Dag van:
Muziek en een glimlach....
Ik kijk vanavond heel even naar het programma over Alzheimer...
Ze werven donateurs....
Er komen kinderen en partners aan het woord, maar ook dementerenden zelf...
De moed zakt je in de schoenen als je het allemaal hoort...
Zoveel verdriet, zo vroeg afscheid nemen van een nog levende waar je zoveel van houdt....
Ik denk terug aan mijn schoonmoeder....
Aan Willem en hoe hij omging met deze ziekte van zijn moeder....
Daar waar ikzelf soms kon blijven hangen dat ik het zo gemeen vond dat zo'n lief zorgzaam mens dit overkwam.....dat ze achter deuren met een codeslot zat....en er niet uit kon.....daar haalde Willem altijd weer het positieve eruit....
Willem hield de kern van haar bestaan vast en bracht die naar boven....
Terug naar het programma...
Professor Scherder aan het woord....
En dan dat verbazingwekkende maar oh zo prachtige nieuws....
Hij liet met prachtige voorbeelden natuurlijk weer zien hoe het werkt in de hersenen...
Dat wat aangetast werd, in groene, gele en rode kleuren....
Maar....kijk nou....hoe de eiwitten door samenklontering de hersenen ook afbreken of op de foto dus lieten verkleuren....er was één gedeelte dat grijs en intact bleef....het gedeelte waar muziek is opgeslagen...
En Scherder voegt eraan toe...."de muziek en..... DE GLIMLACH....blijven onaangetast....
En de glimlach is het laatste dat verdwijnt....
Dat van de muziek wist ik...maar die glimlach, dat vind ik mooi...
Ik had gehoord van stemmingswisselingen; angst enz in de gekleurde gedeeltes....maar het gedeelte van de glimlach blijft dus grijs....
In de kern blijft blijdschap....in de puurste vorm....
En die wordt middels muziek weer opgewekt....wakker geschud....
Ik moet denken aan vanmorgen in de kring...
Nog drie weken en dan sluiten we weer een schooljaar af ...
Een jaar vol mijlpalen en wondertjes....
Het jongetje dat niet liep en nu zelfstandig door de school loopt zonder hulpmiddel...
Het jongetje vol wantrouwen die nu een knuffel komt halen...
En dat jongetje dat geen woord sprak en nu ineens vanmorgen.....
Vanmorgen vraag ik wat de kinderen het weekend beleefd hebben...
Dat doe je met kleine tussenstappen zodat ze bij hun ervaringswereld kunnen blijven....
En dat ene jongetje komt met een heel verhaal....een fantasie verhaal over de haai in zijn zwembadje die hem ging opeten....
Waarop ik vraag....'heeft hij je voet eraf gehapt dan'....?
En hij weer antwoord "nee joh, ik kan toch lopen"....
Dan mijn volgende stapje....
'dus het was warm en mooi weer, de zon scheen en het zwembad was opgeblazen, en wat toen?'.....
"Toen was ik blij" zegt hij.....en er verschijnt een mega glimlach om zijn mond....
Tuurlijk juf...niet zo moeilijk doen...
Geen verhalen over zwembaden, ijsjes eten, tuinsproeiers die aan gingen maar gewoon 'BLIJ'....
In dat 'blij' zit immers alles....!
Wat kan je toch nog veel van kinderen leren....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten