7 november 2021

 

Dag van:

Afschuwelijk die serie the Crown....

Ik kan dus niet stoppen met kijken dan hé...

Vannacht weer veel te lang doorgehaald...

Maar ik vind die Princess Margaret dan ook wel een super wijf...

Soms scroll ik super saaie politieke aangelegenheden gewoon door tot ik weer bij de intriges van Margaret ben aanbeland...

En dan verder smullen....

Wat mij betreft mogen ze wel alleen een serie over haar maken...

Zeer vermakelijk...!

Maar ach... het afscheid van Winston Churchill was ook aandoenlijk hoor...

Heb toch wel even een traante weggepinkt...

Maar goed... dan word je dus laat wakker en moet nog aanpoten ook...

Vanmiddag met m'n zus naar Herman van Veen...

Toch ook niet de eerste de beste...

De dutch legend....

En dan kom je daar aan in Nijmegen... moet het afschuwelijkste plein van Nederland over... het keizer Karelplein...

Neemt de verkeerde afslag...

Dus draai en rij je weer dat plein op om een de volgende nemen...

Zoekt je een ongeluk in de parkeergarage naar nog een leeg plekke....

Gevonden....

Je loopt naar de uitgang boven en pakt je mobiel om je zus te bellen...

Je toetst gehaast je beveiligingscode in...

Hee foutje...

Je toetst nog een keer... iets minder gehaast..

Nog een keer een foutmelding...

Je toetst voor de derde keer maar nu heel secuur je code in en... telefoon geblokkeerd...

Om vervolgens de piepkleine niet leesbaar lettertjes te ontdekken waar je na enige moeite van kan maken dat je de foute simcode hebt ingetoetst...

SIM code...

Hoe kan dat nou...???

Heeft het kreng van een mobiel zich geüpdatet zonder dat ik er erg in had...

En nu... simkaart geblokkeerd...

Ik voel het bloed uit mijn hoofd wegtrekken...

Onder mijn voeten verschijnt een zwart gat dat afgrond heet...

Op mijn mobiel staat immers alles; tickets, qr code camera, WhatsApp,  telefoon...

En hoe ik ook probeer bekende nummers uit mijn blote hoofd in te toetsen... het ding blijf geblokkeerd en ik kan niks..... 

Ik mag alleen het noodnummer bellen... maar tja 112 vindt hier de nood vast niet hoog genoeg...

En daar sta je dan...

Ik kan niet eens mijn zus een berichtje sturen of ze alvast deze kant op komt lopen...

Ik kan ook niet meer naar huis rijden...

Langzaam stroomt het bloed terug en dicht zich de afgrond..

Daarvoor in de plaats word ik heel verdrietig...

Maar.... de functie waarvoor mijn hersenen bedoelt zijn, keert terug... nadenken... ik moet nadenken...

Als mijn zus nou komt kan ik misschien op haar telefoon mijn mail openen en kijken of ik de tickets nog eens kan downloaden.. maar dan dus op haar mobiel...

En de qr code... die heb ik ook als papieren versie in mijn tas...

Dan doet misschien mijn mobiel het nog niet maar ik hoef mijn zus niet teleur te stellen...

Ik ijsbeer heen en weer...

Mensen kijken om.... ze zien mijn verwrongen uitdrukking op mijn gezicht...

Ze zullen wel denken...

Maar het kan me niet boeien...

Dan zie ik de chique gestalte van mijn zus opdoemen...

Daar komen de eerste tranen "Waar bleef je nou?"...

Ze snapt er niks van... dit moet toch een blije middag worden...

Maar al snel begrijpt ze waar het om gaat..

Ik toets op haar mobiel mijn emailadres in...

Je wilt niet weten hoe zorgvuldig ik daarna het wachtwoord intoets.... stel je voor...

En..... het lukt... we hebben de tickets...

"Jij wilt vast wel een wijntje?", vraagt ze als we door alle controle heen zijn...

En inderdaad... daar ben ik aan toe...

We hebben prachtige plaatsen...

Het balkon links zo goed als boven het podium...

Als je je hand uitsteekt kan je Herman van Veen bijna aanraken...

Het gordijn gaat open en daar staat Le grand artiste....

Héél bijzonder om zo dichtbij de legende te zitten...

Hij vertelt anekdotes... zingt zijn mooiste liedjes en speelt samen met de band fantastische nummers...

Er vallen honderden pingpongballen naar beneden...

Anderhalf uur... het is voorbij voor je het weet...

Het publiek is uitzinnig en klapt hem drie keer terug...

Toegift na toegift...

We zien wel.....

Doek...

Je bent lief,.... zo anders... je bent anders lief...

Doek....

En... ik hou van jou... 

Dan valt het doek toch definitief...

De grote Herman van Veen keert niet terug...

Zus en ik eten nog een hapje...

We praten bij....

Dat wat hoognodig bij en uitgepraat niet worden...

Zoektocht door een door ons onbegrepen jeugd...

Proberen plekjes te geven aan dat wat geen plek waardig is...

Misschien moet je sommige dingen ook gewoon

weggooien... wissen.... geen plek gunnen...

Na twee nachten doorhalen, de emotie van vandaag, is er maar één ding dat ik nu wil....

Zonder Margaret naar bed... en slapen....