27 oktober 2024

Dag van:

Sterfdag van mama.....6.01 uur, vandaag twintig jaar geleden.....

Van de week zei ik nog tegen Willem: "de bomen krijgen prachtige kleuren maar ik kan er na de dood van mijn moeder nooit meer naar kijken zonder aan mijn moeders laatste rit in de ambulance te denken, waarin ze door het smalle raampje keek en zei dat het de laatste keer was dat ze er van zou genieten"....

Mijn moeder was dol op de herfst die begint in haar geboortemaand....

Vandaag de laatste dag van 40 dagen rouw na het overlijden van mama Vicky in Griekenland.....

Vandaag werd het afgesloten met een grote herdenkingsbijeenkomst.....

Haar ziel is nu echt 'boven'.....

Wij sluiten deze dagen af in onze eigen kerk.....

Vandaag is het in Willems kerk daarnaast ook een

speciale dienst....

Ze noemen dat 'kerk in actie'....

En nou vind ik de kerk van Willem altijd eigenlijk wel in actie maar het gaat hier om speciale acties....

Zo maakte ik al de actie voor Oekraïne mee (kinderen in de knel).....en de actie Moldavië (kwetsbare ouderen).....en vandaag is de actie voor Colombia (kansarme jongeren opleiden voor de horeca)....

Met steun van Kerk in Actie kunnen sociaal werkers kinderen die slachtoffer zijn van (seksueel) geweld, psychische en juridische hulp bieden.......

Een aantal jongeren zonder onderdak kan terecht in een opvanghuis en om nieuw misbruik te voorkomen geven medewerkers kinderen en opvoeders voorlichting via scholen.....

Én.......in het noorden van Colombia komen steeds meer toeristen naar de Caraïbische kust......

Kansarme jongeren, die op zoek zijn naar werk, kunnen in hun eigen omgeving leren

hoe ze aantrekkelijke en gezonde maaltijden kunnen koken, onder andere in een rijdende kookschool......

Zo kunnen ieder jaar 80 jongeren opgeleid worden voor werk in hotels, restaurants of foodtrucks, niet alleen als kok maar ook als receptionist, ober of achter de bar......

En wie een eigen bedrijf wil starten, krijgt een mentor uit de horecasector......

Maar wat ik het fijnste vind is dat er bij deze acties niks aan de strijkstok blijft hangen......

Het wordt een écht leuke dienst...

De jeugd heeft Colombiaanse hapjes gemaakt..... Willem die de dienst leidt speelt/fluit een Colombiaans nummer en doet een poppenspel act met vogel Rainbow en een meisje die spontaan opstaat om mee te doen....we zingen een Spaans lied (voertaal in Colombia), de consulent van de actie vertelt een boeiend verhaal over het project en er wordt een mooi gedicht voorgelezen....

Afwisselender kun je het niet hebben....

Oh ja.....Rainbow is de duif van de Protestantse Kerk......

Hij betrekt kinderen bij het diaconale werk van Kerk in Actie......

Kinderen maken via Rainbow kennis met kinderen in andere landen en zien hoe hun leven daar eruit ziet.....

Ze leren dat deze kinderen op een andere manier leven dan zij en dat dan vaak onder moeilijkere/andere omstandigheden dan zij hier.......

Dan wordt het tijd om mijn vriendinnetje weer eens te bellen....

Ik heb haar al te lang niet gesproken...

Ze zit in de put....

Veel bijwerkingen van de medicijnen, niet kunnen accepteren dat ze niet meer kan werken en steeds meer klachten die er eerder nooit waren.....

Ik probeer haar te vertellen dat voorzichtig leren accepteren misschien meer helpend werkt dan je ertegen verzetten....

Maar ja, ik heb makkelijk praten....mijn ergste pijn is maar tijdelijk en zal weldra over zijn na fysiotherapie en het pijncentrum....dan blijft alleen de slijtagepijn die er al was en die is te dragen....

Maar bij mijn Annetje ligt dat wel anders....

Als alles ineens plotsklaps stilligt en er ook geen vooruitzicht is, voel je je van de ene op de andere dag ook gewoon oud en er niet meer toe doen.....en dat ze dat niet kan accepteren snap ik wel....

En dat je dan ook nog niet naar de dingen kijkt die je nog wel kan....en dat er nog genoeg dingen overblijven om wél van te genieten, snap ik ook.....

Ik snap het, maar vind het ook lastig want je wilt zo graag steunen en helpen....

En eens en te meer voel ik dat dit tijd nodig zal hebben.....

Maar ouder worden en tijd zijn twee dingen die elkaar behoorlijk in de weg zitten want de tijd wordt steeds minder lang.....

Gelukkig kunnen we wel lachen om mijn opmerking dat het gelukkig nu wintertijd is en we een uur langer hebben.....

NU genieten van het leven, is wat ik meeneem als ik het gesprek beëindig....

En ik besluit voor Willem maar eens heerlijk suddervlees te maken met bloemkool en aardappeltjes.... ouderwets lekker.....

Terwijl ik daar zo mee bezig ben app ik mijn vriendinnetje "hoe langer het vlees suddert in de pan, hoe lekkerder het wordt....oké het valt dan wel uit elkaar...maar smaken doet het des te meer".....

Tja ach....ouder worden......