24 november 2022

Dag van:

Wat kan je toch heerlijk tegen jezelf aanlopen soms....

Gewoon door onbewuste eigenwijsheid of is het toch omdat het diep in je hart tegen alles indruist die jijzelf als persoon bent....

Ooit.....het was in 2006....dat zeg ik dus....ooit (gniffel)....leerde ik Willem kennen tijdens een gemeenschappelijk studiejaar...

We studeerden voor gedragsspecialist....een pittige studie mag ik wel zeggen....

Daarnaast deed ik ook nog eens tegelijkertijd mijn Master studie.....en leerde ik dus nog daarbovenop Willem kennen....

Het was me het jaartje wel....

Mijn educational research en tevens eind scriptie ging over hechtingsstoornis en in het bijzonder dan het reactief hechtingsstoornis....

Niet zomaar natuurlijk....

In mijn werk kwam ik immers regelmatig kinderen tegen met hechtingsstoornissen en soms ook reactief hechtingsstoornissen....

En ik die daar tussenin laveerde met mijn eeuwige 'met liefde en aandacht komt ALLES goed'.....

Kinderen hebben liefde nodig om zich veilig te voelen.....

Dus.......dus niet.....

Het heeft me een gebroken neus, scheurtje in mijn schaambeen en heel veel blauwe plekken gekost.....en een studie gedragsspecialist met eindscriptie....om te beseffen dat dit niet altijd zo is....

Soms zijn er kinderen die zo beschadigd zijn dat ze zich echt niet veilig kunnen leren voelen door jou als liefdevol mens met een schuilplek onder jouw juffen vleugels...

Soms hechten deze kinderen zich aan vaste gewoontes en rituelen en voelen zich daardoor veilig...

Ik ontdekte en onderzocht dat toen allemaal....

En de conclusie deed me zeer en ik concludeerde het ook vol ongeloof....

Maar de feiten lagen er....

Mijn hoofd wist het....mijn hart wilde zo graag anders....

Maar met het feit dat mijn hoofd het wist, kon ik verder....

Alleen dat hart hè.....

Dat hart werkt bij mij 24/7....

Dat hoofd niet ...hahahaha....dat werkt iets minder hard vaak.....

En de kinderen met hechtingsproblematiek zijn er altijd wel....

Óók met hun hart....maar in hun hart werkt het anders....

En dus liep ik vandaag weer eens heerlijk tegen mezelf aan....

Ik geef het je ook te doen....kleutertjes...zo pril nog....

Zo nog die liefde nodig voelt mijn hart....

Wampie! Wampie! Wampie! toch....denkt mijn hoofd dan na verloop van tijd....

En na alles met hart en ziel en juffen vleugels gedaan te hebben ga je dan 'ten einde raad' toch over op de raadgevingen, aanbevelingen, tips en trucs die je ooit aan het eind van die scriptie schreef....

Je stelt je affectief neutraal op....

Vlakke blik, emotieloze intonatie, vasthoudend aan dagelijkse routine en gewoontes....je blijft tot het uiterste consequent en zegt alleen dat wat je waar kan maken....

Geen knuffel, geen knipoog, geen aai over de bol en niet even op schoot met je armen om hem heen....

Jij als mens bent niet veilig maar de gewoontes en routines die je hanteert bieden veiligheid....

Niet de mens maar het systeem.....

Pffft....ik hield het vol....het hielp....

Het hielp onmogelijk gedrag in te perken....

Het hielp hem zich veiliger te voelen....

En weet je....dat is ook het moment dat het zo gruwelijk goed je weer bewust bent van het feit dat het niet om jouw welzijn gaat....niet om wat jij goed vindt....niet om wat jij nodig hebt....maar om het welzijn van het kind....en wat hij nodig heeft....

En dat ben JIJ NIET!!!!.....

Gek genoeg....nee niet gek genoeg....maar

natuurlijk werkte het .....deze houding van vandaag....

En gek genoeg voelde het zelfs voor mij goed want ik zag dat het hem goed deed....

Maar och wat had ik het graag anders gewild....

Alleen moet ik nog even diep graven of ik dat nou zeg omdat ik dat hem zo gun, gevoeld vanuit mezelf, of met de gedachte aan hem....

Enfin....mijn leerschool weer vandaag...

Confrontatie op confrontatie....

Juf zijn is niet altijd even makkelijk....

Juf zijn is niet altijd 'hart' en/of 'liefde' ....maar ook professioneel professional.....

Slik.....

Toch heb ik vandaag ook genoten...

Van dat intense geluk in de ogen van dat andere kind toen hij....hij alleen.... Sinterklaas spelletjes mocht spelen op het digibord...

En de glans in de ogen van mijn assistente, de therapeuten en mij toen we ontdekten dat die Sint meer dingen los krijgt op leergebied dan wij met z'n allen als professionals.....

Ineens schreef hij letters met pepernoten in de juiste schrijfrichting en werden zijn beweging die altijd zo traag verlopen door zijn beperking, super vlot toen hij met pijltjes de stoomboot in de goede richting moest varen....

Bewoog hij ineens tijdens een Pieten dans zonder de pijn te voelen....

Genoten we van het maken van een huiskamer hoek met openhaard en zitjes eromheen...

Van de geknutselde schoentjes die gevuld voor die openhaard staan....

En van het idee dat de kinderen morgen zich vol enthousiasme op de cadeautjes zullen storten....

Zoveel plezier gehad van het kleien van

Pepernoten die ze op de geplastificeerde kleikaarten met een zak erop mochten leggen....

Juf zijn gaat met een lach en een traan...met een hart dat sprongetjes maakt en datzelfde hart dat even later in een dal terecht komt....

Maar eigenlijk gaat het uiteindelijk altijd om het geluk en welzijn van het kind....

Hoe dan ook.....

Zelfs dus als je dat even een keer middels je hoofd moet bereiken....

En misschien is dat hoofd dan wel meer je hart dat spreekt dan je denkt....alleen via een omweggetje.....