11 april 2024

Dag van:

Kleine stille opdondertjes....ze blijven grote wondertjes....

Vier jaar was ze, stil en teruggetrokken....maar ze was niet wat er over haar geschreven stond, dat voelde ik direct....

En samen gingen we een kleine twee jaar aan de slag...

Nu staat ze voor me, ze neemt afscheid....

Ze mag door naar een tussenklas van een andere school....

Meedraaien in reguliere klassen om haar talenten verder te ontwikkelen, met de veiligheid van die ene speciale klas waar ze nog even op terug kan vallen voor die dingetjes waar ze nog een steuntje in de rug voor nodig heeft...

Wat een prachtig systeem zo'n school.....

 De kleuters draaien twee ochtenden in de week in de reguliere groep mee......

Vanaf groep 3 doen de leerlingen die van onze school komen mee aan het bewegingsonderwijs en daarnaast nemen alle leerlingen die van onze school komen, deel aan het IPC (International Primary Curriculum), een thematisch aanbod van het zaakvakkenonderwijs.....

Per leerling bekijken wij of deze leerlingen ook nog op andere momenten kunnen meedoen met het reguliere onderwijs......

En dat gaat dit dametje lukken.....!!

Wat een kans voor kinderen die het

speciaal onderwijs als opstapje nodig hadden om de volgende stap te zetten....

Onderwijs is heus niet iets om alleen maar over te mopperen.....

Er zijn in de loop der tijden ook heel mooie dingen/projecten/samenwerkingen ontstaan....

Mama heeft meer moeite met afscheid nemen....

Des te meer een teken dat onze speciale scholen voor ouders veiligheid en vertrouwen betekenen....een plek waar ze hun eigen zorgen om hun kwetsbare kinderen veilig aan toevertrouwen....

En ik....de juf....?

Ook bij mij schuilen tranen achter mijn ogen....

Tranen van blijheid, van trots om mijn leerling, van toch ook best moeite om haar los te laten....

En ik weet dat ze meer dan goed terecht komt....dat ze het nu aankan.....we hebben de laatste weg ernaartoe met z'n drieën zo goed voorbereid.....de leerling, de nieuwe meester en ik.....

Filmpjes naar de nieuwe meester en weer filmpjes terug.....

Even dat telefoongesprekje over en weer terwijl de vertrouwde juf nog naast je staat....

Steeds wat fotootjes van ons beider omgevingen; hier komt ze vandaan, hier kom je terecht....

En toch weet ik wat het eerste is dat ik morgenmiddag doe.....de nieuwe meester bellen met de vraag hoe het verlopen is.....

Pas dan kan ik het echt afsluiten.....

Kleine opdondertjes, blijven hoe dan ook grote wondertjes....

En mocht ik toch nog stiekem wel eens twijfels hebben over mijn manier van onderwijs geven, ook al zie ik altijd blije en gelukkige hoofdjes om me heen....nu is die twijfel toch wel verdwenen....

En al zal niet elke leerling de stap kunnen nemen die deze dappere strijder nam..... groeien, leren en bloeien doen ze allemaal....of het nou om 1 of om 4 niveaus hoger gaat....om van onzekerheid naar meer zelfvertrouwen gaat.....om van ongewenst gedrag naar acceptabel gedrag gaat.....ze bloeiden allemaal op....en ze zijn gelukkige kinderen....

Mede dankzij die ouders en al onze collega's waar we het samen mee deden.....

Investeren in geluk.....werken aan veiligheid....veiligheid betekent een goed leerklimaat.....

En een goed leerklimaat zorgt later voor een plek in de maatschappij waar je past, je jezelf durft te laten zien en durft te zijn wie je bent, en waar je blij van wordt....om vandaaruit nog verder te groeien....steeds verder te groeien....altijd door te groeien....

Dag lieve leerling, het ga je goed ....!!

En het zal even wennen zijn morgen zonder jou en je lege plek.....

Een plek waar binnenkort weer een nieuw gezicht komt die ook weer recht heeft op kansen en mogelijkheden....

We blijven investeren in geluk...dat is immers de enige juiste richting.....met alles erop en eraan wat je op die weg tegenkomt....

Het was me sowieso het dagje wel ...

Een afscheid, een jarige Job en de uitdaging beide (en hun ouders) tot hun recht te laten komen....en dan nog een flink aantal doodvermoeide en onrustige gezichtjes na een enerverend Suikerfeest.....

Ga er maar aan staan.....

De kinderen gingen uiteindelijk voldaan en rustig naar huis, ikzelf had echter behoorlijk de knollen op.....

En al wilde mijn hoofd nog wel doorgaan, mijn maag sputterde tegen.....

Goh....en laat ik nou vandaag eens maar mijn maag geluisterd hebben in plaats van naar mijn hoofd.....