Dag van:: 4 augustus 2024 dag 7 Strandheem

Dag van:

Zondagsrust....?

Nou vergeet het maar....!

Vooral als je zo'n man hebt die in heel het land gevraagd wordt om voor te gaan in kerken of voor optredens.....

Wel mazzel dat dit keer het verzoek uit Drachten kwam, waar je op je vakantieadres maar dertien minuten vandaan zit volgens je navigatiesysteem.....

In alle vroegte vertrekken Willem en ik met muziekinstallatie, fluiten en programma naar Drachten....

Wat is het stil in de anders zo drukke uitgaans en winkelstraat van Drachten....

Hier en daar liggen nog wat resten van nachtelijk vertier.....

Er lopen twee behoorlijk vermoeid uitziende jongemannen die wellicht net de deur van hun club gesloten hebben en nu naar hun bed verlangen ....

Wij parkeren de auto bij de kerk van

Willem....

Een ontzettend leuke open minded kerk met gezellige sfeer....

En ik mag het niet zeggen natuurlijk maar doe het toch.....want ik prijs me gelukkig dat hele gezinnen met hoed op en zwarte kousen, deze kerk voorbij lopen....

Zelfs mijn vriendelijke goedemorgen groet wordt door hen niet beantwoord....

De koster, die net gister terugkwam van twee weken vakantie op Texel, is met frisse uitgeruste moed en vol verhalen koffie en het zetten....

Langzaamaan druppelen wat mensen het kerkje in.....

Willem wordt vrolijk begroet en iedereen is blij verrast mij ook eens te zien....

Andere keren blijf ik immers bij de honden thuis.....

Aangezien het een zomerdienst betreft zit iedereen gemoedelijk om twee tafels met koffie en lekkers....

Het zal een andere dienst worden dan anders....

Geen lezing, geen gebed maar vooral een goed samenzijn....!!!!

Muziek, ervaringen uitwisselen, fluitspel van Willem en zijn door mij voorgelezen gedichten.....

Ook in deze kerk zijn niet heel veel jongeren....

Zelfs twee dames van 91 en 92.... volgende week beide op dezelfde dag weer een jaar ouder....

Maar des te mooier zijn de verhalen die zij te vertellen hebben....

Verhalen naar aanleiding van één van Willems gedichten over ontmoetingen in hun leven....

Als twee schepen die langszij elkaar varen, even gelijk liggen en weer verder gaan op de golven van de stroming....

Verhalen over niet kunnen en niet willen opvullen van leegtes om liefdevol gemis te blijven voelen.....leegtes die niet opgevuld hoeven worden om de liefde juist te blijven voelen.....

Verhalen over de vergankelijkheid, die voor sommigen zo logisch is en voor anderen zo moeilijk te verteren....

En wat een prachtige bos bloemen krijg ik mee.....

Na de zomerdienst gaan Willem en ik nog even langs twee lieve oudere vrienden die vandaag niet in de kerk konden zijn....

En nou zitten Willem en ik in een leeftijdsgroep waarin je (met veel moeite) probeert te leren omgaan met het ouder worden, beginnende gebreken, moeite met veranderingen en opkomend gevoel van onzekerheid.....

Maar deze twee lieve mensen zijn de tachtig al gepasseerd en vertellen over het steeds minder kunnen en steeds minder aankunnen....

Willem en ik kijken elkaar aan.....wij staan dus nog maar aan het begin blijkt nu, en dit vinden wij al zo lastig om mee om te leren gaan....maar er staat dus nog veel meer aan te komen....

We kijken elkaar weer aan....gelukkig hebben elkaar denken we tegelijkertijd....net als zij!!!!

We rijden terug naar de camping met een volgeladen auto...

Willem heeft een meer dan honderd jaar oude bidstoel meekregen uit de St. Servaas in Maastricht.....

Waar anderen juist proberen hun huis leeg te maken, vullen wij het onze ermee....

Maar ook wij zullen ooit op het punt komen van kleiner wonen en afstand doen van spullen....

Herinneringen niet....herinneringen zullen blijven...in je hoofd....in je hart....tot......

Net als deze camping herinneringen...

Voor het eerst in een huisje....

Toegeven dat kamperen in een tent niet zo makkelijk meer is als je ouder wordt....

Dichtbij de koude grond slapen, van een luchtbed opstaan, voorzichtig over alle spullen heen stappen die in je tent opgestapeld liggen en die je toch echt allemaal nodig dacht te hebben....

In kratten graaien naar het juiste bestek....of kookgerei....

Onhandig koken op een veel te laag camping toestel met maar twee pitten....

Om over afwassen nog maar niet te spreken....

Iets met veel te veel opgespaarde afwas in een veel te klein teiltje en dan tussen twintig anderen staan afwassen die er eerder waren dan jij en dus al het warme water al uit de boiler hebben getrokken....

Daar sta je dan met je afwasborstel, je vette pannen en je afwasmiddelsopje in koud water....

Je telefoon niet kunnen opladen omdat het verlengsnoer nou eenmaal ook je koelbox moet koelen en er net iemand je voor was om zijn mobiel te laden....als er niet weer eens een leeggelopen luchtbed moet worden opgeblazen met de electrische pomp...

Klamme kleren uit koffers graaien....

Met je strammere botten je in alle bochten wringen om je aan te kleden in je veel te krappe slaapcabine waar je luchtbed en je koffer ook al inliggen.....

En ik weet niet hoe ver lopen om bij de wc te komen terwijl ophouden nou ook niet meer je sterkste kant is....

Nee dit jaar wordt een betere herinnering....het aantal muggenbeten daargelaten....

Maar goed dat is nog geen naaktslakken slijm spoor dat Marcel vanmorgen op zijn nieuwe tshirt in de tent had....

Kijk, dat bedoel ik dus.....

Olijfje en Popeye zijn trouwens druk in de

weer....

Popeye zit op de knieën een stoel tegen te houden die Olijfje tracht, met sigaret op de lip, te repareren....

Het effect van Popeye die er daarvoor eerst doorheen gezakt is, hebben we helaas gemist....

Maar hoe kordaat en pittig Olijfje ook met naald, draad en peuk in de weer is, het lukt haar niet de stoel bruikbaar te krijgen....

Dan toch maar weer naar de Action....

Nou dat hebben we geweten....

Popeye, Olijfje en de twee spinazie vretertjes komen niet alleen met een nieuwe stoel terug....

Blijkbaar was er meer in de aanbieding....

Zo hebben we daar de drie waterpistolen met Starwars geluiden pfieuw wieuwwieuw....en dat dan tien keer achter elkaar maal drie....

Wat hebben Popeye en de spinazie vretertjes er een lol mee, ze schreeuwen, gillen, roepen, joelen dat horen en zien je vergaat.....terwijl Olijfje met sigaret op de lip teiltjes water vult om die Starwars krengen te kunnen bijvullen....

Maar dan wel een uur later, als ze met z'n vieren opgedroogd en wel de caravan met voortenten verlaten, vragen of we even willen opletten dat de hond niet teveel blaft.....

De hond laten ze namelijk nooit alleen, zeker niet in de caravan en ze willen niet dat geblaf ons overlast gaat bezorgen....

Zie je de vraag en uitroeptekens op onze gezichten....?!?!?

Van de familie Raadselachtig valt weinig te zeggen....

Duidelijk is dat er drie leden van de familie in huisje nummer zes naast ons slapen maar ze zijn er nooit want s morgens komt moeder al vroeg om ze op te halen...

En waar moeder met vader dan huizen mag ons een raadsel zijn....

De piloot zit echter vanmorgen wel zonder suiker....

En wat doe je dan....?

Je vraagt je buurvrouw om suiker....

'je zou het niet zeggen, zeg ik op mijn omvang wijzend, maar suiker hebben we niet'....

Hij kijkt beteuterd....

Maar Olijfje blijkt niet alleen een voorraad spinazie te bezitten maar ook een heus suikerpotje suiker....

Ach wat is de piloot blij.....en neeeeee niet je zonnebril afzetten nu.....

Esther en ik buigen ons vandaag verder over Esther's zeer ingewikkelde maar oh zo leuke haakpatroon uit een van de tijdschriften die ik als troost voor de pijn, van Willem heb gekregen vorige week....

(De pijn is trouwens overdag met pijnstillers goed te houden hoor....'s nachts is een ander verhaal)....

Het lukt me om het ingewikkelde patroon via YouTube filmpjes voor elkaar te krijgen....

Nee en in koken hebben we geen zin....ook niet om de bq grillplaat weer op te

zetten.... niet om boodschappen te doen.....en ook niet om uit eten te gaan.......

Haal bij de camping snackbar die overheerlijke gehaktballen maar en een zak flink doorgebakken frites....

Na zes dagen gezond eten mag snacken ook wel een keer.....

En vooruit....de laatste avond het Keesbord maar op tafel....

"Dat wordt een scheiding vanavond" roept dochter Raadselachtig in het voorbijgaan....

"Nou, pretendeert Willem terug, dat is me zonder Kezen ook al drie keer gelukt".....

Ik geloof alleen niet dat dat het antwoord is waar ze op liep te wachten....

Arme Willem is vanavond weer de pineut...

Staat hij net voor de veilige thuishaven wordt hij eraf gegooid....

Staat hij er voor de tweede keer, wordt zijn pion geruild en als hij dan scheepsrechtelijk er voor de derde keer voor staat, heeft hij niet de juiste kaarten om binnen te komen....

Zelf krijg ik niet de opzet kaarten die ik nodig heb....

Het is dus weer flink ergeren geblazen....

Toch sluiten we het goed af....