Dag van:
Dat is nou het voordeel van de Griekse gastvrijheid....je sluit je etablissement pas als de laatste gasten weg gaan....
Het is tevens een ietepieterig nadeel....je houdt de tijd niet in de gaten....
Het werd later en later vannacht....
Drankje na drankje, schotel lekkers na schotel lekkers....
Hoe laat moesten we vanmorgen ook alweer opstaan....vijf uur????......
Ach, het is pas half twee.....half drie....en het is zo gezellig......
Kwart over drie al.....ja dan moeten we wel gaan.....
Dag Giorgios van Yours....ja, ja we komen heus volgend jaar wel weer....(misschien)....
Laatste keer over hobbel de hobbel gat in de weg straten.....heeeeeel snel je bed in en.....iets minder dan twee uur later die wekker....
Het maakt niet uit hoe de spullen in de koffer komen, als ze er maar in komen....
En we staan na de laatste kamercheck nog niet buiten de hotelkamer of Willem vraagt om mijn maag tabletten....want ooooh dat maagzuur door nachtelijke lekkernij en Metaxa.....
Op de heenweg waren die pillendoosjes nog keurig bovenop de kleding gelegd....maar met 'maakt niet uit hoe ze erin komen als ze er maar in komen, kan je je hele koffer weer uitpakken....
Nu dan toch zo zachtjes mogelijk die kofferwielen over de geplaveide hotelpaadjes rijden....
De andere gasten slapen immers nog....
Zij hebben nog heerlijk een paar dagen vakantie....
Het zwembad ligt er rimpelloos bij....
We lopen de berg van het hoteldorp af naar de receptie....
Gisteravond de laatste rekeningen betaald maar....boven in de ontbijtzaal mogen we nu nog koffie halen en er ligt een ontbijt/lunch pakket klaar.....
Wat is het toch een heerlijk hotel....
We zijn niet de enige...er worden er meer door de bus opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden....
Ook de Duitse klaag'zangeres' zit er....
Er is weer van alles mis...en dan dat stemmetje...brrrrrr....
We gaan er gauw met ons rug naartoe zitten....
Sterker nog.... Willem kan geen koffie verdragen nu, dus we stappen op....
We lopen vast de steile helling af naar de hoofdweg....
Er staat een stevig windje....
De vlaggen wapperen hard boven ons hoofd....
Of ik nog zo'n maagtablet heb?.....
Nou Willem je denkt toch niet dat ik die koffer hier op straat nog eens overhoop ga halen....
Precies om tien over zes komt de bus
aan....
aan....
Ook de Duitsers zijn inmiddels beneden gearriveerd....
We merken er nog weinig van dat ze instappen....wij slapen al in onze stoelen.....
En dat er bij andere hotels gestopt wordt, merken we al evenmin.....
Mijn ogen gaan pas open als het donker buiten verdwenen is en het licht is geworden....
Voorzichtig maak ik Willem naast me wakker....
Hij voelt zich ietsje beter....
Inchecken maar...
En hoe is het mogelijk....
Had die grond steward in Duitsland ons beloofd dat ook de koffer voor de terugreis geregeld was .....nou mooi niet dus....
En hup nog eens veertig euro armer....
Sorry Eurowings maar jullie een volgende keer vertrouwen wordt een beetje lastig....
En op naar duty free....
Willem moet zijn geurtje aanvullen Antonio Banderas....
Tja en dan ik toch maar voor die slof sigaretten....
Voor de vierde keer naar het toilet....
Alcohol eruit maar ook het vocht uit de gezwollen voeten....
En dan daarna toch de blaas weer vullen met....nu wel koffie....
Gelukkig maar....teken dat Willem weer wat opknapt....
Een beetje dan....want och wat voelen we ons nog brak....
Als we mogen boarden is er veel gedonder bij de desk...
Wij zijn blijkbaar niet de enige die niet wisten dat handbagage alleen mee mocht als je een smart tarief had geboekt....
Alleen hebben wij het geregeld bij inchecken en niet het risico genomen er bij boarden achter te komen...
En....wij hebben ons lot als een dikke drol doorgeslikt....
Deze mensen niet dus....ze maken een stampij van hebben we jou daar.....
Zelfs als we allemaal in het vliegtuig hebben plaatsgenomen zie ik ze niet meer binnenkomen....
Ik vraag me af of je dan niet verder van huis bent met je stampij....
Figuurlijk bedoelt dan, want letterlijk blijven ze inderdaad echt ver van huis....
Het is altijd weer een verrassing naast wie je komt te zitten in zo'n vliegtuig....
Willem en ik willen altijd aan het gangpad...
We zitten dan alsnog wel naast elkaar maar dan met een gangpad ertussen...
Wat betekent dat de stoel bij het raam en in het midden een verrassing zijn....
Willem heeft vandaag een jong Grieks stel naast zich....
Ze gaan op in elkaar en zien Willem nauwelijks zitten....
Naast mij zitten Sebastiaan en Hadassa....
Een neerlandicus en een business marketing psychologe blablabla weet ik veel, maar een heel leuke sensitieve meid....
Dat weet je natuurlijk niet meteen als ze naast je plaats nemen....
Maar Willem maakt in het vliegtuig een gedicht en gebruikt mij als klankbord, vraagbaak, inspirator....
Sebastiaan kan zich niet inhouden....ook hij heeft zo zijn ideeën over het poetisch schrijven...
En zo ontstaat dus het gesprek en raak ik bekend met de achtergronden van de twee...
Hadassa doet een research naar mensen die na hun pensioen in een gat vallen en hoe dit te beïnvloeden....
Sebastiaan is dus neerlandicus, opera liefhebber en fan van werken van Jules Deelder.....
Hij is gespecialiseerd in NT2 leerlingen....
Kaasje voor mij natuurlijk....
Als het gedicht van Willem af is, redigeert Sebastiaan het....
Toch een leuk idee dat dit door een heuse neerlandicus gedaan is....
En bij de lopende band waar de koffers aankomen ontstaat ook tussen Willem en Sebastiaan een levendig gesprek....
Ik hou van zulke ontmoetingen....hoe kort ook, ze blijven je altijd bij...
"Weet je nog toen we uit Nikiti terugkwamen en toen...."
We wensen elkaar veel geluk en veilige terugreis....
Nu moet ik het nummer op het kaartje
bellen, dat ik in het Ibishotel kreeg....
bellen, dat ik in het Ibishotel kreeg....
De taxi zit immers bij het 'drive, sleep, fly arrangement in....
En het werkt.....!!!!
Wauw, wat een gouden vondst....
Tien minuten later staat er een taxi bij "abflug zwei", stappen we in en worden naar het Ibis hotel gereden....
Daar wacht de auto en ligt een uitrijkaart klaar.....op naar huis....
Maar ja, dan denk je dat je al heel wat opgeknapt bent....maar daar komen de mannen met hamers....
Nou ben ik een fervent chauffeur en rij ik graag....maar Willems auto is niet echt mijn ding....
Op een parkeerplaats de ogen dan maar even dichtdoen....?
Of eerst maar eens een goede maaltijd...?
We besluiten tot het laatste en bij een raststätte bestellen we een texmex curryworst maaltijd....
Toch als je écht écht brak bent van een zware nacht dan helpt niks meer...
Toch maar even op een P plaats slapen dan....?
Een P plaats die je op dat moment natuurlijk nergens tegenkomt....
Ja, jaaaaa toch wel....
Maar euh.....vijf kilometer voor Elten....
En Elten is zeventien kilometer voor thuis....
Nog maar even volhouden dan en vooral elkaar goed wakker houden....
Zo komen we dan toch nog veilig thuis....
Een herfst bezoek was het dit keer...
Een intensief flitsbezoek....
En wat hebben we weer genoten....
Dat beseffen we ons alleen waarschijnlijk morgen nog meer dan vandaag....(gniffel)....
En morgen beginnen weer de gewone dagelijkse blogs....
Maar goed....hier is natuurlijk altijd wel wat in dit huis.....
Bijvoorbeeld morgen maar snel regelen dat we 12 februari naar Exochi kunnen gaan....
Het piepkleine plaatsje in de Griekse bergen.....
Daar waar straten geen namen hebben...
Daar waar je de post gewoon op naam en huisnummer van de ontvanger stuurt en dan de plaatsnaam erachter zet....
Daar waar mama Vicky woont en Dimitris de winter doorbrengt.....tot er weer een zomerseizoen begint ergens....
 |
| (Nog even gebeld worden door Griekenland of we veilig zijn aangekomen) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten