Dag van:
Vanavond hoor ik Emma Wortelboer in het programma Media Inside van Gijs Groenteman en Maarten van Roosmalen zeggen: "ik steun geen goede doelen want ik weet niet welke ik moet kiezen"....
Ze legt het op haar manier uit.... En ik vertaal dat dan weer in de volgende woorden....
Alles waar een goed doel voor is, is erg...
En er bestaat op dat gebied geen erg, erger, ergst...
Kanker is erg maar ALS is ook vreselijk...
De oorlogsgebieden zijn afschuwelijk maar daar waar hongersnood door droogte is ook ...
Dierensoorten die ophouden te bestaan dat is rampzalig, maar rampgebied ook...
Ik snap haar wel...
Ik, die zelf wel achttien goede doelen steun en als ik die van Willem erbij optel, komen we samen op zesentwintig....
Ook wij begonnen ooit met één....
Maar de volgende was ook zo erg en de daaropvolgende ook...en zo bleef het maar doorgaan...
Want och die arme dieren, en och die arme kinderen moeten toch schoolboeken hebben....maar die daklozen kun je niet zomaar op straat laten slapen...en voor mama en al die anderen die we kennen die aan kanker stierven moeten we ook wat doen....en de Nierstichting doet zoveel goed werk....en, en, en....
Erg, erger, ergst....
Voor iedereen die het overkomt of in nabijheid meemaakt is hun geval immers altijd het ergst...
Maar....zo kreeg ik vandaag nóg een bericht onder ogen....
Het lijkt van totaal andere orde, en toch....toch overlappen ze elkaar...
Erg, erger, ergst....
Het bericht betrof de duikboot waarvan iedereen dagen in de greep was....
Je moest er niet aan denken dat het je zou gebeuren....
Vastzitten in een kleine, van buiten vast geschroefde ruimte waar je niet uit kunt....
Vierduizend meter onder water....en de zuurstof die steeds schaarser wordt totdat er geen zuurstof meer is....
Iedereen was ermee begaan want het zou je maar overkomen...
En toen las ik dit....
-Zevenhonderd mensen waaronder honderd kinderen, kustwacht grijpt pas na uren toekijken in als het al veel te laat is en hebben misschien zelfs pushback geprobeerd- Vijf rijke stinkerds, na anderhalf uur direct een zoektocht met NAVO sub, C 130 vliegtuig, boeien, radar, sonar, VS en Canadese kustwacht die er alles aan doen om ze te redden-
Erg, erger, ergst.....
Welke nabestaande mag het verdrietigst zijn.......?
Wie verdient de meeste compassie.....?
In de samenleving delen we pijn en rouw op in leedhiërarchie lijkt het wel....
Zijn verdriet en verlies dan onlosmakelijk verbonden met context.....?
En ineens wist ik het...
Als verdriet er is, dan is het er.....in volle hevigheid....
Niet in hevigerheid of hevigstheid....maar in alle hevigheid....
En dat is voor ieder persoonlijk....
Zolang we verdriet, verlies ofwel leed op een schaal plaatsen, concurreren we met elkaars verdriet.....
Zo kan er nooit hulp op maat geboden worden....
Niet door hulpverleners of werkgevers, niet door meelevende buren, vrienden, collega’s en familieleden of zelfs de politiek.....
‘We moeten niet kijken naar wie er dood, doder of doodst is, ziek, zieker of ziekst, aan hongerig, hongeriger of hongerigstheid lijdt enz.... maar naar de impact van het verlies en de pijn....
Eerbied voor geleden en te lijden leed, daar gaat het om.....
Misschien moeten we dus helemaal niet in de vergrotende trap praten als we het erover hebben.....
Niet over ‘erg, erger, ergst’, maar gewoon over erg.....
Punt.....
Geen komma....gewoon niet vergelijken......
De ene die sterft is 76, een ander 36....
De een is de bekende Willem Nijholt of zoon van Toon Hermans...de ander gewoon Pietje de Vries....
De een verliest al zijn herinneringen in een brand, de ander door dementie...
De een verdrinkt als vluchteling op een rubber bootje, de ander stikt in een duikboot....
Maar het zijn allemaal mensen die worden gemist......
Misschien kunnen we, als we zonder vergelijkingen verder gaan elkaar wat meer ondersteunen en helpen zoeken naar oplossingen, als het leven hoe dan ook en voor wie dan ook,weer pijnlijk onaangenaam en oneerlijk is.....?
Als we wat minder bezig zijn met het vergelijken en het veroordelen van elkaar, vinden we dan misschien de energie die ons écht verder helpt.....
We hebben het immers over mensen...
En ieder mens mag of mocht er zijn....
Elk verdriet heeft recht van bestaan....
Maar laten we het leed zoveel mogelijk de wereld uit helpen....of je nou één, elf of eenentwintig goede doelen steunt...
Je kan immers ook niet zeggen "ik heb meer medelijden met de dood van de vluchtelingen dan de dood van vijf duikboot mannen......
Ik hoorde iemand in mijn omgeving vandaag zeggen "ja maar het heeft met jezelf inleven te maken...dat wat dichterbij je staat...
Je moet er toch niet aan denken dat je in die duikboot zit"....
Nee, zei ik toen....maar ook niet met zevenhonderd mensen op een rubber bootje dobberend op dit grote zee tussen haaien en walvissen....
"Maar dat staat veel verder van je af" was het antwoord....
En ik dacht 'daar gaan we weer ...na erg, erger, ergst nu ook nog ver, verder, verst...
Weet je wat .....laten we nou maar ophouden met die leed concurrentie....
Want één ding is zeker....concurrentie of hiërarchie lost niks op...
Gewoon niks en niet nikser en nikst....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten