29 oktober 2023

Dag van:

Ik kwam de nacht maar moeizaam door....

Piekergedachten over de gruwel in de wereld....onder een volle maan.....

Één man voor alle mensen op aarde....

Één man die we samen delen....

Lieve maan! 

Vannacht in volle pracht

Draaiend om de aarde

Draaiend om je eigen as

Schijn jij je zacht licht

Over verdriet en vreugde

Samenzijn en eenzaamheid

Onder jou verwelkomen we nieuw leven

Nemen afscheid van wat ophoudt te bestaan

Jij ziet meer 

Dan daglicht kan verdragen

O lieve maan 

Vanavond wil ik vragen

Verzacht het wrede op jouw ronde

Die je om onze aarde draait

Breng hoop waar het is opgegeven

Breng kracht als alles lijkt verloren 

Breng liefde waar haat het lijkt te winnen

Breng moed waar de angst overheerst

Breng met je licht mijn lieve maan 

Wat glans van troost 

In elk' (te) gevallen traan

En vertel ze dan toch

Och alsjeblieft maneschijn

Dat de zon weer opkomt

En er vrede zal zijn

Maar als ik vanmorgen het journaal bekijk

zakt toch de moed weer in je schoenen....lijkt de maan het te verliezen van de verlichte lucht boven verschillende werelden...... enkel door vuur en vlammen, ontstaan na het vallen van een bom of raket.....

Toch wil ik blijven geloven dat het ooit goed zal komen....

Willem preekt vanmorgen in Westervoort...

Ik volg hem op de livestream...

Het thema is bidden en ik bid dat hij maar geen niesbui zal krijgen...

Het werkt....!!

Natuurlijk geniet ik van Willems mooi gekozen woorden...hoe hij verhalen uit een boek (de Bijbel) uit een ver verleden naar het hedendaagse vertaalt....

Maar och hoe gaaf is ook de organist....en hoe ze hem tijdens het zingen in beeld brengen...

Hoe hij steeds weer andere knoppen uittrekt en er dan een ander geluid uit het oude kerkorgel komt....

Zachte te klanken en harde bombaste tonen....

Het is een genot om naar te kijken....

Ondertussen raast mijn haaknaald door de lusjes van katoen....

Ik ben bezig met het achtste emotie monstertje....

Hierna nog tien te gaan....

Nou ja, en alles nog in elkaar zetten dan....

Iets met 'als vrijetijds bezigheden ook je werk worden'.....

Het uur tijdsverschil begint op te spelen...

Wennen aan de wintertijd gaat over het algemeen net wat sneller dan wennen aan de zomertijd zegt men....

Met de wintertijd duurt de dag voor het gevoel een uur langer, wat makkelijker went dan de dag een uur korter maken..... Dat komt doordat de periode van onze biologische klok iets langer is dan 24 uur.....

Het in oktober teruggaan naar wintertijd (of dus 'standaardtijd') kan echter toch ook gevolgen hebben voor je lichaam......

Je lichaam heeft zelf namelijk ook een ritme......

Door het verzetten van de klok kan dit bioritme verstoord worden.....

Je kunt de verstoring vergelijken met een mini-jetlag......

Het klopte ook gewoon niet dat het vanmorgen al licht was terwijl ik in donker dacht wakker te worden....

Compleet even de klus kwijt dus....

Het komt vast weer goed maar ik moet altijd even door die mini-jetlag heen....

Gelukkig biedt het etentje bij onze vrienden, de dominee waar Willem mee samenwerkt, en haar vrouw, afleiding....

Het is gezellig in het knusse huisje in Loil waar de potkachel brandt en de stoofpot op het fornuis staat te pruttelen....

Elsbeth schilt de appels uit eigen boomgaard voor de appelmoes, Jolande schenkt wat lekkers in....

We praten over de diensten van vanmorgen, de begrafenis van maandag, en de terugloop in de kerk....

We hebben het over mensen en hun eigenaardigheden....en hoe belangrijk het kan zijn de mens achter de mens te zien....

Maar we luisteren en maken ook muziek....

En we genieten van de stoofpot met verse appelmoes....

Na het eten bij de koffie volgt een gesprek over het toen, het nu en het later....

En hoe verschillend we hierover denken en erin staan ..

Voor Willem moet er absoluut een leven na de dood zijn.....anders heeft het leven nu hier geen zin gehad vindt hij....

Jolande leeft vooral voor de toekomst en is altijd bezig met plannen maken....

Zelf denk ik daar heel anders over....

Ik leef nu.......ik ben nu van nut....ik heb nu mijn dingen te doen...

Het later is van later zorg....

Van een bloem geniet je....de bloem dient de insecten....en als hij verwelkt dan was zijn leven weliswaar kort misschien maar zeker nuttig.....maar dan is het klaar....

Zo werkt dat voor mij hier ook....

Niemand weet wat er later zal zijn als je hier niet meer bent....

Willem zou eeuwig door willen blijven leven....zijn naam blijvend willen horen....

Voor mij is genoeg genoeg....

Dan is het de beurt aan anderen....

Daarom zijn er mijn kinderen en kleinkinderen....om het vuur aan over te dragen....

Het blijven mooie discussies...

En het mooie is dat je het niet met elkaar eens hoeft te zijn...

Ieder heeft immers zijn eigen gedachten daarover....

Maar genoeg erover...

Mijn klok geeft elf uur aan...voelt als twaalf....

En dat is het natuurlijk ook....

Was ik bijna die wintertijd alweer vergeten....

Mijn hoofd denkt er niet aan....mijn bio ritme denkt daar anders over...