Dag van:
Ik ben zo heerlijk vroeg op school....
Even een half uurtje de wirwar van opp's en hp's gekoppeld in een nieuw jasje eigen maken....
Maar het is weer eens tevergeefs....
Er zijn meer vroeger vogels die van alles willen weten of vertellen....
En alles dat vandaag maar anders kan lopen, loopt anders....
Een andere zorg ondersteuner uit de flex..... Montessori leerkrachten die in de klas komen kijken....
Een nood telefoontje te plegen....
Een verjaardag van een leerling vieren die niet zou komen maar toch komt....
En een heleboel therapieën van leerlingen tussendoor die je planning overhoop gooien....
En dan kan je je Ashwagandha pilletjes slikken wat je wilt, maar die helpen dan even niet meer....
Behalve dat je het dan gelaten over je heen laat komen....blijft je stemming onder nul....
Natuurlijk heb ik leuke gesprekken met de Montessori collega's en beantwoord ik geduldig hun vele vragen......ik draag immers graag kennis en ervaring over....
En natuurlijk vier ik een top feestje voor die leerling....
Hij geniet met volle teugen....
En ja hoor, overleg over die spalken, aangepast meubilair enz met de therapeuten daar maak ik ook nog tijd voor....
Maar dat wat ik wilde, cq moest doen,
daar kom ik niet aan toe.....
daar kom ik niet aan toe.....
En daarbij vergeet je ook nog eens dingen waar je juist wél aan moest denken....
Je uitgeprinte spullen liggen nog daar waar ze uit kwamen...
Tot die ene leerling buiten op het plein tegen je zegt: "ik zag jou in de printer"....
Jij hem nog verbetert met 'ik was BIJ de printer' maar je dan ineens beseft, chips oh ja....die foto's moet ik er nog uithalen....
Tot je je leerlingen bij gym telt en ontdekt "ik had er toch acht moeten hebben, terwijl je er maar zeven telt ...
En dan blijkt dat je er eentje nog buiten op het plein hebt rondlopen....
"Je hebt mij verloren hè" zegt ze....
En dat maakt dan dat je je nog schuldiger voelt.....
Allemaal zaken die je doen beseffen dat je emmertje overloopt vandaag....
"Je hebt deze week al vier complimenten van hogerhand gekregen" zegt je assistente dan...."dus laat dit nou maar even los"....
Maar tja, als je zo niet in elkaar zit....
Ik probeer me op mijn leerlingen te concentreren...
Diegene met eetproblemen, diegene met trauma, diegene die overprikkelt is, het plaaggeestje, de oververmoeide jarige....
Maar het was veel te veel 'anders dan anders' allemaal vandaag.....
Ook hun emmertje zit vol...
Dus lees ik een verhaaltje....en dat brengt rust...
En dus zet ik het digibord aan met de heerlijke rustgevende filmpjes van onze Belgische tv concurrenten....TikTak....
Daar gaan de eerste duimen al in de mond....
Rust in de klas.....en dat is fijn je week afsluiten....
Wat ik nu nodig heb is even bij mijn vriendinnetje langsgaan....
Ze is in de tuin bezig, maar ook toe aan even bijpraten na elkaar acht weken niet gezien te hebben....
En zo ploffen we in haar luie bank en stoel en kletsen acht weken bij....
"Ik haal wel wat te eten" zegt Willem zodra hij mij binnen ziet komen....
"Je ziet er bekaf uit"....
En het kan me dan ook even niks schelen dat zijn keuze op.... natuurlijk..... loempia's valt....
Zelfs op die slierten tauge herkauwen ervaar ik nu als onthaasten....
Op mijn breipatroon kan ik me nu niet
concentreren....en zelfs het nieuws uit Rotterdam gaat aan me voorbij.....
concentreren....en zelfs het nieuws uit Rotterdam gaat aan me voorbij.....
Het enige dat ik nu wil is met een podcast in mijn draadloze oortjes naar bed....
En morgen zie ik wel verder....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten