18 juli 2023 dag 5 vakantie Griekenland

Dag van:

En dan toch verbrand hè.....

Eigenlijk heb ik er nooit last van maar gisteren is toch teveel zon van het goede gebleken...

Gelukkig beperkt het zich tot de nek en de ogen maar op zulke momenten heb je ineens wel weer door dat die nek een functie heeft want bij elke beweging prikt en klopt het....

Met andere woorden; dat wordt toch echt de volgende keer twee parasols om alle nekken en ruggen te kunnen bedienen....

Willem en ik beginnen de dag heerlijk in de tuin met gesprekken over wat we hier meemaken....

Vooral dat we ons overgeven aan wat ons overkomt....

Grieken kunnen namelijk slecht plannen....

Dat heeft een oorzaak natuurlijk...

Ze willen het anderen naar de zin maken en zorgen dat het ze aan niets ontbreekt...

Ze beloven dus van alles maar lopende de dag blijkt dat je dat 'alles' niet altijd kunt waarmaken....

Wat wij natuurlijk allang zagen aankomen als nuchtere Hollanders maar het evenzogoed wel heel lief vinden....

Daarbij zijn wij ook zo nuchter dat wij 'een klein beetje' vaak ook meer dan genoeg i vinden.....

Zijn wij misschien sneller tevreden....?

De Grieken willen echt alles uit het leven halen.....wij niet dan....?

Nou ja, bij ons is het misschien riskanter om alles eruit te halen...

We moeten namelijk niet vergeten dat de Grieken voor elke dag een beschermheilige hebben....

Dan kan je je natuurlijk wel even wat meer risico veroorloven (grinnik)......

In ieder geval resulteert een en ander vandaag in het feit dat we (weer) niet naar onze lieve vriend Dimitris gaan....

Dat is dus wel een klein beetje nadeel van de afhankelijkheid die je hebt als je bij een Griekse familie het leven leeft.....

We zouden een taxi kunnen nemen, maar zijn we dan niet onbeleefd tegenover onze gastheer en gastvrouw....?

We zouden een auto kunnen huren om onze vrijheid en onafhankelijkheid een boost te geven, maar hiervoor geldt hetzelfde....stoten we hen dan niet tegen de borst....?

We passen ons dus maar weer aan....

En ach ook al wordt ons geduld op de proef gesteld, we zijn nooit te oud om nog meer geduld te ontwikkelen...

Misschien wel een goede les op onze leeftijd....

We zullen immers met de tijd veel meer dingen in 'lower tempo' moeten doen....

Eindelijk even een momentje dat Agathangelos slaapt....

We zien nog steeds gezellig in het tuintje...

Elona heeft de was opgehangen en komt bij ons zitten...

(Bijna) Natuurlijk gaat eerst het gesprek over geloof...over de doop dit keer....

Wij kunnen ons niet voorstellen dat een kind de eerste drie maanden geen naam heeft en gewoon baby heet....

Pas na de drie maanden als hij gedoopt wordt krijgt het hier in Griekenland zijn naam....

Dat is ook de dag die daarna altijd gevierd zal gaan worden....

Je viert dus niet de dag dat de baby het leven zag maar de dag dat het zijn naam kreeg....

Een naam die belangrijker is dan de geboortedag....ik vind het op z'n zachtst gezegd ff wennen....

Evangelos belt weer...

Gisteren zei hij nog dat hij om 11 uur terug zou zijn....het werd vanmorgen 12 uur....een paar uur later 2 uur maar wij konden vast gaan eten hoor, hij schuift later wel aan....

Inmiddels is het vier uur en nog geen Evangelos...en nog steeds een slapende Agathangelos....

Dan maar de stewardess verhalen van Elona....ze is tenslotte stewardess geweest en Willem is wel mega geïnteresseerd in dat vak.....eigenlijk meer in de kansen van neerstorten van zo'n vliegtuig dus en hoe n je dat beter door krijgen dan naar een stewardess te luisteren die dat kan weten....

Beetje link Willem....we moeten nog terug hè......

Toch blijven de verhalen over lastige passagiers natuurlijk vermakelijk....

En Willems angst voor turbulentie wordt met een lachertje afgedaan....

Wat nou turbulentie,,,,wacht maar tot de compressie uitvalt....

(Wil ik dit weten?).....

Dan het verlossende huiltje...

De kleine man is wakker....

Nu kijken of de grote man Willem ook echt een boek is gaan lezen of dat het een smoesje was om ook in slaap te vallen....

Hij las écht een boek en zodra hij de woorden "Willem we kunnen gaan eten" hoort, komt hij als een haas naar beneden...

Op naar ons vaste restaurantje...

We bestellen van alles en van alles gaat ook mis....

Geeft niks we houden er uiteindelijk meer aan over dan we bestelden....zelfs drie karaffen wijn.....

Het is ook ongelofelijk dat je de ondernemers bezig ziet van s morgens vroeg tot diep in de nacht....

Hoe houden ze dat vol ...?

Foutjes maken is dan ook heel slaperig menselijk.....

Het duurt en het duurt voor Evangelos

er weer is....

Willem wordt sacherijniger en sacherijniger....

Als dit maar goed komt....

Eindelijk om acht uur komt Evangelos aan...

Een goed gesprek volgt....over hoe het voor Willem werkt dat zijn gastheer steeds weg is....afspraken niet nagekomen worden etc.....en over hoe het voor Evangelos werkt omdat hij zijn vader (hoofdeigenaar)maar steeds tegemoet moet komen en tevreden moet stellen....

Uiteindelijk begrijpen en vinden beide mannen zich weer en halen Elona en ik opgelucht adem want dit had wel eens heel anders kunnen aflopen...

Om half elf breken we de boel op en

vertrekken naar huis....

De vrede is getekend en... belangrijker misschien wel... Evangelos heeft eten van zijn moeder achter in de auto...

Authentiek Grieks eten, gevulde pepperoni....en eigengemaakte tzatziki....

Om elf uur s avonds gaan we weer aan tafel...

Persoonlijk trek ik dat allemaal niet zo, dat late eten maar Willem smult en mijn, uit beleefdheid genomen, beetje ook....

Er wordt er muziek uitgewisseld...

Op alle mobielen wordt wel wat muzikaal moois uitgezocht...

Beentjes van de vloer....?

Enfin het werd dus een dag zonder

Dimitris maar morgenochtend gaan we écht zeggen gastvrouw en gastheer...

Vinden jullie het heel erg als ik zeg 'eerst zien en dan geloven '....

Wat we weer leerden...

Wat tijd betreft zijn Grieken flexibel.....

Het is handig om een tijdslimiet af te spreken....

De Grieken neigen in afspraken ook naar generalisaties......

Grieken zijn dus doorgaans niet erg stipt maar verwachten van hun gasten wel dat ze op tijd zijn......

Neem er de tijd voor als je iets voor elkaar wilt krijgen......

Op die manier investeer je in een goede relatie......

Het kost je wel wat geduld moet ik zeggen....

Bij het groeten kussen ze elkaar 2x, eerst rechts en dan links.....en ze schudden op zijn minst de hand, ook als ze weggaan......

Tijdens een ontmoeting bewaren ze weinig afstand.....

Ze pakken elkaar gemakkelijk bij de arm of leggen een arm om de schouder......

Ik moest daar persoonlijk nogal aan wennen, Willem heeft er geen enkele moeite mee.....

Oogcontact daarentegen is er tijdens een gesprek vaak vrij weinig......

Tijdens discussies zijn Grieken geneigd om expressief te communiceren.....

Ook ten aanzien van het uiten van emoties laten Grieken zich niet remmen......

Of ze nu blij zijn of verdrietig, ze laten hun gevoelens de vrije loop.....

Voor de buitenstaander lijken Grieken misschien opgewonden standjes......maar voor hen is het tonen van zelfbeheersing iets onnatuurlijks......

En dat terwijl wij als kaaskoppen hier toch al heel wat zelfbeheersing hebben moeten tonen....

Over verschillen gesproken....en elkaar dan toch weer weten te vinden....

De manier van, mag dan misschien verschillend zijn maar in de kern blijven we toch allemaal hetzelfde....met een hang naar liefde en vriendschap....