14 juli 2023 dag 1 vakantie Chalkidiki

Dag van:

Vier uurtjes slaap met vier onderbrekingen van een Willem die niet in slaap kon komen...

Maar .....je hotel uitlopen en dan zo de terminal van het vliegveld in....

Geen fijne sfeer op Flughafen Düsseldorf...

Veel stress en gesnauw....

Gelukkig zijn we op de hoogte van selfservice bagage inchecken maar we zien heel wat afgesnauwde mensen wanhopig hun best doen om een automaat te begrijpen....

Dan gaan we in een rij staan voor de

douane...

Zeg maar riiiiiijjjjjjjjjjj.....

Een half uur in de rij voor je de poortjes naar de douane hal bereikt en dan nog eens anderhalf uur in de slingerende rij, vol gapende volwassenen en jengelende kinderen, naar die douane...

Bij de douane wordt je tas eruit gehaald..

Daar gaat mijn haaknaald dacht ik nog, maar het blijkt om de cadeautjes voor onze gastheer en vrouw te gaan...

Aparte ervaring als er een doekje over je spullen heen gaat omdat ze op springstof gecontroleerd moeten worden...

Tja, en springstof zit er niet op natuurlijk....

Zelfs geen cocaïne...

We mogen door....

Je bent dan dus twee en een half uur verder en moet je nog haasten naar de gate ook...

Geen ontbijt, geen koffie... Inchecken maar...

En dat gaat dan weer gesmeerd...

Binnen een kwartier zit het vliegtuig vol, iedereen aanwezig en we kunnen ruimschoots op tijd vertrekken...

Dat was even anders bij de gate naast Malaga naast ons waar twee keer mensen omgeroepen werden om te komen en dan rustig aankwamen als de gate al gesloten was om alsnog een onmogelijke stampij te gaan trappen....

Het vliegtuig in, het vliegtuig zien stijgen maar dan als een blok weer in slaap vallen...

Ik ben ook niet wakker te krijgen...niet

voor een kop koffie, voor niks niet....

En twee en een half uur later als we in Thessaloniki aankomen word ik, met moeite zelfs, pas wakker...

Evangelos is direct aan de telefoon....

Hij staat ons al op te wachten...

Alles prima maar we willen nog wel even onze koffers oppikken...

En dat duurt dus weer even...

We raken eraan gewend....

Dan toch de omhelzing...

Het is echt waar...wij zijn er, hij is er ..

En hoe bijzonder is dat, dat je elkaar slechts een week een daarna nog twee dagen in de herfstvakantie ontmoet hebt, en dan al bij elkaar gaat logeren...

Iets dat al helemaal niks voor mij is...

En hoe bijzonder is het dan al helemaal dat we totaal geen idee hebben van waar we terecht komen...

Niet de plaatsnaam kennen of het adres....niks helemaal niks....

Zomaar instappen en ons laten verrassen...

Zeer, zeer ver buiten mijn comfortzone....

We komen op een resort terecht waar de familie een huis heeft ....en waar Elona en Evangelos een paar maanden per jaar vertoeven....en wij dus nu ook een week...

Klein Mikonos heet het resort...maar dan op z'n Grieks....Mikonoatika....

En het staat in Nea Kallikratia.....

Nooit van gehoord, maar deel van Thessaloniki...

Weten we in ieder geval waar we zitten...

Het weerzien met Elona en Agathangelos is geweldig...

Vasthouden en voorlopig niet meer loslaten....

Evangelos (eigen -groot- bedrijf Delta Cleaning, met zijn vader) moet helaas weer aan het werk.....

Eerst maar eens op verkenning in het

typisch Griekse huis waar we een eigen verdieping krijgen met dakterras...

Waar we de geuren van heerlijk Griekenland opsnuiven en van de temperatuur genieten...

Nou ja, omdat er airco in het huis is en de ventilatoren aanstaan dan ...grinnik....

Agathangelos....vanaf nu Angelo genoemd...eist meteen alle aandacht op...

Net als de Griekse buurvrouw (met poedel) die haar beklag doet over de traag werkende Griekse werklui....tenminste.... Dat is wat we uit haar Engels opmaken...

We gaan lunchen...

En wat lekker dat we inktvis saganaki krijgen met pasta, en nog meer dingen waarvan er eentje postelijn was volgens mij...

Volgende plan is de Beach maar....dan op een terrasje want op het heetst van de dag is het strand op zich geen pretje...

We wandelen over het prachtige resort...

En al lonken de golven ons als een malle, we trotseren lust want de last is erger....

Genieten van een cafe frappé, wat wil je nog meer...

Nou, nog eentje dus....

Nu is het wachten op Evangelos die tot laat doorwerkt maar dan ook nog dit de weekend de top drukte van de stad door moet én inkopen gaat doen in de supermarkt....

What a man, what a man, what a wonderful man....

Intussen hebben wij de mooiste gesprekken met Elona want ook in Engels kan je je gevoelens goed kenbaar maken...

Om half elf s avonds is Evangelos thuis...

Dat is nou het Griekse leven...

Elona en ik pakken de boodschappen uit en proppen die in de twee koelkasten...

Op naar het diner...

Dat kan hier namelijk om elf uur nog...

En ook al is iedereen moe, het restant van de avond verloopt gezellig...

Helaas kan ik nog geen foto's laten zien van onze gastheer en vrouw...ook niet van al te persoonlijke plekken want....we moeten nog maar onze allerbeste vriend en voor hem zijn wij een verrassing....

Hij mag dus op Facebook niet zien dat wij hier zijn ...

Na zondag komen de meer persoonlijke foto's 

Oh ja...en morgen worden we meegenomen naar een traditionele Griekse bruiloft....

Heel bijzonder.....maar daarover morgen meer..