Dag van:
Ik ben op een punt beland dat ik me afvraag wat voor mij nou beter is....
Doorbijten, met pijn doorgaan en maar zien waar het schip strandt, of toegeven aan pijn en rust houden, in de hoop dat het minder wordt....
En ik hoor sommigen al zeggen "denk nou eens aan mezelf en geef nou eens toe , neem rust en gun het de tijd....
Maar voor iemand die van haar werk houdt waarbij de klacht extra belast wordt, van tuinieren houdt waarbij elke beweging er eentje teveel is, niet kan breien of haken omdat dat de ergste activiteit is om je hernia te tergen of geen boek vast kan houden omdat het te zwaar is, je arm begint te tintelen en je het uiteindelijk nog laat vallen ook.....dat is voor mij afzien....
En ik vergeet er eigenlijk nog eentje....
Mijn autootje is mijn vrijheid....
Gaan en staan waar ik wil.....
De wereld of de omgeving verkennen....
Mijn gedachten verzetten...
Inspiratie opdoen....
En ik mag dus geen auto rijden met die medicatie....
Willem is lief hoor....hij rijdt me overal waar ik of hij moet of wil zijn heen.....
Maar dat is toch anders hè....
Gisteren even naar de kringloop....lief, maar liever met mijn vriendinnetje....
Vandaag naar Duitsland....maar als hij maar niet naar de winkels hoeft en alleen kan tanken....
Maar goed, dan ben ik er wel even uit....
En blij was ik ook nog met de file die er stond van Duitsland naar Nederland want nu gingen we lekker binnendoor om de file op de snelweg te omzeilen.....en binnendoor is veel mooier dan al die voorbij razende auto's met haast....
Ben ik nu een week thuis....??
Ik heb er nu al genoeg van....
Buiten zit ik
Water kabbelend tegen
De palen van mijn vlonder
Reiger die zich bedenkt
En keert 
Boven het water
Links
Poes aan mijn voeten
Rechts
De hond
Ekster die irritant
Zijn aanwezigheid
Kenbaar maakt
Mijn waarneming
Buiten zit ik
Mijn arm rust
Op de leuning
Van de tuinstoel
Mijn hoofd steunt
Mijn hoofd kreunt
Van twijfel
Van bijna roekeloze
Onwijsheid
Van ingehouden
Dwaze besluiten
Zit ik....
Mijn gedachten en ik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten