begonnen......

De buurt ontmoet elkaar ook in al dat harde werken...
Aan het eind van de middag staan ze bezweet gemoedelijk broederlijk naast elkaar...
De vrouwen kakelend over de vorderingen of het al geboekte resultaat...
De mannen bulderend, overbodig hoorbaar en elkaar overtroevend, hun werk capaciteit uitwisselend....
Geluiden die steeds harder en harder klinken... want tja... de mannen bier... de vrouwen martini of wijn...

Zomergeluiden.... die zomergedachte begon zo goed.....



zaterdag 29 mei 2021

29 mei 2021


Dag van:
Helemaal weer fris en fruitig opgestaan...
Geen griepverschijnselen .... koorts of spierpijn....
Ja, de plek van de prik voel ik wel.... niet erg... maar gevoelig is het wel...
"Me is happy!"......

De zon schijnt...
Willem heeft een jaarvergadering van de kerk....
En kleindochter Isa is onderweg...
Een speciaal gevoel hoor, als je oudste kleindochter je appt "Oma vind je het leuk als ik met de trein en bus naar je toe kom?".....
Ineens voelt ze dan zo groot....17 jaar....
Ineens voel ik me dan zo oud.....

Het glas groene limonade (reine claude) staat al op haar te wachten...
Wij delen die liefde voor de groene limonade...
En terwijl ik wacht op de komst van de oudste, leg ik de laatste hand aan het vest voor de jongste kleinkind telg....
Een waar kunstwerk....

De bel gaat....

Daar staat ze mijn al zo grote zelfstandige kleindochter...
Ze slurpt vergenoegd van de limonade...
Het gesprek begint over school...
Het gesprek gaat door over haarzelf...
Waar ze met zichzelf of de wereld om haar heen tegenaan loopt...
Gesprekken die je een dagboek toevertrouwd en deze oma dus ook tussen haar en mij laat bestaan...
De tand des tijds heeft ook puber worstelingen veranderd....
Gelukkig ook veel bij het oude gelaten...
De dingen waar ikzelf, mijn kinderen en nu ook mijn kleinkinderen nog tegenaan lopen...." het in ontwikkeling zijnde zelfbeeld en zelfvertrouwen"....
Wat een worsteling was dat.....
En is het soms nog steeds....

Als de ijscoman in de straat zijn deuntje laat horen, is één blik naar elkaar voldoende....
We staken het gesprek en rennen naar de kar....
En 5 minuten later zitten we al likkend en genietend van het ijsje, samen aan de waterkant....
Isa een bekertje, oma een hoorntje....


Als Willem thuiskomt is het een vrolijke boel...
Hij voelt wel dat er ernstige gesprekken gevoerd zijn en voelt aan dat het nu tijd is voor wat grappen en grollen...
Het wordt later en later...
"Blijf je mee eten Isa?".....
En dat laat mevrouw zich geen twee keer zeggen....
Zeker niet als ze hoort dat we pasta eten, oma de saus bedenkt maar zij mag vertellen welke pasta we nemen....

Het eten is op en dan is het écht tijd om te gaan....
Dankjewel oma voor de superfijne dag....
Dankjewel lieve kleindochter voor je heerlijke bezoekje en het delen en het mij toevertrouwen van je gedachten....

Geen Streamers vandaag...
Ja, de tickets had ik wel...
Maar je weet wel.... voetbal... champions league..... finale..... en zo....
'Dat kan ik echt niet missen Wampie'.....

Volgend project haken dan maar.....
Mijn boek dan maar....
Het heerlijke van lezen is dat ik in een boek kan verdwijnen....
Dan is er maar één wereld... die van de Parijs....
Ik kan de geur oproepen.... de geluiden van de stad horen....

Alleen de eerste vijf jaar van mijn leven en deze afgelopen anderhalf jaar coronatijd, zijn de enige periode geweest dat ik niet naar Parijs ging...
Haal zeven jaar van 61 af dan ben ik 54 keer in Parijs geweest....
Dat weinige jaar dat ik misschien niet ging heft zich weer op aan de keren dat ik er twee of soms zelfs drie keer per jaar kwam.... zelfs al was het naar Eurodisney....
Parijs is mijn tweede thuis....
En nu hield ik het aardig vol door de coronaschrik die in de benen zat en om het hart sloeg.... maar ik begin nu toch aardig heimwee te krijgen naar dat tweede thuis....
Vandaar waarschijnlijk ook die zucht naar boeken over mijn geliefde stad.....
Sinds gisteren dus al 43....

Ook vanavond is de wereld om me heen die van Parijs...
Ik kan de bloesem van de bomen langs de straten ruiken....
Ik slenter onder de prachtige kastanjebomen van Père LaChaise....
Twaalf duizend bomen telt Père LaChaise....
Zo heerlijk dat ik straks als ik er weer echt zal lopen zoveel meer verhalen en achtergronden ken van die imposante graven....
Het mooiste deel vinden Willem en ik de zuilen galerijen met persoonlijke en vaak zelf gemaakte tegeltjes waarachtig de urnen zich bevinden....
Cremeren is in Parijs echter nog steeds niet gewoon...
De Parijzenaars laten zich liever begraven....al wordt cremeren de laatste jaren ietsje populairder...

De eerste crematie vond plaats 30 januari 1889 , ruim een ​​jaar na de wet van 15 november 1887 waarin de vrijheid van begrafenis en crematie verkondigd werd. Het was echter wachten tot het einde van de 20ste eeuw tot crematie meer gebruikelijker werd.

Het grappige van Père LaChaise is, dat je weliswaar de ingang in kan gaan,  je hebt de keuze uit verschillende ingangen; twee grote en twee kleine,  en dat je dan begint te lopen en de eerste graven dan nog wel herkend..... maar dat je al snel daarheen loopt waar je nog nooit eerder geweest bent en je, hoe vaak je er ook loopt, altijd weer een ander weg te pakken hebt...
Nadeel is dat je ook niet die graven weer kunt vinden die je zo mooi vond....
Het idiote is alleen dat we 8 van de 10 keer weer wel dat graf tegenkomen van de man met het gepoetste geslachtsdeel....
Huh????.
Ja echt....!
Op een marmeren plaat ligt het beeld van een man in brons waarvan ales groen verweerd is, behalve zijn kruis....
Nee niet zo'n kruis alszijnde en kruis op een graf maar ik bedoel écht het kruis in zijn broek...
Dat deel glanst en glimt....
En nooit kwam ik erachter waarom.....
Nu weet ik het....
Victor Noir heet de weledele heer die daar ligt... althans zijn botjes liggen er nog....
Hij was de redacteur van La Marseillaise en rokkenjager....
Oud werd hij niet....22 jaar maar.....(1848-1870)....
Hij komt nog aan een triest einde ook zeg...
Het was ten tijde van Napoleon III....

De ene helft van de bevolking steunde Bonaparte.... De andere helft wilde een gekozen president....
Victor's collega journalist,  Pascal Grousset had in de krant een hevig anti Bonaparte artikel geschreven.... oeps....
Prins Pierre Bonaparte,  neef van Napoleon III pikte dat niet......
Hij daagt Grousset uit voor een duel...
Dat ging zo in die dagen....
Als Victor als secondant precies op tijd op de afgesproken plek komt en Pascal er nog niet is, ziet de prins hem aan voor Pascal en schiet hem neer...
Einde Victor Noir...
Het feit echter dat hij een ware vrouwenversierder was, zorgt ervoor dat er nog steeds een veelvuldig vrouwenbezoek staat aan het graf...
De legende wil dat wie de bobbel in de broek aanraakt,  en vergrote kans op vruchtbaarheid heeft....
Vandaar dat dat deel van het beeld altijd glanst...

Ik duik weer verder mijn boek in... en slenter verder...
Ik moet het graf van Edith Piaf nog bezoeken......







vrijdag 28 mei 2021

28 mei 2021


Dag van:
 Kon Willem drie dagen niet op zijn ene arm slapen waar de vaccinatie gezet was.... ik heb nergens last van....
Voelde Willem zich een beetje grieperig... spierpijntje hier, spierpijntje daar..... ik doe erg mijn best maar voel écht niks....
Al die angst voor niks dus....
Nou ja... was het wel zo geweest dan was het in ieder geval geen tegenvaller geworden...
En nu is het dus gewoon een meevaller...

De vrijdag is altijd mijn 'niks doen dagje'...
Totaal geen probleem mee vandaag nu de zon schijnt...
Maar waarom moet het in Nederland toch altijd van je hatsekidee alles of niks....
Het is echt heet in de zon....
Maar nee...neeeeeej je hoort me niet klagen....

Vandaag denk ik terug aan een van mijn beste collega's en vriendin....
Iemand waar ik heel veel van leerde...
Niet over het leven, maar juist over de dood...
Het voor haar echte leven na een niet te leven leven....
Ik leerde dat een zelfdodingswens en actie geen keuze is maar soms de enige weg nog te gaan.....
En dat wil ik ook blijven herdenken..... elk jaar op deze dag weer....
Wat hebben we een gesprekken gevoerd....
Wat moet ze zich eenzaam gevoeld hebben....
Hoe kan een mens immers begrijpen dat als je een leuke lieve man en schattig dochtertje hebt,  net bevallen bent van een heel lief klein jongetje, je die wilt verlaten....
Dat er geen mens, geen dokter, geen medicijn, geen gesprek,  geen liefde groot en goed en wijs genoeg is om je te helpen....

Ik leerde, dat als je dat allemaal achter kan laten, het geen keuze is.... alleen nog maar één uitweg....
Het laatste woordje wordfeud was gelegd....
Alleen wist ik dat toen nog niet....
We hadden nog tot drie uur 's nachts zitten appen....
Diepgaande gesprekken....
Op het randje van leven en dood....
Alleen wist ik dat toen nog niet....
En toen een paar uur later.... in de kantine van school het bericht.....
Ik zal nooit vergeten dat, nadat ze er niet meer was, haar naam verscheen in de lijst "jij bent aan de beurt om een woordje te leggen"....
Het kon gewoon niet...
Ze was er immers niet meer.....
Ze had rust.... een nieuw leven....!
Ik denk aan jou H.......

Dan pak ik mijn boek weer op....
Wandelen over Père la Chaise....
Een dodenakker met evenzoveel verhalen.....
Misschien allang vergeten of nog doorverteld aan nabestaanden van de nabestaanden....
Maar opgeschreven in dit boek....

Het massagraf is dus verdwenen...
Er komen individuele graven...
Meestal aan de rand van dorpen of steden...
Dit ging gepaard met het begin van kleine ceremonies...
Dood kreeg een plek.... de dode behield zijn naam.....


Parijs kent 6 heuvelen...
Mont Martre, Mont Souris, Montparnasse, Mesnil Montant en Mont l'Evêque......
En op de Mont l'Eveque stond een klooster....
Jezuïeten woonden daar.....
Drie heuvels werden aangewezen om kerkhoven te bouwen... Mont Martre, Montparnasse en Mont l'Evêque....
Mont l'Evêque heette allang geen Mont l'Evêque meer...
En ook het klooster had zijn naam veranderd nadat koning Louis/ Lodewijk de XIV... ofwel de Zonnenkoning een bezoekje bracht aan het klooster....
Sindsdien heette het klooster Mont Louis....
Nog weer later plant de koning en tweede bezoek...
Hij zoekt een nieuwe biechtvader...
En die vindt hij daar... te weten Père Fracoise LaChaise d'Aix.....

Veel later weer wordt het landgoed met klooster verkocht.... aan een Parijse schilder die het weer doorverkoopt aan baron Desfontaines....
De baron betaalde er minder voor dan hij later voor zijn graf op père la chaise moest betalen....

Enfin... het stadsbestuur besluit dus dat er kerkhoven moeten komen...
Van massagraf tot ereveld.....
Ook het Père la Chaise wordt aangewezen als kerkhof en in eerste instantie aangelegd als park....
Alexander Bronchiart legt het aan als een golvende, met bomen beplante Engelse tuin....
In 1804 vindt er de eerste echte begrafenis plaats zoals wij die nu nog wel een beetje kennen.....
Even terzijde.... er wordt dus nog maar pas 217 jaar aan begrafenissen gedaan.....
De mensen waren er alleen nog niet zo aan gewend...
Dus wat deed dat stadsbestuur.... er moesten bekende mensen begraven worden als een soort reclame.....
En wat is er nou beter dan op deze romantisch aandoende begraafplaats,  twee doden van het meest romantische verhaal dat Parijs rijk is, te herbegraven....
Abélard en Héloise......
Je kent het verhaal niet....????
Het zijn de Romeo en Julia van Parijs.....
Ze staan bekend om hun enorme bundeling bewaarde liefdesbrieven.....
Filosoof en theoloog Abélard leert Héloise  kennen als ze bij haar oh zo strenge voogd woont....
Ze schelen 22 jaar maar worden smoorverliefd op elkaar....
Om bij zijn Héloise te kunnen zijn dient hij zich bij de voogd aan als leraar.....
Maar er werd meer gezoend dan gelezen in de studieboeken....
Voogd Fulbert komt achter de heimelijke vrijerij.....
Woest is hij....

Abélard kidnapt de inmiddels zwangere Héloise en brengt haar naar zijn zus in Bretagne....
Daar wordt Astrolabe geboren... hun zoon.....
De voogd zint op wraak en om Héloise en zijn zoon te beschermen brengt hij hen onder in een klooster in Argentueil....
Op een nacht wordt Abélard verrast door een van zijn, door de voogd,  omgekochte dienaren die hem zijn geslachtsdeel wreed afsnijdt......
De vernederde Abélard vertrekt naar een klooster en sterft daar in 1142....
Héloise volgt hem in 1164......
Na negen herbegravingen en verkistingen belanden ze dan eindelijk in november 1818 op père LaChaise.....
Ze liggen daar gebeeldhouwd naast elkaar met een hondje aan hun voeten.... teken van trouw.....

Zo zijn er meer graftekens met een betekenis....
Daarover later meer....

Ik voel toch wel wat koorts opkomen....
Het is niet de moeite maar toch....
Welterusten....


donderdag 27 mei 2021

27 mei 2021


Dag van: 
 "Ben je zenuwachtig?", vraagt Willem al meteen als we 's morgens voor ik naar m'n werk ga, nog even aan de koffie zitten....
Vandaag is immers "de dag!!".....
Mijn vaccinatiedag.....!!
Maar ik weet niet zo goed wat ik voel....
Bang voor prikken ben ik niet..... appeltje, eitje.....
"Ik ga wel met je mee hoor vanmiddag".... roept Willem me nog na als ik de deur uitloop....
Ja is goed.... tot vanmiddag dan....!!!!

"Zie je er tegenop?".... wordt er gevraagd als ik op school ben....
Euh.....
Nu moet ik toch maar eens na gaan denken wat ik eigenijk voel....

Eigenijk ben ik zo blij dat er aan een lange periode extra voorzichtigheid een einde komt....
Vooral die weken na de oproep die spanning (of was het toch angst?).... van.... nu zal me toch net voor ik de vaccinatie krijg toch niks gebeuren hè...?
Niet nou op het laatste moment toch nog corona krijgen....

Eigenijk ben ik zo blij dat ik eindelijk af ben van "mama

wees nou voorzichtig... mama wanneer ben je nou aan de beurt.... mama we willen niet dat jou iets overkomt...."
Of opmerkingen van anderen...."Heb je nou nog geen oproep gehad, ik zou maar eens bellen?".....

Eigenijk ben ik zo blij dat het nu eindelijk vandaag is en ik kan niet wachten tot de dag voorbij is en ik naar het vaccinatie centrum kan....
Ik wou dat ik 's morgens aan de beurt zou zijn geweest....

Eigenlijk ben ik zo blij dat ik straks geen gevaar voor anderen meer ben....
Dat ik zonder zorgen weer eens gewoon op visite kan... me niet rot hoef te schrikken als ik per ongeluk binnen die 1.5 meter sta...

Dat ik weer kan knuffelen.... met m'n kinderen en kleinkinderen... met m'n beste vriendinnetje....

Dat ik niet in de stress hoef te schieten als het ontsmettingsmiddel op is of ergens niet aanwezig...

Dat ik misschien weer.... alleen als ik haast heb.... dat ontsmettingsritueel van winkelwagentjes door zo'n apparaat kan overslaan....
Gewoon zo'n enkele keer dan....


Dat ik erbij hoor... bij die 8 miljoen anderen... eindelijk....

Dat de onzekerheid verdwenen is van "stel dat ik het krijg... ga ik dan dood.... moet ik dan op de ic..... of zou het meevallen....?".... want ik krijg het niet na de vaccinatie... of misschien slechts een klein beetje....

Dat ik gewoon volmondig tegen de mensen van de studie kan zeggen "gewoon weer fysiek les in plaats van online vind ik prima hoor"...
Terwijl ik nu nog een van de weinige was die zei "Nee doe maar online"....

Één ding is er slechts waar ik tegenop zie.....
Heb ik straks na de vaccinatie last van bijwerkingen....?
Ja tuurlijk heb ik ik die angst....
Het zal toch niet dat....
Maar dat gevoel lijk ik verbannen te hebben naar een plekje achter tralies...
Als ik het niet wil voelen dan voel ik het ook niet...

Ik denk dat op dit moment.... NU... alleen het gevoel van ongeduld heerst....
De hele dag kijk ik wel op de klok...
En juist dan kruipt die tijd hè....

Er komt een vaag maagpijntje opzetten...
Een pijntje van lang geleden....
Vroeger leefde ik bijna dagelijks wel met maagpijn...
Op mijn 16e had ik al mijn eerste maagzweer....
Op mijn 18e de tweede....
Toen ik alleen was na de scheiding... na het verwerken van (begreep ik ook toen pas) een meer dan bizarre jeugd en alle gevolgen van dien, is de maagpijn weg....
Nu voel ik hem....
Teken van opgekropte, weggestopte emoties.... die zich een uitweg banen.... maar ook van.... er is licht aan het einde van de tunnel... opluchting die nog geen uitweg heeft....

Maar dan eindelijk.... eindelijk is het zover...

Ik kan naar huis....
Willem ophalen en naar de vaccinatie locatie....

Heb ik alle papieren....?
Legitimatiebewijs....?
Medicijnenlijst....?
Makkelijke kleren aan om de bovenarm te ontbloten.....
Check, check, check....

Willem oogt gespannener dan ik....
"Ik kan je niet missen hoor", zegt mijn heerlijke emo man....
Ik jou ook niet hoor lieverd... maar ik ga wel even die vaccinatie halen in m'n eentje....
Dan komen we aan bij de locatie...
Nog even die kus....
Die laatste check in mijn tas...

Daar ga ik.... en eigenijk vind ik het best wel een historisch moment....
Onze leeftijd kent niet veel mijlpalen meer... maar dit is er eentje....
En hoe!!!!....
Een laatste zwaai achterom voor ik de deur open en dan naar binnen stap....

Of ik mijn handen wil ontsmetten....
Maar natuurlijk mevrouw.... stel je voor hè dat laatste moment .... 
Of ik overschoentjes aan wel trekken...
Ja niet tegen corona hoor maar voor de bescherming van de vloer van de gymzaal....
Maar natuurlijk mevrouw.... doe ik ook voor je....
Nu de gang door tot waar de twee stoelen staan en dan rechts de kleedkamers in...
En dan ziet u vanzelf de gymzaal....
Meldt u zich daar bij de dames aan het tafeltje...


Gang door.... twee stoeltjes..... rechts.... kleedkamer in... 
Alle kleedkamers van gymzalen ruiken hetzelfde wist je dat....
Zou je met een reuktest geblinddoekt deze geur onder je neus krijgen.... zeg je direct 'kleedkamer gymzaal....

Ik laat de geur achter me en kom in de grote zaal...
Tafeltje om me te melden en dan die statafels met artsen...
Ja niks geen assistenten, het zijn mijn eigen huisartsen van het maatschap....
Mijn kaart ligt al klaar....
De medicijnencheck en wat gezondheidvragen....
Kies naar een tafel....
Nou ben ik nogal van de middenweg dus ik kies voor de middelste van de drie....

Of ik een voorkeursarm heb....
Jazeker.... rechts....
Fout antwoord natuurlijk bedenk ik me achteraf...
Hij denkt in medische termen van prikken en ik in schoolse termen van schrijfonderwijs....
Ik ben rechts... dus stel dat die arm stijf wordt dan ben ik nou in de aap gelogeerd....

Ik pel me uit...
Nou ja... jas en vestje dan...
"Hier komt het prikje mevrouw"......
En ik moet zeggen... ik heb me met mijn eigen stopnaald wel eens vervelender geprikt....

De prik is gezet....

Elke seconde heb ik geabsorbeerd....
DIT is het moment....!
Het spul is binnen....
Nu nog even het gaatje aandrukken want bloedverdunners zijn gek op gaatjes in armen...
En zeker in de mijne....

Ik mag gaan zitten op één van de zeker honderd stoelen die keurig op anderhalve meter van elkaar in de grote gymzaal in rijtjes staan....
Geen schots en scheve rijtjes.... nee, nee.... je kan er haast een waterpas langs leggen....

Ik moet een kwartier blijven zitten....
En binnen een minuut heb ik Willem, die in de auto wacht,  al een trotse foto gestuurd....
Straks als alles achter de rug is, zal ik het wereldkundig maken...

Zo'n tien mensen zitten met mij....
Ze kijken op mobieltjes....
Ze kijken naar de klok....
Ze kijken eens naar de pleister op hun arm...
Af en toe druppelt er weer eens iemand binnen...
Af en toe drupt er weer eentje uit....


Ik zit en wacht....
Voel ik al wat...?
Gaat mijn arm warm worden....?
Krijg ik al spierpijn....?
Word ik licht in mijn hoofd....?
Voel ik hartkloppingen....?
Ik voel niks...
Nog geen oorsuizinkje.....
Ik voel me giga happy en wil naar Willem om het gevoel te delen.....

Ook dit kwartier kruipt....
Maar dan staat de wijzer toch op het punt waarop ik op mag staan en mijn felbegeerde vaccinatie bewijs deel 1 mag halen....
Ik heb 'm.....
Yes.....

De zweetlucht stinksportschoenen kleedkamer door....
Gang door...
"Nee mevrouw andere kant... daar is de uitgang"....
Deur door....
Ik ben bevrijd...
Letterlijk en figuurlijk bevrijdt....
Willem is superblij dat er niks ergs gebeurd is...
"Hoe voel je je?"....
Willem.... ik voel me bevrijd.......

En wat ik ook de rest van de avond probeer te voelen;

zere plek, zere arm, hoofdpijntje, opkomend verkoudheidje, spierpijn....
Er gebeurd niks van dat al...
Ik ben niet misselijk... ik zie niet wazig.... ik heb geen koorts, die plek van de prik wordt niet warm....
Ik blijf gewoon ik.....
Ik met het spulletje in mijn lijf....
Het astrazenerca spulletje waar we zo bang voor zouden kunnen moeten zijn.... maar die mij vooral een bevrijdend gevoel heeft....

En wat er morgen komt, zie ik morgen wel weer....








woensdag 26 mei 2021

26 mei 2021


Dag van:
Wat stond jouw blog er gisteravond vroeg op.... krijg ik te horen...
Ja ja... dat klopt....
Ik heb weer eens een verslavend boek....
Een zeer fel begeerd boek over de doden van Parijs....
Moeilijk aan te komen... maar toen ik het vond en mijn zus eigenijk bijna tegelijkertijd vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde, wist ik het dus wel....
"Wandelen over Père la Chaise"....
Hoe vaak hebben we dat al niet gedaan....
Eerst ik alleen... later met Willem....
De dodenakkers van Parijs....
Bij hoeveel bekenden hebben we wel niet gestaan... maar hoeveel meer hebben we er niet kunnen vinden op dat immens grote cimetière.....
Overal liggen wel plattegronden in keurige bakjes op standaards op elke route.... maar dan nog....
"U bevindt zich hier" .......pijltje....
Waar is hier....??????
Weet je wel hoe groot dit kerkhof is.....
Hoe rijk is wel niet de geschiedenis van dit immense kerkhof met z'n complete dodenbungalows.....?!
Ik wil het allemaal weten....
Ik heb immers altijd meer het gevoel langs museumstukken te lopen dan langs graven......

En ik denk... nou daar komt het verhaal dan....
Ja.... duh.....
Nou heb ik dus 41 boeken... euh nu 42.... over Parijs....
Ik ken de geschiedenis redelijk goed mag ik wel zeggen...
En dat de Galliërs en Parijzenaars een afschuwelijk vies volkje waren, dat wist ik inmiddels....
Geen wonder dat het tegenwoordig de stad van het licht de mode en vooral ook de parfum is....
Parijs stonk.... en niet zo'n heel klein beetje maar het stonk er VERSCHRIKKELIJK....!!!
Het riool was een gootje langs elke steegje vol hobbelige klinkers, waar de poep en pies langs stroomde....

En als ik het over de Galliërs (eerste bewoners van

Parijs) of over de Parijzenaars heb.... dan heb ik het niet over de Fransman hè....
Inwoners van Parijs kun je gewoon niet met inwoners van Frankrijk vergelijken....
Het is geheel ander volk....
Er zijn heus overeenkomsten.... er zijn véél méér verschillen.....
Misschien schrijf ik daar ook ooit nog eens over....

Maar goed... ik denk dus... daar komt het verhaal....
Zo'n heerlijk romantisch zwijmelstuk....
Nee dus.... de inleiding begint voorzichtig met de stank over open riolen... wat ik dus al wist....
Maar het is inderdaad slechts een voorzichtige inleiding op wat er verder te lezen staat....
Want het Père la Chaise is helemaal nog niet eens zo oud....
Gingen er daarvoor dan geen mensen dood...?
Duh.... meer dan je je kunt voorstellen....
Aan pest, aan cholera..... aan oorlogen, opstanden, revolutie's, slechte leefomstandigheden, gebrek aan kraamzorg,  gebrek medische wetenschap,  gebrek aan van alles en nog wat....
Ze vielen bij bosjes.... want de bevolkingsgroei nam er ook steeds meer toe...
Maar er waren geen kerkhoven....
Nee heus niet...
Parijs had massagraven...
Geen sentimenteel gedoe van afscheid nemen,  geen rituelen,  gewoon hup op een kar gooien met nog een stuk of tien overledenen uit diezelfde steeg op diezelfde dag en kieper maar in een massagraf....
Geen gebedje, geen zerk of kruisje.... en al helemaal geen bloemetje.... nee, gewoon op de grote hoop....

Nou oké.... ik slik even..... maar oké....
Misschien was dat nou eenmaal zo in die tijd.... en zijn wij met de jaren sentimenteler geworden of zo....
Maar mijn mond valt weer open als ik lees dat zo'n massagraf dus gewoon open en bloot in het centrum van de stad lag....
Cimetière des Innocentes....(kerkhof van de onnozele kinderen)....
En nou weet ik niet of jullie Parijs een beetje kennen.... maar die plek was waar zich nu het grote winkelcentrum les Halles en het museum Centre

Pompidou zich bevindt....
Dat te gekke museum met die roltrappen die langs de buitenkant lopen.... en die pijpen op het plein heeft staan...
Het plein waar zich nu zoveel straatartiesten bevinden....
De plek waar tegenover Willem en ik altijd, steevast,  onze Parijs vakanties beginnen in Le Cavalier blue op de hoek....
Kaasplankje, stokbrood, wijntje....
Pas dan kunnen we verder.....

Het massagraf lag open.... de stank was ondraaglijk.... maar de Parijzenaars zijn gewend aan stank...
Toendertijd vond er dan ook gewoon de markt naast plaats, stonden de marktkooplieden er hun waar te verkopen.... en stonden de toenmalige artiesten hun kunsten te vertonen rondom de immense kuil.... terwijl de karren vol kadavers hun kramen kruisten om hun lading te lossen......
'De vleesvreter' werd het massagraf genoemd....
Katten, honden, wolven maar ook onderzoekers of medici deden zich er 's nachts te goed aan verorberen van het rottend vlees en het stelen van half verteerde lichamen en beenderen voor medisch experiment....
Mag ik even een hartgrondig GATVERDAMME laten horen....
Wat een tijden.....!!

Acht eeuwen lang leven de Parijzenaars, zonder enig, probleem, samen met hun doden......
Pas de laatste decennia van de achttiende eeuw komt men tot enig inzicht...
De wat mondigere en wijzer geworden inwoners klagen over onhygiënische toestanden....
Goh.... dan pas....
Ze krijgen daarbij steun van de,  dankzij hun experimenten eveneens wijzer geworden,  artsen die waarschuwen voor epidemieën die de in ontbinding zijnde lijken verspreiden....
Goh... wat een inzicht.....
(Wij hadden allang een lockdown gehad en in quarantaine gezeten)....
Maar goed.... in 1780 sluit de Parijse overheid het Cimetière des Innocents......
Alle botten, beenderen, knoken schedels van zo'n 6 miljoen lijken worden opgegraven en in een tijdsbestek van 15 maanden midden in de nacht naar ondergrondse gangen gebracht.....
Juist... de huidige catacomben van Parijs....
Wie daar een bezoek aan brengt ziet er een waar kunstwerk...
De botten zijn er met veel gevoel voor decorum in de meest kunstzinnige vormen te ruste gelegd....
Willem en ik zijn er één keer geweest....
En Willem wist niet hoe gauw hij er weer uit moest komen zo vreselijk vond hij het....
Al die gangen dodemensenkunst.....
Aan het eind werden onze tassen gecheckt en werden we gefouilleerd....
De logica hiervan ontging mij totaal..... totdat bij degene die naast mij stond een schedel uit de tas werd gehaald....
Mag ik wederom een hartgrondig GATVERDAMME laten horen....
Alsof er in die 241 jaar niks veranderd is....

Trouwens....
(Fontaine des innocents herinnert aan de plek)

241 Jaar hè..... dat is slechts drie generaties of zo....
Een van mijn oma's is van 1890.... het was dus in de tijd van mijn overgrootouders......
Die leefden dus in die erbarmelijke omstandigheden....

Ooooh er valt nog zoveel meer te vertellen..... want nu pas begint het verhaal van Père la chaise... en hoe het aan zijn beroemde doden en graven komt.....
Maar misschien een volgende keer...
Het was vandaag namelijk wederom een hectische schooldag met daarna nog een studie tot 21.00 uur....
Ik pak mijn boek nog even op en ga dan slapen....
Slapen...hmmmm... terwijl ik zo graag het boek uit wil lezen... GATVERDAMME.....


dinsdag 25 mei 2021

25 mei 2021


Dag van:
Ik denk serieus dat we de lente dit jaar overslaan hoor....
Volgende week weliswaar warmer maar ook gewoon regen na de zonneschijn.....
Vergeet die lente maar....
En dan nog amper tot lekker laat in je tuintje zitten met het vuurtje aan terwijl over nog geen maand de dagen alweer korter worden...
Ja, ik klaag ja....
En al we geen top zomer krijgen met een nog fijnere lange nazomer dan.... nou dan.... nou ja dan blijf ik klagen...

De kinderen voelen het ook hè...
Het was niet te geloven hoe druk ze vandaag waren...
Hoeveel ruzietjes ik moest sussen....
Hoeveel brandjes ik heb moeten blussen...
Vechtpartijen, ik ertussen...
En verdrietjes weg moest kussen

Daarnaast kun je nu echt merken dat alle vrije weken, weekenden, dagen voorbij zijn....
En het schooljaareinde in zicht....
Ineens is daar die haast van iedereen....
De laatste loodjes haast....
Denken jullie nog aan de evaluaties voor de zomervakantie...
Vullen jullie de opp's aan....
Ronden jullie de hp's af...
Zijn de doelen wel behaald....
Is iedereen tevreden met z'n plek voor volgend jaar.... je kunt nu nog bezwaar indienen....
Ooooh er zijn nog zóveel aanmeldingen.... die kleuters moeten allemaal op papier geplaatst zijn hoor.....
En denk aan de wijkcoaches,  die wachten op een eindverslag....

Tja weet je... meer dan ik doe kan ik niet doen...
(Huisje in de storm?)

Ik begin bij A... eindig bij Z ....en zie dan wel weer wat dat nog tussendoor kwam....
En begin dan weer opnieuw bij A tot weet ik hoever.....
En ondertussen probeert ik 11 stormrammen in toom te houden.....

Maar wat een zegen om dan thuis te komen.... Willem in het zweet te zien staan en te ontdekken dat hij het hele huis heeft schoongemaakt...
De stofnesten van de plafonds.... gestoft... gesopt.... gezogen.... ook de slaapkamers.... en zelfs de besteklade is clean en de honden zijn gewassen en geföhnd....
Nou hoor ik wel de rest van de avond "au m'n rug, oh mijn spieren, ik zie er niet uit...." maar oké... het huis is schoon... en hij weet hoe ik me altijd voelde toen ik dat allemaal NAAST het werken deed....

Zelfs de boeken zijn "een beetje gestoft"....
Het kleed is geklopt....
De trap is een verhaal op zich....
"Wampie ik heb de trap ook gedaan"...
Wauw wat fijn Willem....
"Ja ik heb nu een methode...."
Oh ja.... vertel...!
"Nou eerst de zijkant rechts ppppffffrt..... dan links kepok kepok kepok..... dan het zijbord zoeffffff.... dan de spijlen slush slush slush slush..... de leuning yengggggg..... en dan de treden zigzagzigzag....."
Ik kan mijn lachen amper inhouden...
 Deze man moet ik dus serieus nemen.... want hij meent dit ook heel serieus....
De grap "Goh Willem ik wist niet dat er muziek in de trap zat" ontgaat hem dan ook helemaal....
En dat laat ik maar zo...


Gelukkig maar dat ik extra lekker eten gekocht heb....
Dat heeft hij wel verdIend....
En ik ga dus aan de slag en ruim zelfs de afwas voor hem op want... "kreun, ik kom niet uit mijn stoel.... au mijn rug...."

Weersomstandigheden die van invloed zijn op kinderen....?
Nou op huismannen dus ook....
Als je er tenminste in wil geloven... maar dat geldt voor meer dingen natuurlijk....
Mij heeft de ervaring inmiddels meer dan eens bewezen dat dit soort weer echt wel invloed heeft op functioneren en gedrag....
En de mensen die zeggen dat dit een fabeltje is....
Nou lees dan dit stukje uit een wetenschappelijk onderzoek van de Rijksuniversiteit van Groningen maar.....

(…) Daaruit komt naar voren dat kinderen onrustiger en ongeconcentreerder worden bij hogere luchtvochtigheid en lage luchtdruk, en bij plotselinge weersveranderingen. Bij een naderende storm daalt de luchtdruk ook snel en stijgt de luchtvochtigheid ook, dus dit onderzoek spoort wel met de observaties van de leerkrachten en moeders. Het aantal onderzoeken dat gedaan is bij schoolkinderen is echter erg gering

Veranderingen in luchtdruk en luchtvochtigheid lijken dus te kunnen verklaren waarom kinderen en dieren onrustig worden als het weer gaat omslaan.


Wat zei ik je..
. Wel dus hè....
En het weer slaat hier om de haverklap om, wees eerlijk....
Ik vind daar nog een stukje over van meneer vd Born, meteoroloog...

Daarnaast verandert bij hevige wind ook de lading van de atmosfeer. Die is normaal, als de lucht vochtig is, negatief geladen. Wordt de lucht droger, dan kan dat veld naar positief omklappen.Van den Born: „Mensen die daar gevoelig voor zijn (vaak vrouwen) kunnen daar enorm last van hebben. Omdat positieve ionen in de bloedbaan adrenaline losmaken, raken die mensen gejaagd en geïrriteerd. Vaak is er concentratieverlies.”

Bij een langere periode van wind kan het zelfs verdere gevolgen hebben, tot aan depressie toe. „Dan wordt cortisol aangemaakt om de adrenaline in het bloed op te ruimen. In de hersenen breekt cortisol echter ook het gelukshormoon serotonine af. Zo kan een langere periode met een positief geladen atmosfeer uiteindelijk tot depressieve gevoelens leiden bij menen die daar gevoelig voor zijn. 

Wel een zeer duidelijke uitleg

Wist je dat er in de Alpenlanden zelfs een verhoogde alertheid is bij de invallende föhn....
Dat zijn er meer mensen in psychische vaak fatale nood......

Maar oké... luchtdruk, luchtvochtigheid,  elektrische lading van luchtdeeltjes.... het is allemaal van invloed.....
Men noemt het zwabberende luchtdruk...
Zwabberen..... zwabber..... schoonmaak.... Willem.....
Ahhhhhh ik snap het....
Willem was duidelijk onder invloed...
Tja....
.



maandag 24 mei 2021

24 mei 2021


Dag van:
"Op een mooie pinksterdag...."
Het deuntje speelt zich al de hele ochtend af in mijn hoofd...
Maar als ik naar buiten kijk is het alles behalve die mooie pinksterdag....
Ware er geen corona geweest dan hadden wij nu heerlijk in den Bosch gelopen....
Jazz in Duketown... de laatste dag....
Afsluiting met een knaller....
Maar er zijn nog steeds maatregelen van kracht en voor het tweede jaar op rij is het festival geannuleerd....
Dit jaar wel te volgen via livestream....
Heb ik met één concert vrijdag gedaan...Youri Honing op saxofoon..... met zijn tergend maar oh zo zinderend traag ritme....
Als hij speelt laat hij je niet los en moet je wel meegaan op die langzaam aanzwellende golven van saxofoon klanken....
Mijn lievelingsnummer "Desire"....

Willem zou op handtekeningen jacht gaan...
Keihard applaudisseren en roepen om meer....meer....
En dan vragen "Wampie heb jij nog contant geld voor die cd?"....

Willem en ik zouden vier dagen bier en wijn, vermengd

met water zo slap, drinken uit plastic bekertjes.... terwijl we genieten van de muziek terwijl we op ons programmablad zouden kijken wat het volgende is waar we heen gaan.....
En tussendoor zouden we bij Jeronimus onze jaarlijkse maaltijdsalade met kaas en twee dikke zelfgebakken sneden bruinbrood eten.... ons Jazzmaaltje.....
En vandaag zouden we dan afsluiten met eten bij de Griek op het hoekje van de Parade.....
Napratend over al dat gaafs dat we dit jaar weer gehoord hadden....

Dan zouden we,  steeds weer achterom kijkend, naar wat er achterlieten, de Zuidwal/Hekellaan oversteken,  de Hertogstraat op.....
Willem zou zoals altijd een plas doen in een bosje van de Bossche Broek, om daarna samen door te lopen naar waar we altijd... ALTIJD... de auto neerzetten... op de Hertog Antonstraat....
Nergens is plek, daar altijd.....


In de auto zouden we dan de door Willem aanschafte cd's luisteren die al dan niet mee of tegenvallen....
Dat gevoel daar live te staan... in de drukte.... die sfeer.... het geluid dat je zelfs onder je voeten voelt trillen.... is toch anders dan een cd....

En we zouden zuchten...." Nu moeten we weer een héél jaar wachten...."

Het mag niet zo zijn...
We wachten al twee jaar zelfs....
En ach... het regent toch....
Ook al zou dat ons in het geheel niet tegengehouden hebben maar nu voelt als "Ach het regent toch"....
Als een soort misplaatste en ingebeelde troost....

Dus gingen we vandaag naar mijn zus....
Het landgoed is alweer aardig verbouwd...
Nieuw dak op het bijgebouw en de zolder prachtig en luxueus bewoonbaar gemaakt...
Binnenin de woonboerderij, het andere gebouw,  is het knus en gezellig...

Er valt veel bij te praten.... lang niet gezien en zo...
Cadeaus van voorbij gegane verjaardagen worden uitgewisseld....
We kunnen zelfs nog even buiten zitten...

Ik ontdek achter de grote schuur grote schatten...

Tenminste dat vind ik...
Mag ik dat oud ijzerdraad...?
"Wat moooooeeeeet je ermee...?"
De blauwe regen naar boven leiden bij de voordeur...
En mag ik ook wat van die oude dakpannen meenemen....?
"Wat mooooooeeeeet je ermee....?"
Leuk beschilderen... vogel voerplaatsen mee maken..... leuke verplant decoraties mee maken.... tegen de muur hangen als vogelnestkastjes.....
Enfin... mijn auto zit vol "oude meuk"....
Voor mij heel waardevol....

Dan rijden we terug....
De weg die we anders ook zouden rijden als we van Jazz in Duketown afkwamen.... alleen komen we nu halverwege de snelweg erop...
En met dat we die snelweg den Bosch- Arnhem oprijden draait Sublime radio een jazz nummer... van...Youri Honing....
Alsof het zo heeft moeten zijn.....