Dag van:
Brrrrr vroeg....half zeven....
In huize Kabosos zijn wij de enige die geluid maken...
Het geluid van vertrek...
Roetsjende tandenborstels die de smaak van de nacht weg poetsen....
Flusjend water na het doortrekken van een ochtend plas....
Ritselende zakjes die nog ingepakt moeten worden....
Ritsende ritsen van koffers....
Rollende wieltjes van koffers over het parket....
Pruttelende waterkan voor een laatste kop koffie...
En dan de deur van de slaapkamer van de heer des huizes....
De sfeer is anders dan de andere ochtenden....
Het is de sfeer van vertrek en afscheid....
Een afscheid dat dan om half acht zover is....
Ook Elona komt nu de slaapkamer uit....
Laatste omhelzing....
Laatste zoenen....
Laatste 'efgharisto' en Thank you....
Nog een I love you en toch nog maar een aller laatste omhelzing...
Een traan....
Een halve belofte.....want we hebben toch maar duidelijk gemaakt dat we deze zomer écht niet komen....maar....kwamen zij toen met het volgende idee.... zullen we dan samen naar een ander eiland gaan.....
We zullen zien.....
Dan de lift in...
Laatste blik op het appartement....
Koffers in de auto...
Blik op de opkomende zon....
Zon die we achterlaten....
Heerlijk klimaat dat we achterlaten...
Dag Thermis....dag heerlijk restaurantje
Thermisis....
Thermisis....
Het industrieterrein door....
De snelweg op waar al praktisch direct het bord 'vliegveld' opdoemt....
Vijf minuten ritje....
De auto die voor de terminal stopt...
Koffers uit de auto en weer een omhelzing....
Nog één keer de vraag of we alsjeblieft mensen willen zoeken die in mei op de beurs in Amsterdam willen komen helpen om Nederlands naar Engels te vertalen als er Nederlandse klanten bij de stand komen....
Een zwaai die niet meer gezien wordt...
Evangelos is na het dichtslaan van zijn portier alweer met zijn gedachte bij de zaak.....
Het bord opzoeken waar alles op staat dat we voor nu willen weten; welke desk om in te checken, welke gate om te boarden en waar vinden we de controle....
Het is allemaal snel gevonden...
En echt druk is het nog niet op het vliegveld....
We kunnen gewoon doorlopen naar de incheck balie en de bagage drop....
We kunnen direct door de douane controle....
Nu hebben we wel heel veel tijd over....
Dat wordt koffie en in alle rust een ontbijtje....
Terwijl Willem een laatste plas pleegt voor we moeten boarden, ontdek ik een Duty Free winkeltje met heuptasjes....
Dat moet Willem weten......
Zodra hij het toilet uitkomt wijs ik met mijn vingertje....
Willem en heuptasjes, zeker nu met dat verteerde ding dat hij om zijn heupen heeft hangen....
Er liggen prachtige blauwe, zwarte en grijze Samsonite heuptasjes naar hem te lonken....
Maar welke kiest meneer.....de gele....
Zo blij als een kind is hij ermee....
En wie dacht dat alleen vrouwen dat hadden....mooi mis..... Willem wil direct alles overpakken....
Het nieuwe tasje moet direct in gebruik genomen worden.....
En geloof me dat dít tasje opvalt....
Het boarden gaat van een leien dakje...
En voor we het weten zitten we alweer in de kerosine vogel...
Aegaen....we willen er wel altijd mee vliegen....
Wat een geweldige vliegmaatschappij....
We hebben weer de aller achterste stoelen... heerlijke plek overigens....
Voor we het weten zien we de demonstraties van wat te doen in noodgevallen....
En nog sneller loeien de motoren en laten de wielen de grond los....
Kleiner en kleiner wordt de wereld onder ons....
Groter en weidser de wereld daarboven....
Door de wolken, boven de wolken....
Boven de bergen waar de sneeuw die erop ligt duidelijk is te zien....
En tweeëneenhalf uur later ben je 3000 kilometer verder en wordt de wereld onder je groter en groter....komt steeds dichterbij...en boem.....daar maak je er weer weer deel van uit op het moment dat de wielen de grond raken....
We moeten rennen om onze koffers van
de band te halen....ze zijn ons voor....
de band te halen....ze zijn ons voor....
En dan is het weer die schommelende skytrain in...
Een ding waar ik absoluut geen fan van ben.....
We eten wel wat op de Hauptbahnhof....
Tenminste...dat dachten we....
Maar er valt daar helemaal niks te eten of te drinken....
Dat is pech....nu kunnen we weer terug in dat skykreng....en dus schudden we even later weer de richting op die we zojuist achter ons lieten......
We genieten van een broodje en onze koffie....
De rest van de tijd zullen we wel over het perron ijsberen.....
En ijsberen wordt het....
Met de ene na de andere inkomende trein is wel wat....
De ene heeft vertraging .....de ander heeft zwartrijders aan boord wat voor oponthoud zorgt .....en bij de derde moet een politie eenheid vervoerd worden, om welke reden dan ook....
En dat is dan alleen nog ons perron....
En dan begin je hem toch te knijpen......
Nog geen enkele trein waarbij het normaal gaat hoe zit dat bij de onze....?
Steeds maar weer al die omroep gegevens die over het perron 5 schallen....
Alle zorgen om niks, met onze trein is niks aan de hand....en precies op tijd rijden wij het station van Düsseldorf uit....
Anderhalf uur later wrijven we de slaap uit de ogen en bereiken wij het vertrouwde Hollandse landje....
Nog één keertje overstappen op het centraal station in Arnhem, met tien keer in een uit de trein want oh zitten we wel goed (JA WILLEM!!!!).... en dan in arnhem-zuid ons autootje zien staan....
Dat was het dan weer onze korte reis waarin eigenlijk niets liep zoals we het van tevoren gepland hadden.....
En wel het verdrietigste dat we de verjaardag van mama Vicky niet konden vieren....de bergen van Exochi niet zagen...en Dimitris nu moesten missen....
Maar hoe mooi het dan was dat we wel bij Elona en Evangelos konden blijven....
Waar we een schitterende wandeling maakte door de bergen....
Waar we het heerlijk bruisende Thessaloniki weer bezochten....
Daar waar we ooit van Dimitris leerden dat het leven te vieren is.....
En natuurlijk onze verbazingen over Griekse opvoeding.....
Gisteravond nog toen Agathangelos de bedtijd bepaalde. .....
11 uur werd het terwijl bij ons volwassenen de ogen al veel eerder dichtvielen.....
Maar vooral de hartelijkheid die 'm in zoveel kleine dingetjes zit.....
Een zwaai vanaf het balkon, een fles wijn die je zomaar mee krijgt, de boodschappen die voor je in een tas worden gepakt....
Hoe welkom je altijd weer bent......
Niet alleen de warmte van het klimaat maar vooral de warmte van de mensen....
Griekenland zal voor ons altijd een plek zijn om terug te keren......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten