Dag van:
"Het gaat om de verhalen, mensen hebben verhalen nodig,” .......
Mensen hebben helden nodig.....idolen nodig.....
De eerste zin is van Annie MG Schmidt.....de tweede, een aanvulling, is van mij.....
In één adem heb ik vannacht alle zeven afleveringen van de serie over het leven van Annie MG Schmidt gekeken.....
Annie ging, en gaat nog steeds mijn hele leven met mij mee....
Ik heb wel eens eerder geschreven dat ik onze ouders eigenlijk helemaal niet gekend heb....
Ja, ik heb met ze geleefd...maar ze gekend....nee dat heb ik niet....
En....kenden ze mij ..?
Of maakten/creëerden ze (waarschijnlijk wel) diegene die ze wilden zien...
In die zin waren we misschien een soort van vreemden voor elkaar....
Oké papa had twee wereldoorlogen meegemaakt, mama het Jappenkamp.....papa had zich enorm opgewerkt wat zonder mama nooit gelukt was....
We woonden in een groot huis en hadden aanzien....
Maar wat ze voelden, dachten, bewoog....wie ze werkelijk waren....nee dat weet ik niet ....
En ik heb daar vaak over nagedacht later....
Geprobeerd te zoeken naar de mensen achter die altijd werkende belangrijke vader en moeder....
Waar was dat contact met ons dan....met mijn zusje en mij.....?
En altijd weer kom ik dan terug bij het feit dat we samen boeken gingen kopen....elk weekend bijna.....bij boekhandel Romeyn.....
En dat mijn zusje en ik elk weekend als mijn ouders bij Musis Sacrum lunchte, even weg mochten naar V en D om daar een tijdschrift te kopen...
En dat mijn vader een versje in mijn poëzie album schreef....het versje van de Wimwamreus van....juist, Annie MG Schmidt.....en mijn moeder altijd
voorlas....íédere avond....veel uit boeken van Annie maar toen we ouder worden ook uit andere, spannende boeken....
voorlas....íédere avond....veel uit boeken van Annie maar toen we ouder worden ook uit andere, spannende boeken....
En dat toen ik naar Scouting ging mijn ouders als 'kabouternaam' voor mij Wiplala hadden gekozen....
Die genoemde momenten waren de contact momenten....de échte contact momenten....
Ik denk dat ik daar ergens mijn ouders had kunnen vinden.....
En ja, ik heb Annie MG Schmidt ook in het echt ontmoet op boekbals volgens mij ouders.....maar ik kan me er niets meer van herinneren....
Ik weet wel dat ik vroeger als schoolkind (7 jaar) ook gedichtjes schreef en mijn vader die dan in de plaatselijke krant liet plaatsen....
Mijn ouders waren daar trotser op dan ik geloof ik....
Want een Annie.....nee, die zou ik nooit worden dacht ik altijd....
Later heb ik veel werkstukken over haar gemaakt, nog later altijd uit haar boeken voorgelezen tijdens mijn stage en mijn werk als kleuterjuf.....
Maar ook bij de oudere kinderen bleef ik uit Annie's boeken lezen....
Wiplala, Pluk enz......
En als je daaruit voorleest ontstaat er altijd een soort magie bij kinderen....
Raken ze snel afgeleid als de juf voorleest....nou bij de boeken van Annie MG Schmidt nooit....
Nóg steeds lees ik voor uit Jip en Janneke....al zeggen ik weet niet hoeveel recensenten dat de boeken verouderd, niet gender neutraal genoeg, discriminerend, rolbevestigend en weet ik veel zijn....Jip en Janneke zijn wat mij betreft van eeuwigheidswaarde en vervelen nooit....
Zeker voor kinderen.....!!
Mijn hele leven draag ik Annie dus al met me mee ....
De vrouw met de grote bril, de rauwe stem van het roken, vol onuitputtelijke schrijf ideeën en een schitterende schrijfstijl .... Maar voor het eerst kreeg ik door de serie gisteravond een kijkje in haar leven....in de mens achter de schrijfster die ik zo bewonder....
Ik kan niet eens zeggen 'een kijkje in het leven achter die schrijfster' want zij is in elke vezel van haar lijf gewoon schrijfster....
Zij kon niet anders dan alleen maar schrijven....alles in haar leven draaide maar om één ding.... SCHRIJVEN....
Want: "Het gaat om de verhalen, mensen hebben verhalen nodig,” .......
De schrijfster echtgenote, de schrijfster moeder, de schrijfster vriendin.....
Een schrijfster die zo onbeschrijfelijk onzeker was.....
Het was een wonderlijke nacht vannacht...met veel tranen en een lach op mijn gezicht...
Zoveel herkenning, diepgang, openheid en rebellie....en dat onbedwingbare 'willen/ moeten schrijven'.....
Want het gaat om de verhalen.....de wereld heeft verhalen nodig.....
(Voor papa.....nog één keer)
In de wilde zwarte bossen woont de wim-wam-reus
met de wim-wam oren en de wim-wam neus
’s Avonds loopt hij daar te darren in de maneschijn
en als hier de kleine kindertjes ondeugend zijn
kan die reus dat altijd horen
met zijn wim-wam oren
en als jij niet naar je bedje wilt, ’t is heus, heus, heus
kan die reus dat altijd ruiken met zijn wim-wam neus
En dan komt hij naar benden op zijn wim-wam paard
met de wim-wam poten en de wim -wam staart
Dwars door alle wilde bossen in galop lop lop
over honderduizend heuveltjes van hop hop hop
springt over alle sloten
met zijn wim-wam poten
springt over alle sloten met een griezelige vaart
en maar zwaaien en maar zwaaien met zijn wim-wam straat
Pas maar op, pas maar op, voor de wim-wam reus
met de wim-wam oren en de wim-wam neus
want als jij niet naar je bedje wil en jij bent stout
geeft die reus je op je bibs met een lang eind hout
en geneens gewoon hout
nee, nee!
Wim-wam hout!
(A.M.G Schmidt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten