10 november 2021

Dag van:

 Een korte blog dit keer...

Het is laat... het werk slokt me op...

Om kwart over tien geeft Willem aan "Wampie het is al 22.00 uur"...

Maar het verslag moet af...!

En ik moet nog een weekbrief maken...

Ik moest vandaag ook de Sinterklaas cadeautjes kopen... straks zijn immers alle leuke goedkope cadeautjes weg... en we hadden nog een langdurig en intensief overleg na schooltijd...

Ik zal niet gauw zeggen dat ik iets teveel vind worden maar op dit moment ben ik toch heus een deel van het overzicht kwijt...

Wel kreeg ik vandaag twee leuke cijfers van de psychologie academie post hbo opleidingen terug....

Een 8.5 notabene....

En of je je dan weer even een kind in de schoolbanken voelt hè....

Het nadeel van de drukte is dat ik, in tegendeel tot andere jaren, weliswaar voor de klas noodgedwongen met Sinterklaas bezig ben, maar dit gevoel nog helemaal niet voor familiethuis en de vriendenkring heb....

Ergens in mijn achterhoofd gonst het nu dat over nog geen maand de Sint zijn verjaardag viert... en andere jaren was ik allang bezig... maar het overzicht is zoek....

Geen benul van tijd.... ik denk niet na, ik doe.... en heb geen weet van dagen of weken....

Ik werk voor en tijdens en na schooltijd, ik studeer de laatste loodjes aan elkaar.... ik probeer de slaap te vatten en het enige dat even mijn zinnen verzet is het kijken naar een aflevering van the Crown....

Nou ja... en vanmiddag dan eventjes...

Het overleg was voorbij en de sinterklaascadeautje voor school moesten worden gekocht...

Ik rij naar het winkelcentrum... loop de roltrap op.... en ik schud mezelf drie keer wakker...

Is dat Willem die daar loopt...??

Écht... je denkt heus even dat de vermoeidheid je hallucinaties bezorgt... maar hij is het dus wel...!!!

Ik schuif tussen de meute door tot ik voor hem sta...

Ook hij is verbaasd....

"Jij hier?".....

Nou goed dan... eerst samen maar een ragebol kopen...

Oké... en samen een kop koffie/ muntthee drinken bij Bonheur....

Je mag jezelf ook wel even ontspanning gunnen...

Maar in mijn achterhoofd bonkt de waarschuwing "je komt weer tijd tekort!!!"....

Naast ons zit een oude man....

Hij maakt een leuke opmerking over de mogelijke schoonmaak woede die Willem uitstraalt met zijn nieuw aangeschafte ragebol...

En Willem geeft gekscherend aan dat hij eerst de grijze dos haar van de man eens onder handen wil nemen...

De man haakt in op de humor...

Wij ontdekken al snel de eenzaamheid achter zijn lach...

Willem biedt de man een drankje aan....

Hij is blij en bescheiden verrast...

Dat gebeurt hem niet alle dag...

Dan komt het verhaal achter de lach... het leed van een verleden en heden.... de eenzaamheid... de angst.... de  ouderdom....

"Normaal, zegt hij, zou ik nu hele grappige conferences houden... maar aan u vertel ik mijn verhaal.... en ik voel de weggespeelde pijn weer"....

Mooie ontmoeting..... de stilte van eenzaamheid in een kakofonie van drukte....

De drukte die ik snel weer oppak... ik moet nog cadeautjes... voor schoentjes en de zak van jute....

En ik beland in een rel van jongeren en nog meer politie... hysterisch huilende meisjes... schreeuwende jongemannen.... beheerste agenten... handboeien.... schetterende walkietalkies..... 

Maar ik heb geen tijd voor opgewonden standjes en toegestroomde toeschouwers....

Ik moet nog eten koken... en een verslag schrijven... een weekbrief... mailtjes beantwoorden...en beginnen aan de eerste opdracht van de studie....

Oh ja... en een blog schrijven.......