14 mei 2023

Dag van:

Soms kun je naar een dag uitzien en tegelijkertijd er tegenop zien...

Dan moet je maar gewoon ergens beginnen en dan maar liefst bij het begin...

Op naar de kerk dus maar om naar de enthousiaste verhalen van ons bevriende dominee stel te luisteren...... foto's te bekijken.... over hun reis naar Israël...

En samen zingen....veeeeeel zingen....

In de haast daarna niet eens afscheid

nemen en als een haas in de auto naar Alphen aan de Rijn....het familie uitje in Avifauna....

Wat een lol als je dan rijdt en tien minuten van je tijd op je navigatie systeem afsnoept....

Mijn kinderen zijn er al en zitten te wachten bij de vogel show....

Kijk ze nou eens zitten op een rijtje...mijn rijkdom....

Indrukwekkend als altijd die show...

Op de muziek van the Pirates of the Caribbean vliegen de vogels af en aan en scheren rakelings over en langs je heen...

Er wordt veel verteld over wetenswaardigheden betreffende de vogels....

Het is genieten met volle teugen...

Net als van de koffie en de ijsjes daarna...

Als we al heel wat vogels gezien hebben en de mooiste foto's gemaakt zijn, gaan we de Lori's voeren...

Niet alleen voor de kinderen een hoogtepunt blijkt wel ...

Ook wij volwassenen vinden het een hele belevenis...

Willem is er vol van en lijkt zelf weer een kind zoals hij daar, met zijn glaasje nectar in de handen staat, waar de vogeltjes op af komen...

Tijd voor een wandeling langs het meertje..

En ik zie de ooievaar.....en wauw, het vrouwtje zit op haar nest met piepkleine jonkies...

En dan gebeurt het dus...

Eerlijk vertellen maar...

Ik raak onwel...

De wereld draait... Ik draai... Ik kan mezelf ook niet op de been houden en grijp me vast aan te takken van een klein boompje...

Nare gewaarwording en veel bezorgde gezichten van mijn kinderen, Willem en omstanders....

En dit keer is het niet even snel doorlopen en net doen of er niets aan de hand is, want dat red ik niet.....

Als ik een half uurtje gezeten heb gaat het weer...

Maar de kinderen en kleinkinderen zijn geschrokken en willen liefst nu meteen naar het pannenkoeken restaurant...

Daar gaan we dus...

Het is er druk en gezellig....

Ik word overladen met verjaardags en Moederdag cadeaus...

Wat ben ik verwend....

Wat smullen we van een pannenkoek met voor ieder wat wils....

Rustig aan knap ik wat op...terwijl Willem (en meer mensen in het restaurant) op mobieltjes kijken naar de kampioenswedstrijd van Feyenoord...

En kampioen worden ze...

Och die emo Willem...zijn cluppie kampioen.....

Al zingend aan de telefoon met vrienden loopt hij even later naar de auto....

Ik voel me weer beter.....

En dat is maar goed ook want nu moeten Willem en ik door naar Zoetermeer naar het concert van Simon Philips Protocol...

Ik kan inmiddels weer zelf rijden...

Er staat al een rij te wachten voor het pop podium in 'de Boerderij'...

Laat het spektakel maar losbarsten...

Maar daar gebeurde het weer....

Ik wankel, ben misselijk en loop, botsende tegen iedereen aan, de zaal uit...

Geen stoel te bekennen dus sta ik voorover gebogen over een soort toonbankje heen....

Een crew medewerker komt naar boven snellen en zorgt dat ik een stoel krijg....

Hij stelt de nodige vragen....maar ik wil alleen maar zitten....en wachten tot het over gaat...

Ik wil het Willem niet aandoen dat hij dit concert, waar hij zo lang naar uitgekeken heeft, mist....

Maar ik kan écht niet meer...

En nog voor de eerste klanken van de jazz rock band klinken, lig ik op de ongemakkelijke achterbank van mijn autootje en wordt door Willem naar huis gereden....

Arme Willem....

Thuis duik ik direct mijn bed in en slaap....nadat ik beloofd heb morgen naar de dokter te gaan....

Het moet dan maar.....

Geen lekker traktatie voor de kinderen in de klas morgen....