2 juli 2022 the day after

Dag van:

Nee....nee alsjeblieft niet de wekker....

Was ik nou thuis geweest dan had ik kunnen slapen tot in de middag....

Maar ik ben niet thuis... Ik lig in een hotel....

In een luxe kamer met heerlijke bedden waar ik niet uit wil gaan....

Het enige dat hetzelfde is, zijn de woorden "Wamp kom je bed nou uit want we moeten ontbijten....ik heb honger"....

Dat dus.....

Moeizaam kom ik mij bed uit...en zie restanten bruiloft om me heen liggen...

Uitgetrokken bloemetjes haarspelden, elastiekje, witte oorbelletjes, me toe schitterende zilveren glitter schoenen, en in een hoek gemikte kruk...oh ja... Ik ben gisteren getrouwd....

Ik pak mijn dagelijkse kloffie uit het kleine koffertje, duik de douche in.... en kleed me aan...

Vandaag ben ik weer een gewoon mens....

Het JA woord is uitgesproken en we kunnen weer verder....

Onze kampeervrienden die een verdieping

boven ons zitten appen dat ze al gaan ontbijten....

Ik app dat we eraan komen....

Over drie weken zitten we aan een heel wat soberder ontbijtje voor onze tenten...

Maar vandaag zijn we geen kampeervriendjes maar hotelmaten....

Wat een heerlijk ontbijt...

Ik ontbijt zelden....en al helemaal niet met eieren maar vandaag is daar dus de uitzondering...

De cappuccino smaakt, het ontbijt smaakt, het gezelschap is goed...hoeveel beter kan je een leven in huwelijkse staat beginnen...

Tijd voor vertrek...

En natuurlijk moet Willem poepen...

Het zal eens niet zo zijn....

Getrouwd of niet....ritme blijft ritme...

Maar dan kunnen we toch gaan...

Op naar de feestlocatie zonder feest...

Ceremoniemeester Tamara, mijn zoon, zus en zwager hebben de boel al opgeruimd...

De kleinkinderen plonzen in het zwembad...

Dag lieve kampeervrienden tot over drie weken weer....

De auto is afgeladen vol met cadeaus...

Er past geen enveloppe meer tussen....

Robbert en Willem passen en meten en de auto zakt langzamer dieper door de veren....

Dag lieve lieve mensen die ervoor zorgden dat we zo'n fijn feest hadden....

Dan zijn Willem en ik weer alleen...

"Wat was het mooi hè!"....

"Nou, wat was het mooi"....

"Nu ben je mijn vrouw"....

Ik moet zeggen dat ik het nog wat exotisch vind klinken na 16 jaar al samen te wonen...

Ik voel dit niet zo als zo'n grote verandering...

Maar ach... Willem blijft Willem....en die voelt de dingen nu eenmaal anders....

Ik word op een stoel gezet en Willem pakt alles alleen uit...

Hij stalt het uit op twee campingtafeltjes in de kamer....maar zelfs aan die twee tafeltjes hebben we nog niet genoeg...

Eerst nu de honden ophalen...

En ik....?

Ik val in slaap...op de bank....achter een muur van presentjes...

.

Als ik wakker word zie ik een weelde aan cadeaus en 4 wilde honden die blij zijn dat ze weer in hun eigen omgeving zijn...

Het cadeaus uitpakken kan beginnen...

Voor zover daar een beginnen aan is...

Uren.....uren......uren zijn we bezig...

Ik heb kramp in de vingers van het ontvouwen van slim creatieve vormen van geld vouw origami knutsels....

Geld hangt in planten...mooi vorm gegeven ronde creaties, met plakband dichtgeplakte enveloppe, mobielen....

Met touwtjes, lintjes, ijzerdraad, pijpenragers ....ergens ingehangen of aan vast bevestigd...

Maar dan is dan toch eindelijk alles uitgepakt.... Het geld geteld...de mooie dingetjes een plekje gegeven...

We eten restjes bruiloftsmaal...

En bruilofts snacks....

Het is immers al over zevenen en koken heeft geen zin meer...

Niks leuker dan nu snackend en knabbelend boven je mobiel te zitten om te kijken wat er allemaal voor foto's en commentaar geplaatst wordt door bruiloftsgasten....

De leukste en mooiste foto's komen voorbij...

Niet alleen wij hebben genoten...maar zoals blijkt ook iedereen die er was....of op wat voor manier dan ook er deel van uitmaakte...live aanwezig of via beelden...

The day after...

Je bevat nog niet wat er allemaal is gebeurd en wat je allemaal hebt beleefd of gevoeld...

Deze landing duurt langer...en heeft haar tijd nodig...

En wat is er fijner dan dat...

Elke dag die volgt nog een beetje nagenieten....