Dag van:
Willem preekt in Drachten en ik bereid zijn preek voor volgende week voor....
Ik begin het trouwens fris te krijgen met die tuindeuren open....en dat is lang geleden dat ik het fris had....
Ondertussen gaan mijn gedachten naar mijn aller allereerste vriendje...
Hij is vandaag jarig....
Mooi en vreemd tegelijk is dat toch, dat je die datum van de verjaardag van je eerste vriendje niet vergeet....
Of misschien ben ik wel zo eigenaardig dat dat aan mij ligt dat ik dat onthouden heb....
En niet alleen dat natuurlijk.....ik herinner me nog veel meer....
Hoe kan het ook anders als je werkt op het terrein waar je al vanaf je vijftiende levensjaar voetstappen hebt gezet...nu dus achtenveertig jaar geleden....
De vader van mijn eerste vriendje was immers beheerder van het BIO terrein...
Ze woonden in het ronde huis....
Het ronde huis staat er nog steeds maar is geen woning meer....
In één van de paviljoens , waar toen de gehandicapte jongeren nog permanent woonden, was een soos....
Die soos had mijn eerste vriendje opgezet en ik hielp mee....vrijwillig....
Nou ja, rot smoes natuurlijk, want hoewel ik het heel leuk werk vond, kwam ik uiteraard vooral voor hem....
Elke dag als ik met de auto tegenwoordig het terrein op kom maak ik de bocht naar de parkeerplaats en kom langs het paviljoen waar ik ooit mijn eerste zoen kreeg....
Als ik met de leerlingen ga wandelen, moet ik altijd even langs de manege...
Nu heel professioneel maar toen een soort stal met schuurtje....
Ervoor staat nog steeds een koetsje....
Van dat koetsje heeft hij me toen af getild, in de rondte gedraaid en de tweede kus gegeven....in de maneschijn....
Hij rook naar toffee tabak van zijn pijp, naar suède en naar paarden....
Ik weet zelfs nog wat ik aan had....en heb die rok nog heel lang bewaard....
Daarna kwam ik er vaker....jaren lang....
We waren achttien....
Rob woonde inmiddels in een caravan op het terrein....daar waar nu een nieuw vakantiehuisje staat....midden in het bos....
En in die caravan speelde en zong hij liedjes op zijn gitaar.... liedjes van Jaap Fischer.........ach en... sssst.... details.... eerste keer en zo.....
En vandaag is hij dus jarig.....vierenzestig wordt hij....
Hij woont ergens in Doesburg nu, met zijn vrouw....
Twee kinderen heeft hij...net als ik een zoon en een dochter....
En hij is kaal geworden....
Maar hij is nog steeds zo lief als toen....
Contact hebben we niet meer....alleen op reünies komen we elkaar tegen....
Eens in de tien jaar....
(Herman van Veen)
De tijd tikt de kippen van de stok
De ruiten van je rok
Tikt je voor en tikt je tegen
De tijd maakt je maar wat wijs
Tikt je slapen grijs
Tikt je stoer, tikt je verlegen
De tijd tikt je leven zo voorbij
Houdt je verstopt, tikt je weer vrij
En de haan kraait 'goedemorgen'
De tijd tikt de scherpe hoekjes rond
Maakt je weer gezond
Tikt de doorns van de rozen
De tijd tikt alle leugens waar
En tikt Kees weer klaar
Tikt alles aan elkaar
De tijd tikt je leven zo voorbij
Heel verdrietig en heel blij
En de haan kraait goedemorgen
Over Herman van Veen gesproken....
Vandaag gaan we naar zijn concert...
Hermannus Jantinus (Herman) van Veen (Utrecht, 14 maart 1945) is een Nederlandse podiumkunstenaar, schrijver, componist, regisseur, muzikant, acteur en presentator.....
Hij is opgeleid tot violist, zanger en muziekpedagoog en daarnaast is hij activist voor de rechten van het kind.....
In 1965 maakte hij zijn theaterdebuut met het muzikaal-clowneske soloprogramma Harlekijn, samen met onder meer Laurens van Rooyen en Erik van der Wurff...... Sindsdien reist hij de wereld rond en speelt hij zijn voorstellingen in vijf talen..... Mede na een verzoek van UNICEF Nederland en het Haagse Residentie Orkest schreef Van Veen in 1976 een theatervoorstelling over de moedige Waterlandse eend Alfred J. Kwak.....
En ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk....ik ben vandaag écht vrolijk want we gaan naar zijn concert...
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
wij hebben ongelofelijke haast.....
Want we willen natuurlijk op tijd zijn....
Willem heeft heerlijk Chinees gehaald....nu eens iets dat ik lekker vind....
Wel gepaard gaande met de opmerking "maar jij rijdt naar Nijmegen hoor want ik ga niet over dat Keizer Karel plein"....
En dus stappen we ruim op tijd in de auto, genieten van de aanblik van de kermislichtjes op de Waalkade.....
Ik trotseer het gevreesde plein en rij de parkeergarage in waar Willem ook al niet dol op is....
Nou Willem, alles prima, maar een betere plek dan in een parkeergarage kun je in Nijmegen niet krijgen....
De schouwburg is stampend vol....
Overwegend grijze knarren van gelijke leeftijd.....de rij rollators vult zich aardig.....
En hier en daar wat excentrieke en vooral expressieve kunstacademieachtige jongeren....
We hebben mooie plaatsen op het balkon...
We kijken zo op het podium....
Het is acht uur....de gordijnen gaan open...
En daar staat hij al.....armen gespreid....
Man van achtenzeventig met de energie en de creativiteit van een nooit ouder wordende dertiger....
Zijn stem vertoont geen bibbertje....geen haperingetje....nog geen kraakje zelfs ...
Hij buldert zoals hij dat veertig jaar geleden ook deed....
Zijn stem kent vele hoogtes en laagtes....
Hij danst op kousenvoeten....
Een woord kunstenaar is hij....
Het podium kent rode details, zoals daar zijn; een rode hoed, de sokken van Herman en vier rode paraplu's....
Wat een goede muzikanten heeft hij ook zich heen en wat een leuke stagiaires....
Herman speelt de sterren van de hemel op zijn viool....achter de piano....op de bongo's.....
Lachsalvo na lachsalvo klinken uit de zaal....
Quote oud zijn: mijn hoofd is net een damestasje....het zit bomvol maar ook kan er niks in vinden.....
Hij schroomt niet het over seksualiteit bij ouderen te hebben, over zijn eigen ouderdomskwaaltjes te praten...
Maar hee....dat hoeft ook niet als je nog zo dartel over het podium beweegt....
We hebben een geweldige avond...
Lachen samen, kijken elkaar aan bij mooie nummers of rake opmerkingen....
Drinken een wijntje en een biertje en genieten van het tweede gedeelte....
Dit hadden we na gisteren ook wel verdiend, vonden we samen toen we de schouwburg verlieten....en ons begeven in de rij wachtenden die voor de parkeerautomaat stonden...
De rij waar veel nagepraat werd over de show, de liedjes nog geneuriet of gefloten werden....
En de garage waar we veel geduld opbrachten om er weer uit te komen....
Wat een heerlijke avond....!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten