Dag van:
Ik ben eruit....het is niet zo dat ik de stop omdraaide, het is meer dat ik de automatische piloot ingeschakeld heb...
Dat klinkt al veel beter....
En doordat die automatische piloot aan is, en je maar door en door en door gaat, vergeet je te voelen....
Vandaag dus bewust af en toe daar bij stil te staan om vooral niet te vergeten te genieten van de kinderen....
Het woord paraplu krijg ik er echt niet in maar wat klinkt er nou leuker dan plapluu....
En kijk...nou de juf zo druk is met een tussendoor overleg, zijn er twee heerlijke eigenwijze meiden die de juffen rol maar wat graag op zich nemen....
Kinderen krijgen vaak veel meer mee dan we denken....
Onbewust zet iedereen, juffen én kinderen, zijn beste beentje voor in de wat lastige ochtenden om na twaalf uur weer adem te halen...
De sfeer verandert dan onmiddellijk...
De kinderen zoeken elkaar weer op in de hoeken, er wordt gekletst, gespeeld, gestoeid, geknuffeld, samen opgeruimd, elkaar geholpen, naar een verhaaltje geluisterd en gezellig een filmpje bekeken....
Nee juf, we willen niet naar buiten, laat ons maar lekker binnen genieten en even bijkomen....
En als het dan tijd is om naar huis te gaan, gewoon die tijd vergeten en het jammer vinden als je dan toch écht moet gaan....
De juffen hebben weer een huisbezoek...
Het is er in de tweede periode altijd de tijd voor...
Thuis praat vaak veel gemakkelijker dan in de klas....
Met een huisbezoek kun je ouders bereiken die je met je klassieke schoolcommunicatie moeilijker bereikt...... Een huisbezoek is ook een manier om kennis te maken met de leefwereld van het kind.....
Je kunt op huisbezoek gaan om verschillende redenen, maar één doel is altijd hetzelfde: een goede band opbouwen met ouders en kind.....
Het is voor ouders heerlijk dat zij zich niet altijd op het terrein van de leerkracht moeten begeven.....
Het territorium van een ander dus.....
Door af te spreken bij de ouder, vindt het gesprek plaats in het territorium van de ouder, een veilige haven, waarbij ouders ook nog eens organisatorisch gezien mindere lasten hoeven te ervaren.....
Wat ik zo fijn vind aan huisbezoeken, is hoe goed ik kinderen en ouders leer te begrijpen als ik de omgeving beter leer kennen......
In wat voor woning woont de leerling, is er de mogelijkheid tot buiten spelen.....
Een leerling die in een (georganiseerde?) chaos thuiskomt, brengt begrip als hij zijn tas af en toe vergeet......
Iets wat ik bij een strak georganiseerd huishouden minder goed zou begrijpen..... Schilderijen of foto’s aan de muur, werkjes van kinderen op de koelkast en een rondleiding door de slaapkamer van de leerling, of het ontbreken van bovenstaande, vertelt mij veel over de leerling en de ouders, en helpt in de persoonlijke benadering naar beiden......
De kinderen zien ook de juffen bij hen thuis....
Zij voelen zich nu in heel hun 'zijn' begrepen en gekend....
En papa's en mama's voelen zich serieus genomen...
Als ik om vijf uur met een tevreden en blij gevoel naar huis wil rijden na het huisbezoek, en eerst nog even op mijn mobiel kijk of er berichten zijn dan sta ik plots weer met beide benen op de grond
Willem is naar de dierenarts, weet een spraakbericht van Willem mij te vertellen....
Borre verliest een enorme hoeveelheid bloed....
En dat zie ik inderdaad als ik de deur binnenkom en het licht aan doe....
Gespannen wacht ik de komst van Willem af....
En hij en Borre zijn nog niet binnen of plons, daar verliest Borre weer een lading...
Volgens de DA, zegt Willem, hoopt het operatie bloed zich op in Borres lege bal en die knapt op een gegeven moment als die te gespannen raakt....
Och arme Borre, wat heb je veel te verduren....
Maar op de een of andere manier lijkt het hem ook te verlichten nu eindelijk....
Rollercoaster van emoties elke dag maar weer....
Net wil ik uitzoeken hoe ik morgen het beste kan rijden naar de crematie van onze Jan, of kleindochter Luna belt....
"Hoi oma....lieve lieve oma (ik ben op mijn hoede nu).....
Ik heb vandaag jouw gebreide best aan gehad naar school....die staat zooooo mooi oma.....
Maar oma, hij is bijna te klein....
Wil je een nieuwe voor me breien oma...zo eentje met blokjes in licht en donkerblauw".....
Ze laat me een voorbeeld zien....
Kleine lieve dondersteen.....
Tuurlijk wil oma dat....maar tegelijkertijd doemen achttien kleurenmonsters in mijn gedachten op....
Die moeten wel eerst af natuurlijk....
En mijn nieuwe boeken liggen ook te lonken....
Zucht....en de laptop daar op de stoel smeekt me om het verslag van het huisbezoek te registreren....
Nog een zucht....
En nog maar eentje....
Morgenochtend de route naar even uitzoeken....ik denk namelijk dat ik maar even helemaal niks doe...
Nou ja....gele kaarten tellen dan....tijdens de voetbalwedstrijd PSV Lens.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten